รักร้ายๆของรุ่นพี่สุดเนิร์ด

 บทนำ

“กรี๊ดดดดด!!!!!”  แสบแก้วหูชะมัดไม่รู้ว่าผู้หญิงแถวนี้จะกรี๊ดพี่เนิร์ดนั้นทำไมก็แค่หน้าคมปากทรงกระจับใส่แว่นออกแนวเด็กเรียนหน่อยแล้วก็มีประกายวิบวับๆห๊ะ!!!ดะ....เดี่ยวนี่เราเผลอมองไปเหรอเนี่ย-/////-

“เชอะ...กรี๊ดอะไรกันไม่ทราบย่ะ” ยัยลูกหมีนี่ก็อีกคน  จะกรี๊ดทำไมก็ไม่รู้(แล้วเมื่อกี่ใครเผลอมองฟร๊ะ:flower ghost)

“แกอย่ามาพูดไอ้นัทฉันก็เห็นแกมองตาค้างอย่างนี้ทุกครั้งที่พี่เอเลนมาทางนี้” =_=มันรู้ได้ไงส่งสายตาอมหิตให้ลูกหมี

“แกรู้ได้ไง!!ขี้โม้ๆ” ><ดีนะเนี่ยที่วิ่งหนีออกมาก็อีต้าพี่เอเลนเดินมาทางฉันกับยัยลูกหมีพอดีนี่นาถ้าพี่แกได้ยินมีหวังจบเห่แน่ภาพพจน์ที่สังสมมาแต่เหนื่อยชะมัดเดินแทนดีกว่า

ฟุ้บ!!!ตุ้บ!!!

“อะ......โอ๊ยยยหัวฉานนนนแกแกเป็นใครกันง่ะ....”นั่นมันๆๆเพื่อนที่เดินอยู่กับพี่เอเลนพี่โตะ

“เป็นไรมั้ย..”พี่โตะยิ้มให้ฉันแทบสลบ@_@  พี่โตะนี่มันเทพบุตรชัดๆ

“.....ไม่เป็นไรค่ะ......”เจ็บหัวจังอ่ะ

ฟุ้บ!!!

“เฮ้ย!!!!!”เกิดอะไรขึ้นใครเป็นอะไรทำไมรู้สึกตัวลอยแล้วก็ ทำไมมืดจังมืด@_@

“อะ...โอ๊ยไมเจ็บหัวงี้อะ”ว่าพลางลูบหัวไปด้วย ให้ตายเถอะเจ็บๆๆ>^< รู้สึกเหมืออะไรเกาะขาแหะ

“อะ...อืม ฟื้นแล้วหรอนัท”พะ......พี่โตะมานั่งเฝ้าเรา อ๊ายยยยยยยยยเขิลๆๆ-////-คิดไรกะเค้าปะเนี่ย(เอิ่มได้ข่าวว่าเค้าช่วยแกไม่ใช่หรอคิดเองเออเองเฮอะ:Flower ghost)เออช่างเหอะให้เค้ามีความสุขในจินตนาการอันล้ำเลิซของเค้าเหอะ

“คะ.....ค่ะฟื้นแล้ว..”ว่าแล้วเราก็ยิ้มแฉ่งให้พี่โตะแบบเป็นกันเอง

“โอส!!!มาขัดจังหวะรึเปล่า ออกไปก็ได้นะ”พี่เอเลนมาได้เยี่ยงไร

“ปะ.....เปล่าค่ะ”ยิ้มแบบเหยเก

“...อืม.....กลับเถอะเดี่ยวห้องพยาบาลปิดนะ เออ!!!ใช่โตะแกก็ชวนนัทไปงานวันเกิดแกสิที่ Pub T-bar นะชวนสิ”หูผึ่งทันใด

“ออ!!ใช่ นัทไปงานวันเกิดพี่ไมจะได้รู้จักกันมากขึ้น”ตกลงค่ะ แต่งงานกัน เอ้ย!!!ไม่ใช่เล่นตัวๆ

“ตะ..แต่จะดีหรอค่ะ” ยื่อฉันไว้เถอะค่ะ-..-

“แล้วแต่นัทนะ พี่ไม่บังคับหรอกถ้ามาก็เจอกันเองแหละเนอะไปละ bye”งืมๆใช่ๆถ้างั้นไม่ไปดีกว่า

“คะ....ค่ะ bye”ว่าแล้วก็โบกมือลา