ละครเรื่อง มันคงเป็นความรัก. พระเอก:เฟย

นางเอก:สไปป์

เพื่อนพระเอก:นน กิต อ็อฟ. ปลาย เจมี่. ปังปอน. ทอย. กัน

เพื่อนนางเอก:ฟ้า  ของขวัญ. นิต้า. มุก. เอิญ. ฝน ฟร้อน 

ตัวคะครประกอบ 

คุนครุ  ผอ.เพื่อนๆนักเรียน

 ณ โรงเรียนสามโคกในโรงอาหาร

ฟ้า:แกๆดุดิรุ่นพี่ม.6/4น่ารักเนอะ

ขวัญ:ไม่อ่ะน้องม.3/6ขอชั้นหล่อกว่า

ฟร้อน:โห. อีพี่ขวัญกินเด็ก

ขวัญ:อ่าวๆตลกมั้ยย่ะยัยเด็กบ้า

มุก:โธ่พี่ขวัญอย่าไปว่าฟร้อนมันเลย

ฟ้า:เออๆใช่สงสารเด็กเหอะน้องอ่ะยังไม่มีแฟนก้อเลยควจะอิจฉา

มุก/ฟ้า/ฝน/นิต้า/ขวัญ/เอิญ:เนอะๆ

ฟร้อน:โหไม่ยุติธรรมเลย

สไปป:โอ้ยยยยยย คุยอะไรกันหนักกันหนาเนี่ยน่ารำคานจริงๆเลย

เอิญ:อุ้ยๆทุกคนดุดิๆพี่กีต้าของเราโมโหด้วย

สไปป:เอ่ะๆจะเรักอัไรกันแน่ย่ะ 

นิต้า:งั้นเรียกอีปลวกแร้วกัน

สไปป:โอ้ยยย. อีนี้ อย่ามากวนตีน

นิต้า:5555ล้อเล่นเห็นแกนั่งซึมอยุ่ตั้งนานเลยอยากให้แกหายเครียดเฉยๆ

สไปป์:เหรออออออออ

นิต้า/มุก/ฟร้อน/ฝน/ขวัญ/เอิญ/ฟ้าจร้าาาาาาาา

หลังจากนั้นสไปป์ก้อมองไปเรื่อยๆจนไปหยุดที่โต๊ะรุ่นพี่ผุ้ชายกลุ่มหนึ่งแล้วพี่คนหนึ่งก้อหันมามองสไปป์และส่งยิ้มให้สไปป์าไปป์หันกลับมาก้อออกอาการเขินอย่างหนัก 

ในเวลาต่อมาพี่คนหนึ่งก้อเดิมาที่โต๊ะของสไปป์แล้วเพื่อนๆแล้วรุ่นพี่คนนั้นก้อพุดว่า

เฟย/น้องๆขอเบอร์หน่อยดิๆ

สไปป/เอิ่ม................

เฟย/เห้ยๆไม่ต้องตกใจพอดีเพื่อนพี่ให้มาขออะไอ้คนนั่นน่ะมันชื่อ. กัน

ฟ้า/099-427-8355เบอร์โทรมัน

สไปป/เห้ยๆฟ้ามึงไปให้เบอร์กุกับพี่เค้าทำไมว่ะแบบเนี่ยเดี่ยวพี่เค้าก้อคิดว่ากุแรดหรอก

เฟย/เห้ยๆไม่คิดอย่างนั้นหรอกพี่เป็นคนขอเองพี่ไม่คิดอย่างนั้นหรอก

สไปป/พี่ไม่คิดว่าหนุแรดจริงน่ะๆ

เฟย/จริงๆ

สไปป/งั้นก้อตามที่ไอ้บ้าเนี่ยมันบอกเฟย/อ้อๆพี่จำได้099-427-8355

ฟ้า/ใช่ค่ะพี่เบอร์มันค่ะ

เฟย/อ้อๆขอบคุนมากน่ะงั้นพี่ไปก่อนล่ะบายไว้เจอกันในโทรสัพน่ะน้อง

สไปป/เอิ่ม....ค่ะ

ฝน/อุ้ยแกดุดิฟินเนอะ

เอิญ/ใช่ๆ555

สไปป/ตลกอ้อๆ

ฝน/ใช่จ้ะตลกมากกกก

สไปป/..........

ฝน/อุ้ยๆเฝโกดแล้วๆ

สไปป์/ไปเลยนะ

แล้วสไปปก้อวิ่งไล่เพื่อนไปเรื่อยๆจนเข้าเรียน

บี/ไปป์ๆถามอะไรหน่อยดิ

สไปป/ถามอะไรอ่ะ

บี/ก้อรุ่นพี่ผุ้ชายที่หล่อๆสุงๆขาวๆน่ารักๆอ่ะแฟนแกอ้อๆ

สไปป/เอิ่มบีมันไม่ใช่อย่างงั้น

บี/อุ้ยยินดีด้วยน่ะ

สไปป/เอิ่มบีเดี่ยวก่อนมันไม่ใช่อย่างงั้นน่ะเว้ย

บี/แฟนแกน่าตาดีมากอ่ะ

สไปป/อีนังบี

บี/จร้าๆได้ยินแล้ว

สไปป/เออน่าจะได้ยินตั้งนานล่ะ

บี/แล้วตกลงรุ่นพี่คนนั้นเค้าเป็นแฟนแกป่าวอะๆ

สไปป/อ้อๆไม่ใช่หรอกพี่เค้ามาแค่จอเบอเราปะ

บี/เอ้าๆแล้วไหนบอกว่าไม่ใช้แฟน

สไปป/ไม่ใช่อย่างนั้นพี่เค้ามาขอเบอเราไปให้เพื่อนเค้า

บี/อ้อๆพี่กันใช่ป่ะ

สไปป/คงจะงั้นมั่งๆ

    ณ. ห้องดนตรีสากลแห่งหนึ่ง

เฟย:น้องๆทำอะไรอยุ่หรอ

สไปป์:เล่นคีบอร์ดอยุ่ค่ะพี

เฟย:อ้อๆ สอนพี่เล่นได้ป่าว

สไปป์:ได้ค่ะพี่ นั่งตรงนี้ก้อได้ค่ะ

(สไปป์สอนเฟยเล่นคีบอดเพลงมันคงเป็นความรักนั่งบนเก้าอี้เดียวกัน)

สไปป์:พี่ค่ะถ้างั้นหนุขอตัวก่อนน่ะค่ะ

เฟย:อ่าวแล้วจะไปไหนหรอ

สไปป:อ้อพอดีว่าหนุจะไปซ้อมรำค่ะ

เฟย:อืมๆงั้นพี่ขอไปดุน้องซ้อมนำได้ป่าวอ่ะ

สไปป:อ้อได้ค่ะๆ

จบตอนที่หนึ่ง

                 ตอนที่สอง. 

 ณ. ห้องหอประชุมใหญ่ ที่ สไปปและเพื่อนกำลังซ้อมรำอยุ่รุ่นที่คนนั้นและเพื่อนของเขาก้อเดินมาดุสไปป์และเพื่แนๆกำลังซ้อมลำอยุ่ สไปป์ก้อหันไปมองพี่เค้าในขนาดที่สไปป์กำลังส้อมลำอยุ่ แล้วสไปป์ก้อ.........

สไปป/โอ้ยยยย......(ล้ม)

ครุ/เอ้า......นี่เธอมัวทำอะไรอยุ่ตั้งใจส้อมสิมัวแต่มองอะไรอยุ่เหอะ?

สไปป/เอิ่ม...ขอโทดค่ะครุ

เฟย/...........

ครุ/เอ้าๆเริ่มส้อมไหม้ตั้งแต่แรกเลย

คนรำ/ค่ะๆ

กัน/เห้ยๆมึงดุนั้นดิคนที่ใส่ชุดพละที่เป็นสารวัดนักเรียนอะ

นนท์/ทำไมว่ะ

ปอน/เออๆนั้นดิทามใมว่ะ

ปลาย/อ้อออ ชอบพี่สไปป์เห้ยไม่ใช่พี่ชอบพี่คนนั้นอะดิ

กิด/เห้ยๆไอ้ปลายแกรุ้จักน้องเค้าด้วยหรอว่ะ???

นนท์/?????

เฟย/??

ปอน/!!!

อ๊อฟ/!!!!

กัน/เอาเหอะๆน้องมันคงไม่นุ้จักหรอกเพราะว่าแกก้อรุ้นิว่ากฎของกลุ่มเราคืออะไร. 

ทอย/โอ้ยยย แบบนี้อีกละ

นนท์/ข้อ1เราจะไม่บอกชื่อของเราให้คนอื่นรุ้

ปลาย/ข้อ2เราจะไม่ทะเลาะกันเรื่องผุ้หญิง

เฟย/ข้อสามเราจะรับใครเข้ากลุ่มถ้าไม่สนุก

กิด/ข้อสี่เราจะนั่งโต๊ะเดิมที่เดิมทุกวัน

อ๊อฟ/ข้อ5ข้อสุกท้ายสำคันมากผุ้หญิง คือยาพิษ

กัน/เอ้าๆกลับกันเหอะฉันมีธุระว่ะ

ทอย/ธุระอะไรว่ะ

กัน/หาข้อโกหกแม่ที่มาสายแล้วสแกนบัตรช้าใง

ทอย/........

กัน555

ทอย(พุดในใจ) เหอะ ยังมีอารมณ์ ขำอีกนะมึง

กัน/เออๆแล้วพวกมึงจะไปกับกุป่ะล่ะ

ทุกคน(ยกเว้นเฟย)เออๆไปดิๆ

เฟย/เออๆงั้นพวกมึงไปเหอะกุขออยุ่ต่ออีกแปป ล่ะกัน

ทุกคน/เออๆอยุ่ไปเหอะมึงอ่เ

เฟย/เออๆๆ

กลับมาทางการส้อมนาฏศิลป์ 

ครุ/นี้สไทำไมเธอถึงทำไม่ได้เหอะดุสิเพื่อนคนอื่นทำไม่เค้าได้เหอะ

สไปป/ขอโทค่ะครุ

ครุ/เอ้าๆไม่เป็นใรพัก20นาที

 สไปป์ก้อมานั่งเศร้าคนเดียวและแล้วพี่คนนั้นก้อเดินถืออมยิ้มแล้วก้อมานั่งไกลเสไปป์แล้วพี่เค้าก้อยื้นอนยิ้มไห้สไปป์แล้วพี่คนนั้นก้อพุดว่า....

 เฟย/น้องสุ้ๆนะ (ก้อเอาอมยิ้มให้สไปป)

สไปป/เอิ่ม.......ขอบคุนค่ะ

เฟย/ไม่เป็นไรหรอก สู่สู่น่ะ

สไปป์/.............

จบตอนที่2