First love

คำเตือน : มันไม่ใช่นิยาย มันคือการระบายความในใจของผู้เขียน

.

.

.

.

         เราคิดว่า การแอบชอบใครคนหนึ่งมันง่าย แต่มันจะยากตอนที่เขาไม่ได้รู้สึกอะไรกับเรา แล้วเวลาเราพยายามที่จะตัดใจจากเขา ไม่ว่าเราจะทำเท่าไหร่ หรือทำยังไง เขาก็ไม่เคยหายไปจากใจเราเลย เราพยายามที่จะไม่สนใจ ไม่เฝ้ามอง แต่แล้วสายตามันก็ดันหันกลับไปสนใจแค่เขาคนเดียว เราพยายามจะหาวิธีที่จะเลิกชอบ แต่สุดท้ายก็จบแบบเดิม เราเคยถามเพื่อนว่าทำยังไงเราถึงจะเลิกชอบได้ เพื่อนเราบอกว่าให้อัลฟอลเขาสิ เลิกเล่น เลิกสนใจ จนถึงเวลาที่เราใจแข็งพอที่จะหันกลับไปเผชิญหน้ากับเขา เขาคือสิ่งที่ทำให้เราไหวหวั่นมากที่สุด เรากับเขาไม่ได้อยู่โรงเรียน เดียวกันหรือจังหวัดเดียวกัน เรารู้จักกับเขาตอนไปค่ายค่ายหนึ่ง เรารู้สึกชอบเขาตั้งแต่แรกที่เห็นหน้าจนเราหันไปคุยกับเพื่อนเรื่องเขา ตลอดทั้งค่ายเราเอาแต่เพ้อถึงเขา ตอนอยู่ในค่ายมันทำให้เราได้รู้จักได้พูดคุย ได้ยิ้ม ได้หัวเราะไปพร้อมกับเขา เรามีความสุขมาก จนจบค่ายเราไม่คิดด้วยซ้ำมันมันจะเลยเถิดมาขนาดนี้จากแค่ความรู้สึกชอบจนตอนนี้กลายเป็นอะไรก็ไม่รู้ เราก็ไม่อาจจะตอบคำถามกับความรู้สึกตัวเองได้ แต่เร่อยากที่จะตัดใจจากเขา เพราะเขาไม่ได้รู้สึกอะไรกับเราเลย แล้วเราก็อยู่คนละจังหวัด อยู่คนละโรงเรียน เรารู้ว่ามันยาก มันเหนื่อยนะที่จะต้องมาทำในสิ่งที่เราไม่เคยทำ ไม่เคยเป็น ไม่เคยรู้สึก แต่เราคิดว่าเราชอบเขาต่อไปไม่ได้หรอก เราทนไม่ได้ที่จะต้องเห็นผู้หญิงคนอื่นมายุ่งกับเขา แต่เราก็พยายามบอกกับตัวเองว่าเราไม่ได้เป็นอะไรกับเขาเราไม่มีสิทธิในตัวเขา เราไม่มีสิทธิที่จะหึงเขาด้วยซ้ำ เพราะคำว่าเราไม่ได้เป็นอะไรกัน