เฟินเยว่ รักต้องห้าม (ดวงใจที่รอคอย) ภาคสอง
ข้าเกลียด...สตรีเช่นเจ้า น้ำเสียงหนักแน่นดุดัน ท่านคิดว่าข้า...มาเกลียดท่านบ้างหรือ? เฟินเยว่เอ่ยขึ้น นางเยียดยิ้มมุมปาก ข้าเองก็ไม่ต่างจากท่านที่ต้องการกับที่ไม่ได้รัก?
ผู้เข้าชมรวม
497
ผู้เข้าชมเดือนนี้
3
ผู้เข้าชมรวม
ข้อมูลเบื้องต้น
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
แนะนำตัวละคร
เฟินเยว่
เฟินเยว่ นักฆ่าสาว
น้องสาวฝาแฝดเหิงเยว่ เพื่อที่จะตามล่าหาคนบงการฆ่าพี่สาวของตน
เฟินเยว่จึงจำเป็นต้องแต่งงานกับประมุขพรรคสุริยา ชายผู้ซึ่งไรรัก ไรความรู้สึก
เย็นชาดุจน้ำแข็ง
ประมุขพรรคสุริยา หลี่จิ้งเฟย
ประมุขพรรคสุริยา หลี่จิ้งผู้ยิ่งใหญ่ อีกทั้งยังเก่งกาจ เขายอมตัดขาดจากยุทธภพที่วุ่นวายและยอม
เป็นคนตัดหัวใจตัวเองทิ้ง จนกลายเป็นคนเย็นชา เกลียดชังความรักเข้ากระดูกยิ่งกว่าสงคราม
คล้ายฟ้าเล่นตลกเมื่อเขาจะต้องแต่งงานกับสตรีนางหนึ่ง
และเป็นส่วนหนึ่งในชีวิต
“สตรีที่ไรยางอายเช่นเจ้าไม่มีความเป็นกลุสตรีเลยสักนิด
เจ้าควรทำใจที่มาเป็นภรรยาข้า
หากเจ้าเจ็บปวดจนทนไม่ไหวข้าก็ยินดีท่ะเขียนใบหย่าให้เจ้า”
หลานเซียน
แม่ทัพหนุ่ม
บุรุษที่หลงรักเฟินเยว่แรกพบ
“ข้าจะทำทุกวิธีทางเพื่อให้เจ้ามาเป็นของข้าต่อให้ต้องแลกด้วยชีวิตข้าก็ยอม”
หยางหยาง
สตรีที่ครั้งหนึ่งเคยกุ้มหัวใจประมุขพรรคสุริยา
แม้เวลานี้เขาจะดูเย็นชาแต่นางก็ยังรักเขาหมดใจแม้เวลานี้เขาจะมีหญิงงามข้างกายแล้วก็ตาม
นางก็ยังแอบหวังว่าจะมีสักวันที่เขาจะกลับมารักนางอีก
“หลี่จิ้งท่านยังรักข้าอยู่ไม่เปลี่ยนแปลง
ข้ารู้ดี”
“ทำไมต้องเป็นเจ้า….เฟินเยว่?”
หลี่จิ้งจ้องมองสตรีตรงหน้าอย่างเจ็บปวด
กระบี่อันแหลมคมยังคงทะลุร่างของสตรีที่เขาไม่คิดว่าจะรักใครได้อีกเป็นครั้งที่สอง
เฟินเยว่คือรักครั้งใหม่ รักที่เขาไม่รู้ว่าจะรักใครได้อีกไหม
“…หลี่จิ้งในที่สุดเจ้าก็มีวันนี้ข้าเองก็ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องเป็นที่มอบหัวใจให้ข้า”
แล้วทำไมต้องเป็นข้าที่เจ้ารัก
หากไม่มีข้าเจ้าจะมีความสุขมากกว่านี้ใช่รึไม่ เจ้าจะได้รับอิสระใช่รึไม่หากข้าตายไป
ขอเพียงข้าได้ตายในอ้อมกอดคนที่ข้ารักมากที่สุดข้าก็ดีใจมากแล้ว
"หลี่จิ้ง…เจ้าปล่อยข้าไปเสียเถอะ
ข้าก็จะปล่อยเจ้าไปเช่นกันเรื่องของข้ากับเจ้ามันควรจบลงได้แล้ว”
“ข้าปล่อยเจ้าไปไม่ได้เฟินเยว่…ข้าปล่อยเจ้าไปไม่ได้ข้าอยู่ไม่ได้หากไม่มีเจ้า”
“ข้ากำลังจะเป็นอิสระ…หลี่จิ้งลาก่อน”
“ไม่….เฟินเยว่?”
เฟินเยว่ใช้ฝ่ามือซัดไปที่หน้าอกแกร่งด้วยพลังทั้งหมดก่อนจะปล่อยร่างของนางร่วงลงเหวลึก
“เฟินเยว่”
หลี่จิ้งท่านได้รับอิสระแล้ว ข้าเองก็เช่นกัน
นับตั้งแต่บัดนี้จะไม่มีข้าเฟินเยว่อยู่บนโลกนี้
ข้าจะจดวันเวลาที่เราทั้งสองร่วมสร้างด้วยกันมาจะไม่มีวันลืมเลือน ลาก่อนท่านพี่
เปลือยตาบ้างค่อยๆปิดลงน้ำตาหยดสุดท้ายไหลรินอาบแก้มนวลพร้อมรอยยิ้มแห่งความสุขที่นางได้รับได้เป็นอิสระจากความเจ็บปวดที่แสนจะทรมาน
ข้าไม่อาจลงมือสังหารคนที่ข้ารักมากที่สุดได้
และไม่อาจใช้ชีวิตเคียงข้างเขาได้เช่นกัน
หนทางเดียวที่จะหนีจากความทรมานนี้ได้ข้าต้องไปจากเขา มีรักแต่ไม่อาจครอบครอง อยู่ก็เหมือนไม่อยู่
รักก็เหมือนไม่รัก มีรักแล้วมีทุกข์ ข้าจะขอไม่มีรัก หากรักแล้วต้องเจ็บปวดข้าจะขอไม่รักใครอีกต่อไป
ข้าขอเลือกที่จะจากโลกที่แสนจะวุ่นวายโลกที่ให้แต่เพียงทรมานกับข้าไม่รู้จักจบสิ้น
สวรรค์นี้เป็นสิ่งที่ข้าปรารถนามาโดยตลอด ข้าเหน็ดเหนื่อยเหลือเกิน
โปรดช่วยให้ข้าได้สมหวังด้วยเถอะ
พูดคุยกันสักนิด
นิยายเฟินเยว่ รักต้องห้าม หน้าหลักนิยายเดิมไรท์นั้นไรท์จำอีเมลไม่ได้ (ไม่สามารถเข้าอัพนิยายให้อ่านได้) ร่วมทั้งนิยายเรื่องอื่นทั้งหมด ฉะนั้นไรท์จึงสมัครใหม่และเขียนใหม่หมด แต่ไรท์จะไม่อัพตอนที่1-12 ไรท์จะอัพตอนที่13ทันที และเมื่อจบภาคแรกไรท์ถึงจะรีอัพใหม่ให้และจะอัพภาคต่อให้อ่านสมกับที่ทิ้งให้ทุกคนรอคอยนานนับปี ฮ่าๆๆๆ อ่ะล้อเล่น
บ้างคนอาจจะคิดว่านิยายเรื่องนี้ไม่เขียนต่อแล้ว (เขียนค่ะ)
ส่วนหนึ่งคือคอมเสีย(บ่อยมาก) ดับๆติดๆ ไรท์จึงเก็บเงินแล้วซื้อใหม่แล้วตอนนี้
(ไม่พังแน่นอน)
ขอความเห็นใจไรท์เองก็ทำงาน
(อาจจะอัพช้าบ้าง) แต่อัพให้อ่านแน่นอน
คอมเม้มเพื่อให้กำลังใจไรท์หน่อยก็ยังดี
ผลงานอื่นๆ ของ หวี่เฟย ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ หวี่เฟย
ความคิดเห็น