[kookv]หยุดรักอย่างไร(D.)

ความรักคืออะไรกันนะ

ทำไมผู้คนถึงได้โหยหากันนัก จองกุกคนนี้โคตรไม่เข้าใจเลยซักนิด ไม่ชอบเลยเวลาที่เดินอยู่บนท้องถนน ก็จะพบกับคู่รักมากหน้าหลายตาเดินจับไม้จับมือกัน ดัดเสียงเล็กเสียงน้อยคุยกัน มองตาเป็นประกาย หอมเเก้มเเบบไม่อายหัวคนโสดๆเเบบผม เอาจริงๆนะเเม่งโคตรเกะกะเลยว้ะ  จองกุกคนนี้อยากจะมองบน  

ผมยืนอมก้านอมยิ้มมือหนึ่งข้างยัดในกระเป๋ากางเกงด้านข้างเเละหลับตาเสียบหูฟังข้างหนึ่ง ผมยืนอยู่ข้างตึกมหาวิทยาลัยที่ผมศึกษาเเละรั้วข้างๆก็เป็นตึกของโรงเรียนมัธยมศึกษา ผมกำลังฟังเพลงในโทรศัพท์มือถืออยู่

[I want you to know that there are good things under the nightmare.]

อยากจะบอกใหเธอรู้ว่าภายใต้ฝันร้ายยังมีสิ่งดีๆอยู่นะ

[Don't keep it to yourself.]

อย่าเก็บมันไว้คนเดียวเลย

[There is nothing worse than love. You should know.]

ไม่มีอะไรร้ายไปกว่าความรักนะเธอควรรู้ไว้

ผมลืมตาขึ้นมาเจอกับเพื่อนรักนามว่า ยุคยอม ยืนมองผมอยู่ในมือถือบุหรี่กล่องเล็กๆ เเละหันตัวมาพิงกำเเพงฝั่งตรงข้ามผมเเละจุดไฟของบุหรี่ของมัน มันปล่อยควันเทาออกมา

"อะไรของมึงเนี้ย!"

ผมบ่นเมื่อมันพ้นควันเทามาทางผมจนเข้าลูกตาเข้าจมูก ผมใช้มือปัดปนควันเทานั้นออก เเละมองด้วยความอาฆาต

"คุณเพื่อนยืนเก๊กเหี้ยไรเนี้ย"

มันทำท่าทางเลียนเเบบผม เเละใช่สองนิ้ว นิ้วชี้กับนิ้วกลางคีบบุหรี่ที่ติดควันเทาอยู่ มันยกขาข้างหนึ่งถีบไปด้านหลังกำเเพง

"เฮ้ย!"

เสียงของ โจชัว เพื่อนอีกคนของผมดังขึ้นจึงทำให้ผมเเละยุคยอมหันหน้าไปมองอย่างเหวอๆนิดๆ มันเเบกกองหนังสือมาจนผมไม่เห็นหัวมัน มันไม่ใช่เด็กเรียนนะครับ เป็นพวกหัวโจ้เหมือนๆกันทั้งหมดนี้ละ 

"ไอ้หัวเน่าฝากมา"

หัวเน่าของมันก็คือหัวหน้าห้องคนเด๋อ สมาชิกในห้องนั้นละครับ มันวางกองหนังสือไว้ตรงโต๊ะหินอ่อนข้างๆ ก่อนจะหันหน้ามามอง

"ปากโดนไรมาว้ะ"

มันพูดเเละชี้มาทางปากผม พอดีผมไปหาเรื่องคนอื่นประมาณนี้นะครับ ผมไปหาเรื่อง ชาน หัวหน้าเเก๊งอื่นน่ะ อันที่จริงผมกับมันก็ไม่ถูกกันอยู่เเล้ว มันชอบมาเเย่งคู่ควงเล่นผมประจำ เเละบอกไว้ก่อนว่าผมไม่หาเรื่องใครถ้ามันไม่พูดจากวนบาทาหรือมองหรืออะไรก็ชั่ง 

"นิดหน่อย"

ผมพูดขึ้นก่อนจะหลับตาฟังเพลงที่ตอนนี้เปิดอยู่ ไอ้ยุคยองทิ้งก้านบุหรี่ไว้กับพื้นก่อนจะใช้เท้าหยี้ให้จมดิน 

"พวกมึงไปเอาโค้กให้หน่อยดิ"

ผมพูดขึ้นเเละหันหน้าไปหาพวกนั้นขนาดที่ยุคยอมเดินไปยืนข้างโจชัว 

"เออ"

เเละพวกนั้นก็เดินออกไป ผมหันหน้ากลับมาเเละหลับตาลงอีกครั้ง

"โอ้ย!!!" 

 หูอีกข้างที่ไม่ได้เสียบสายหูฟังดันไปได้ยินเสียงอะไรเเปลกๆนะสิ เสียงเหมือนใครซักคนที่กำลังถูกทำร้าย ดังข้ามมาทางมหาวิทยาลัยของเขา เสียง มันมาจากรั้วฝั่งโรงเรียนมัธยม พอคิดได้เเบบนั้นดวงตาคู่สวยก็เปิดขึ้นเเละกวาดสายตามองหาข้ามไปอีกฝั่ง

เขาเห็นพวกเด็กๆม.ปลายรุมทำร้ายพวกน้องๆม.อื่นอยู่ ทำไมถึงรู้นะหรอ ผมสนิทกับพวกที่กำลังทำร้ายคนอื่นอยู่นะสิครับ ตัวร้ายป้ายเเดง คิม เเทฮยอง ม.6/8 เเละพวกของมัน มันชอบหาเรื่องคนอื่นอยู่บ่อยๆเเละที่นี้ก็ที่ประจำ

บอกเลยว่าโคตรรำคาญ เเทฮยองอยู่บ้านข้างๆผม ผมไม่ค่อยเห็นหัวมันกลับบ้านหรอกครับ มันกลับบ้านดึก เเม่ของมันใจดีนะครับ เเบ่งขนมต่างๆนาๆให้สารพัด เเต่ลูกมันนะสิครับ เเทฮยองเป็นพวกหัวไม้ไม่ต่างจากผมหรอก 

เเทฮยองมักจะมากับพวกกลุ่มผู้หญิงสวยๆหุ่นดีๆเเละเเน่นอนก็เพื่อนมันนี้ละ

เเทฮยองเป็นเเฟนกับ ไอ้ชาน ศัตรูคู่อริของผม โคตรจะรำคาญเลย มันตบต่อยกับคนอื่นก็เพราะผู้ชาย โถ่ วัยรุ่นสมัยนี้รุนเเรง 

"ปล่อย!!!ปล่อยกู"

ผมเดินออกมาจากมุมตึกเเละเดินมาที่รั้วฝั่งกันมหาวิทยาลัยกับโรงเรียนมัธยมผมยืนมองเหตุการณ์เเละก็ยิ้มดูไอ้เเทที่กำลังโกรธเมนพุ่ง

"กูไม่ได้ยุ่งกับพี่เขา!!!"

คู่อริที่โดนจับนั่งคุกเข่าเเละมีรอยชำ้ต่างๆนาๆที่หน้าจนน่าเกลียด ไอ้เเทฮยองมันร้าย

"มีคลิปขนาดนี้ยังไม่รับผิดอีก...หึ...ถ้ากูไม่รู้ป่านี้ลากเข้าห้องกันเเล้วมั๊งง.."

เเทฮยองมันพูดเเละเสยคางของอีกคนขึ้นมาดูหน้าน่าเกลียดๆนั้น

"....."

หญิงสาวที่ถูกทำร้ายเงียบไป เเละ ปรากฏเป็นรอยยิ้มร้ายๆที่มองมาอย่างอาฆาต 

"หึ...พวกมึง..."

"จัดการ..."

พอคนหน้าหวานพูดจบฝูงเพื่อนก็เข้าไปมุมรุมทั้งเตะทั้งตบสารพัด เเทฮยองเดินออกมาจากตรงนั้นทันที

ผมเดินตามไปเเต่อยู่ตรงข้ามรั้ว เเทฮยองหันหน้ามาองมองผมที่ยืนอยู่ข้างๆตรงข้ามรั้ว ผมใช้สองมือจับรั้วเเละเอาหน้าผากชิดติดกับรั้ว

"มีอะไร"

มันพูดด้วยนำ้เสียงเย็นชา

"ร้ายนักนะมึง"

"หึ..."

ผมมองหน้ามันเเละทำตาโตใสใส่ มันใช้นิ้วชี้สอดเข้ารูรั้วข้ามมาเเละจิ้มที่ปลายจมูกของผม ก่อนที่เเทฮยองจะ พูดว่า..

"เสือกจังครับพี่"