รักแบบไม่ควรรัก

1)รักทั้งน้ำตา ตืด ตืด ตืด เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น จือวีที่นอนอยู่บนเตียง ใครโทรมาตอนนี้ว่ะ จือวีรับโทรศัพท์ ครับผมโจวจือวีครับ จือวีตอบไปไม่รู้ว่าใครคือปลายสาย จือเราเองนะจำเราได้ไหม จือวีทำท่างงใครครับ จำฉันไม่ได้จริงหรอ ไม่ครับจำไม่ได้ เค ฉันซานะเอง อ่อ ลือบอกไปผมเคยมีเเฟนชื่อซานะเเต่เลิกไปนานแล้วเขาทำผมได้เจ็บมา จือวีรู้ว่าเป็าซะนาเลยพูดไปอย่างเรียบง่าย ( โทรมาทำไมผมไม่มีอะไรเกี่ยวกับคุณเเล้ว) ซานะ:ฉันรู้มันกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ไหม ซานะแกล้งมีน้ำตาเล็กน้อยทำให้จืองีเชื่อใจมากขึ้น จือวีใจอ่อน ผมจะเอาไปคิดอีกที่ ซานะ : งั้นพ.น.ไปเจอที่ร้านเดิมนะ 10:35 จือวีเดินเขามาในร้านพบซานะที่นั้งร้องไห้อยู่ ซานะ!!จือวีเรียกอยู่ปกติที่ใช่เราเรียกกันเป็นปะจำ ซานะหันมาเเล้วบอกจือวีว่านั่งสิ จือวีถาม ซานะว่าเราเป็นอะไร?? ซานะมองน่าบอกกับจือวีว่า ฉันผิดไปเเล้วนะจือยกโทษให้ฉันเถอะนะ ฉันไม่รู้จือวีตอบน่ามึนๆๆ เทอทำฉันเจ็บมาเทอจะมาให้ฉันยกโทษมันง่ายเกินไป ้จือวีเดินออกจากร้านเเล้วไปขึ้นรถคันหรูของตน ซานะ:ไม่เป็นไรฉันยังไมาจบแค่นี้เเน่ซานะยิ้ม