วันเกิดรักยิ้มน้อย

วันเกิิด....

  ในหนึ่งปี ใน365วัน ทุกๆคนต้องมีหนึ่งวันที่เป็นวันเกิด แน่นอนเราก็มีวันเกิด ตั้งแต่เด็กๆวันเกิดทุกปีที่เราจำได้มีหนึ่งปีที่เราได้จัดงานวันเกิด เราจำได้ดีเราได้ของขวัญเป็นรถจักรยานสีน้ำเงิน เราดีใจมากๆ มีเค้กก้อนโต มีขนมที่เราชอบเยอะแยะ พี่ชายมาหาพร้อมกับญาติๆเป็นวันที่มีความสุขที่สุดในวันเกิดตอนเด็กๆ พอเราเริ่มโตเราไม่เคยจัดงานวันเกิดอีกเลย ไม่มีคนจัดให้ด้วย5555 แต่จะมีคำอวยพรจากคนรอบข้างที่รู้จัก เพื่อนๆ หรือน้องๆ แต่จะมีจุดเล็กๆที่เราน้องใจทุกๆปีในวันเกิดคือแม่ลืมวันเกิด แต่พ่อจำได้5555 พอถึงวันเกิดเราเพื่อนๆจะมีคำอวยพรไม่ก็ของขวัญเล็กๆน้อยๆ แต่เพื่อนๆก็ไม่เคยลืมวันเกิดของเรา แต่ไม่มีจากแม่55555 เราต้องโทรศัพท์ไปหาถามแม่ว่าวันนี้วันอะไร แม่ก็ตอบแบบไม่คิดอะไร วันอาทิตย์ สุดท้ายเราต้องเฉลย วันเกิดลูกแม่ไงคะ จากนั้นแม่ก็จะให้คำอวยพร เป็นแบบนี้มาทุกๆปี แต่เราเข้าใจนะว่าแม่ทำงานหนักเหนื่อยมากๆ เลี้ยงเรากับน้อง แม่อาจจะลืมวันเกิดไปบ้าง (ถึงแม้ว่าทุกปีก็เถอะ555) แต่ก็เช่นกันเราแค่น้อยใจเพราะวันเกิดเป็นวันที่รักยิ้มน้อยมีตัวตนบนโลกใบนี้และแม่เป็นคนที่สำคัญที่สุด ที่ให้กำเนิด เลยอยากให้แม่จำได้ อธิษฐานมาตลอด และวันเกิดปีนี้แหละที่คำอธิษฐานเป็นจริง เรานอนหลับซุกตัวตัวใต้ผ้าห่มบนเตียงนุ่มๆ ก็มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น เราจึงลืมตาแบบงัวเงียและกดรับ เสียงปลายสายเป็นเสียงผู้หญิงคนหนึ่งที่คุ้นเคยมาก ใช่!! เสียงแม่ แม่ถามว่าตื่นรึยัง เราก็ตอบแบบเสียงคนง่วงนอนว่ายังไม่ตื่น จากนั้นแม่ก็พูดต่อว่า " วันเกิดทำไมนอนตื่นสายจังเลย"  เราลืมตากว้าง แล้วถามว่าแม่รู้ได้ยังไง ใครบอกแม่เนี่ย แม่ก็ตอบว่าไม่มีใครบอก แม่จำได้ 555555 เห็นมั้ยคำอธิษฐานเป็นจริง จากนั้นแม่ก็อวยพรต่างๆนาๆ แล้วก็บอกว่า โทรมาแค่นี้แหละไปนอนต่อเถอะ จากนั้นสายก็ ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ด หลุดไป เราก็ไม่มีความง่วงหลงเหลืออยู่แล้ว ได้แต่ทบทวนคำพูดที่แม่บอกทางโทรศัพท์ จากนั้นก็ยิ้ม ยิ้ม และก็ยิ้ม ด้วยความดีใจ วันเกิดปีนี้เป็นปีที่มีความสุขมากๆ เหมือนได้ของขวัญกล่องใหญ่ในรอบสิบปี555555 ได้คำอวยพรจากแม่ พ่อ พี่ชาย ญาติ เพื่อนๆน้องๆ ขอบคุณทุกๆคนที่ไม่ลืม5555555  เพราะเบื่อที่จะง้อเพราะรู้ว่าเราขี้น้อยใจล่ะสี55555 ขอบคุณวันนี้ที่ได้มีเราอยู่ในโลก ขอบคุณวันที่ดีๆ ของคุณคำอธิษฐาน ขอบคุณคนรอบข้างนะ : )