คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : Pandora 8
Chapter 8
สุดท้าย.... ความลับก็ต้องเป็นความลับต่อไป
หลังจากที่ชานยอลเดินออกไปจากหอ แบคฮยอนก็รีบโทรกลับหาคริสทันที
“พี่คริสครับ, แบคฮยอนมีอะไรจะคุยกับพี่ พี่มารับผมตอน 6 โมงเย็นนะครับ เดี๋ยวผมไปรอหน้าหอ”
ติ๊ด !
หวังว่าการตัดสินใจครั้งนี้ของผม จะไม่ทำให้ใครต้องเสียใจ... ยกเว้นแค่ตัวผมเอง
ฝ่ายชานยอลก็คิดไม่ตก ไม่รู้จะทำยังไงกับความรู้สึกของตัวเอง ในเมื่อแบคฮยอนพูดกับเขามาเสียขนาดนั้น แล้วเขาควรดึงดันที่จะรักต่อไปหรอ ?
แต่... เดี๋ยวนะ !
“อืออ่ะดิ ! รึว่ามึงคิดว่ากูรักมึงแบบคนรักล่ะ ? ไม่หรอก กูไม่คิดแบบนั้นหรอกชานยอล มึงก็มีแฟน แล้วอีกอย่างมึงก็เพื่อนกู คิดแบบนั้นไปกูคงได้เสียเพื่อนกับมึงแน่ๆ ^^”
แล้วถ้าเขาไม่มีแฟนล่ะ แล้วแบคฮยอนจะรักเขาบ้างมั้ย ?
งั้นเรื่องระหว่างเขากับนาอึน คืนนี้คงต้องเคลียให้รู้เรื่องแล้วล่ะ !
‘Baekhyun’
ตอนนี้ผมอยู่กับพี่คริสที่ร้านอาหารที่หนึ่งแถวหอผมเนี่ยแหละครับ
คือผมไม่อยากไปไหนไกล มันแลดูอันตราย =____=
“แบคฮยอนครับ หายโกรธพี่หรือยัง ?”
“ยังครับ” ผมตอบไปตามความสัตย์จริง คือผมพูดตรงๆว่ายังไงก็ไม่ไว้ใจพี่คริสอยู่ดี
แม้ว่าพี่เขาจะยอมขอโทษผมแล้วก็ตาม แต่.. ที่ผมมากับพี่เขาครั้งนี้ ก็เพราะผมมีเรื่องที่ต้องคุยกับพี่เขาจริงๆ
“อ่า... แล้วพอจะมีวิธีที่พี่จะทำให้แบคฮยอนหายโกรธพี่ได้มั้ยอ่ะ ._____.”
“มีครับ.. แต่พี่คริสต้องเป็นที่ปรึกษาให้ผมก่อนนะ”
“เรื่องอะไรล่ะครับ ?”
“ชานยอล...”
คนที่สามารถเป็นที่ปรึกษาให้ผมได้ดีที่สุดก็คือพี่คริสเนี่ยแหละครับ ถึงผมจะรู้ว่าพี่เขาคิดอะไรกับผมอยู่ก็ตาม แต่มันจำเป็นจริงๆ เพื่อจะได้จบปัญหาของผมกับพี่คริส และผมกับชานยอล...
หลังจากที่แบคฮยอนพูดจบ คริสก็ก้มหน้ากัดฟันทันที ทำไมนะ ทำไมแบคฮยอนไม่นึกถึงความรู้สึกของเขาที่มีให้กับคนตัวเล็กบ้าง....
“ขอบคุณนะครับพี่คริส”
อยู่ๆแบคฮยอนก็พูดคำว่าขอบคุณขึ้นมาเสียดื้อๆ เล่นสะคริสตามอารมณ์ของแบคฮยอนแทบจะไม่ทัน
“ครับ ?”
“ขอบคุณที่พี่รักผม ^^” คนตัวเล็กพูดแล้วยิ้มหวานให้กับคริส ส่งผลให้คนร่างสูงใจกระตุกทันที
รอยยิ้มที่ออกมาจากใจของคนตัวเล็กแบบนี้ นานเท่าไรแล้วที่เขาไม่ได้เห็น....
แบคฮยอนพูดจบก็ยื่นมือมาจับมือของคริสไว้ ก่อนจะพูดต่อ
“แต่... ผมรักชานยอลครับพี่คริส ผมรับความรู้สึกของพี่ไว้ไม่ได้จริงๆ”
“อ่า.... พี่รู้แล้วล่ะครับแบคฮยอน เพียงแต่พี่แค่อยากลองขอโอกาสจากเรา
อย่างน้อยๆ พี่ก็อยากเป็นคนที่ทำให้เรายิ้มได้อย่างเต็มที่ อยากให้เราได้หัวเราะกับพี่เหมือนที่เราเคยหัวเราะกับชานยอลเมื่อก่อนนี้... แบคฮยอนอ่า ให้โอกาสพี่เถอะนะครับ”
“......”
“ถึงชานยอลจะไม่รักเรา แต่พี่อยากให้เรารู้ไว้นะ ว่าพี่รักแบคฮยอนจริงๆ ขอร้อง... อย่าปฏิเสธพี่อีกเลยจะได้มั้ย ?”
“แต่ผม....”
“สั่งอาหารไปหรือยังครับ ” บริกรเดินเข้ามาถามพวกเขาทั้งสอง แบคฮยอนจึงหาโอกาสเปลี่ยนเรื่องทันที
“สั่งอาหารกันก่อนเถอะครับพี่คริส ^^”
.
.
.
.
หลังจากที่ทานอาหารกันเสร็จ คริสก็ขับรถมาส่งแบคฮยอนที่หน้าหอ
“แบคฮยอน เดี๋ยวพี่ไปส่งเรานะ ^^”
“อ่า... แค่หน้าห้องพอนะพี่ - -“
แบคฮยอนพูดด้วยเสียงเข้ม ทำให้คริสหลุดขำออกมา ก็แหงล่ะ ! ทำไว้สะขนาดนั้น ใครเขาจะไปไว้ใจได้ลง !
เมื่อเดินมาถึงหน้าห้องของคนตัวเล็ก คริสก็จับไหล่ของแบคฮยอน
มองเข้าไปในตาของคนตัวเล็กเพื่อค้นหาอะไรบางอย่าง
“แบคฮยอน” หาว่าคนตัวเล็กเคยมีเขาอยู่ในสายตาบ้างมั้ย
“ครับ ?”
“พี่รักแบคฮยอนจริงๆ นะครับ ส่วนเรื่องคำตอบ....”
“ผมรักชานยอลครับพี่คริส พี่คือพี่ชายที่ดีที่สุดของผม”
“......”
“ผมกับพี่ก็เหมือนกันนั่นแหละครับพี่คริส... ผมเข้าใจความรู้สึกพี่ แต่พี่ยังโชคดีที่ได้แสดงความรู้สึกนั้นออกมาให้ผมได้รับรู้...”
“.....”
“แต่ผม.. ฮึก ! แค่ผมคิดแบบนั้นกับชานยอล ผมก็ผิดแล้วพี่คริส ฮืออ.. ผม.. ผมทำอะไรไม่ได้เลย”
พูดจบแบคฮยอนก็ปล่อยน้ำตาของตัวเองที่อดกลั้นไว้นานให้ไหลออกมา
ความอ่อนแอของเขาตอนนี้มันมีมาก มีมากเกินกว่าจะเก็บมันไว้ได้อีกแล้ว...
“ต่อให้ผมจะได้อยู่ใกล้มัน ฮึก.. ผมก็ทำอะไรไม่ได้เลยสะ.. อ๊ะ!”
คริสไม่ปล่อยให้แบคฮยอนพูดจบ.. เขาดึงคนตัวเล็กมากอดไว้แน่น มือหนากดศีรษะของแบคฮยอนลงให้ซบกับอกกว้าง แล้วลูบผมของคนในอ้อมกอดเบาๆ
“อย่าร้องเลยครับแบคฮยอน เรายังมี.. พี่อยู่นะ”
“พี่คริส ฮึก.. ผมกอดพี่ได้ใช่มั้ยฮะ ?”
ไม่รอคำตอบ แบคฮยอนกอดร่างสูงไว้ทันที
จินตนาการไปว่านี่คืออ้อมกอดที่เขาโหยหามานานจากคนที่รัก อ้อมกอดที่อบอุ่น และพร้อมจะปลอบโยนในตอนที่เขาอ่อนแอ....
ชานยอล..... อยากให้เป็นอ้อมกอดของเขาจัง..
หึ !
ชานยอลแค่นหัวเราะออกมาเมื่อเขาได้เห็นกับภาพข้างหน้าในตอนนี้
เขาเพียงแค่จะกลับมาดูว่าคนตัวเล็กทำอะไรอยู่ แต่ตอนนี้เขารู้แล้ว
นี่ใช่มั้ยแบคฮยอน เหตุผลที่มึงไม่รักกู
ที่มึงให้อภัยผู้ชายคนนั้น คงเป็นเพราะมึงรักเขามากใช่มั้ย
กูยอมแล้ว......
ชานยอลหันหลังเดินไปที่จอดรถของเขา ก่อนจะเข้าไปในรถแล้วสตาร์ทมันไว้
“แบคฮยอน... ฮึก!”
น้ำตาของความเป็นลูกผู้ชายค่อยๆ ไหลลงมาจนเปรอะแก้มของร่างสูง
ปกติชานยอลเป็นคนที่ดูเย็นชากับเรื่องความรัก แต่กับแบคฮยอน.. เขาไม่เข้าใจเอาเสียเลยว่าทำไมถึงมีอิทธิกับเขาได้มากขนาดนี้
กล้าดียังไงมาทำให้เขาอ่อนแอได้มากขนาดนี้นะแบคฮยอน
“ให้กูทำยังไง... มึงถึงจะรักกูบ้าง ฮึก...”
“.....”
“ต้องทำยังไงแบคฮยอน กูต้องทำยังไง มึงถึงจะรักกูเหมือนที่มึงรักพี่คริส ฮือออ..”
“....”
“ทั้งๆที่มึงอยู่ใกล้กูแค่เอื้อม.. ทั้งๆที่มึงอยู่กับกูมาตั้งแต่เด็ก แต่ทำไม... ทำไมไม่ใช่กูที่เป็นเจ้าของหัวใจมึง ฮึก..”
เขาปล่อยให้น้ำตาไหลออกมาจากดวงตาของเขาโดยที่ไม่คิดจะเช็ด ให้น้ำตาเป็นเครื่องตอกย้ำของความรักที่ไม่มีวันสมหวัง....
ต่อให้อยากบอกรักมากแค่ไหน อยากเป็นเจ้าของมากแค่ไหนก็ต้องเก็บความรู้สึกนั้นไว้อยู่ดี...
รักกับพี่คริสนานๆ นะแบคฮยอน.. สุดที่รัก
เวลาผ่านไปสักพักจนชานยอลเริ่มระงับความรู้สึกของตัวเองได้ เขาก็ขับรถออกมาจากหอ แล้วไปยังเป้าหมายของเขาทันที
จากความเร็วปกติเริ่มเพิ่มระดับขึ้นเรื่อย ๆตามความต้องการของคนขับ
Club Ellui คืนนี้ปัญหาทุกอย่างจะจบที่นั่น !
“แบคฮยอน....”
คริสเรียกคนตัวเล็กที่ตอนนี้แน่นิ่งไปแล้ว เมื่อผ่านการร้องไห้มาจนเกือบครึ่งชั่วโมง
“แบคฮยอนอ่า... อ้าว ?”
พอคริสก้มหน้าไปดูก็เห็นว่าคนตัวเล็กหลับตาพริ้ม แล้วหายใจเข้าออกอย่างสม่ำเสมอ
บ่งบอกว่าแบคฮยอนหลับไปแล้ว
“ฮึ ! ไอ้ตัวเล็ก ยืนก็หลับได้เนาะเรา ^^”
คริสพูดแล้วจัดการอุ้มแบคฮยอนขึ้น แล้วควานหากุญแจในกระเป๋ากางเกงของคนที่อุ้มอยู่
กริ๊ก !
พอเข้าไปในห้อง คริสก็สำรวจห้องของชานยอลกับแบคฮยอนทันที
มันเป็นห้องสีขาว สไตล์เรียบๆ แต่ก็ดูน่าอยู่ เพราะบริเวณกำแพงได้ถูกตกแต่งโดยฝีมือของเจ้าของห้องเป็นที่เรียบร้อย ทั้งรูปเพื่อนที่แปะอยู่ รูปครอบครัว แล้วรูปอื่นๆอีกมากมายที่ล้วนเป็นความทรงจำของเจ้าของห้องทั้งสองคน
แต่... ไม่มีอะไรที่คริสจะสนใจ เท่ารูปหัวใจขนาดใหญ่ที่ถูกวาดขึ้นโดยสีชอล์กสีชมพู แล้วมีรูปคู่ของชานยอลและแบคฮยอน
รูปคู่ตั้งแต่อนุบาล จนถึงปัจจุบัน...
คริสละสายตาจากรูปพวกนั้นแล้วอุ้มคนตัวเล็กมานอนที่เตียง...
“แบคฮยอนอ่า... พี่รู้แล้วว่าทำไมเราถึงไม่มีที่ว่างแทรกให้พี่เข้าไปได้เลย..”
คริสพูดพลางลูบผมคนที่เข้าสู่ห้วงนิทราไปแล้วอย่างแผ่วเบา เพราะกลัวว่าแบคฮยอนจะตื่นขึ้นมาแล้วพบกับความอ่อนแอของเขา
คริสกำลังร้องไห้....
“พี่รักแบคฮยอนมากนะครับ....”
พูดจบก็ลุกออกจากห้องไปแทบจะทันที เพราะกลัวว่าจะหลุดเสียงสะอื้นออกมา
“ผมขอโทษนะฮะ พี่คริส... ฮึก..”
.
.
.
.
..
To be continued
สำหรับคนที่เปิดเพลงไปด้วยฟังไปด้วย คุณจะฟินมากเลยฮะขอบอก ขนาดไรท์ที่แต่งไปฟังเพลงไป
ไรท์ยังแอบร้องไห้เลย TT
ดราม่าไม่ดราม่ายังไงบอกไรท์ได้น๊า ตอนต่อไปถ้ามีดราม่าอีก ไรท์จะได้แต่งให้ดีกว่านี้ T^T
ให้กำลังใจไรท์หน่อยนะคะ ^^
:) Shalunla
ความคิดเห็น