[END] #ผมคือตัวบัคในวันสิ้นโลก

ทวิตนักวาด: @NuUngung

ในสายตาคนภายนอก 'โจวอิ๋น' คือผู้ไร้พลังธาตุที่อยู่แค่ระดับ F และมักจะโดนคนดูแคลนเย้ยหยันสารพัด ทว่าความจริงแล้วเขากลับมีความสามารถแปลก ๆ ที่ทำให้คุยกับสิ่งมีชีวิตทุกประเภทได้ กระทั่งไวรัสซอมบี้ก็ไม่ใช่ข้อยกเว้น

“ขอโทษนะครับ ผมขอถามอะไรหน่อยสิ”

“กรร...”

“ลูกของผมหายตัวไป พวกคุณเห็นเด็กสี่คนโผล่มาแถวนี้บ้างไหมครับ”

“อา...อา...” เหล่าซอมบี้ที่ใบหน้าเน่าเปื่อยค่อย ๆ ชี้นิ้วอย่างฝืดเคืองไปยังทิศทางเดียวกัน พวกมันยินดีให้ความร่วมมืออย่างเต็มที่ ทำประหนึ่งโจวอิ๋นเป็นสหาย

“ทำไมถึงอยู่ตรงนั้น พวกคุณรู้สาเหตุไหม”

“แฮ่! งืดดดด”

“...งั้นเหรอ” ดวงตาดอกท้อสาดประกายลุ่มลึก แฝงอารมณ์ความรู้สึกที่อ่านได้ยาก “ขอบคุณที่บอกนะครับ แล้วนี่พวกคุณหิวหรือเปล่า”

“งืด ๆ กรรร...”

“ถ้าหิวก็เดินไปฝั่งโน้นสิครับ”

พูดจบโจวอิ๋นก็ชี้นิ้วไปยังกลุ่มคนที่อยู่อีกฟาก แม้ระยะทางจะค่อนข้างไกล แต่ก็ไม่ได้มากพอจะทำให้มองไม่เห็นซะทีเดียว ใบหน้าโฉมสะคราญปรากฏรอยยิ้มน้อย ๆ อันนุ่มละมุน บรรยากาศรอบตัวสะท้อนถึงความอ่อนโยนและความใจดีอยู่เต็มเปี่ยม

“ตรงนั้นมีคนชั่วรอให้พวกคุณกินอยู่เต็มเลย”

 

---

คำชี้แจง

✔️ ดราม่าน้อย (ฟีลกู๊ด)

✔️ พระนายคลั่งรักใส่กัน

✔️ ตัวเอกไม่โง่ไม่อ่อนแอ

✔️ นายเอกมีลูกบุญธรรม

✔️ เน้นเนื้อเรื่องมากกว่าซีนคู่

✔️ ไม่มีนอกกายนอกใจหรือมือที่3

Trigger Warnnings

✔️ มีเลือด

✔️ น่าสยดสยอง

✔️ การใช้ความรุนแรง

✔️ ฆาตกรรม สังหารหมู่

✔️ การดูถูกและกลั่นแกล้ง