西岭 ซีหลิน จอมนางครองบัลลังก์

บทนำ 

西岭 ซีหลิน จอมนางครองบัลลังก์

________________

(นิยายเรื่องนี้ เรท  " ฉ "= ฉีกเเนวมากๆ  เฉพาะกลุ่มคนขี้จิ้นมากๆๆ) 

คำนำ 

      กว่าจะมาเป็นนิยายเรื่องนี้ ไรท์ได้นั่งเกาหัวมาหลายเดือนไม่เเน่ใจเลยว่าจะเขียนดีไหม เราเองก็ยังใหม่กับเเนวนี้มากๆ เพื่อนๆก็คงจะต้องเปิดประสบการณ์ไปพร้อมๆกัน  เเม้ว่าเราจะไม่เเน่ใจเลยว่าจะมีคนอ่านเเนวนี้ไหม แต่จะพยายามให้ดีที่สุด  โดยส่วนตัวเป็นคนชอบดูซีรี่ส์จีนโบราณมากๆ มันมีเสน่ห์อะไรบางอย่างที่เป็นสิ่งน่าสนใจ หลักๆเลยก็คือ วัฒนธรรมของประเทศนี้ ที่คนดูอย่างเราเห็นเเล้วประทับใจมากจริงๆ อีกทั้งซีรี่ส์จีน หรือหนังจีนโบราณเอกลักษณ์และการถ่ายทอดเรื่องราวที่น่าสนใจหรือเป็นจุดเด่นนั่นก็คือ  การเล่าเรื่องเกี่ยวกับความสัมพันธ์ มิตรภาพ บุญคุณความเเค้น เเละสอดแทรกคำสอนเกี่ยวกับความกตัญญูรู้คุณไว้ได้อย่างชัดเจนสุดซึ้ง  ซึ่งมันเป็นเอกลักษณ์ที่เราประทับใจมากๆ เลยอยากจะเขียนฟิคของเราเเนวนี้บ้าง หวังว่ามันจะเป็นฟิคบีคริสเรื่องนึงที่ " จีนมาก โอเครมาก " อะไรประมาณนั้นได้ หวังว่าสิ่งที่เราตั้งใจพยายามถ่ายทอดออกมานี้ จะเป็นฟิคที่อยู่ในใจของทุกคนที่ได้มาอ่าน   #บีคริส  #ฟิคบีคริส 

ปล. ในการเขียนเรื่องนี้ อาจจะไม่มีการยืมเมจประกอบเพิ่มอรรถรสเเล้วนะ เเละภาพปกของเรา ก็อยากจะใช้ ภาพด้านล่างนี้เลย เเต่ ยังหาเจ้าของภาพวาดจริงๆไม่เจอ  เราไม่มีเจตนาในการการนำภาพมาใช้ทำมาหากิน หรือ ละเมิดลิขสิทธิ์ใดๆ เรา Save จากเว็ป ที่เขาอนุญาตให้นำมาใช้ได้ ภาพที่เซฟมาไม่มีลายน้ำหรือเครดิตต่างๆ เเละ เป็นภาพที่เราเห็นว่าถูกนำมาใช้โดยทั่วไป มีนิยายหลายเรื่องก็ใช้ภาพนี้ เราจึงไม่รู้ว่าจะต้องขอบคุณเครดิตใครเเต่ก็ขอบคุณคนวาดมากจริงๆที่ทำให้เรามีมองเห็นภาพตัวละครในหัว ขอบคุณที่ทำให้เรามีเเรงบัลดาลใจในการสร้างตัวละครในเรื่องนี้ออกมา และในอนาคตหากเรื่องนี้จะลงเว็ปขายจริงๆ เราสัญญาว่าจะจ้างคนวาดเเฟนอาร์ตใหม่ไม่ใช้ภาพนี้ทำมาหากินเเน่นอน หากมีใครต้องการทวงเครดิตภาพนี้ หรือเป็นของคนรู้จัก สามารถ  inbox หรือ  DM  เข้ามาบอกทางทวิตเตอร์ หรือไอจีได้เลย  @Painting  , @htWotmyNHZmaA5Y 

ประวัติ

เมืองต้าเหลียว 

ฮ่องเต้องค์ปัจจุบัน นามว่า จ้าวชิงหยุน  นามรอง หยุนเอ๋อ  

เป็นพระโอรสองค์ที่ 14 ของ อดีตฮ่องเต้ จ้าวเว่ยจี กับ ไป๋ฮองเฮา นามรอง เจียวเจียว  

 :   เมืองที่ตระกูลจ้าวเป็นผู้ปกปกครองมากว่า  3 ชั่วอายุคน ตั้งอยู่บริเวณภาคกลางใกล้กับเเม่น้ำสายใหญ่ ทำการค้าขาย มีข้าวปลาอาหารอุดมสมบูรณ์มาช้านาน  เเต่เมื่อเปลี่ยนรัชสมัย จ้าวชิงหยุน มาเป็นฮ่องเต้องค์ปัจจุบัน ชื่อเสียงของพระองค์นั้น สร้างความละโมบโลภมากอยากกระหายที่จะยึดครองเมืองให้กับเหล่าบรรดาขุนนางที่มักใหญ่ใฝ่สูง เเละพวกตระกูลหัวเมืองอิสระใกล้เคียงไม่น้อย  เเละชื่อเสียงที่ว่านั่น ก็คือชื่อเสียงเเห่งความอ่อนเเอ เดิมที องค์รัชทายาทองค์ที่เป็นต้าอ๋องอยู่นั้น เป็นโอรสองค์เเรกของฮ่องเต้องค์เก่า เเต่ด้วยเรื่องของวังหลังที่ซับซ้อนยิ่ง มีการเเย่งชิงราชบัลลังก์กันโดยมีขุนนางตระกูลใหญ่ เเละเหล่าบรรดาสนมเอกเป็นผู้ชักใยอยู่เบื้องหลัง ตั้งเเต่ต้าอ๋องเเละเหล่าบรรดาอ๋องน้อย ยังอายุไม่ถึง  15  ชันษา ก็มีการชิงดีชิงเด่น เเละใส่ร้ายป้ายสี รอบปรงพระชน ฆ่าฟันกันจนนองเลือดไปทั่ววังหลัง  เป็นเรื่องที่น่าอดสู่ ห่ดหู่หัวใจ เเละน่าใจหายต่อกษัตริย์พระองค์ก่อนมาก เมื่อ โอรสในอุธรถึง 13 พระองค์ล้วนต้องตายจาก และหลายตระกูลของเจ้าจอมมารดาก็ถูกความจำใจของพระองค์เองเป็นผู้ตัดสินใจสั่งฆ่าล้างตระกูลของบรรดาสนมรองเมียรัก เพราะเหล่าขุนนางที่เป็นพ่อตาของฮ่องเต้ในตอนนั้นล้วนคิดไม่ซื่อเป็นกบฏต่อราชสำนัก  ผู้ที่คิดการใหญ่เหล่านั้น จึงถูกสั่งประหารเก้าชั่วโครต  เรียกได้ว่าข่าวนี้ ทำให้ราชสำนัก ของ จ้าวเว่ยจี สั่นคลอนไปไม่น้อย เนื่องจากไม่ มีทายาทสืบสกุลจ้าวเหลืออยู่เลย เเต่ ภายหลังเรื่องราวสงบลง ก็มีม้ามืดเเห่งวังหลัง หลานสาวบุญธรรมของอดีตเเม่ทัพตะกูลไป๋ นางไม่ใช่คนงามอะไรนักแต่เป็นหญิงที่ฉลาด มีความรู้ด้านการบ้านการเมือง เรื่องที่นางตั้งครรภ์นั้น ตอนเเรกมีเพียงไทเฮาองค์ก่อนที่รู้ ทำให้นางกับลูกรอดชีวิตจากการนองเลือดมาได้  เพราะไม่มีใครคิดว่านางจะตั้งครรภ์มังกร เพราะเสด็จฮ่องเต้มักจะไปหานาง ช่วงเวลากลางวันปรึกษา เรื่องปัญหาบ้านเมือนเท่านั้น เเต่ใครจะไปรู้ว่า ไป๋เจียวเจียว ที่เป็นกุ้ยเฟ้ยในตอนนั้นนางได้ตั้งครรภ์มังกร เเละประสูติพระโอรสน้อย องค์ชาย 14  ออกมาตอนบ้านเมืองสงบพอดี และองค์ชายม้ามืดคนนั้น ก็คือ เสือซุ่ม  จ้าวชิงหยุน ฮ่องเต้ องค์ปัจจุบันนี้ นั่นเอง 

และนับตั้งเเต่ได้ครองราชพระองค์ก็เเทบจะไม่ได้อยู่ติดเมือง เพราะเมืองรอบข้างต่างคิดว่าพระองค์เป็นกษัตริย์ที่อ่อนเเอ เเละ เป็นลูกที่ไม่เคยอยู่ในสายพระเนตรของฮ่องเต้องค์ก่อนเลย ซ้ำยังมีข่าวว่าพระองค์เป็นผู้ไร้ความสามารถ จะไปไหนก็ต้องพาเเขนพาขาเเละสมองของพี่น้องตระกูลไป๋ติดตามพระองค์ไปด้วยทุกแห่งหน ไม่เคยทำอะไรเองเลยซักอย่าง ซ้ำร้ายในเมืองตอนนั้นก็มีขุนนางก่อกบฏซ่องสุมกำลังคนหลายครั้ง เเต่พ่อลูกตระกูลไป๋ สหายรักของพระองค์ก็ช่วยกันปราบกบฏ และสู้เคียงบ่าเคียงไหล่จ้าวชิงหยุนผ่านอุปสรรค์เหล่านั้นมาได้ทุกครั้ง เพื่อเเผ่ขยายอำนาจของเสือซุ่ม ให้ทั่วทุกดินเเดนได้รับรู้ถึงความปรีชาสามารถที่เเท้จริงของพระองค์  ทำให้ 8 ปีที่ผ่านมา พระองค์ทรงทำงานพัฒนาบ้านเมืองเเละทำศึกน้อยใหญ่มิได้หยุดหย่อน  

เมือง ฮาหวาง  

ปกครองโดย ฮ่องเต้ ฮาซีหลง  เเละ ลี่ฮองเฮา  นามรอง หยางเอ๋อ 

มีผู้สืบสกุลคือ  องค์ชายน้อย  ฮาหยางหลิง  และองค์หญิงใหญ่  ฮาซีหลิน 

:  เดิมที่ ฮาหวางเป็นที่ดินเดิมของชนเผ่าทางตอนใต้ของต้าเหลียว มีอาณาเขตุ ติดกับชายเเดนของ ซินกั่ง ตระกูลฮาสืบทอดที่ดินทะเลทรายอันแห้งเเล้งนี้ทำกินจนได้ดิบได้ดี เพราะ ขุดพบเหมืองทองคำเเละเเร่เพรชพลอยอื่นๆในที่ดินรกร้างของตระกูล ต่อมาตระกูลฮาทำการค้าทองคำขยายอำนาจ รวบรวม ชนเผ่าใกล้เคียงมาทำงานในเหมืองก่อตั้งเมือง  และขอสถาปนาก่อตั้งตระกูลเป็นเจ้าของหัวเมืองชายเเดนทางใต้ ยอมส่งบรรณาการสวามิภักดิ์แต่มิได้เป็นเมืองขึ้นต่อต้าเหลียว มีการทำการค้าขายกันมาจนถึงปัจจุบัน ต้าเหลียวส่งน้ำแร่จากภูเขาหิมาลัยอย่างดี รวมถึงผ้าเเพร  สัตย์สองเท้าสี่เท้า และข้าว ไปให้กับฮาหวางแลกเปลี่ยนกับทองคำไม่เคยขาด  แต่ 8  ปีที่ผ่านมานี้ ตั้งเเต่ต้าเหลียว เปลี่ยนรัชสมัยให้องค์ชาย 14 จ้าวชิงหยุน ขึ้นครองราช บ้านเมืองก็กลับมาไม่สงบอีกครั้ง เป็น  8 ปีเเห่งสงครามที่ยาวนาน  ต้าเหลียวมัวเเต่ทำศึกกับหัวเมืองต่างๆทางเหนือ ที่คิดกบฏ สภาพอากาศที่หนาวเย็นแบบนั้น ทำให้เมืองหลวงทางภาคกลาง ต้องส่งเสบียงอาหารเข้ากองทัพเหลียวทั้งหมด ไม่ได้ส่งมาค้าขายหรือเเลกเปลี่ยนกับเมืองฮาหวางเลย  ทำให้เมืองทางใต้นี้ ประสบปัญหา ประชาชนอดอยากขาดเเคลนอาหารมากเช่นกัน เเล้วเคราะห์ซ้ำกรรมซัด ในเมื่อในเมื่องมีบ่อเงินบ่อทอง เเต่ขาดกำลังป้องกัน เพราะเป็นเพียงเเค่ หัวเมืองชายเเดนทางใต้ อันห่างไกล คนหนุ่มที่นี่ หลายปีมานี้ ก็ถูกเหลียว ขอเกณฑ์กำลังไปเป็นทหารช่วยรบ เมืองที่เคยร่ำรวยเเละอยูู่อย่างสงบสุข ต้องรุกเป็นไฟ เพราะชนเผ่าชายเเดนเมืองข้างเคียง อย่างซินกั่น และซินเต่า รวมกำลังกัน เข้าก่อความไม่สงบ ทั้งปล้น ทั้งฆ่าชาวเมืองฮาหวางไม่เว้นเเต่ละวัน  ทหารกล้าของเมืองก็ต้อง ปกป้องชายเเดนไม่ได้หลับได้นอน เพราะมีจำนวนไม่มากพอ  ที่จะเปลี่ยนเวรยามกันได้ ฮาซีหลง หมดหนทางจะรักษาเมืองไว้ด้วยกำลังอันน้อยนิดของตัวเอง เลยยอมส่งหนังสือเจรจาขอยื่นข้อเสนอ ไปให้กับฮ่องเต้เเห่งต้าเหลียว เพื่อขอเป็นเมืองขึ้นแก่ต้าเหลียวยอมอยู่ในความควบคุมของต้าเหลียว ทั้งๆที่เเต่เดิมเป็นเพียงเมืองที่ทำการค้าเเลกเปลี่ยนกันเป็นมิตรต่อกันเท่านั้น  ทั้งๆที่ไม่เเน่ใจเลยว่าอนาคตเมืองจะเป็นเช่นไร  เเต่ ฮาซีหลง ก็ยอมส่งลูกสาวคนโตไปเป็นบรรณาการ พร้อมกับทองคำเเละเพชรนิลจินดาอีกกว่า  50000 ชั่ง เพื่อขอยืมกำลังทหารของต้าเหลียวสองเเสนคน ลงมาปกป้องชายเเดนใต้ ที่ตอนนี้ทั้งสองเผ่าเมืองข้างเคียงกำลัง เริ่มรวมพลจะเข้ายึดฮาหวาง แค่เพียงสองเผ่าเมืองฮาหวางก็เเทบรับศึกไม่ไหว ถ้าปล่อยให้เวลานานและอ่อนกกำลังลงกว่านี้  เกรงว่า ทั้งสีเผ่าของอีกฟากของเเม่น้ำจะรวมตัวกันได้ เเละศึกจะใหญ่กว่าเดิม ฮาซีหลงจึงหมดหนทางจริงๆนอกจากทางนี้ทางเดียวเท่านั้น