คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #45 : Chapter 45 NC
งานนี้...พี่ต้องมี...ลูก
Chapter 45
“ ดานี่...หนูคุยอยู่กับใครหรือเปล่าลูก ”
ดงวอนเอ่ยถามบุตรสาวด้วยความสงสัย เขาจะไม่มาเคาะประตูห้องนอนของดานี่เลย หากว่าเขาไม่ออกมาดื่มน้ำ แล้วบังเอิญได้ยินเสียงของลูกสาวลอดออกมาจากห้อง แถมมีเสียงของผู้ชายตามออกมาด้วย ตอนแรกดงวอนคิดว่าดานี่คุยโทรศัพท์กับเพื่อน แต่ว่าเสียงของคู่สนทนา มันดังลอดออกมาจนชนิดที่ว่า ฟังยังไงมันก็ไม่เหมือนเสียงของคนคุยโทรศัพท์กันเลย มันเหมือนมีคนมาคุยกับดานี่แบบตัวเป็นๆน่ะสิ
“ เอ่อ...หนู...หนู...ค่ะ หนูคุยโทรศัพท์กับเพื่อนน่ะค่ะ คุณพ่อมีอะไรหรือเปล่าคะ ”
ดานี่ต้องโกหกผู้เป็นพ่อ เนื่องจากให้ยุนอาหนีตอนนี้ก็คงจะเป็นอะไรที่ลำบากพอดู เอาเป็นว่าถ้าโกหกแล้วพ่อเชื่อก็ดีไป แต่ถ้าเกิดว่าพ่อไม่เชื่อก็เตรียมหาที่ซ่อนได้เลย เพราะดานี่รู้ดีว่าพ่อของตัวเองนั้นเป็นยังไง หากว่าพ่อรู้ว่ามีใครแอบเข้ามานอนในห้องของลูกสาว ไม่ใช่แค่ยุนอาเท่านั้นที่ตะตาย ดานี่เองก็คงจะโดนอยู่ไม่น้อยเหมือนกัน
“ พ่อแค่สงสัยน่ะ คุยโทรศัพท์อะไรกัน ทำไมเสียงมันชัดนักล่ะ ”
ยัง...ดงวอนยังไม่เลิกที่จะสงสัย เขายังไม่เชื่อที่ดานี่บอกอย่างสนิทใจ คุยโทรศัพท์อะไรมันจะดังชัดถ้อยชัดคำขนาดนี้ มันเหมือนมีคนอยู่กับดานี่จริงๆนะ เพราะสัญชาตญาณของเขามันบอกแบบนั้น แต่ถ้ามีใครอยู่กับดานี่จริงๆ นั่นก็หมายความว่าลูกสาวสุดที่รัก ได้กระทำการอันเลวร้ายลงไปแล้วล่ะ
“ เอ่อ...ก็หนูเปิดเสียงให้มันดังนี่คะ มันก็เลยชัดเป็นพิเศษ ”
ตอนนี้หนูน้อยที่ไม่เคยโกหกใคร ต้องมากลายเป็นคนขี้โกหกชาวบ้านได้ แม้กระทั้งพ่อแม่เธอก็ต้องโกหก เพื่อต้องการรักษาชีวิตของคนที่เธอรักและรักเธอเอาไว้ หากพ่อของเธอเข้ามาเห้นว่ายุนอายังอยู่ในห้องนี้ มีหวังได้ตายกันเป็นแถบๆ มันจะไม่จบอยู่ที่ยุนอาหรือว่าจบอยู่ที่เธอ แต่มันจะลามไปถึงครอบครัวของยุนอาด้วย
“ หรอกเหรอ...งั้นก็รีบนอนได้แล้วนะลูก เดี๋ยวจะตื่นสายเอานะ ”
“ ค่ะคุณพ่อ...ฟู่...เกือบไปแล้วมั้ยล่ะ ”
ดานี่ผ่อนลมหายใจออกจากปากอย่างโล่งอก หลังจากที่เอเงี่ยหูฟังเสียงฝีเท้าของพ่อที่เดินจากไปแล้ว ไม่รู้ว่าเธอจะบาปหนักแค่ไหนกันะ ที่ต้องมาโกหกพ่อแม่ของตัวเองแบบนี้ ทั้งหมดที่ทำไปก็เพื่อช่วยไม่ให้ใครต่อใคร รวมทั้งตัวของเธอเองต้องเดือดร้อน ยุนออานี่ก็บอกอะไรไม่ฟังกันบ้างเลย บอกให้กลับไปก็ไม่ยอมกลับ อยากจะตายนักหรือไงก็ไม่รู้
“ คุณยุนอาคะ ออกมาเถอะค่ะ คุณพ่อท่านกลับไปแล้ว ”
พอได้ยินเสียงใสๆของหวานใจเรียกให้ออกมา ยุนอาก็ค่อยๆคลานออกมาจากใต้เตียง ซึ่งเขายึดเอามันเป็นที่ซ่อนตัวชั่วคราว เผื่อว่าพ่อของดานี่เกิดอยากจะเข้ามาจริงๆ เขาจะได้อยู่แบบพ้นหูพ้นตาท่านนายพลยังไงล่ะ แต่นี้นับว่าโชคดีมากเลยนะ ที่ท่าน่อตาไม่อยากเข้ามาในห้องของลูกสาว ไม่อย่างนั้นเขากับดานี่คงจะลำบากกันอยู่ไม่น้อย
“ อ้า...ฉันก็นึกว่าท่านจะเข้ามาในห้องนี้ซะอีก โล่งอกไปทีนะ ”
ยุนอายิ้มหวานให้ดานี่ พร้อมกันนั้นเขาก็ทำหน้าทะเล้นใส่เธอด้วย แบบว่ามันพ้นขีดอันตรายมาได้แล้วหนึ่งครั้ง ก็เลยแบบว่ารู้สึกสบายใจ ไม่มีอะไรให้ต้องคิดแล้วล่ะ ในเมื่อผ่านเส้นยาแดงผ่าแปดมาได้หนึ่งครั้ง ดังนั้นมันจึงไม่หนักหนาอะไร กับการปีนเข้ามาหาสุดที่รักอีกเป็นครั้งที่สองหรอกว่าไหม
“ โล่งอกไม่ได้หรอกนะคะ หนูว่าคุณรีบกลับออกไปเถอะนะ ก่อนที่คุณพ่อท่านจะวกกลับมาใหม่ ”
“ อย่าคิดมากไปเลยน่า ท่านคงไม่กลับมาแล้วล่ะ เป็นเด็กเป็นเล็กทำไมถึงได้คิดเยอะจัง ”
ดานี่เป็นห่วงยุนอาจริงๆ เธอพยายามที่จะพูดจะทำให้เขายอมกลับไปแล้วนะ แต่ว่าคนมันดื้ออ่ะ ไล่เท่าไรก็ไม่ยอมไปสักที แล้วยังมีหน้ามาว่าเธอชอบคิดมากคิดเยอะอีก ก็ถ้าไม่ให้คิดมากคิดเยอะแบบนี้ รับรองได้เลยว่าเธอกับเขาได้ไปนอนจมกองเลือดด้วยกันแน่ๆ หรือไม่ก็มีแต่ยุนอาคนเดียวนั่นแหละที่จะนอนจมกองเลือด
“ ก็หนูเป็นห่วงคุณนี่นา เชื่อหนูเถอะนะคะ คืนนี้คุณกลับไปก่อนนะ เอาไว้ว่างๆเราค่อยไปเจอกันก็ได้นะคะ แต่คืนนี้มันดูไม่ปลอดภัยสำหรับคุณเลย ”
“ ฉันรู้ว่าเธอเป็นห่วงฉัน แต่เธอลืมคิดไปล่ะมั้ง ว่าฉันก็เป็นห่วงเธอเหมือนกันนะ ”
ยุนอาลุกขึ้นมารวบตัวของดานี่เอาไว้ พร้อมกันนั้นเอวเล็กของเด็กสาว ก็ถูกชายหนุ่มตัวสูงคว้าเอามากอด ยุนอารั้งเอาตัวของดานี่มากอดไว้ ดานี่ตั้งตัวได้เธอจึงเอามือยันหน้าอกของเขาไว้ ก่อนที่หน้าอกหน้าใจของตัวเองจะไปแนบชิดกับเขา แบบที่ว่าถึงเนื้อถึงตัวกันสุดฤทธิ์ ยิ่งดานี่ขืนตัวเองเอาไว้ ยุนอาก็ยิ่งกอดรัดเธอแน่นยิ่งกว่าเดิมอีก
“ งั้น...ถ้าหนูยอมให้คุณนอนค้างที่นี่สักคืน ต่อไปคุณอย่ามาอีกนะคะ ”
“ ฉันไม่ขอสัญญานะ ตราบใดที่เธอยังอยู่ที่นี่ ฉันก็จะมาที่นี่บ่อยๆ ฉันรักเธอนะดานี่ เพราะว่ารัก...ฉันถึงไปจากเธอไม่ได้ อย่าไล่ให้ฉันไปไหนเลยนะ หัวใจฉันอยู่ที่นี่ มันอยู่กับเธอ เพราะฉะนั้น...ฉันมีสิทธิ์ที่จะมาหาหัวใจของฉันได้เสมอ รักเธอนะเด็กดีของฉัน ”
ยุนอาเชิดหน้าให้ริมฝีปากอยู่สูงขึ้นไปหาหน้าผากของอีกคน เขากดริมฝีปากลงไปยังจุดที่หมายเอาไว้ ดานี่เองก็เริ่มที่จะไล้มือไปกับหน้าอกกว้าของชายหนุ่มที่ยืนอยู่ตรงหน้า มือเล็กลูบคลำไปมา เหมือนกับว่าเธอกำลังเฟ้นหาอะไรที่ยังไม่รู้ แม้ว่าเธอจะมีอายุแค่นี้ แต่มันก็ไม่ได้หมายความว่าเธอจะไม่รู้สึกรู้สาอะไรกับยุนอาเลย
“ ทำไมคุณถึงได้เป็นคนรั้นแบบนี้ รู้มั้ยคะว่ามันทำให้หนูลำบากใจนะ”
“ รักกันมันก็ต้องมีลำบากใจบ้างสิ แต่อีกเดี๋ยวเธอจะลืมทุกสิ่งทุกอย่างไปแล้วล่ะ ”
ว่าแล้วยุนอาก็ค่อยๆก้มหน้าลงไปหาใบหน้าเล็กที่เชิดขึ้นมาหา พร้อมกับแววตาที่ออกจะหวานหยาดเยิ้ม ซึ่งกำลังหลงเคลิบเคลิ้มไปกับอารมณ์หวามที่เขากำลังจะมอบให้ สายตาของดานี่ดูเย้ายวนรัญจวญใจของยุนอาเป็นอย่างมาก ตอนนี้แม่สาวน้อยกำลังจะเป็นเหมือนตอนที่เธอเมาแล้วน่ะสิ ยั่วแบบที่เจ้าตัวไม่ได้ตั้งใจน่ะ แต่หรือว่าครั้งนี้เธอตั้งใจกันแน่นะ
ริมฝีปากของชายหญิงคู่นี้ประกบเข้าหากันอย่างอ่อนโยน ลิ้นอุ่นๆของยุนอาถูกสอดเข้าไปในโพรงปากของอีกคน นี่เป็นครั้งแรกที่ดานี่ยอมจูบกับเขาแบบที่รู้สึกตัว แถมยังเต็มใจที่จะจูบอีกต่างหาก แม่กระต่ายน้อยกำลังจะติดบ่วงล่อของนายพราน ยุนอาหลอกล่อให้เธอต้องเข้าไปประชิดตัวกับเขา เสื้อแจ็คเก็ตของชายหนุ่มถูกถอดให้ลงไปกองอยู่ที่พื้นอย่างไม่ใยดี ตามด้วยเสื้อกันหนาวของดานี่ ที่ถูกไอ้คุณสามีกำมะลอถอดออกไปด้วย
“ จูบเก่งขึ้นแล้วนี่ ”
“ ก็คุณสอนหนูมาไม่ใช่เหรอ ”
“ ใช่...ฉันเป็นคนสอนเธอเองนี่นา แต่ฉันมีอย่างอื่นที่ยังไม่ได้สอนเธออีกนะ แล้วฉันคิดว่าคืนนี้ฉันอยากจะสอน แบบที่ว่าตัวต่อตัวด้วยล่ะ ”
แกร๊ก...!!!
“ งั้นแกก็อย่าลืมสอนวิธีหนีตายด้วยล่ะ ถ้าแกยังอยากจะมีชีวิตอยู่ต่อ ”
*_*_*_*_*
*_*_*_*
*_*_*
*_*
*
“ หม่าม๊า... ”
“ ว่ายังไงล่ะคะคนเก่ง วันนี้หนูอยู่กับอาเจส สนุกมั้ย ”
ทิฟฟานี่อ้าแขนรอรับลูกสาว พอยูบินเห็นหน้าของแม่ หนูน้อยก็วิ่งหลุนๆเข้าไปหา แล้วก็เกลือกกลิ้งใบหน้าไปตามไหล่ของทิฟฟานี่ นั่นเพราะว่าลูกหมามันเล่นกับคุณอาคนสวยมาทั้งวัน ก็เลยรู้สึกอ่อนเปลี้ยเพลียแรง แบบว่าตามันจะหลับแหล่มิหลับแหล่อยู่แล้วเชียว ใบหน้ากลมมนซบลงไปที่ไหล่ของแม่ ทิฟฟานี่ทิ้งกระเป๋าของตัวเองลงไปกับพื้น แล้วก็ใช้แขนทั้งสองข้างช้อนเอาตัวลุกหมาขึ้นมาอุ้นเอาไว้
“ หม่าม๊า...หนูง่วงนอนแย้ว... ”
ยูบินพูดด้วยเสียงเนือยๆ ตาก็จะลืมไม่ขึ้น ปากก็จะอ้าไม่ได้อยู่แล้ว แต่หนูน้อยก็พยายามที่จะพูดกับแม่ เพราะว่าวันนี้ทิฟฟานี่มาช้ากว่าปกติ ยูบินก็รอแม่อยู่ตั้งนานสองนาน อุตส่าห์ถ่างตารอแล้วรอเล่า กว่าแม่กับพ่อจะกลับมาบ้าน ก็ล่อเอาซะลูกหมามันแทบจะหมดสภาพไปแล้ว
“ ง่วงนอนแล้วเหรอ งั้นแม่จะพาไปนอนนะคะ พี่แท...เดี๋ยวช่วยเอากระเป๋าเอกสารของฟานี่มาให้ด้วยนะคะ ฟานี่จะพาลูกไปนอนก่อนนะ ”
ทิฟฟานี่หันไปสั่งสามี ที่เพิ่งจะเดินตามหลังเธอมา คุณแม่ลูกหนึ่งอุ้มเอาลูกน้อยกลอยใจขึ้นมาแนบอก จากนั้นเธอก็พายูบินเดินขึ้นชั้นบนของบ้านไป ลูกหมาที่น่ารักมันเผลอหลับปุ๋ยไปตอนไหนไม่รู้ รู้แต่ว่าเวลาที่ลูกหมามันสิ้นฤทธิ์ มันก็เหมือนกับเด็กน้อยคนอื่นๆทั่วไปนั่นแหละ น่ารักน่าชังซะไม่มีนะลูกแม่
“ ได้จ้ะที่รัก แล้วพี่จะตามไปนะ ”
แทยอนทำตามที่เมียสั่งทุกประการ เขาหิ้วกระเป๋าเอกสารของตัวเองมา แล้วก็มาก้มลงไปหยิบเอากระเป่าเอกสารของทิฟฟานี่มาถือไว้ จากนั้นก็เดินตามหลังเมียไปอย่างกระชั้นชิด พ่อหมาเดินเข้ามาในห้องนอนของตัวเอง แล้วก็มาเจอกับลูกหมาและแม่หมี ที่กำลังกล่อมกันให้นอนหลับ
“ ท่าทางแกจะง่วงเอาการเลยนะคะ พอฟานี่อุ้มขึ้นมาแกก็หลับไปเลย ”
ทิฟฟานี่นอนตะแคงเอาแขนข้างนึงตั้งฉากขึ้นมาเพื่อเท้าศรีษะของตัวเองเอาไว้ ส่วนอีกข้างก็ใช้มันลูบไปที่ผมของลูกหมาเบาๆ ทิฟฟานี่สะดุดตาเข้ากับไอ้ทรงผมมัดจุกที่มันดูเหมือนต้นมะพร้าวนี่จังเลย ลูกหมามันคงจะให้เจสสิก้าทำให้ล่ะสินะ จะน่ารักเกินไปแล้วนะลูกแม่ ก็หนูน่ารักน่าชังแบบนี้ยังไงล่ะ แม่กับพ่อและใครต่อใครต่างก็รักก็หลงกันไปหมด
“ ท่าทางวันนี้คงจะเล่นเยอะไปหน่อยล่ะมั้ง ”
แทยอนออกความคิดเห็นบ้าง เพราะเท่าที่ดูรูปการณ์แล้ว ยูบินคงจะเล่นซนกับเจสสิก้ามาทั้งวัน ไม่อย่างนั้นมันไม่สิ้นฤทธิ์เร็วแบบนี้หรอกปกติยูบินจะต้องรอดูสาวๆกับพ่อหมานะ แต่วันนี้ไม่ยักรอกันเลย พอเห็นหน้าพ่อหน้าแม่ก็งอแงจะนอนท่าเดียว ไม่รู้ว่าวันนี้เจสสิก้าเอาลูกหมาไปต้มยำทำแกงอะไรบ้าง แล้วผลที่ออกมามันก็ถือว่าเป็นเรื่องที่น่าพอใจนะ แบบว่าเวลาที่พ่อกับแม่จะหวานกันบ้าง มันจะได้ไหลลื่นแบบไม่มีสะดุดยังไงล่ะ เข้าทางพ่อหมาหน้าตาดีคนนี้ชัดๆเลยเน้อ
“ ฟานี่ก็คิดแบบนั้นแหละ ดูไปดูมาลูกหมานี่มันก็เหมือนพี่แทมากเลยนะคะ ”
“ อะไรที่ว่าเหมือนล่ะจ๊ะ ”
แทยอนกำลังถอดเสื้อผ้า เพื่อที่เขาจะได้ไปอาบน้ำ แต่ก็ยังม่ายที่จะถามภรรยา ว่าลูกหมามันเหมือนเขายังไงบ้าง แต่จะว่าไปยูบินมันก็ค่อนข้างท่จะเหมือนเขาทุกอย่างนั่นแหละนะ เห็นใครต่อใครก็ชอบพูดแบบนั้นเสมอเลย บางทีก็ชอบพูดว่ายูบินลูกหมาแท ไม่เห็นจะมีใครเรียกว่ายูบินลูกหมีฟานี่เลยสักคน
“ ทุกอย่างเลยยังไงล่ะคะ ยูบินเหมือนพี่แทมากเลยนะ แบบว่าพิมพ์เดียวกันมาเลยล่ะ ”
“ เหมือนพี่หมดซะที่ไหนกันล่ะ ลองดูให้ดีๆสิ แล้วจะเห็นว่ามีส่วนที่เหมือนฟาอยู่นะ ลูกของเรา มันก็ต้องเหมือนเราสองคนสิจ๊ะ ”
แทยอนพยายามหาจุดที่เหมือนกับทิฟฟานี่ มันก็จริงอย่างที่เขาว่านั่นแหละ ลูกของเขากับทิฟฟานี่ มันก็ต้องมีส่วนที่ได้มาจากพ่อกับแม่บ้าง แต่เท่าที่ทิฟฟานี่และใครที่มองเห็นกัน ก็จะเห็นในส่วนของแทยอนมากกว่า จะได้ส่วนของทิฟฟานี่ก็เห็นจะเป็นความน่ารักสดใส แล้วก็จิตใจที่เด็ดเดี่ยวไม่เกรงกลัวใคร ที่เหลือนอกจากนี้เป็นของแทยอนหมด ไม่ว่าจะเป็นหน้าตาแม้แต่สีผิว แล้วก็ไอ้นิสัยมารยาเจ้าเล่ห์ หรือแม้แต่ความเจ้าชู้ก็ล้วนได้รับมาจากแทยอนทั้งนั้น
“ ค่ะ...แล้วนั่นพี่แทจะไปอาบน้ำแล้วเหรอคะ ”
“ จ้ะ...ทำไมครับ ที่ถามเนี่ยจะไปอาบพร้อมกับพี่เหรอ ”
แทยอนทำเป็นยืนยั่วทิฟฟานี่อยู่หน้าห้องน้ำ เขายืนส่ายก้นไปมาเหมือนกำลังจะล่อบาทาของใครบางคน แถมยังมีการกัดจิกริมฝีปากขอวตัวเอง พร้อมกับทำตาเจ้าเล่ห์มีมารยา เห็นแล้วมันน่าหมั่นสี่สุดเลย นี่ถ้ายูบินยังไม่นอนหลับไปเพราะความเหนื่อยนะ คาดว่าสองพ่อลูกคู่นี้มันจะต้องลุกขึ้นมาเต้นแข่งกันแน่ๆเลย ไอ้เรื่องทะลึ่งๆนี่ชอบกันนัก
“ ทีแรกก็ว่าจะอาบด้วย แต่เห็นแบบนี้แล้วขอบายค่ะ ”
“ ฮ๊า...มะเอาอ่ะ อาบเหอะนะจ๊ะ ไปอาบน้ำพร้อมกันนะ ”
พอได้ยินเมียที่รักบอกว่าไม่อยากจะไปอาบน้ำด้วยแล้ว แทยอนก็วิ่งออกมาจากหน้าห้องน้ำ แล้วก็กระโดดขึ้นไปกอดทิฟฟานี่ ที่นอนเล่นอยู่บนเตียง พ่อหมามันกอดแม่หมีหมับ พร้อมกันนั้นก็ทำสายตาออดอ้อนเว้าวอนเหมือนอย่างที่ยูบินชอบทำ ก็พ่อลูกกันมันก็ชอบทำอะไรที่เหมือนกันนั่นแหละ นิสัยนี่ถอดกันออกมาหมดเลย
“ พี่แทก็ไปอาบก่อนสิคะ เดี๋ยวฟานี่ตามไป ”
“ หึ...ไปอาบพร้อมกันนี่แหละนะ ไม่อยากจะเปลี่ยนบรรยากาศบ้างเหรอจ๊ะ ในห้องน้ำน่ะ...จะเอาเย็นก็ได้เอาอุ่นก็ได้นะ ”
ทิฟฟานี่พลิกตัวหันหน้ามาหาสามี เธอนอนจ้องตาอันบ้องแบ๊วเจ้ามารยาของคนที่อยู่ตรงหน้า แทยอนก็ต้องตาของภรรยาตอบไปเหมือนกัน อยากจะบอกแม่หมีจริงๆเลยว่าเธอนี่มันช่างน่าฟัดซะไม่มี นับว่าโชคดีแค่ไหนนะ ที่เขาแย่งเธอมาจากแพวกหนุ่มทั้งหลายนั่นได้ แล้วก็โชคดีแค่ไหนที่ไม่มีใครมาเกาะแกะกับเมียของเขาอีก เอ๊ะ...หรือว่ามีมาหว่า แต่ว่าเขาก็ไม่เห็นเลยนี้ งั้นแสดงว่าไม่มีละกันนะ แบบนี้ก็ค่อยหน้าสบายใจหน่อย
“ ถ้าอยากเปลี่ยนบรรยากาศมากขนาดนั้น ทำไมพี่แทไม่ไปเล่นที่สระว่ายน้ำเลยล่ะคะ ตรงนั้นไม่ได้อารมณ์กว่าเหรอ ได้มองเห็นเดือนเห็นดาวด้วยนะ ดีกว่าอยู่ในห้องน้ำตั้งเยอะแน่ะ เสียอย่างเดียวแค่มันจะหนาวมากเท่านั้นแหละ ”
“ ถ้ามันเร้าใจและได้เปลี่ยนบรรยากาศนะ พี่ยอมหนาวตายตรงนั้นเลยก็ได้ แต่ต้องตายคาอกของฟานี่นะจ๊ะ ”
“ อย่าเลยค่ะ ฟานี่ยังไม่อยากหาพ่อใหม่ให้ยูบิน ”
*-*-*-*-*
*-*-*-*
*-*-*
*-*
*
“ เห็นยูบินบอกว่าน้องเจสนอนร้องไห้ เพราะว่าคิดถึงพี่งั้นเหรอครับ ”
“ ใคร...ใครร้องไห้คิดถึงนาย ฉันก็แค่...ผงมันเข้าตาน่ะ ยูบินก็เลยคิดไปเอง ”
เจสสิก้ายังทำเก็กไม่ยอมรับความจริงอีกอยู่ดีนั่นแหละ ก็แบบว่ามันอายที่จะบอกว่าตัวเองร้องไห้คิดถึงเขาจริงๆ จะให้คนฟอร์มจัดมายอมรับอะไรง่ายๆมันก็ดูจะเป็นอะไรที่ลำบากใจอยู่นะ เจสสิก้าน่ะเป็นพวกปากไม่ตรงกับใจ ที่เคยร้องไห้ฟูมฟายกับทิฟฟานี่ หรือที่นอนร้องไห้ให้ยูบินได้เห็นนั้น เธอไม่เคยให้ยูริได้รับรู้หรอก เพราะกลัวอีกคนจะมองว่าตัวเองน่ะอ่อนแอ
“ หรอกเหรอครับ ว๊า...อุตส่าห์หลงดีใจ นึกว่าน้องเจสจะคิดถึงพี่ เหมือนอย่างที่พี่คิดถึงน้องเจสซะอีก ”
ยูริทำหน้าสลดเพื่อเรียกร้องความสนใจจากอีกคน แล้วก็ดูเหมือนว่ามันจะได้ผลด้วยล่ะ เจสสิก้าหันหน้ามามองคนที่นั่งอยู่ข้างๆ เธอมองยูริด้วยสายตาที่บ่งบอกว่าเห็นใจ เพราะวสีหน้าของเขานั้นมันบอกได้ชัดเจนเลยว่า เขานั้นรู้สึกอย่างไร ไม่ต้องเอ่ยปากบอกออกมาก็รู้ว่ายูริน่ะน้อยใจ และเจสสิก้าก็เชื่อเช่นนั้น
“ นี่นาย...นายก็คิดถึงฉันเหรอ ”
ดีใจจนบอกไม่ถูกเลยล่ะ ที่ได้รู้ว่าสามีเองก็คิดถึงตัวเอง ไม่ต่างจากที่ตัวเองก็คิดถึงเขา แต่มันก็ยังไม่กล้าที่จะพูดออกไปว่าคิดถึง ทั้งที่ไอ้คำพูดพวกนี้มันวนเวียนแล่นอยู่ในหัวตลอดเวลา แต่ว่าปากมันหนักพูดคำว่าคิดถึงได้ยากอ่ะ ถ้าเป็นเมื่อก่อนจะไม่รู้สึกกลัวแบบนี้เลย แต่ตอนนี้ทำไมกับไอ้คำแค่ว่าคิดถึง เธอถึงพูดมันออกมาได้ยากเย็นนักนะ
“ ครับ...พี่คิดถึงน้องเจส คิดถึงมาก คิดถึงจนกินไม่ได้ นอนก็ไม่หลับ กระสับกระส่าย คล้ายกับคนคิดถึงเมีย ”
ยูริมีแอบยิ้มแล้วก็กระแซะเข้าหาเจสสิก้า ไอ้คนที่นั่งตีหน้าเข้มก็มีเผลอหลุดยิ้มออกมาให้ยูริได้เห็นนิดนึง ก่อนที่เจ้าตัวจะรู้สึกได้ แล้วก็มาทำหน้าสวยอีกครั้ง มันชักจะฟอร์มจัดเกินไปแล้วมั้ง อยากจะยิ้มก็ไม่ยิ้ม ปากน่ะรู้สึกว่าจะหนักมากเลยนะ อยากได้คนช่วยง้างปากไหมจ๊ะที่รัก
“ อย่างนายรู้จักคิดถึงใครด้วยเหรอ ”
“ รู้สิครับ ก็พี่คิดถึงน้องเจสอยู่นี่ไง คิดถึงที่สุดเลยนะ พี่รักน้องเจสนะครับ ”
ยูริยอมเจสสิก้าแล้วนะ เขายอมให้เธอหมดแล้ว ยอมให้ทั้งใจเลย เพราะไม่รู้จะทำทิฐิไปทำไม สุดท้ายก็จะพูดกันไม่รู้เรื่อง หากเจสสิก้าแข็งเขาจะอ่อน หากว่าเจสสิก้าร้อนเขาจะเย็น หากเจสสิก้าเกิดลุกเป็นไฟ เขาก็จะกลายเป็นน้ำเพื่อดับไฟนั่นเอง หากว่าเจสสิก้ายังปากแข็ง เขาก็จะเป็นคนที่จะทำให้เธออ่อนระทวยให้จงได้
“ ใครอยากฟัง ”
เจสสิก้าทำเป็นตอบเสียงห้วน แต่ก็มีแอบยิ้มที่มุมปากนิดๆ แบบว่ามันก็พอใจกับสิ่งที่ได้ยินอ่ะนะ แต่ว่าก็ยังวางมาดเก็กเอาไว้อีกนั่นแหละ อย่าถามแค่ว่าเธอคิดถึงเขาไหมเลยนะ บอกไปเลยก็ได้ว่ามากกว่านั้นอีก นอกจากจะคิดถึงแล้วยังรักมากอีกด้วย แต่ว่า...คนมันปากแข็งน่ะ ถ้าไม่หลุดปากเวลาเผยอล่ะหมดสิทธิ์ที่จะได้ยิน
“ ก็คิดว่าคนแถวนี้อยากจะฟังน่ะ รู้มั้ยว่าวันนี้พี่ไปทำงานแล้วนะ ขับรถมาทั้งวัน แถมยังถูกใช้งานอย่างหนักด้วยนะ เมื่อยแขนไปหมดเลย ”
ยูริเอาแขนไปวางไว้ที่ตักของเจสสิก้า แล้วก็ทำให้ดูเหมือนว่าตัวเองน่ะ เหนื่อยล้าจากการทำงานมากแค่ไหน เจสสิก้าก้เริ่มที่จะเกิดความห่วงใยในตัวสามีขึ้นมาเลยน่ะสิ เธอวางมือเล้กๆของตัวเอง ลงไปทาบทับกับหลังมือของสามีด้วยความห่วงใย โดยที่เธอหารู้ไม่ว่า วันนี้สามีที่รักไปทำงานอะไรมาบ้าง
ยูริไม่ได้ทำงานหนักหนาสาหัสอะไรเลยนะ นอกจากขับรถวนไปเวียนมารอบบ้านของตัวเอง แล้วเขาก็แค่เข้าไปนั่งๆนอนๆเล่นกับแม่ เพราะเขาเป็นคนขับรถของคุณนายควอน ผู้ซึ่งรักลูกอย่างกับอะไรดี แม้ว่าคุณนายควอนจะว่าจะด่าลูกสารพัด ก็ใช่ว่าอยากจะให้ลูกชายมาลำบากหรอกนะ ดังนั้นวันนี้ทั้งวัน ยูริไม่ได้ทำงานแบบจริงๆจังๆเลย ที่เห็นอยู่ตอนนี้ก็ตอแหลดีๆนี่แหละ
“ งานหนักมากเลยเหรอ งั้น...ฉันนวดให้นะ ”
เพราะว่าเจสสิก้าไม่รู้เลย ว่าสามีของตัวเองน่ะทำงานเป็นยังไง ก็เลยคิดไปว่าเขาอาจจะถูกใช้งานหนัก เพราะเท่าที่ดูสภาพของสามีในตอนนี้ มันแบบว่าดูหมดเรี่ยวหมดแรงไปหมดแล้ว เธอจึงยกมือน้อยๆของตัวเองขึ้นมา แล้วก็วางลงไปที่แขนของอีกคน เจสสิก้าออกแรงบีบนวดให้ยูริ เพราะหวังว่าจะช่วยคลายความเมื่อยล้าให้กับเขาได้
“ ขอบคุณครับ แต่แค่นี่มันยังไม่พออ่ะ มันยังไม่หายเมื่อยเลยนะครับ ”
“ แล้วแค่ไหนนายถึงจะหายเมื่อยล่ะ ต้องแบบนี้เลยมั้ย ”
ว่าแล้วเจสสิก้าก็ไล้มือขึ้นไปที่หน้าลกของยูริ จากนั้นเธอก็กระชากเนคไทของสามี เพื่อให้ใบหน้าคมเข้มของเขา เข้ามาใกล้กับใบหน้างามของเธอ ตามด้วยริมฝีปากอวบอิ่มที่ฉาบไปด้วยลิปสติกสีจาง ริมฝีปากของเจสสิก้ากำลังประกบอยู่กับริมฝีปากหนาของอีกคน ถ้าจะคลายเมื่อกันด้วยวิธีนี้แล้วล่ะก็ อยากจะเมื่อยมันทุกวันเลยนะ เอาแบบที่ต้องหอบสังขารมาเลยก็ยิ่งจะเป็นการดีใช่ไหมเนี่ย
“ ขออีกได้มั้ยครับ พี่ยังไม่รู้สึกอะไรเลยนะ ”
พอถูกเจสสิก้าจูบได้นิดเดียว เจ้าหล่อนก็ลุกออกจากเตียง ยูริก็เลยรู้สึกค้างอยู่นิดๆ แบบว่าอยากให้สุดที่รักมาต่อให้อีกหน่อย แต่เจสสิก้ากลับเลือกที่จะหนีเขาไปอ่ะ แล้วไอ้ที่ทำไปเมื่อครู่นี้จะเอายังไงต่อล่ะ ที่บอกว่าไม่รู้สึกอะไรเลยน่ะ มันเป็นเรื่องโกหกทั้งเพนะ เพราะว่ารู้สึกยังไงล่ะถึงอยากจะให้มาต่อ
“ อยากรู้สึกมากกว่านี้ก็ตามมาสิ ”
เจสสิก้าไม่พูดเปล่า เธอยังเอื้อมมือไปคว้าเอาเนคไทของยูริมาถือไว้ จากนั้นก็ค่อยๆเดินถอยหลังไปทีละก้าว พอเนคไทที่คอเริ่มจะตึง ยูริก็ต้องลุกขึ้นมาจากเตียง แล้วก็เดินตามที่เจสสิก้าจะจูงไป ตอนนี้พ่อรูปหล่อเปรียบเสมือนลูกลิงน้อยแสนเชื่องสำหรับเจสสิก้าไปแล้ว เธอรั้งตัวของสามีเอาไว้ด้วยเนคไทเส้นเดียว พร้อมกันนั้นก็ส่งสายตาที่บอกว่ายั่วให้อีก และเป้าหมายที่เจสสิก้าจะไปก็คือ...ห้องน้ำ
“ ถ้าถูกน้ำเย็นๆ นายน่าจะรู้สึกอะไรบ้างแหละ ”
NC *-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-* NC
YULSIC
NC *-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-* NC
*-*-*-*-*
*-*-*-*
*-*-*
*-*
*
Talk…………………..
วันนี้เค้าอารมณ์ดี๊ดี มันก้เลยมีไอ้ตัวสีแดงๆมาด้วย หากใครที่อยากจะไปขัดห้องน้ำก็กรุณาทิ้งผ้าเช็ดหน้าเอาไว้ให้เค้าด้วยนะคะ พร้อมกับสาระนิดนึงนะเออ แล้วท่านก็จะได้รับอุปกรณ์การทำความสะอาดไป แล้วก็อีกเช่นเคยนะคะ เค้าต้องขอเวลาไปเตรียมอุปกรณ์การขัดห้องน้ำก่อน อาจจะวันพรุ่งนี้ถึงจะส่งให้ได้ แล้วอีกอย่างอย่าลืมที่จะระบุตอนมาด้วยนะคะ ยิ่งเป็นรีดเดอร์ผู้มาใหม่ ก็ยิ่งต้องระบุค่ะ เพราะว่าเค้าไม่รู้หรอก หากคุณจะบอกแค่ว่าขอ NC ย้อนหลัง แบบนั้นเค้าจะย้อนไปไกลแค่ไหนล่ะคะ
สุดท้ายก็ยังรักกันอยู่น๊า หวังว่ารีดเดอร์คงจะรักไรเตอร์เหมือนกันนะจ๊ะ จุฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ
ความคิดเห็น