อบอุ่นละมุนรัก [E-BOOK]

ตอนที่ 35 : ตอนที่ 6 ขาดแค่สถานะแฟน [6]

        ตอนที่ 6 ขาดแค่สถานะแฟน

            “มันเป็นกติกาและมารยาทที่เราปฏิบัติกันมาตลอดค่ะ คนที่จะมาพบคุณตฤณต้องนัดเอาไว้ล่วงหน้า เพราะคุณตฤณไม่ค่อยมีเวลาว่าง อาจจะทำให้คุณมารอเก้อก็ได้ค่ะ”

            แม้จะอยากด่าอย่างใจคิดแต่ขวัญข้าวก็ยังควบคุมอารมณ์ได้เป็นอย่างดี ทว่าอีกฝ่ายกลับไม่ได้เป็นคนที่เข้าใจอะไรง่ายๆ อิงฟ้ามองคนที่บังอาจสั่งสอนเธออย่างโกรธขึ้ง และไม่พอใจสุดขีด

            “แกมันก็แค่พนักงานกระจอก! อย่าสะเออะมาสั่งสอนฉัน...ฉันเป็นลูกสาวของลูกค้ารายใหญ่ของที่นี่ อย่าขัดใจฉันถ้าแกไม่อยากเดือดร้อน!”

            พูดจบคนเอาแต่ใจก็เดินเร็วๆ ไปเคาะประตูและเปิดเข้าไปโดยไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น

            คนที่กำลังนั่งทำงานหน้าเคร่งเงยหน้าขึ้นมองคนมาใหม่อย่างแปลกใจ หากตฤณไม่ได้แสดงท่าทีใดๆ ต่อการมาของอีกฝ่าย ขณะที่ขวัญข้าวซึ่งยืนอึ้งกับคำพูดดูถูกเหยียดหยาม เมื่อได้สติก็รีบวิ่งตามเข้ามาทันที แต่ก็ห้ามแขกสาวไม่ทันเสียแล้ว จึงได้แต่มองเจ้านายหนุ่มอย่างขอลุแก่โทษ ซึ่งโชคดีที่ตฤณไม่ใช่คนไร้เหตุผล เขาพยักหน้าเบาๆ อย่างเข้าใจก่อนจะหันไปทักทายคนมาใหม่

            “สวัสดีครับคุณอิงฟ้า ไม่ทราบมีอะไรให้ผมรับใช้หรือเปล่าครับ”

            “ก็ไม่มีอะไรหรอกค่ะ...ขอโทษคุณตฤณด้วยนะคะที่อิงฟ้ามาแบบฉุกละหุก ไม่ได้แจ้งไว้ล่วงหน้า”

            ปรายสายตามองผู้ช่วยเลขาฯ ก่อนจะเดินเข้าไปบอกจุดประสงค์กับคนตัวโตที่นั่งอยู่ที่โต๊ะทำงานด้วยเสียงอ่อนนุ่ม ผิดกับตอนที่คุยกับขวัญข้าวลิบลับ

            “พอดีอิงฟ้าผ่านมาแถวนี้ค่ะเลยแวะมาหาคุณ...”

            ขวัญข้าวแทบจะเบ้ปากอย่างหมั่นไส้แต่ก็ทำได้เพียงอดทน

            “เชิญนั่งก่อนสิครับ”

            ตฤณลุกขึ้นและผายมือเชิญหญิงสาวไปนั่งที่โซฟารับแขก ก่อนจะหันไปสั่งผู้ช่วยเลขาฯ  

            “คุณขวัญช่วยไปหาเครื่องดื่มกับของว่างมารับรองแขกด้วยนะครับ”

            “ค่ะ”

            ขวัญข้าวค้อมศีรษะเบาๆ ก่อนจะเดินเข้าไปถามแขกสาวอย่างสุภาพ แม้จะไม่พอใจที่อีกฝ่ายดูถูกเธอแค่ไหนก็ตาม

            “ไม่ทราบว่าคุณอิงฟ้าอยากรับอะไรเป็นพิเศษไหมคะ”

            อิงฟ้ามองคนถามพลางยิ้มเยาะ เชิดหน้าขึ้นอย่างหยิ่งๆ ก่อนจะบอกความต้องการอย่างจงใจแกล้ง

            “ฉันอยากได้กาแฟร้อนจากร้านที่ดังที่สุดในห้างใกล้บริษัท...เธอช่วยไปซื้อให้หน่อยได้ไหม”

            “แต่ว่าคุณอาจจะต้องรอนานนะคะ”

            ขวัญข้าวให้เหตุผล ก่อนที่คนเรียกร้องจะหันไปอ้อนเจ้าของบริษัทหนุ่ม

            “คุณตฤณคะ...ได้ไหมคะ”

            ตฤณมองแขกสาวนิ่งก่อนจะหันไปพยักหน้าแทนคำตอบกับผู้ช่วยเลขาฯ สาว ทำเอาคนที่รู้ตัวว่ากำลังถูกกลั่นแกล้งหน้างอทันที แต่ก็ยอมทำตามคำสั่งของคนเป็นนายอย่างไร้ทางเลือก

            “งั้นกรุณารอสักครู่ค่ะ”

            ว่าแล้วหญิงสาวก็เดินออกไปอย่างรวดเร็ว ก่อนจะไปพบกับเลขาฯ มาดนิ่งจอมกวนประสาทที่เพิ่งกลับมาจากเข้าห้องน้ำจึงระบายให้ฟังอย่างเหลืออด ตามประสาคนที่ทำงานด้วยกันมานาน

            “มาพอดีเลยคุณ คุณรู้หรือเปล่าว่าลูกสาวเจ้าสัวบุญเลี้ยงบุกมาหาคุณตฤณถึงนี่ มาถึงก็สั่งๆ คิดว่าตัวเองวิเศษวิโสมาจากไหนก็ไม่รู้ แถมมาดูถูกหาว่าฉันเป็นพนักงานกระจอกอีก นี่ถ้าเจอกันข้างนอกฉันจะตบให้ปากเยินเลย หงุดหงิดๆๆ”

            ระบายเสร็จก็เดินไปคว้ากระเป๋าตั้งท่าจะเดินไปที่ลิฟต์ เดวิดที่ยังไม่มีโอกาสได้พูดอะไรจึงรั้งข้อมือเล็กเอาไว้อย่างคนที่ยังจับต้นชนปลายไม่ถูก

            “ใจเย็นก่อนสิ แล้วนี่จะรีบไปไหน นี่มันยังไม่ถึงเวลาพักเที่ยงนะ”

            “ก็รีบไปซื้อกาแฟร้อนร้านดังมาเสิร์ฟคุณหนูเขาน่ะสิ เฮอะ! คิดจะมาแกล้งคนอย่างฉัน เดี๋ยวได้รู้กัน...คอยดูนะฉันจะซื้อกาแฟดำยี่สิบบาทข้างทางมากระแทกปากซะให้เข็ด!”

            ว่าแล้วคนโมโหก็เดินกระฟัดกระเฟียดออกไปอย่างหัวเสีย โดยมีสายตาเป็นห่วงของคนไม่ชอบแสดงความรู้สึกมองตามไปจนกระทั่งเธอเดินเข้าลิฟต์ แต่ทันใดนั้นผู้ช่วยเลขาฯ สาวก็เกิดคิดอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ ดวงตาคู่สวยเปล่งประกายวิบวับ ยิ้มกริ่มอย่างเจ้าเล่ห์ ก่อนจะหยิบโทรศัพท์มือถือออกมากดโทร.ออกหาไพ่ใบสำคัญที่เธอมั่นใจว่าสามารถเอามางัดกับคุณหนูไฮโซผู้เอาแต่ใจและไร้มารยาทได้อย่างแน่นอน

            “ฮัลโหล...ลินหรือจ๊ะ ยุ่งอยู่หรือเปล่า ขึ้นมาหาพี่ที่โต๊ะหน่อยสิ”

            “มีอะไรหรือเปล่าคะพี่ขวัญ”

            “ไม่มีอะไรมากหรอกจ้า...พี่มีของจะให้ลินนิดหน่อย รีบขึ้นมานะ มาถึงก็นั่งรอพี่ที่โต๊ะได้เลย เดี๋ยวพี่ลงไปทำธุระหน้าตึกสักห้านาทีแล้วจะรีบมาหา”

            “ได้ค่ะ”

            ขวัญข้าวยิ้มกริ่มอย่างพอใจ

            “เดี๋ยวหล่อนก็ได้รู้ยายคุณหนูอิงฟ้า...ว่าใครกันแน่ที่เป็นตัวจริงของคุณตฤณ หึๆ”

************************

เอาซี้ เล่นกับใครไม่เล่น มาเล่นกับเจ๊ขวัญ

ใครจะแน่กว่ากัน ฮ่าๆๆ

ว่าแต่หนูลินจะช่วยอะไรได้หรอขวัญ 

น้องมีปากมีเสียงกับใครที่หนายยยยยยย

--------------------------------------------

ฝากติดตามเรื่องของรุ่นลูกด้วยนะคะทุกคนนนนน

ถักใยสายสัมพันธ์

เรื่องนี้จะมีความแซ่บเพิ่มขึ้นสองระดับ

เพราะสิบทิศ เป็นหนุ่มแบด และน้องดา สดใสน่ารัก ขี้อ้อน เป็นลูกช้างน้อยของคนพี่

 

เขาและเธอถูกเลี้ยงมาอย่างพี่น้อง แต่ความสัมพันธ์นับวันกลับยิ่งอันตราย 

"พี่สิบ...น้องดาว่ามันแปลกๆ พวกเราโตแล้วนะคะ เปลี่ยนจากคิสเป็นหอมแก้มแทนดีไหม" 

"เจ้าแก้มฟังพี่ ต่อให้โตแค่ไหนก็ต้องทำตัวเหมือนเดิม ห้ามเปลี่ยน ห้ามห่าง และห้ามขัดใจพี่ เข้าใจหรือเปล่า"

------------------------------------------------------------------------

ประกาศตัวโตๆ ว่า E BOOK มาแว้วววววววว

ฝากพี่ตฤณคนเนียนไว้ในอ้อมใจแม่ยกด้วยจ้าาา

(มีของแถมให้ในตอนพิเศษแบบกรุบกริบพริกสิบเม็ด ก๊ากกกกกกก)

------------------------------------------------------------

ปล. แอบบอกว่าจะมีรุ่นลูกนะคะ

อยากถามคนอ่านเหมือนกัน สำหรับท่านที่มีโอกาสอ่านจนจบ

ว่าอยากอ่านรุ่นลูกต่อมั้ย

แต่!!! คนเขียนรีไรท์เรื่องนี้มาสามรอบ

กี่รอบก็ยังรู้สึกอยากเขียนเรื่องต่อ ฮ่าๆๆ

เพราะฉะนั้น ตกลงใจ ปรึกษาตัวเองมาแล้วว่ายังไงก็ต้องเขียนแหละ สนองนี๊ดตัวเอง

เดี๋ยวจะเอาลิ้งมาแปะนะคะ

ขอไปเรียบเรียงพล็อตดีๆ ก่อน

เป็นนิยายครอบครัว น่ารักกุ๊กกิ๊ก แนวพี่น้อง (ไม่ท้องเดียวกัน) 

อบอุ่นละมุนรัก สิริรฉัตร www.mebmarket.com         ในวันที่เขาเป็นเพียงแค่ยามจนๆ แต่กลับมีคนคนหนึ่งที่มองเห็นคุณค่า มอบรอยยิ้มที่แสนประทับใจ ตราตรึงไม่เคยลืมเลือน และเป็นเหมือนแรงผลักดันที่ทำให้ชีวิตเขาไต่ขึ้นไปอยู่ในจุดสูงสุดในฐานะนักธุรกิจไฟแรง ครั้นเมื่อฟ้าลิขิตให้เขากลับมาเจอกับเธออีกครั้ง ชายหนุ่มจึงกำโอกาสครั้งนี้เอาไว้แน่น และหมายครอบครองหัวใจของเธอ “เป็นอะไรครับ?” ตฤณหันมาถามอย่างแปลกใจ “กลิ่นหมูกระทะติดตัวลินมา...เหม็นไหมคะ”  หญิงสาวถามอย่างอายๆ ตฤณจึงหยุดรถก่อนที่จะออกไปสู่ถนนใหญ่ จากนั้นก็หันมองคนถามอย่างพิจารณา ทำเอาความมั่นใจของคนถูกมองลดฮวบลงอย่างมหาศาล “ไม่รู้สิครับ...ต้องลองพิสูจน์ดูก่อน” ไม่พูดเปล่าหากคนตัวโตขยับเข้ามาฝังปลายจมูกลงบนแก้มนุ่มและสูดกลิ่นที่ทำให้เธอไม่มั่นใจเข้าไปเต็มๆ ทำเอาลินาลินถึงกับอึ้ง นั่งตัวแข็งอย่างทำอะไรไม่ถูก และยิ่งปลายจมูกคมเลื่อนมาสูดดมซอกหูและเส้นผมของเธออย่างอ้อยอิ่งราวกับจงใจกลั่นแกล้งให้เขินอาย ยิ่งทำให้ลินาลินรู้สึกเหมือนจะหมดแรงเอาเสียดื้อๆ “หอมดีครับ...หิวเลย” “คะ...คุณตฤณ...” หญิงสาวถึงกับอึ้งเมื่อเขากระซิบบอกว่าหิวข้างๆ หูทำเอาเธอแก้มร้อนจนแทบระเบิดทั้งที่แอร์ในรถเย็นฉ่ำยิ่งกว่าอยู่ขั้วโลก  “หึๆ พี่หมายถึงหิวหมูกระทะครับ” ตฤณพูดเสียงกลั้วหัวเราะก่อนจะหันไปขับรถต่อ ลินาลินค้อนควักอย่างงอนๆ