อบอุ่นละมุนรัก [E-BOOK]

ตอนที่ 36 : ตอนที่ 7 เด็ดขาดอย่างนุ่มนวล [1]

        ตอนที่ 7 เด็ดขาดอย่างนุ่มนวล

            “ขอบคุณคุณอิงฟ้าครับที่แวะมาทักทาย เจ้าสัวบุญเลี้ยงสบายดีนะครับ”

            ร่างปราดเปรียวในชุดเดรสสีดำรัดรูปนั่งไขว่ห้างและส่งยิ้มหวานหยด มองเจ้าของบริษัทหนุ่มด้วยสายตาพึงพอใจ ขณะที่ตฤณวางตัวปกติ เขาเว้นระยะห่างและทำเสมือนว่าอิงฟ้าคือลูกค้าคนหนึ่ง แม้ว่าเธอจะไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องกับงานในบริษัทของผู้เป็นพ่อก็ตาม

            “สบายดีค่ะ แต่คุณพ่อท่านบ่นถึงคุณบ่อยมาก บอกว่าตั้งแต่วันที่ไปกินข้าวด้วยกันก็ยังไม่มีโอกาสได้เจอกับคุณเลย ท่านชอบคุณมากน่ะค่ะ พอรู้ว่าอิงฟ้าจะผ่านมาแถวนี้เลยวานให้แวะมาถามว่าคุณพอจะมีเวลาว่างไปกินข้าวกับท่านสักมื้อหรือเปล่า”

            “ช่วงนี้ผมไม่ค่อยมีเวลาว่างครับ แต่ยังไงจะให้เลขาฯ แจ้งวันเวลาที่แน่นอนไปอีกทีนะครับ ฝากความระลึกถึงให้เจ้าสัวด้วย”

            “ได้ค่ะ”

            อิงฟ้ามองคนที่พูดกับเธอด้วยความสุภาพทุกท่วงท่าอย่างพึงพอใจ นับตั้งแต่ถูกบิดาตักเตือนในวันนั้น ทำให้หญิงสาวเริ่มไม่กล้านิ่งนอนใจ จึงให้เพื่อนสนิทสืบกับคนในวงสังคมไฮโซว่าสิ่งที่บิดาพูดเป็นความจริงหรือเปล่า

            และสิ่งที่ได้รู้ก็ไม่ผิดไปจากที่ผู้เป็นพ่อพูดไว้

            “ฉันไปสืบมาให้แกแล้ว คุณตฤณเนี่ยหนุ่มฮ็อตตัวจริง เป็นเหมือนเจ้าชายแห่งวงการธุรกิจเลยนะยะ ทั้งหล่อ รวย แถมสุภาพบุรุษมาก ที่คุณพ่อแกพูดไม่ผิดเลย บรรดานักธุรกิจ คุณหญิงคุณนายพากันเสนอลูกสาวให้เขาบ่อยๆ แต่ละคนนี่ระดับตัวท็อปทั้งนั้น ว่าแต่แกสนใจคุณตฤณด้วยเหรอ?”

            “ก็นิดหน่อย พ่อฉันอยากได้เขาเป็นลูกเขย”

            “หมายถึงจริงจังถึงขึ้นแต่งงาน?”

            “ก็ใช่น่ะสิยะ!”

            “ฉันหูฝาดไปหรือเปล่าเนี่ย ปาร์ตี้เกิร์ลอย่างแกเหรอจะคิดเรื่องแต่งงาน?”

            “แต่งงานแล้วก็ใช่ว่าจะออกไปปาร์ตี้ไม่ได้สักหน่อย”

            “แต่เท่าที่ฉันรู้มา คุณตฤณเขาดูเป็นผู้ชายที่ไม่ชอบเที่ยวนะอิงฟ้า เขาดูจะชอบผู้หญิงเรียบร้อยซะด้วยซ้ำ จะไหว...เอ่อ แต่คนระดับแก ทั้งสวยทั้งรวย ยังไงคุณตฤณคงไม่กล้าปฏิเสธหรอกเนอะ”

            มิ้งเป็นเพื่อนที่สนิทที่สุดของอิงฟ้า คบหากันมานานเกินสิบปี แต่หญิงสาวกลับรู้สึกว่าตัวเองเหมือนจะตกเป็นลูกไล่ของอิงฟ้าเสียมากกว่า เพียงแค่ถูกคุณหนูไฮโซตวัดสายตามองอย่างไม่พอใจ เธอก็รีบเปลี่ยนคำพูดแทบไม่ทัน

            “ยากๆ สิดี ฉันชอบความท้าทาย...แล้วมาดูกันว่าคนอย่างคุณหนูอิงฟ้าจะสอยตฤณมาทำสามีได้หรือเปล่า”

            อิงฟ้าลั่นวาจาต่อหน้าเพื่อนสนิทอย่างหมายมาด และนั่นก็เป็นสาเหตุหลักที่ทำให้เธอตัดสินใจมาหาตฤณในวันนี้

            เธอเป็นถึงลูกสาวลูกค้าคนสำคัญของเขา มีภาษีดีกว่าบรรดาลูกสาวไฮโซคนอื่นๆ แล้วมีหรือที่หญิงสาวจะไม่ใช้ประโยชน์จากข้อได้เปรียบเพื่อเข้าหาตฤณ

+++++++++++++++

            ตฤณเป็นคนสุภาพและรักษามารยาทกับแขกทุกคน แม้อยากจะไล่แขกสาวออกไปแค่ไหน แต่ด้วยมารยาทก็ทำให้เขาต้องคุยกับเธอต่อ แต่ก็ใช่ว่าชายหนุ่มจะไม่มีวิธีจัดการกับคนตรงหน้า

            “คุณอิงฟ้ามีธุระต้องรีบไปไหนไหมครับ ถ้าไม่รีบผมอยากจะขอคุยเรื่องงานสักสิบนาที พอดีทีมวิจัยของผมเพิ่งจะทำการทดลองอาหารสัตว์สูตรใหม่ได้สำเร็จ ผมอยากจะส่งสินค้าตัวอย่างไปให้ทางบุญเลี้ยงฟาร์มทดลองใช้ดู ไม่ทราบผมปรึกษาเรื่องนี้กับคุณอิงฟ้าได้เลยหรือเปล่าครับ หรือผมต้องติดต่อทางเจ้าสัวโดยตรง”

            แน่นอนว่าการทำงานของบริษัทมีระบบของมันอยู่แล้ว เขาไม่จำเป็นต้องติดต่อลูกค้าด้วยตัวเอง แต่ที่ชายหนุ่มหยิบยกประเด็นนี้ขึ้นมาพูด ก็เพราะพอจะรู้มาว่าอิงฟ้าไม่ได้ทำงานและไม่มีส่วนเกี่ยวข้องในบุญเลี้ยงฟาร์ม

            ธรรมชาติของมนุษย์จะรู้สึกอึดอัดเสมอเมื่อต้องพูดคุยเรื่องที่ตัวเองไม่เข้าใจ และนี่ละคือวิธีไล่แขกโดยสุภาพของเขา

            “คะ...คุยได้ค่ะ คุยกับอิงฟ้าโดยตรงได้เลย...อิงฟ้ารู้เรื่องที่บริษัทเป็นอย่างดี”

            เพราะศักดิ์ศรีค้ำคอทำให้อิงฟ้ายอมขุดหลุมฝังตัวเอง แต่จะให้เธอยอมรับต่อหน้าชายหนุ่มว่าตัวเองไม่รู้เรื่องอะไรเลย อิงฟ้าไม่มีวันยอมเด็ดขาด แม้มันจะเป็นความจริงก็ตามที

            “งั้นหรือครับ”

            ตฤณคลี่ยิ้มให้หญิงสาวก่อนจะเริ่มร่ายยาวเกี่ยวกับธุรกิจของสองบริษัท ยิ่งเห็นเธอทำหน้างงเขายิ่งลงรายละเอียดเชิงลึกมากขึ้นอย่างไม่คิดปรานี ตลอดสิบนาทีที่ชายหนุ่มขอจึงเป็นช่วงเวลาแห่งหายนะของคนไม่เคยทำงาน

            “ยังไงเดี๋ยวผมจะให้คนส่งรายละเอียดไปให้อีกทีนะครับ ขอบคุณคุณอิงฟ้ามากที่รับฟัง”

            “เอ่อ...ค่ะ ไม่เป็นไรค่ะ”

            อิงฟ้ายิ้มหน้าเครียดและรู้สึกพะอืดพะอมข้อมูลที่ตฤณยัดใส่หัวอย่างหนักหน่วง ทั้งฉุนทั้งปวดศีรษะ แต่ก็ไม่กล้าแสดงอารมณ์กรุ่นโกรธกับเขา ได้แต่ข่มใจและพยายามผ่อนคลายตัวเอง แต่ก็ใช้เวลาครู่ใหญ่ทีเดียวกว่าเธอจะกลับมาเป็นคุณหนูอิงฟ้าคนเดิม 

************************

พี่ตฤณของเราก็ไม่เบานะ

ทำคุณหนูมึนไปเลย

แต่นางจะยอมง่ายๆ มั้ย

ติดตามต่อกันพรุ่งนี้นาจา

ปล. ขอบคุณสำหรับการติดตาม คอมเม้นและกำลังใจที่ส่งมาค่ะ ^+^

------------------------------------------------------------------------

ฝากติดตามเรื่องของรุ่นลูกด้วยนะคะทุกคนนนนน

ถักใยสายสัมพันธ์

เรื่องนี้จะมีความแซ่บเพิ่มขึ้นสองระดับ

เพราะสิบทิศ เป็นหนุ่มแบด และน้องดา สดใสน่ารัก ขี้อ้อน เป็นลูกช้างน้อยของคนพี่

 

เขาและเธอถูกเลี้ยงมาอย่างพี่น้อง แต่ความสัมพันธ์นับวันกลับยิ่งอันตราย 

"พี่สิบ...น้องดาว่ามันแปลกๆ พวกเราโตแล้วนะคะ เปลี่ยนจากคิสเป็นหอมแก้มแทนดีไหม" 

"เจ้าแก้มฟังพี่ ต่อให้โตแค่ไหนก็ต้องทำตัวเหมือนเดิม ห้ามเปลี่ยน ห้ามห่าง และห้ามขัดใจพี่ เข้าใจหรือเปล่า"

------------------------------------------------------------------------

ประกาศตัวโตๆ ว่า E BOOK มาแว้วววววววว

ฝากพี่ตฤณคนเนียนไว้ในอ้อมใจแม่ยกด้วยจ้าาา

(มีของแถมให้ในตอนพิเศษแบบกรุบกริบพริกสิบเม็ด ก๊ากกกกกกก)

------------------------------------------------------------

ปล. แอบบอกว่าจะมีรุ่นลูกนะคะ

อยากถามคนอ่านเหมือนกัน สำหรับท่านที่มีโอกาสอ่านจนจบ

ว่าอยากอ่านรุ่นลูกต่อมั้ย

แต่!!! คนเขียนรีไรท์เรื่องนี้มาสามรอบ

กี่รอบก็ยังรู้สึกอยากเขียนเรื่องต่อ ฮ่าๆๆ

เพราะฉะนั้น ตกลงใจ ปรึกษาตัวเองมาแล้วว่ายังไงก็ต้องเขียนแหละ สนองนี๊ดตัวเอง

เดี๋ยวจะเอาลิ้งมาแปะนะคะ

ขอไปเรียบเรียงพล็อตดีๆ ก่อน

เป็นนิยายครอบครัว น่ารักกุ๊กกิ๊ก แนวพี่น้อง (ไม่ท้องเดียวกัน) 

อบอุ่นละมุนรัก สิริรฉัตร www.mebmarket.com         ในวันที่เขาเป็นเพียงแค่ยามจนๆ แต่กลับมีคนคนหนึ่งที่มองเห็นคุณค่า มอบรอยยิ้มที่แสนประทับใจ ตราตรึงไม่เคยลืมเลือน และเป็นเหมือนแรงผลักดันที่ทำให้ชีวิตเขาไต่ขึ้นไปอยู่ในจุดสูงสุดในฐานะนักธุรกิจไฟแรง ครั้นเมื่อฟ้าลิขิตให้เขากลับมาเจอกับเธออีกครั้ง ชายหนุ่มจึงกำโอกาสครั้งนี้เอาไว้แน่น และหมายครอบครองหัวใจของเธอ “เป็นอะไรครับ?” ตฤณหันมาถามอย่างแปลกใจ “กลิ่นหมูกระทะติดตัวลินมา...เหม็นไหมคะ”  หญิงสาวถามอย่างอายๆ ตฤณจึงหยุดรถก่อนที่จะออกไปสู่ถนนใหญ่ จากนั้นก็หันมองคนถามอย่างพิจารณา ทำเอาความมั่นใจของคนถูกมองลดฮวบลงอย่างมหาศาล “ไม่รู้สิครับ...ต้องลองพิสูจน์ดูก่อน” ไม่พูดเปล่าหากคนตัวโตขยับเข้ามาฝังปลายจมูกลงบนแก้มนุ่มและสูดกลิ่นที่ทำให้เธอไม่มั่นใจเข้าไปเต็มๆ ทำเอาลินาลินถึงกับอึ้ง นั่งตัวแข็งอย่างทำอะไรไม่ถูก และยิ่งปลายจมูกคมเลื่อนมาสูดดมซอกหูและเส้นผมของเธออย่างอ้อยอิ่งราวกับจงใจกลั่นแกล้งให้เขินอาย ยิ่งทำให้ลินาลินรู้สึกเหมือนจะหมดแรงเอาเสียดื้อๆ “หอมดีครับ...หิวเลย” “คะ...คุณตฤณ...” หญิงสาวถึงกับอึ้งเมื่อเขากระซิบบอกว่าหิวข้างๆ หูทำเอาเธอแก้มร้อนจนแทบระเบิดทั้งที่แอร์ในรถเย็นฉ่ำยิ่งกว่าอยู่ขั้วโลก  “หึๆ พี่หมายถึงหิวหมูกระทะครับ” ตฤณพูดเสียงกลั้วหัวเราะก่อนจะหันไปขับรถต่อ ลินาลินค้อนควักอย่างงอนๆ