[Eyelasttale]เรื่องในอดีตระหว่างเรา2คน

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

ไงๆ ทุกคนนนน

นี่เป็นการเขียนเรื่องสั้น(ตอนเดียวจบ.)ของไรท์ครั้งแรกกกก

ไรท์เหนื่อยแย่แน่เลยยย

แต่เพื่อทุกคนไรท์จะยอมเน้อออ

หลายคนอาจสงสัยว่า

อายลาสมีชุดที่เคยใส่ก่อนที่จะลืมคาสมั้ย?

คำตอบคือมีคะ!

ใครที่สงสัยว่าแล้วดวงตาของอายลาสละ?

ก็จะถลนอยู่ดีนะ

แต่ว่า...

ถ้าจะทำให้มันเหมือนตาของคนอื่น

จะต้องใช้เข็มที่ใช้กับด้ายจิ้มลูกตาที่ถลนเบาๆ

แล้วมันจะเป็บแบบคนอื่น

ถ้าอยากให้มันถลนก็จิ้มอีกครั้งนึง

แล้วมันก็จะกลับเป็นเหมือนเดิม

แต่หลังจากที่ลืมคาส

เขาก็ทำเข็มหาย

เลยต้องตาเป็นแบบนั้น

เอ๋?

แล้วรูปตอนเขาใส่ชุดเก่าก่อนที่จะลืมคาสหรอ?

เห็นแล้วอย่าคิดว่า

นี่มันผู้หญิงชัดๆ!

อย่าคิดน้าาาา

เพราะมันผู้ชาย

//แปะรูป

//มองแรง

ชุดนี้ได้แรงบันดาลใจจาก

ชุดของ

underfic sans

พอเอามาดัดแปลงเท่านั้นแหละ

น่าร้ากกกกกกกกกกกกก

งุ้ยยยย

อยากโด้กลับบ้าน

มันน่ารักมากเลยยยยยย

ยิ่งเป็นพวกเห็นของน่ารักแล้วชอบกอดด้วยสิเรา

เอาละๆ หลายคนคงอยากรู้แล้วว่าเรื่องมันเป็นยังไง

รอดูน้าาาา เพราะใช้เวลาทำนานมากกกกกก

และไรท์ก็ต้องเข็ดแขนแน่นอน

แต่แค่เห็นรีดเดอร์มีความสุข

ไรท์ก็หายเข็ดแล้ว

รอเด้อออออ

เนื้อเรื่อง

ตอน การพบเจอระหว่างเรา

ณ จักรวาลที่ว่างปล่าว

มีชายคนนึง

เขาเป็นโครงกระดูกรูปร่างสูง

เขาได้ลืมตาตื่นขึ้นมาในโลกที่ว่างปล่าว

"โอ๊ยยยยย ที่นี่มัน...ที่ไหน?"เขาพูด

เขาถามตัวเอง

แล้วเขาก็คิดได้ว่า

"แล้ว....ฉันเป็นใครละ?....ฉัน....ชื่ออะไร?"เขาพูด

เขาตั้งคำถามกับตัวเอง

สักพักเขาก็เจอกับปีศาจตนนึง

มันทำร้ายเขา

เขาบาตเจ็บ

เจียนตายเลย

แต่ว่าทันใดนั้น

ร่างของเจ้าปีศาจ

ก็แตกสลายไป

เขาแปลกใจและตกใจมาก

ร่างของคนๆนึงเขาเดินมายังเขา

เขาตกใจ

แต่ไม่สามารถที่จะหนีได้

"เห้ ฉันไม่ได้จะมาทำร้ายนายหรอกนะ"อีกฝ่ายพูดขึ้น

เขาระแวง

และอยากจะหนี

แต่ว่า

โดนอีกฝ่ายทุบหัวจนสลบไป

5 นาทีผ่านไป

เขาตื่นขึ้นมาในกระท่อมหรือบ้านเล็กๆหลังนึง

เขาเริ่มที่จะขยับแขนและขาตัวเองได้

"อย่าพึ่งขยับมากไปจะดีกว่านะ"เสียงคนๆนึงดังขึ้น

เสียงมันคุ้นเคยมากเลย

มันเป็นเสียงของคนที่เขาเจอ

เขาเริ่มระแวงอีกครั้ง

"ธ-เธอจะฆ่าฉันหรอ!"เขาโวยวาย

อีกฝ่ายเงียบไปสักพัก

ก่อนจะนั่งที่โซฟาร์

นั่งขาชิดติดกันนะ เพราะอีกฝ่ายค่อนข้างมีระเบียบ

"นายไม่ต้องกลัวหรอกนะ ฉันแค่ช่วยนายไว้เอง"อีกฝ่ายพูด

เขาโล่งใจสักนิด

ก่อนจะเริ่มคิดว่า

'ผู้หญิงคนนี้...น่ารักจัง'เขาคิด

เขารู้สึกตัวอีกที

เขาก็สบัดหัวไล่ความคิดบ้าๆออกไป

อีกฝ่ายเห็นก็อดขำไม่ได้

ทั้งท่าทางการขำ

รอยยิ้มแบบกำลังขำ

มันเป็นเหมือนท่าทางของผู้หญิงมากเลย

คาสหน้าขึ้นสีทันที ก่อนจะถามว่า

"เธอขำอะไรหนะ?"เขาถาม

อีกฝ่ายหันมาแล้วตอบว่า

"ก็นายอยู่ดีๆก็สบัดหัวนี่หน่าแถมยังเหม่ออีกด้วย"อีกฝ่ายตอบ

เขาไม่คิดเลยว่า

มันจะตลก

"แล้วเธอพอรู้บ้างมั้ย? ว่าฉันชื่ออะไร?"เขาถาม

อีกฝ่ายนิ่งไปสัหพัก

และตอบว่า

"ฉันไม่รู้"อีกฝ่ายตอบ

เขาดูหงอยทันที

เพราะเขาอยากรู้ว่าเขาชื่ออะไร

"งั้นฉันตั้งชื่อนายว่า คาส"อีกฝ่ายพูด

เขาดูร่าเริงทันที

เพราะในที่สุดเขาก็มีชื่อ

"ส่วนฉันชื่อ อายลาส อ้า! และอีกอย่าง..."อายลาสพูดเว้นคำ

คาสตั้งใจฟัง

"ฉันเป็นผู้ชายนะ"อายลาสพูด

คาสค้างไปทันที

มาดูสิ่งที่เขาคิดกัน

'ห่ะ! อะไรนะ! ผู้ชายหรอ! ทำไมเหมือนผู้หญิงเลย! กริยา ท่าทาง ชุด ลักษณะ มันก็เหมือนผู้หญิง!!!!'

คาสคิดแบบนี้แหละ

ตอนนี้เขาตัดสินใจอยู่กับอายลาส

และเรื่องราวยังมีต่อ รอตอนที่2ละ

_____________________________________________________

ตอน ความอบอุ่นที่ไม่เคยเจอมาก่อน

เราก็มาถึงตอนที่พวกเขาอยู่ด้วยกันแล้วละ

แหมวันนี้วันที่อากาศดีมากเลย

พวกเขาเลยออกมาเดินเล่นข้างนอก

นกร้องเพลงขับขาน

ดอกไม้เบ่งบาน

ในวันแบบนี้

พวกเรา

ก็ควรจะพักซะบ้าง

"ฮืมมมม"อายลาสสูดอากาศ

คาสมองอายลาสอย่าแปลกใจ

"ฮ่าาาาาา"อายลาสถอนหายใจ

คาสเองก็สงสัย

เลยเอ่ยปากถาม

"ชอบอากาศแบบนี้หรอ?"คาสถาม

อายลาสหันมายิ้มให้

ก่อนที่จะตอบว่า

"ใช่ ก็ที่นี่หนะ กว่าจะมีวันดีๆแบบนี้ได้ ก็ต้องรอละนะ"อายลาสพูด

คาสพยักหน้าเข้าใจ

อายลาสเดินไปนั่งใต้ต้นไม้

คาสก็ยืนพิงที่ต้นไม่อีกต้น

ทันใดนั้นเองเหล่ากลุ่มสัตว์ป่าน้อยใหญ่

"อ่ะ!"อายลาสตกใจ

พวกมันเข้ามาใกล้อายลาสเหมือนจะฆ่ากันอย่างนั้นแหนะ

คาสที่กำลังจะไปช่วย

ก็ต้องตกใจ

เพราะพวกนั้น

ไม่ไเ้ทำร้ายอายลาส

แต่ว่า

"ฮะๆๆๆ มันจั๊กจีํน้าาา"อายลาสพูด

แหงละ

น้องหมา

มาเลียหน้าอายลาสหนิ

น่ารักสะจริงๆ

"เอ่อ....คือ..."คาสที่กำลังพูดขึ้น

ก็โดนสัตว์ป่าขู่แล้ว

"ฮ-เฮ้ย!...พวกนาย...ไม่ต้องกังวลนะ เขาไม่ทำอะไรเราหรอก"อายลาสห้ามพวกสัตว์แต่ละตัว

คาสสงสัยเลยถามไปว่า

"นาย...คุมพวกนี้ได้หรอ?"คาสถาม

อายลาสส่ายหน้า

แล้วตอบไปว่า

"ที่จริงฉันอยู่คนเดียวที่นี่ ฉันทั้งกลัวและเหงา แต่ว่าพวกนี้ก็มาอยู่เป็นเพื่อนฉัน ฉันเลยเข้ากันกับพวกสัตว์น้อยพวกนี้ได้"

อายลาสอธิบายให้ฟัง

คาสโล่งอก

สักพักเขาก็เห็นนกบินว่อนที่ร่างของอายลาส

นกตัวนึงเกาะนิ้วอายลาส

บางตัวเกาะไหล่

และก็มีนกรวมผีเสื้อฝูงนึง

เอาอะไรสัอย่าง

ใส่ให้อายลาส

มันคือมงกุฏดอกไม้นั่นเอง

คาสที่เห็นถึงกับหน้าขึ้นสีระเรื่อ

เพราะมันน่ารักมาก

"ขอบคุณนะ เจ้านกน้อย"อายลาสยิ้ม

แต่มันก็เป็นรอยยิ้มแสนดึงดูดใจเหลือเกิน

คาสแทบอยากจะพูดจริงๆเลยว่า

'ทำไมน่ารักขนาดนี้(วะ)ครับ!!!'

555+

นั่นแหละ

ตอนนี้อายลาสให้อาหารสัตว์บริเวณนั้น

'อิจฉาจังเลย อย่าให้อายลาสป้อนมั่งอะ'

คาสคิด

คาสรีบสบัดหัวไล่ความคิดบ้าๆนี้ไปทันที

แหงอยู่แล้ว

เขาไม่ได้คิดกับอายลาสไม่เกินคำว่าเพื่อน(มั้ง)หรอกนะ

"เอาละ เดี๋ยวฉันทำข้าวกล่องมาให้ รอตรงนี้ก่อนนะ^^"อายลาสวิ่งไปที่บ้าน

เพื่อที่จะทำข้าวกล่อง

แหม ดูๆไปแล้ว

มารยาทดีแฮะ

แถมยังอ่อนโยนอีกด้วย

ทั้งน่ารัก

หน้าแกล้งให้เขิน

ยังมีตอนต่อไปนะ แต่เรื่องนี้ ก็ไม่ได้ยาวอะไรมากหรอกนะ

_____________________________________________

ตอน สิ้นสุดเรื่องราวในอดีต

วันเวลาผ่านไปยาวนานเลย

พวกเขา

ใช้ชีวิตร่วมกัน

ช่วยเหลือกัน

ดูแลกัน

แบ่งปันความสุขให้กัน

ก็

เรียกง่ายๆก็

มีความสุขกันดีนั่นแหละ

จนกระทั่ง

วันนึง

คาสได้แอบชอบอายลาส

และชอบมากๆด้วย

วันนี้

เขาเลยตัดสินใจ

บอกความในใจของเขาให้อายลาสรู้

ณ สวนดอกไม้

อายลาสกำลังร้องเพลงเล่นๆ

(ไรท์/ใส่เพลงเองเลย ฮำเพลงเล่นๆอะ...)

"น-นี่อายลาส"คาสพูด

อายลาสสะดุ้งเล็กน้อย

ก่อนจะหันมาหาคาส

"อะไรหรอ?"อายลาสถาม

คาสมีความใจเต้นแรง(มากกกกกก)

หัวใจของเขาเต้นไม่เป็นจังหวะเลย

และคาสก็รวบรวมความกล้า

แล้วบอกกับอายลาสว่า

"ฉ-ฉ-ฉันชอบนาย ชอบ...มากๆด้วย...คบกับฉันนะ!"คาส

คาสสภาพรักกับอายลาส

อายลาสตกใจเล็กน้อย

อายลาสมีท่าทางอายมากๆ

และก็เขินมากๆด้วยเช่นกัน

อายลาสเลยตอบไปว่า

"อ-อืม...จะ...ลองคบดู"อายลาส

คาสที่ได้ยินถึงกับดีใจจนน้ำตาแทบไหล(?)

แต่ว่าช่วงเวลานั้นก็ได้จบลง

เมื่อมีมีดปาไปแทงที่ท้องของคาส

"อัก!--"คาส

คาสกระอักเลือดออกมา

เลือดไหลเต็มพื้นที่รอบๆนั้น

ร่างของคาสค่อยๆสลายหายไป

(ไรท์/ไรท์ไม่อยากใส่เพลงประกอบอะ ใส่ยูทูปเพลงประกอบละกัน)

(ไรท์/ฟังไปอ่านไปเด้อ)

(ไรท์/เหมาะมั้ย?)

"คาส!!!"อายลาสรีบวิ่งไปดูร่างของคาส

อายลาสตกใจอย่างมาก

ที่คาสเริ่มที่จะหายไป

"ไม่จริง...ทำไมละ?...ทำไมเป็นแบบนี้!"อายลาส

อายลาสเริ่มน้ำตาไหล

หยดน้ำตาไหลลงสู่แก้มคาส

คาสลืมตาตื่นขึ้นมาแบบเบลอๆ

เขามองใบหน้าของอายลาส

ที่ร้องไห้ออกมาด้วยความเศร้า

คาสใช้แรงเฮือกสุดท้าย

เช็ดน้ำตาให้กับอายลาส

แล้วพูดว่า

"ลา ก่อน นะ"

คาสยิ้ม

และร่างของเขา

ก็สลายไป

"คาส!!! ไม่!!"อายลาส

ในตอนนี้เขาอยู่คนเดียว

ใครจะอยู่กับเขาละ?

แล้วเขา

จะต้องทำยังไงต่อละ?

"แกไม่ต้องตกใจไปหรอกนะ=)"มีคนนึงเดินออกมา

เขาคือฟริกส์

จากจักรวาลEyelasttale

ซึ่งในจักรวาลนี้

ฟริกส์สลับหน้าที่กับคาร่า

ฟริกส์เลยเป็นเหมือนคาร่าในจักรวาลหลัก

"ทำไมถึงทำแบบนี้!"อายลาส

เขาถามด้วยสีหน้า

และแววตา

ที่เต็มไปด้วยความกลัว

(ไรท์/ถึงงั้นก็ยังน่ารัก'-')

"ไม่ต้องกลัวไปหรอกน้าาา สุดท้ายจะเป็นการฆ่าแก!"

ฟริกส์พูดขึ้น

ก่อนจะใช้มีดแทงไปที่ท้องของอายลาส

"อึก!---"

อายลาสกระอักเลือด

ดีที่เขาตายไม่ได้

แต่ต้องทนทุขก์ทรมาณ

อายลาสสลบไป

5 นาที่ต่อมา

พวกโคลได้พบกับอายลาสที่นอนสลบอยู่

"อายลาส!!!"โคล

โคลพูดอย่างตกใจ

ก่อนจะไปพยุงตัวของอายลาสขึ้น

เป็นแบบนี้ไม่ดีแน่

"วิญญาญของ....อีกคนนึง?"โคลพูด

โคลมองดวงวิญญาญนั้น

แล้วเอามันใส่เข้าไปในตัวอายลาส

แล้วโคลก็แบกอายลาสไปที่แลปของอัลฟี่

เพื่อหาทางช่วย

เวลาผ่านไป

มีนช่วยได้

แต่ว่า

"น-นี่ ข่าวร้ายนะ เขาจะไม่สามารถจำเรื่องเกี่ยวกับคนๆนั้นได้เลย"อัลฟี่

โคลถอนหายใจ

แล้วบอกว่า

"ไม่เป็นไรหรอก แค่เขารอดก็ไม่เป็นอะไรแล้ว"

โคลพูดแล้วกอดร่างของอายลาสไว้

'ไม่จริง...นายจะจำฉันไม่ได้แล้วหรอ?'

คาสพูดเบาๆ

พลางน้ำตาตก

'ขอแค่ครั้งนี้'

'ขอแค่เขา....จำฉันได้ก็พอ แม้ต้องหายไป จะไม่ขออะไรอีกแล้ว..'

เขาพูดแล้วหายไป

_____________________________________

Hi! Hi!

จบแล้วนะอดีตหนะ

สนุกกันมั้ย?

อย่าลืมเม้นกันเยอะน้าาาาาา

เนื้อเรื่องนี้จะต่อกับซีซั่น2

ถ้าใครยังไม่ได้ดูซีซั่น2ก็ไปดูเลยยย

ถ้าดูอันนี้ก่อนซีซั่น2

จะดีมาก

เพราะซีซั่น2

เนื้อเรื่องหลอกครับ

ก็อยากให้รู้เนื้อเรื่องจริงๆในนี้อะ

รู้เลยแบบนี้จะดีกว่านะ>w<

ใครที่จะส่งแฟนอาร์ทก็ส่งที่เพจไรท์เลยยยย

เพจไรท์เอง>>>Cool Sans&คนแต่งนิยายแสนเป็นมิตรและเหล่าSansที่สร้างเอง

คลิกเลยยยย

อย่าลืมเม้นกันเน้อ