[Diakko] -Little witch academia- แย่แล้ว...เผลอไปรักยัยตัวป่วน

ความรักน่ะ ฉันได้สัมผัสมันมานานมากแล้ว

แต่ความรักแบบที่คนสองคนรักกัน ฉันยังไม่เคยที่รับมันเลย..

แต่ทั้งชีวิตนี้ฉันพยายามที่จะเข็มแข็งและแข็งแกร่ง

เพื่อที่จะเป็นผู้นำตระกูลที่ดีให้ได้ ทั้งฝึกปรือ..ทั้งอ่านทั้งเขียนจนชำนาญ..ถึงแม้จะเคยเอาแต่ใจ อยากจะมาเรียนที่นี่ให้ได้ 

ที่ที่คนคนนั้นเคยได้เรียนอยู่

ลูน่าโนว่า...

---

ในเช้าวันที่แสนจะธรรมดาทั่วๆไปในโรงเรียนแห่งนี้ หญิงสาวที่นอนตะเกียดตะกายไปทั่วเตียงพร้อมทั้งส่งเสียงงืมงำอยู่นาน แสงแดดที่สาดส่องเข้ามาทางหน้าต่างบานใหญ่ เสียงนกร้องแผ่วเบา ก็ยังไม่สามารถปลุกคนที่นอนอยู่กินบ้านกินเมืองบนเตียงได้

"อัคโกะ ตื่นได้แล้วนะ อัคโกะ"

เสียงใสของหญิงสาว เพื่อนร่วมห้องของเธอได้ปลุกเรียกอีกคนให้ตื่น เพราะถ้าช้ากว่านี้อาจารย์ฟิเนลันได้กินหัวพวกเธอแน่ๆ แต่ไม่ว่าจะทำยังไงหญิงสาวก็ไม่ยอมจะตื่นขึ้นมาซักที..จนหญิงสาวผมสีเหลืองละมุน ใส่แว่นสีฟ้านั่นเกือบต้องถอดใจไป 

"โธ่..อัคโกะ ตื่นได้แล้วนะ!!"

"เอาเห็ดนี่ใส่ปากอัคโกะสิ รับรองตื่นแน่ๆ คิกๆๆ.."

"ซูซี่ ไม่ใช่เวลามาทำอะไรแบบนั้นนะ!"

หญิงสาวผมสีม่วงครีมยังยืนหัวเราะแบบน่ากลัว แต่จนแล้วจนรอดอีกฝ่ายก็ยังไม่ตื่นขึ้นมาซักที จนหญิงสาวที่ชื่อว่าล็อตเต้ต้องเขย่าตัวเธอจนแถบจะตกเตียง..แต่ยังไม่ตื่นเหมือนเดิม...

หญิงสาวยังไม่ยอมแพ้ ยืนยันที่จะปลุกอีกคนต่อไป..จนในที่สุดก็สำเร็จ!!!

"ล็อตเต้...ขออีก5นาทีนะ...."

ทันทีที่พูดจบหญิงสาวก็หันหน้าไปกอดหมอนตัวโปรดของตนทันที แต่หาได้รู้ไม่ว่า..อาจารย์ประจำวิชาคาบแรกนั้น..ได้เดินมาอยู่ที่หน้าห้องของพวกเธอแล้ว หล่อนเอื้อมมือมาเปิดประตูทันที

ปัง!!!

"พวกคุณคิดจะกินเวลาคาบเรียนของฉันรึไงกันคะ!!!"

"อะ..อาจารย์!!?"

คนที่นอนอยู่บนเตียงเริ่มสะลืมสะลือตื่นขึ้นมาทันทีเพราะเสียงเปิดประตูที่ดังเกินไป อาจาร์ยที่แทบจะทนดูภาพตรงหน้าไม่ไหว เธอไม่เคยรับมือไหวกับเด็กคนนี้จริงๆเลย...

แต่แล้วจนรอด อาจารย์ก็ปลุกนักเรียนจอมป่วนคนนี้ตื่นได้ซักที พร้อมกับมอบบทลงโทษให้เธอไปทำความสะอาดที่ห้องเก็บของของโรงเรียนในช่วงพักเที่ยง...

-ภายในห้องเรียน-

"เอาล่ะ ตรงนี้มีใครอ่านได้บ้าง"

อาจาร์ยฟิเนลันชี้ไปบนกระดานที่มีตัวหนังสือเวทย์โบราณที่น้อยคนจะอ่านออก ตัวหนังสือเวทย์เริ่มปรากฎขึ้นมาทีละแถวไปเรื่อยๆจนครบ 

และในที่สุด...หญิงสาวที่สร้างชื่อเสียงในโลกของเวทย์มนต์อย่าง'ไดอาน่า คาเวนดิช'ได้ยกมือขึ้นขออนุญาติแล้วอ่านคำบนดระดานนั่นอย่างฉะฉาน ชัดทุกถ้อยคำ

"เวทย์มนต์นั้นมีแหล่งกำเนิดมาอย่างยาวนาน..ทั้งในอดีตและปัจจุบัน เวทย์มนต์ในปัจจุบันยังถือว่าเป็นเรื่องงมงายหลอกเด็ก จึงไม่ค่อยมีคนที่เชื่อมั่นหรือศรัทธาในเวทย์มนต์มากนัก..."

 ทันทีมี่กล่าวจบเธอก็ได้รับคำชมและเสียงปรบมืออย่างยินดีจากทั่วทุกสารทิศภายในห้อง 

 ใบหน้าที่เดาอารมณ์ได้ยากและเฉยชานั่น ดวงตาสีฟ้าครามดั่งท้องทะเลและสวยงามได้แอบมองคนที่นอนหลับเป็นตายในห้องเรียนก่อนที่จะกลับไปนั่งตามเดิม

หลายคาบเรียนผ่านไป มันก็ยังเหมือนเดิมในทุกๆวัน..จนกระทั่ง..

"มิสคาการินี่ มิสคาการินั่น ทำอย่างนู้นทำอย่างนี้ น่าเบื่อชมัด!!! อะไรๆก็เป็นที่ฉันคนเดียว!!!"

หญิงสาวพูดออกมาอย่างมีคารมทั้งเลียนแบบเสียงท่าทางหรือกระแทกเสียงอย่างอดไม่ได้  ก็จะให้ทำยังไงได้ล่ะ ดูท่าเธอจะทำอะไรมันก็ขัดหูขัดตาอาจาร์ยไปซะทุกอย่างเลย

คนที่ทำอะไรอาจาร์ยก็ชมไปหมดก็คงไม่เว้นคุณนักเรียนดีเด่นอย่างไดอาน่าคนนั้นหรอก..ถึงเธอจะมีความสัมพันธ์แบบเพื่อนกับหล่อนไปอยู่บ้างนิดนึง แต่ก็อดไม่ได้นี่!! เพราะคนอย่างยัยนั่นเคยสนใจฉันซะที่ไหนล่ะ!! ว่าแล้วยิ่งหงุดหงิด

"อะ..อัคโกะ..เดี๋ยวกระจกก็แตกหรอก เบาๆสิ.."

ล็อตเต้ เพื่อนสาวของเธอห้ามปราม เพราะเห็นเธอเช็ดกระจกแรงไปอย่างกับไปแค้นใครมา  ใช่  ที่ล็อตเต้คิดน่ะก็พูดถูก..เพราะเธอไม่ได้แค้น แต่เธอหมั่นใส้ต่างหาก!!!!

"ย๊ากกกกกกกกกกกกกกก จงสะอาดไปซ๊าาาา!!!!"

"อะ..อัคโกะ!!!!"

หญิงสาวที่ดูจะบ้าไปสักหน่อยเริ่มระเบิดพลังออกมา เธอทุ่มแรงทั้งหมดที่ไปที่พื้นแล้วจัดการถูพื้นไปมาจนสะอาดเอี่ยมอ่องอย่างไม่น่าเชื่อ...

"ดูท่ายัยอัคโกะนั่นควรไปเป็นภารโรงมากกว่ามาเป็นนักเรียนอีกนะคะท่านไดอาน่า คิกๆๆๆ"

หญิงสาวสองคนที่ยืนอยู่ข้างๆคุณนักเรียนดีเด่นที่เดินผ่านทางมาตรงนี้พอดี..หรือจะเรียกว่าจงใจเดินมาดีล่ะ...หญิงสาวอีกคนก็ช่วยสมทบเพื่อนรักของเธอให้

"ก็จริงอย่างที่พูดนะบาบาร่า แต่ฉันว่านะ ถ้าให้ยัยอัคโกะไปเป็นภารโรง โรงเรียนคงได้พังไปแล้วแน่ๆ คิกๆๆ"

"ทั้งสองคน.."

ไดอาน่าเธอกดเสียงให้ตํ่าลงเชิงดุเพื่อนของตนไม่ให้พูดอะไรไปมากกว่านี้อีก เธอยืนดูหญิงสาวผมสีนํ้าตาลและหางที่คล้ายๆหางม้าเล็กๆนั่นอย่างเอ็นดู...

แต่ก็ไม่ทันไร..ร่างของหญิงสาวที่เธอกำลังเอ็นดูอยู่ก็พุ่งเข้ามาทางที่เธอยืนพอดี จนหน้าของเธอไปซุกเข้ากับหน้าอกของไดอาน่า.....

ทุกอย่างอยู่ในความเงียบสงัดไปชั่วครู่...

"ยัยอัคโกะ!! ออกมาจากท่านไดอาน่าเดี๋ยวนี้เลยนะยะ!!!"

"ฉันยังไม่เคยทำอะไรแบบนี้กับท่านไดอาน่าเลยนะ!!!!"

ทั้งบาบาร่าและฮันนาพูดขึ้นมา เพราะสภาพของไดอาน่าและอัคโกะในตอนนี้ เหมือนสภาพโอบกอดกันอยู่แถมหน้าอัคโกะยังเหมือนไปมุดหรือซุกหน้าอกของไดอาน่าอีกด้วย.....

.....

*ทำเพื่อสนองนีดตัวเองเท่านั้นไม่ได้มีเจตนาทำให้อนิเมะเสียหายแต่อย่างใด*

ส่วนสภาพที่อัคโกะอยู่กับไดอาน่าในตอนนี้ก็..คงจะตามภาพเลยครับ ประมาณนี้

*ขอบคุณทุกท่านที่กดเข้ามาอ่านหรือหลงมาอ่านด้วยนะครับ ส่วนถ้ามีคำผิด ผมจะกลับมาตรวจสอบและแห้ไขให้ ถ้าบรรยายงงๆไปก็ช่วยแจ้งให้ทราบทางคอมเม้นได้เลยนะครับ จะมาอ่านทุกเม้นแน่นอน;-;;;*