คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : บทที่ 3 เทพผู้ถูกเนรเทศ
บทที่ 3 เทพผู้ถูกเนรเทศ
ฮิมชานเจ้ามันไม่คู่ควรที่จะเป็นเทพ...
คิมฮิมชาน ใช่เขาเป็นเทพและเป็นเทพเพียงผู้เดียวบนสวรรค์ที่มีพลังหลายอย่างตั้งแต่เกิดอีกด้วย อัคคี วารี อัสนี วายุ และนั่นคือคำพูดสุดท้ายที่ผู้เป็นบิดาได้พูดกับบุตรชายคนโตของตัวเองเพียงเพราะการกระทำผิดบางอย่างที่ร้ายแรงของสวรรค์ จนถูกผู้เป็นบิดาเนรเทศให้มาอยู่ยังโลกมนุษย์ แต่ก็ยังคงมีพลังเหมือนดั่งตอนเป็นเทพเพียงแต่พลังนั้นกับอ่อนลงหาแข็งแกร่งเหมือนแต่ก่อน เเต่ถ้าคอยฝึกฝนและคลุมจิตอยู่เสมอก็ทำให้พลังเพิ่มขึ้นได้บ้างคล้ายการสะสม แต่ถ้าต้องต่อสู้ขึ้นมาจริงๆหรือในคราวที่อยู่ในอันตรายพลังกลับมักจะเพิ่มขึ้นคล้ายผู้เป็นบิดาคืนพลังมาให้ แต่ถ้าเมื่อยามที่ไม่มีภัยใดๆ พลังก็จะกลับไปเป็นดังเดิม หากเป็นช่วงเวลาในตอนเช้าเขาก็เหมือนกับมนุษย์ทั่วๆไป แต่ในยามค่ำคืนเพียงแค่อาทิตย์ตกดิน ดวงตาสีดำรัตติกาลจะกลับกลายเป็นสีฟ้าของมหาสมุทร
แดฮยอน ข้าเป็นห่วงเจ้าเหลือเกิน...
นัยน์ตาสีฟ้าครามดุจดังสีพื้นน้ำของมหาสมุทรจับจ้องไปยังท้องฟ้าที่บัดนี้กลับกลายเป็นสีแดงโลหิตเต็มท้องฟ้า ซึ่งหากเป็นเพียงแค่มนุษย์ธรรมดาทั่วไป หากมองขึ้นไปยังท้องฟ้าแล้ว ท้องฟ้ายามค่ำคืนนี้คงเป็นคืนที่มืดสนิทแต่ถูกตกแต่งให้ดูสวยงามขึ้นด้วยดวงดาวนับพัน เขารู้สึกได้ถึงลางร้ายที่กำลังจะเกิดขึ้นหรือหากแต่บัดนี้มันได้เกิดขึ้นแล้ว เพียงแต่เมื่อเขาลองสัมผัสผ่านจิตของร่างเล็กคนที่เคยได้แต่เฝ้ามองอยู่ไกลๆ ในบางครั้งแต่ตอนนี้กลับสัมผัสจิตของร่างเล็กแทบไม่ได้เลย ถึงสัมผัสได้ดวงจิตตอนนี้ก็อ่อนแรงรวยรินลงเรื่อยๆ ซึ่งนั่นทำให้ผู้ที่เคยเป็นเทพอย่างฮิมชานคนนี้รู้ได้ในทันทีว่าร่างเล็กกำลังตกอยู่ในอันตราย
ถึงชีวิต...
พยายามอย่างมากที่จะคลุมจิตให้นิ่งเพียงเพื่อต้องการจะหาภพที่ร่างเล็กถูกนำไปเก็บซ่อนเอาไว้ให้เจอหากแต่กลับพบแต่ความว่างเปล่าเพราะจิตที่ไม่นิ่งมากพอ
ค ใครก็ได้ ช่วยด้วย ช ช่วยที...
แต่พอเมื่อได้ยินเสียงของร่างเล็กที่วิงวอนขอความช่วยเหลือกลับทำให้ฮิมชานผู้นี้ยิ่งร้อนใจ และในชั่วอึดใจนึงก็มีแสงส่องประกายในทิศทางที่มืดสนิท เเละในตอนนี้เขาเจอร่างเล็กแลัวแต่ตอนนี้ร่างเล็กนั่นกำลังนอนจมกองเลือดที่มีปีศาจสวะชั้นต่ำกำลังนั่งดูร่างเล็กที่หายใจรวยริน ทรมานกับพิษบาดแผลดวงวิญญาณที่ใกล้จะดับศูนย์อยู่รอมร่อ ยิ่งเห็นภาพนี้ดั่งหัวใจของเทพผู้นี้แทบสลายเป็นผุยผง พยายามทำจิตให้นิ่งและพาตนเองไปยังมิติอีกมิติที่ปีศาจสวะตนนี้สร้างขึ้นมา
ห้ามตายเด็ดขาด จะตายไม่ได้นะ...
“ หึ เจ้าเนี่ย ตาย ยากกว่าที่ข้าคิดอีกนะ... ”
ปีศาจตนนี้พูดพลางใช้กรงเล็บแหลมคมกรีดเขาที่แก้มเนียมที่บัดนี้ถูกแต่งแต้มไปด้วยคราบน้ำตาและคราบโลหิตสีสด ที่ตกแต่งให้ร่างเล็กดูสวยงามยิ่งนักในสายตาของพวกที่ไม่ใช่มนุษย์งดงามดั่งประติมากรรมที่ใกล้ไร้ชีวิต
“ ช ช่วย... ด้วย อึก ”
ตอนนี้ร่างบางพยายามที่จะรวบรวมสติขึ้นมาอีกครั้ง แต่ก็ไม่ได้มากขึ้นเท่าไหร่นักเพราะพิษบาดแผลฉกรรจ์หลายจุด หากแต่ยังคงร้องขอความช่วยเหลือซึ่งบัดนี้น้ำเสียงกลับแผ่วเบาลงเรื่อยๆ เกินกว่าใครจะได้ยิน ประโยคดังกล่าวที่ร่างเล็กวิงวอนขอต่อทุกสิ่งที่ได้ยิน
“ ไม่ต้องพูดอะไรดีกว่า ข้าไม่อยากให้เจ้าทรมานเพิ่มขึ้นหรอก... ”
ปีศาจสวะตนนี้พูดหากแต่การกระทำกลับตรงกันข้ามโดยการใช้กรงเล็กแหลมคมที่ตอนแรกกรีดเข้าที่แก้มใสตอนนี้เปลี่ยนตำแหน่งมากรีดเข้าที่หน้าอกบางแทงเล็บจิกลงไปบนผิวเนื้อสีน้ำผึ้ง ก่อนจะค่อยๆ กรีดลากนิ้วที่มีกรงเล็บแหลมคมลากบนผิวกายของร่างเล็กเป็นทางยาวจนเกิดบาดแผลเหวอะหวะ เลือดทะลักออกมาจากบาดแผลจากเสื้อเชิ้ตขาวของนักศึกษาที่ตอนนี้กลายเป็นศิลปะชิ้นเอกที่ถูกตกแต่งให้สวยงามด้วยโลหิตสีแดงฉาด
กริชปริศนาสีเงินแหลมคมส่องแสงในความมืดละท้องฟ้าสีแดงฉาน ที่บัดนี้ลอยพุ่งเชือดเฉือนเข้าที่แขนของปีศาจเข้าอย่างจัง ก่อนจะปรากฏร่างที่สวมผ้าคลุมใหญ่สีดำ ร่างปริศนาพุ่งเข้าหาปีศาจชั้นต่ำด้วยความรวดเร็วก่อนจะกระชักกริชเงินที่เคยแทงเข้าที่แขนของปีศาจตนนี้ก่อนจะจัดการดึงกริชเล่มนั้นออกด้วยความรวดเร็วจนแขนของปีศาจตนนั้นขาด เลือดของปีศาจชั้นต่ำตนนี้ไหลทะลักออกมาจากแขนที่บัดนี้โดนตัดออกไปจนเกือบครึ่งแขน ปีศาจตนนี้โอดครวญด้วยความทรมานแสนสาหัสเพราะกริชเงินเล่มนี้ถูกลงมนต์บางอย่างเอาไว้ ทำให้เกิดไฟสีดำปนแดงลุกโชติช่วงอย่างรวดเร็วจนปีศาจตนนี้ต้องตัดสิ้นใจด้วยความรวดเร็ว โดยการตัดแขนตนเองทิ้งทั้งหมดเพื่อไม่ได้ไฟสีดำลุกลามไปทั่วทั้งร่าง ก่อนจะมองไปที่ร่างปริศนาที่บัดนี้ร่างเล็กที่เต็มไปด้วยเลือดได้อยู่ในอ้อมกอดของมันผู้นั้น ก่อนจะมีแสงสว่างสีขาวปนทองที่ชวนให้แสบตายิ่งนักสำหรับปีศาจซึ่งหากแต่มันไม่ได้มีผลอะไรกับนักบวชที่เปรียบเหมือนมนุษย์ธรรมดาหากแต่มีหน้าที่ ที่จะต้องคอยปกป้องดูแล เเละถ้าหากเขาตามหาตัวร่างเล็กได้เร็วกว่านี้ตอนนี้ร่างเล็กก็คงไม่ต้องมีบาดแผลทางจิตใจขั้นร้ายแรงที่ไม่มีวันลบเลือนไปแบบนี้ นึกโทษตัวเองก่อนจะกระชับอ้อมกอดให้แน่นยิ่งขึ้นด้วยความห่วงหาโอบอุ้มร่างเล็กเอาไว้ด้วยความรักและความเป็นห่วง เเต่เพราะตอนนี้เขาไม่อาจแน่ใจได้ว่าสิ่งที่ปรากฏตัวอยู่นี้ดีหรือร้ายเเค่ไหน แต่เมื่อได้ยินในสิ่งที่ร่างปริศนาหากแต่รูปงามยิ่งนัก ดวงตาสีฟ้าที่เหมือนกับสีของมหาสมุทรไม่มีผิดแต่ดูอบอุ่นและอ่อนโยนในเวลาเดียวกัน ก่อนที่ร่างนั่นจะพูดประโยคเพียงแผ่วเบาขึ้น แต่ก็ดังพอที่นักบวชหนุ่มผู้นี้จะได้ยิน นักบวชหนุ่มที่เซนส์ดีอย่างเขาจึงรับรู้ได้ถึงการมีอยู่ของสิ่งนี้ที่ไม่ได้มีจิตชั่วร้ายเเต่อย่างใด เพียงแต่มันคือความรักและความห่วงหาไม่ต่างจากตัวเขาเอง นักบวชหนุ่มเลยตัดสินใจส่งร่างเล็กที่เนื้อตัวเต็มไปด้วยบาดแผลฉกรรจ์ให้อย่างไม่ได้ขัดขืนใดๆ
ข้าจะช่วยเขาเอง เขาจะไม่เป็นอะไร...
ข้าขอให้คำสัตย์...
________________________________________________________________________________________________________________________________
จงออบเจ้าจงเชื่อใจเขา...
เสียงของใครบางคนที่จงออบนักบวชหนุ่มผู้นี้มักจะได้ยินอยู่เสมอหรือแทบจะทุกคราที่จิตใจเกิดความสับสนหรือต้องการคำตอบ
“ นี่พวกแกอย่ามาทำเป็นว่าลืมข้า!!!! ”
ปีศาจตนนั้นพุ่งเข้าหาจงออบด้วยความรวดเร็ว หากแต่จงออบไหวตัวทันหลบด้วยความรวดเร็วก่อนจะหยิบมีดที่ใช้สำหรับฆ่าปีศาจหากแต่ก็มีปีศาจอีกตนโผล่มาจากไหนก็ไม่รู้จับเข้าที่ขาของจงออบ ก่อนจะเหวี่ยงร่างของจงออบไปกระแทกเข้ากับกระจกของร้านมินิมาร์ทจนแตกจนร่างของจงออบกระเด็นออกไปข้างนอก ฮิมชานเห็นดังนั้นก็อยู่เฉยไม่ได้ เพียงแต่ตอนนี้ต้องพาแดฮยอนไปอยู่ในที่ๆปลอดภัยก่อน
ยองแจมารับแดฮยอนจากข้าไปรักษาที...
ไร้ซึ่งเสียงตอบกลับมาเเต่อย่างใด หากแต่จู่ๆร่างของแดฮยอนก็เกิดแสงที่ทองสว่างก่อนจะหายไป
ตอนนี้หมดห่วงไปบ้างแล้ว ในระดับนึงซึ่งนั่นคือสิ่งที่ฮิมชานกำลังคิดอยู่ ปีศาจตนที่อยู่ๆก็โผล่เข้ามาพุ่งมาเข้าหาฮิมชาน
หึ โง่สิ้นดี...
ฮิมชานจัดการดีดนิ้วเพียงเเค่ครั้งเดียวก่อนจะเกิดเพลิงสีฟ้าน้ำเงินลุกโชติช่วงแผดเผาร่างปีศาจชั้นต่ำอีกตนที่พุ่งเข้ามาด้วยความรวดเร็วจนไม่เหลือซากกลายเป็นเทาถ่านสีดำปลิวหายไป ก่อนจะหันไปเห็นร่างของจงออบที่บัดนี้ปีศาจแขนเดียวตนนั้น ที่ก่อนหน้านี้โดนจงออบเล่นงานไปจนแสนสาหัส หากแต่ตอนนี้ปีศาจตนนั้นอาศัยช่วงจังหวะที่จงออบกระเด็นออกไปข้างนอกเข้าเล่นงานจงออบอีกจนตอนนี้จงออบได้รับบาดแผลที่ไหล่ซ้ายที่ดูท่าจะลึกเช่นกัน
ฮิมชานที่ไม่ทันได้ตั้งตัวเพราะกำลังจะไปช่วยจงออบเเต่อยู่ดีๆ ก็มีปีศาจอีกตนที่โผล่มาอีกก่อนจะมีมีดหลายพันเล่นพุ่งเข้าหาฮิมชานแต่ฮิมชานก็ใช้พายุโอบรอบตนเองเอาไว้ ก่อนจะใช้สายฟ้าผ่าเข้าที่ร่างของปีศาจตนนั้นแต่มันกลับหลบทัน ด้วยความเร็วที่ไม่ธรรมดาทำให้มีดที่ปีศาจตนนี้มักจะปล่อยออกมาเรื่อยๆ บาดเข้าที่ต้นแขนและที่แก้มข้างซ้ายของฮิมชานจนได้ เริ่มรู้สึกว่าร่างกายเริ่มชานั่นทำให้ฮิมชานรู้ทันทีว่าคงมีพิษอยู่ในมีดนี้ด้วยหรือไม่ก็มนต์อะไรสักอย่างที่มีผลต่อเทพอย่างเขา เพราะตัวฮิมชานเองหากเป็นแผลธรรมดาทั่วไปก็จะหายได้อย่างรวดเร็วในเวลาไม่นาน
ให้ข้าช่วยไหม เจ้าอดีตเทพ...
ไม่ได้มาเพียงเเค่เสียงหากแต่โผล่ตามมาด้วยเงาดำร่างสูงใหญ่ เสียงแบบนี้มีคนเดียว
ซาตานเจปป์...
ก่อนจะหายไปด้วยความรวดเร็วเเละโผล่มาอีกทีร่างนั้นก็อยู่ข้างหลังปีศาจตนที่สาม ก่อนจะแทงมือเข้าไปจับเข้าที่หัวใจกระชากและดันมันทะลักออกมาข้างนอก บีบหัวใจปีศาจตนนั้นจนแหลกคามือ ก่อนที่ฝ่ามือใหญ่จะจับเข้าที่หัวของปีศาจตนนั้น ก่อนจะออกแรงดึงจนหลุดออกมาจากลำคอ ออกแรงดันฝ่ามือใหญ่ที่มีกรงเล็บทั้งสองข้างเข้าหากันอย่างแรง จนหัวของปีศาจตนนั้นแหลกกระจายคามือ
หากยังดีที่ซาตานตนนี้ไม่ได้อยู่ในร่างของมนุษย์เพราะหากอยู่ในร่างมนุษย์แต่ทำอะไรบ้าระห่ำแบบนี้ก็คงจะชวนสยอดสยองได้ไม่น้อยเลยทีเดียว ใช่ ฮิมชานอดีตเทพผู้นี้ เคยเป็นเพื่อนกันกับซาตานตนนี้ ใช่ ซาตานกับเทพเคยเป็นเพื่อนกัน ชื่อที่ซาตานตนนี้อาจจะลืมไปนานมากแล้ว ชื่อที่ไม่ใช่เจปป์ หากแต่เป็นชื่อ บังยงกุก
“ ไง... ไอ้ปีศาจชั้นต่ำ ไอ้สวะปรโลก... ”
ซาตานเจปป์ทักทายเพียงน้อยนิดก่อนที่ตะหวัดกรงเล็บเพียงเสี้ยววินาที ก่อนที่ร่างของปีศาจตนนั่นจะขาดครึ่งแยกออกเป็นสองส่วน แต่ยังทิ้งคำพูดเพียงแผ่วเบาเอาไว้หากแต่ซาตานตนนี้ได้ยินชัดยิ่งนักแล้วก็ใช่อย่างที่ได้คิดเอาไว้จริงๆ
ท ท่านเซโล่...
ปีศาจชั้นต่ำพวกนี้ถูกส่งมาโดยไอ้เด็กปีศาจนั่น มันจะมากเกินไปแล้ว ต้องการอะไรกันแน่!!! เซโล่ ไม่สิ บุตรแห่งจ้าวแห่งปีศาจ ชเวจุนฮง
________________________________________________________________________________________________________________________________
ภายในภพภูมิที่อยู่ลึกเกินใครจะอย่างถึง หากแต่ยังมีใครบางคนที่กำลังหงุดหงิดยิ่งนักกับไอ้พวกปีศาจที่ตนได้ส่งไป ไม่คิดว่าจะไร้น้ำยากันได้ขนาดนี้ โง่ ชะมัด ไอ้พวกอ่อนแอ ไอ้ปีศาจสวะ ใช้อะไรไม่ได้ดั่งใจ สั่งอะไรไม่เคยได้เรื่อง!!
หึ ไม่ว่าไอ้ปีศาจตนไหนก็ไม่ได้เรื่องจริงๆ แถมยังมีอดีตเทพอย่างฮิมชานเขามาจุ้นอีก แล้วยังไอ้นักบวชนั่นนักบวชครึ่งมนุษย์ครึ่งปีศาจพันธุ์นั่น ข้าล่ะเกลียดพวกแกจริงๆ วันนี้น่าเบื่อจังเลยแฮะ...
แต่มันก็ยังมีอะไรให้รู้สึกสนุกอยู่บ้าง ฮาฮ่า ฮาฮ่า ก็ตรงการที่ได้เห็นเจ้าทรมานจนแทบตาย ฮาฮ่า จองแดฮยอน ฮาฮ่า
________________________________________________________________________________________________________________________________
จ เจ็บ ช่วยด้วย...
ร่างเล็กที่ตอนนี้ยังคงไม่ได้สติหากแต่ยังคงร้องขอความช่วยเหลืออย่างน่าสงสาร ร่างเล็กที่มีบาดแผลฉกรรจ์มากมายเเต่ตอนนี้ได้เริ่มค่อยๆหายไปทีละน้อยจากการช่วยรักษาของทูตสวรรค์อย่างยองแจ เขาไปเพราะฮิมชานร้องขอมาก็เท่านั้น แต่เมื่อได้พบเจอแดฮยอน ร่างเล็กที่นอนหายใจรวยรินในอ้อมกอดก็อดไม่ได้ที่จะสงสารต่อโชคชะตาที่กลั่นแกล้งกันรุนแรงจนเป็นแบบนี้ ร่างเล็กนี่ดูบริสุทธิ์พอๆกับเหล่าเทพบนสวรรค์ด้วย ทั้งๆที่เป็นเพียงเเค่มนุษย์ธรรมดาๆแท้ๆ เป็นเพียงมนุษย์แต่กลับทำให้เหล่าทวยเทพเกิดหลงไหลได้ขนาดนี้
ยองแจที่เห็นว่าร่างเล็กคงกำลังฝันร้าย ฝันถึงสิ่งที่เจอและเกิดขึ้น ใช่ มันน่ากลัวเกินไปสำหรับมนุษย์คนนึง ก่อนที่จะนำตัวมาในมิติที่ๆเขากับฮิมชานเป็นคนสร้างขึ้นมา อาการของร่างเล็กนั่นสาหัสสำหรับเขาอยู่ไม่น้อยเพราะร่างกายที่อ่อนแรงมากเกินไปของแดฮยอน ทำให้ยองแจต้องคุมจิตและพลังอย่างมากในการนำตัวแดฮยอนมายังที่นี้ ก็ลำบากอยู่ไม่น้อยเหมือนกัน
ร่างเล็กที่บัดนี้ถึงบาดแผลต่างๆโดยรวมจะหายไปแล้วหากแต่ใบหน้าก็ยังคงซีดเซียวจนดูน่าเป็นห่วง เพราะแก้มใสไร้ซึ่งเลือดฝาดปากที่เคยมีสีแดงสวยดุจดังสีกุหลาบบัดนี้กลับซีดขาว คล้ายคนไร้ชีวิต อย่างว่าถึงจะรักษาร่างกายได้ก็จริงหากแต่ก็คงต้องใช้เวลาเพราะร่างเล็กเสียเลือดไปเป็นจำนวนมากเช่นกันกว่าจะมาถึง เเละถ้าหากว่าเป็นมนุษย์ธรรมดาๆป่านนี้อาจจะทนพิษบาดแผลไม่ไหวตายไปแล้วก็เป็นได้ แต่เจ้ากลับไม่ธรรมดาจริงๆ หรือเพราะพลังบางอย่างส่วนลึกในตัวเจ้ากันแน่
ยองแจใช้ฝ่ามือของตนเองลูบที่แก้มเนียนใสนั่นเบาๆ เช็ดน้ำตาที่ไหลออกมาจากหางตาให้ร่างบางก่อนจะก้มลงจูบที่หน้าผากอย่างแผ่วเบาคล้ายกลัวแล้วร่างเล็กจะได้รับบาดเจ็บหรือแตกสลายไป นัยน์ตาคมจ้องมองที่ใบหน้าหวานของแดฮยอนยามหลับและตกใจกับสิ่งที่ตนพึ่งได้กระทำลงไปด้วยเช่นกัน
เจ้าเป็นอะไรไปนะยองแจ เขาเป็นเพียงแค่มนุษย์นะ...
เเละอีกไม่นานดวงวิญญาณแสนบริสุทธิ์นี้ คงโดนอาบโชกไปด้วยเลือดเเละความมืด...
________________________________________________________________________________________________________________________________
#เเวะมาเเก้คำผิดเเล้วก็อะไรก็ไม่รู้เขาขอโทษ TT
เป็นไงกันมั้งคะ? รีดทุกคน คือพยายามสุดๆแล้วนะถ้ายังไม่ได้อารมณ์เท่าไหร่ไรท์จะพยายามมากยิ่งขึ้นไปอีกคะ
แล้วก็ขอโทษสำหรับคำผิดนะคะ ไรท์จะรีดกลับไปแก้ ถ้ามันไม่รอดสายตาไปอีก ./////.
ไรท์ยังอยากได้กำลังใจอยู่นะคะ ขอบคุณคะ
ปล. ตอนนี้คงรู้แล้วนะคะว่า ยงกุกเป็นซาตาน ฮิมชานเป็นอดีตเทพ ยองแจเป็นทูตสวรรค์ จงออบเป็นนักบวชปีศาจ จุนฮงเป็นบุตรแห่งจ้าวปีศาจคะ แรกน้อยอาจจะร้ายแต่รับรอง เราไม่ให้น้องร้ายนานหรอกคะ ^^ คิดว่านะ...
Duck-
Fly
ความคิดเห็น