MAFIA JUNIOR

ลำดับตอนที่ #50 : M.J#42

"เอาหละที่นี้พวกแกก็เหลือกันแค่2คนเท่านั้นน่ะจะเอายังไงต่อหละ"

แจ็คเกอร์พูดขึ้นมาทำให้เรเน่ยืนนิ่งก่อนที่จะหัวเราะออกมาเบาๆ

"นั้นสิน่ะ......เห็นที่คราวนี้ข้าต้องจัดการเองซะแล้ว"

เรเน่ลั้นก่อนที่จะหันหน้าไปบอกกับบลูสมาชิกอีกคนนึง

"คราวนี้ฉันขอชำระหนี้กับเจ้านั้นก่อนหวังว่านายคงจะไม่ว่ากันน่ะบลู"

เรเน่พูดขอแต่ไม่มีเสียงตอบรับจากบลูนอกจากพยักหน้าตอบรับทำให้เรเน่ยิ้มพอใจส่วนอีกฝั่งนึงริวที่รู้ตัวเองว่าเป้าหมายของเรเน่คือตน

ก็ไม่รอบช้าเดินออกมาเผชิญหน้ากับคู่ปรับเก่า

"หึหึหึจะว่าไปแล้วเราไม่เคยสู้กันจริงจังเลยนี้น่ะ..........................ตั้งแต่วันที่แกเอาปืนมาขู่ฉัน"

เรเน่พูดพลางย้อนนึกถึงวันที่ได้พบกันครั้งแรก

"เหอะวันนั้นฉันตั้งใจจะยิงแกจริงๆตะหาก"

ริวตอกกลับทำให้เรเน่ยิ้มชอบใจ

"งั้นเรอะ..........จะคิดว่าฉันเป็นหนี้แกแล้วกันน่ะ.......เข้ามาเลย"

เรเน่พูดเชิญชวนพลางกระดิกนิ้วเรียก

"ปากดีนักน่ะงั้นฉันจะจัดการอุดปากแกเอง"

ริวประกาศลั้นพลางพุ่งเข้าหาเรเน่อย่างรวดเร็ว...........ทั้ง2ต่างฝ่ายต่างแลกหมัดกระแทกใบหน้าของทั้งคู่

"เปรี๊ยงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง"

แต่กลายเป็นเรเน่ที่ฟื้นตัวเร็วกว่ายื่นมือมาจิกผมของริวให้ก้มหัวลงก่อนที่จะกระแทกเข่าอัดเข้าที่หน้าอย่างจังแต่ครั้งที่2ริวใช้มือยันเข่า

ของเรเน่ไว้ได้เงยหน้ากระแทกเข้าใส่คางของเรเน่คืนจนหน้าหงาย

"ฝีมือไม่เบานี้หว่า"

ริวพูดชมพลางเอานิ้วปาดเลือดที่ไหลจากมุมปาก

"หึหึของจริงมันต่อจากนี้เฟ้ย"

เรเน่พูดตอบพลางเป็นฝ่ายลุยคืนบ้าง..................ทั้ง2ยืนแลกหมัดกันอย่างดุเดือดและต่างฝ่ายต่างก็ได้แผลไม่น้อยไปกว่ากันแต่ล่า

สุดกลับเป็นทางเรเน่ที่ชะงักไปบ้าง

"เสร็จฉันหละแก"

ริวยิ้มยะเยือกเมื่อเห็นเรเน่นิ่งไปกำลังจะง้างหมัดอัดเข้าที่ท้องของเรเน่แต่กลับถูกเรเน่ยกขาสูงสอยเข้าที่ปลายคางอย่างจังจนริวหน้า

หงายก่อนที่จะโดนเรเน่ถลุงเข้าที่ลำตัวอีกจนตัวหงอ

"บอกแล้วไงว่าของจริงมันเริ่มต่อจากนี้"

เรเน่ที่ตอนนี้กำลังได้เปรียบพูดขึ้นแต่ก็ต้องแปลกใจเมื่อริวที่กำลังยืนตัวงออยู่กำลังหัวเราะเบาๆ

"หึหึยังมีอารมย์มาหัวเราะอีกเรอะ.........ไม่เข้าใจสถานการณ์ตัวเองหรือไงวะ"

เรเน่พูดพลางเดินเข้าประชิดตัวริวก่อนที่จะเอื้อมมือจิกผมริวขึ้นมา

"เชอะที่ไม่เข้าใจนะมันแกตะหากเล่า"

ริวพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาก่อนที่จะเงยหน้าขึ้นแล้วเอาหัวโขกเข้าที่หน้าของเรเน่เต็มๆจนเซไปข้างหลัง

"หน็อยแกไอ้เจ้าเล่ย์"

เรเน่กัดฟันโมโหพลางเอามือกุมที่หน้าที่ตอนนี้มีเลือดไหลโชกออกมา

"ความต่างมันออกมาให้เห็นกันแล้วเว้ย"

ริวที่กลับมาเป็นฝ่ายได้เปรียบบ้างพูดพลางยิ้มอย่างพอใจ

"ความต่างเรอะ........พูดอะไรของแกวะ"

เรเน่คำรามลั้นด้วยความแค้นพุ่งเข้าหาริวที่ยืนยิ้มรออยู่

"เปรี๊ยงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง"

เสียงสนั่นหวั่นไหวดังขึ้นอีกครั้งพร้อมกับร่างของเรเน่ที่กระเด็นล้มลง

"........กะ.........แก..............นะ........แก............................................"

เรเน่พยายามพูดแต่สุดท้ายก็สลบไปทำให้บลูที่ยืนดูอยู่ต้องเดินตรงเข้ามาทำให้ริวชะงักตั้งท่าพร้อมที่จะลุยต่อ

"จิงสิยังเหลือแกอีกคนนี้..........จะเริ่มเลยไหมหละ"

ริวพูดท้าแต่บลูกับไม่ตอบอะไรก่อนที่อุ้มเรเน่ขึ้นมาพาดไว้ที่หลังและเดินกลับออกไปช้าๆ

"เฮ้ยจะกลับแล้วหรอมาลุยกันก่อนสิ"

ริวยังพูดท้าต่อทำให้บลูหยุดกึกและหันหน้ามาบอกสั้นๆว่า

"เจอกันที่งานMF"

ก่อนที่จะเดินจากไปทำให้ทั้งหมดที่ยืนอยู่งงกับคำพูดสุดท้ายของบลู