รักซ่อนเขี้ยว :::MY LOVE SWEET

คำเตือน

นิยายนี้มีเนื้อหาให้ชวนคิดตาม มีปมในอดีด

‡-- ลีวา--‡

[ถ้าความรักที่ว่าดีป่านนี้คงไม่มีครอบครัวไหนแตกแยก]

"ฉันคิดมาตลอดว่าสาวยุคนี้มีดีกรีไม่จำเป็นต้องมีชาย แต่ฉันตื่นมาอีกวันพบว่าตัวเองนอนเปลือยกายกับญาติของเพื่อน"

‡--พอร์--‡

"ก็ยอมรับตรง ๆ ว่าอยากเลยแอบจัดตอนเค้าเผลอ ผมไม่เข้าใจว่าตัวเองนั้น...อดอยากปากแห้งขนาดไหนถึงเป็นได้เป็นขนาดนี้"

บทนำชีวิตที่บัดซบ

อากาศเหน็บหนาวบ่งบอกถึงอุณภูมิหนาวจัดภายในห้อง ฉันที่รู้สึกปวดเนื้อปวดตัวรีบคว้าหาที่ซุกของไอร้อน ผิวหนังลำตัวโล่งอย่างบอกไม่ถูกอาการปวดหัวเริ่มเล่นงานเมื่อฉันรู้สึกตัวซุกใบหน้าเข้ากับอะไรสักอย่างที่อุ่นจัดและนุ่มนิ่มไปด้วยกัน ลมหายใจฉันกระทบกับสิ่งชีวิต เปลือกตาสองข้างค่อย ๆ ลืมอย่างช้า  ๆ  ฉันเห็นแผ่นอกครุ่นร้อนตรงหน้าเต็มดวงตาภาพที่เห็นมันชัดจนเข้าสมองก่อนสั่งการให้ดีดตัวออกมาอย่างรวดเร็ว

                ทุบ!

ด้วยความที่ตกใจฉันเผยตัวจนตกเตียงสองมือบางเรี่มสั่นคลอน ลมหายใจเริ่มติดขัด ภาพตรงหน้ามันชัดเกินกว่าจะเป็นเพียงแค่ความฝัน ดวงตาเริ่มมองไม่เห็นภาพตรงหน้าเพราะมันแทนที่ความเอ่อล้นของไอน้ำตา

                หืม

คนเบื้องบนครางเสียงเหมือนถูกขัดจังหวะสองมือหนาเริ่มสะเปะสะปะคว้าหาอะไรบ้างอย่าง  ฉันที่ได้สติมองเห็นทุกอย่างชัดเมื่อปาดไอร้อนจากขอบดวงตาพบว่าตัวเองเปลือยเปล่าไม่มีเสื้อผ้าสักชิ้นเดียวที่ติดตัว อากาศหนาวเริ่มเล่นงานฉันจึงรีบคว้าผ้าห่มจากตรงหน้ามาปิดเนื้อหนังที่ล่อนจ้อน เมื่อขยับตัวพบว่าช่วงล่างเจ็บอย่างรุนแรงเหมือนกับมีอะไรบางอย่างที่ฉีดขาดไป

                “อะไรว่ะ”

ร่างสูงที่เต็มไปด้วยซิกแพคลุกขึ้นงัวเงียแถมรำคาญเค้าเองก็ไม่ต่างจากฉัน  เนื้อตัวเปลือยเปล่าเช่นกันกำลังทอดสายตามองลงมาเบื้อล่างมายังฉันที่หัวร้อน

                “ไง”

คำแรกที่เค้าเอ่ยมันทำให้เลือดในร่างกายสูงปริ๊ดอยากจะเล่นเข้าไปกระชากหัวแล้วตบที่ปากดีทำตัวไม่รู้สึก หน้าอายหน้าทนแต่ฉันทำได้เพียงแค่สะบัดใบหน้าเร้ากับว่ายังแฮงค์และใช่ภาพเมื่อคืนเริ่มย้อนกลับมา

                 “อย่ามองอย่างกับว่าฉันไปฆ่าพ่อแม่เธอสิลีวา”

เค้าพูดเหมือนเป็นเรื่องเคย ๆ ทั้ง ๆ ที่มันเพิ่งจะเกิดขึ้นกับฉันเพียงครั้งแรกและบัดซบที่สุดเมื่อพบว่าเค้าก็เป็นญาติกับเพื่อนฉันเรื่องนี้มันอะไรกัน ฉันยันตัวลุกอย่างลำบากเพราะช่วงระหว่างขามันสั่นขยับไม่ค่อยถนัดเหมือนช่วงนั้นจะใช่กำลังไปเยอะ ชั่ว!! ฉันเกลียดคนตรงหน้าที่มีสีหน้าไม่ทุกข์ใด

                “นี้มันเกิดเรื่องบ้าอะไร!”

ฉันตะโกนถามร่างหนาที่นั่งมองการกระทำของฉันอย่างเงียบ ๆ เค้าเพียงแค่จ้องและจ้องมองมายังฉันที่พยายามจะลุกแต่ก็ลุกไม่ได้

                “ก็อย่างว่าก็เห็น ๆ กันอยู่นา”

สายตาคมชวนสะอิดสะเอียนเต็มทนเราพบเจอกันเพียงแค่สองสามครั้งแต่ทำไมทุกอย่างมันถึง เป็นอย่างนี้ไปได้ฉันจำได้ว่าตัวเองไปดื่มกับเพื่อน ๆ แต่ทำไมทุกอย่างมันถึงจบบัดซดลงกับคนตรงหน้าที่ชื่อพอร์ แถมเค้าไร้ยางอายรู้ทั้งรู้ว่าตัวเองไม่มีเสื้อผ้าปกปิดแต่ก็หน้าด้านหน้าทนเสนอลอยหน้าอยู่ได้!! ฉันจับผ้าห่มไว้แน่ราวกับลงความเกลียดและความโมโหกับคนตรงหน้า ทั้ง ๆที่ฉันมีผ้าปกปิดแต่สายตาเจ้าเล่ห์กลับจ้องอย่างลามก

                “ไอ้บ้า!! อย่ามอง!”

ฉันหยิบจับเสื้อผ้าเขวี้ยงใส่ใบหน้ายังคนเบื้องบน เค้าปัดเสื้อผ้าออกก่อนจะยันตัวลุกเข้าหาฉันอย่างรวดเร็ว และอะไร ๆ ที่เต็มไม้เต็มมือของเค้ามันก็ล่อนจ้อนแก่สายตาฉันอย่างใกล้ชิดแนบชิด

                “อร๊ายยยย!! ถอยไป!!”

สองมือหนาคว้าข้อมือฉันไปกุมส่งผลให้ผ้าที่ฉันจับไว้หลุดลงพื้น ฉันและเค้าสบตากันโดยบังเอิญก่อนที่สายตาคมจะมองมายังฉันที่ไม่มีอะไรปกปิดแม้แต่นิดเดียว

                กริ๊ดดดดดด

ร่างหนาปล่อยมือก่อนจะปิดหูตัวเองฉันจึงได้โอกาสคว้าผ้าห่มมาปกปิดเนื้อหนังอีกครั้งก่อนจะก้าวถอยหลังไป โดยที่สายตาไม่ลดละจากร่างหนา

                “เนี้ย!! จะกริ๊ดหาอะไร?”

เค้าว่าด้วยเสียงรำคาญก่อนจะค่อย ๆ นั่งลงฉันได้แต่กลืนน้ำลายกับภาพตรงหน้า  ร่างหนาเหมือนจะคว้าอะไรบางอย่างจากหัวเตียงซึ่งฉันก็ตาสว่างอีกครั้งเมื่อพบว่านี้ไม่ใช่ห้องนอนของตัวเอง  นายพอร์หยิบบุหรี่ขึ้นมาสูบหน้าตาเฉยเค้าพ่นควันออกมาตรงหน้าฉัน ฉันเองเมื่อเห็นก็เรียบหลบเพราะแพ้ควันบุหรี่

               "เธออยู่นิ่ง ๆ เถอะครั้งแรกไม่ใช่เหรอคงเจ็บน่าดู"

เค้าพูดเหมือนเป็นเรื่องที่มันง่าย ๆ ฉันเองก็ไม่ได้หัวโบราณรู้อยู่แล้วว่าสักวันมันต้องเกิดขึ้น แต่ทำไมมันจะต้องเกิดขึ้นกับผู้ชายคนนี้ว่ะ

นี้คือเหตุความความผิดพลาดของฉันกับผู้ชายคนนี้

ฝากติดตามเรื่อง #Bad Boy สยบมารทารุณหัวใจ

#รามเกียรติ์  # ลูกศร

คลิ๊กรูป

ฝากติดตามเรื่อง #Bad Boy สยบรักหัวใจนายพยัคฆ์

#ไมค์เตอร์  #ข้าวแป้ง

คลิ๊กรูป