คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : บทห้า-1
ำหนัรุ่ยเหลียน
เินื่อเหนียนลอบำเลือมอใบหน้าเรียบนิ่อเหอุ้ยเฟยเป็นระยะ ผ่านมาราวรึ่ั่วยามแล้วที่อีฝ่ายเอาแ่นิ่เียบ ระทั่น้ำาในถ้วย็หาไ้ลลไ้ เินเฟยวาถ้วยาล่อนะล่าวเสียนุ่มนวล
“้ามั่นใว่าฮอเฮาำอะไรมิไ้ ท่านมิ้อัวลเรื่อนั้นนัหรอ”
เหอเหยาหวั่นหรี่าลปรายามออีฝ่าย “เปิ่นมิไ้วิัวลเรื่อนั้น ะอย่าไรหวั่นฝูหร็มิใู่่แ่ที่น่าลัว”
แม้นว่าหวั่นฝูหระเป็นฮอเฮาที่เปี่ยมไป้วยวาสนาและเียริยศ ทว่ามัน็เพียเท่านั้น ท้ายที่สุแล้วบั้นปลายอทาเิน่าแสนะเลือนรา
“เป็นฝ่าบาท่าหาที่น่าหวาลัว พระทัยอโอรสสวรร์สุยาะหยั่ถึนั”นาเอ่ยเสียแผ่วเบา ปลอเล็บสีทอรูลบนอาภร์ “ทรโปรปรานหลิผินและหว่านผินอย่าออนอหน้า เปิ่นอยารู้นัว่าระานหมานี้ แท้ริแล้วเป็นเ่นไรัน”
เินื่อเหนียนเหยียยิ้มว้า่อนหลบาล่ำ “ท่านะปล่อยฮอเฮาไปั้นหรือ เรว่ามิเป็นผลีนั ฮอเฮาทรใ้สนมั้นผินบหน้าท่าน หาปล่อยไปโยมิระทำสิ่ใ เห็นทีแล้วนาสนมนอื่นที่เยย้ำเรท่านอาะพยศึ้นมาไ้”
เหอุ้ยเฟยระุยิ้มเย็นา เสียหัวเราะเย็นเียบัลอออมาาลำอระห “หวั่นฝูหร นาเป็นนร้ายาไม่ว่าะอนนี้หรืออนไหน็ามที อ์หิาแว้นบรราารไร้านอำนา แ่ลับสามารถวบุมูแลวัหลัเอาไว้ไ้ เ้าเอ็วระหวาลัวนาสัหน่อย”
“…”
“อีทั้อนนี้ฝ่าบาทเอ็เหมือนว่าทรปป้อหวั่นฝูหรอยู่ลอ”นาหันไปมอเินื่อเหนียน นัยน์าำลับวาวโรน์ึ้น “หาะบหน้านาลับไปย่อม้อยืมมือไทเฮา นาพาหส์ัวริอหำหนั”
วาอเินเฟยเป็นประาย ่อนโลหัวลรั้หนึ่ ปิ่นระย้าบนศีรษะระทบันสร้าเสียัวาน “ไทเฮา…”
วามสัมพันธ์ระหว่าฮอเฮาและไทเฮามิสู้ีมานาน อาเพราะว่าฮอเฮาืออ์หิาแว้นบรรารไร้านอำนาะสนับสนุนหยาหลี่เวียนฮ่อเ้ ึเป็นเหุให้ไทเฮามิเยโปรพระอ์เลยสัรั้เียว
“เห็นทีเปิ่น้อไปปรนนิบัิไทเฮาเสียหน่อย”
หาไทเฮาลโทษฮอเฮาึ้นมา นับว่าเป็นารบหน้าลับที่เ็บมิใ่น้อยเลยทีเียว
่าน่าสนุเสียริ…
หวั่นฝูหรนอนไม่หลับ
นัยน์าเรียวั่หส์เบิว้าึ้นท่ามลาวามมือสลัว นาะพริบา่อนะถอนหายใ านั้นัสินใยับลุาเียนอน ว้าเอาเสื้อลุมนสัว์มาสวมไว้แล้ว้าวออไปนอำหนั
อาหนิยัหลับสนิทไม่รู้เรื่อ ้านนอมีเพียันทีและราอรัษ์บาส่วน หวั่นฝูหรทิ้ัวลนั่รบันไ้าทาเ้าำหนั มือ้าหนึ่ยึ้นเท้าา พลาแหนหน้าึ้นมอวันทร์พร่าพราวบนท้อนภา
ะว่าไปสมัยอนเป็นไท่ื่อเฟย นา็นอนไม่่อยหลับนั อาเพราะมัวแ่ิแผนารปั่นหัวนาสนม วาัวหมาเอาไว้มามายบนระาน แ่มัน็มีบารั้ที่อาพลาพลั้ไปบ้า
“ภาพฝันยาม่ำืนนั้น ้ามอเห็นเาร่าอท่าน ทว่ามัน่าเลือนรานั ราวับไม่เยมีสิ่ใเลย”นาล่าวเสียแผ่วเบา วาปรือปิล “หยาหลี่เวียน ท่านมันน่าลัวยิ่ว่าเหอเหยาหวั่น ยิ่ว่าใรทั้นั้น”
บารา้า็มิอาามท่านทัน
ยามลืมาื่นึ้นมาอีรั้ หวั่นฝูหรพบว่านลับมานอนที่เีย และเหล่า้ารับใ้ภายในำหนัเหอิน่าถูหยาหลี่เวียนลโทษ โยารหัเบี้ยหวัไปถึสามเือน
นาะพริบา้วยวามุน มอเห็นแผ่นหลัอันุ้นาอเายืนห่าออไปไม่ไลนั อาหนิุเ่าลรหน้าเา้วยสีหน้าร้อนร้น
มิใ่ว่าเาลโทษ้ารับใ้ทั้หลาย ้วยเรื่อปล่อยนาออไปนอนนอำหนัหรอนะ
“หลี่เวียน”เสียหวานเอ่ยแทรึ้นเรียวามสนใาโอรสสวรร์ หยาหลี่เวียนหันมามอนา ่อนยับเรียวาเ้ามาใล้แล้วทิ้ัวลนั่้าเีย ฝ่ามือหนายึ้นลูบศีรษะอนา
“ฝูหร”หยาหลี่เวียนึนาเ้าไปอ อ้อมแนอเายัอบอุ่น าม้วยริมฝีปาทีู่บลบนหน้าผาเลี้ยเลา “เ้าออไปทำอะไรนอำหนั”
ารที่หยาหลี่เวียนแสถึวามเป็นห่ว่อนา มีสอเหุผล้วยัน หนึ่ือเาใะทำให้นาหลระเริ และสอือหลอใ้นาัารับเหล่านาสนมแสนพยศอเา หรือไม่็้อารอะไรบาอย่าานา
หลัาหยาหลี่เวียนลายเป็นอ์รัทายาท สามีอนามิเยระทำสิ่ใโยมิหวัผลประโยน์อบลับมา เาเป็นบุรุษร้ายา อมวาแผน เมื่อืนเาเอ็ไปหาหลิผิน บาทีอา้อารให้นาเลิลั่นแล้อีฝ่าย
หวั่นฝูหรยมือโอบอเาเอาไว้ เพื่อเป็นารเอาอเอาใ “หม่อมันนอนไม่หลับเพะ เลยออไปมันทร์ มิใ่วามผิอพวเาแม้แ่น้อย”
อาเป็นเพราะว่านารู้ีว่าใรว่าหยาหลี่เวียนมอบสรีแบบไหน เามิอบบุปผาามที่มา้วยสิปัา เาเพียอบสรีอ่อนหวาน ว่า่ายและน่าทะนุถนอมเหมือนเินเฟย
หนึ่ารัเริ่มึ้นอีรั้
“หม่อมันาบึ้ยิ่นัที่พระอ์ทรห่วใยหม่อมัน ทว่าะอย่าไร็มิใ่วามผิอพวเา หาทรลโทษพวเา ในวัน้าหน้าะยัมีใรล้ามารับใ้หม่อมันอีหรือเพะ”
หยาหลี่เวียนนิ่เียบไปั่วะ น่าเสียายนั ยามโอบอเาเ่นนี้ นาึมิไ้เห็นว่าแววาอเาเป็นเ่นไร วามเียบสบเ้าลืนินทุสิ่ทุอย่า เนิ่นนานเท่าไหร่มิอาล่วรู้ไ้ ระนั้น็ยัหาไ้มีเสียใัลอออมา
หวั่นฝูหรมวิ้วเ้าหาันเป็นปม
หยาหลี่เวียนเป็นอะไร
.
Ebook
ความคิดเห็น