ไปเกิดใหม่ที่ต่างโลกเป็นมังกรสุดโกง

ลำดับตอนที่ #46 : ตอนที่ 42 ก่อนวันขบวนพาเหรดผู้กล้า นิมิตฝันของมายด์

     ภายในความฝันของหญิงสาวคนหนึ่ง

     ปรากฏภาพบ้านเรือนถูกเปลวเพลิงแผดเผาด้วยเปลวเพลิงสีแดงอย่างวอดวา จนท้องฟ้าเต็มไปด้วยควันสีดำ

     ผู้คนต่างวิ่งหนีกันอย่างอลหม่านจากเปลวเพลิงและความวุ่นวายภายในเมืองพร้อมกับเรียกกรีดร้องที่ดังอยู่ตลอด

     และมีผู้คนล้มตายเป็นจำนวนมากซากศพและเลือดกระจักกระจายไปทั่วทุกที่ภายในเมือง

     กรรรรรรร!

     ก๊าซซซซ!

     "กรีด!!!!"

     "ช่วยด้วย!!!!"

     มอนสเตอร์จำนวนมากกว่า100ตัวต่างร้องคำรามแล้วไล่ฆ่าผู้คนที่กำลังวิ่งหนีกันมากมาย

     ไม่เพียงแค่นั้นกองทัพของเผ่ามารที่มีจำนวนทหารมากมายเองก็กำลังไล่ฆ่าฟันผู้คนเหมือนกัน ถึงจะมีเหล่าอัศวินและนักผจญภัยที่ช่วยกันต้านกองทัพปีศาจก็ตาม 

     แต่ว่าด้วยความห่างกันเรื่องพลังก็ทำให้เหล่าอัศวินและนักผจญภัยต้านกันแทบไม่ไหว

     หญิงสาวมองภาพเหล่านั้นท่ามกลางซากศพมากกมาย

     แล้วจู่ๆก็ปรากฎมอนสเตอร์ขนาดใหญ่รูปร่างคล้ายสุนัขแต่มีเขางอกออกมากลางหน้าผากและมีดวงตา3ดวง มันกำลังจ้องมาที่เธอและมีน้ำลายไหลออกมาปาก 

     จากนั้นมันก็อ๊าปากของมันพร้อมกับพุ่งไปหาหญิงสาวเมื่อหวังจากฉีกกระซากร่างของหญิงสาวด้วยฟันที่แหลมคมของมัน

     หญิงสาวเมื่อเห็นดังนั้นที่คิดว่าตัวเองคงไม่รอดแน่จึงได้ใช้แขนทั้ง2ข้างขึ้นมากันแล้วค่อยๆหลับมาลง

     แล้วในทันใดนั้นเอง

ซวบ!

     จู่ๆก็มีเสียงเหมือนอะไรสักอย่างถูกเฉือดจนหญิงสาวค่อยๆลืมตาขึ้นมา แล้วเธอก็เห็นร่างของเจ้าหมาขนาดใหญ่ก็ถูกฉีกเป็นชิ้นๆ

     แล้วตรงหน้าเธอปรากฏเงาขนาดใหญ่ขึ้นมาอีกครั้งหนึ่งซึ่งคราวนี้เป็นสิ่งที่ปรากฏต่อหน้าของเธอนั่นมีรูปร่างที่คล้ายกับกิ้งก่าขนาดใหญ่แต่มีเขาและปีก

     "มังกรเหรอ"

     สิ่งที่อยู่ตรงหน้าของเธอคือมังกรขนาดใหญ่ที่มีเกล็ดสีม่วงทั้งตัว มีเขาบนศิรษะ4เขา มีหนามที่ขาหน้าและหลัง และมันกำลังมองมาที่เธอ

     ไม่นานร่างของมังกรจะค่อยๆหายไปแล้วปรากฏร่างของชายหนุ่มผมสีม่วงในชุดเกราะหนังสีดำขึ้นมาแทนที่มังกรสีม่วงเมื่อครู แล้วชายหนุ่มผมม่วงคนนั้นกำลังมองและยิ้มมาทางเธอ

     "นายเป็นใครกัน" หญิงสาวผู้อย่างสงสัย แต่เธอกลับรู้สึกคุ้นแล้วรู้สึกคิดถึงอย่างบอกไม่ถูกเมื่อเธอมองไปชายหนุ่มผมม่วงคนนั้น

     จากนั้นร่างกายของชายหนุ่มผมสีม่วงคนนั้นก็ค่อยๆเลือนลางแล้วกลายเป็นชายหนุ่มผมสีดำ จนหญิงสาวถึงกับเบิกตากว้าง

     ผมสีดำและหน้าตาที่ดูแล้วแสนจะธรรมดาหน่อยๆ ถึงแม้มันจะธรรมดาไปหน่อยก็เถอะ แต่มันกลับเป็นใบหน้าของคนที่เธอแสนจะคิดถึงจะอยากจะเจอมากที่สุด เป็นใบหน้าของชายผู้เป็นรักแรกและรักสุดท้ายของเธอ

     "เมฆ!!"

.

.

.

     "เมฆ!!" หญิงสาวตะโกนออกไปก่อนจะกระตุกตื่นจากความฝัน

     "เอ๋!? พี่มายด์เกิดอะไรขึ้นค่ะ ทำไมพี่ตะโกน" เด็กสาวผมสีดำถามหลังจากที่เธอตกใจตื่นขึ้นมาเพราะเสียงตะโกนเมื่อกี้

     "พี่มายด์!? เมื่อกี้พี่มายด์เรียกชื่อของพี่เมฆทำไมค่ะ" เด็กสาวอีกคนซึ่งมีผมสีน้ำถามหลังจากที่เธอตกใจตื่นขึ้นมาเพราะเสียงตะโกนชื่อพี่ชายของเธอก่อนหน้านี้

     "มะ.ไม่มีอะไรหรอกจ๊ะ พี่แค่ฝันร้ายก็เท่านั้นเอง"

     "เหรอค่ะ ที่พี่ตะโกนเมื่อกี้ตกใจหมดเลยนะคะ"

     "ขอโทษจ๊ะตาล"

     "แล้วพี่มายด์ฝันถึงเรื่องอะไรเหรอค่ะ ถึงได้ตะโกนชื่อของพี่เมฆเมื่อกี้"

     "พี่ฝันเห็นเมืองทั้งเมืองถูกเผา มีมอนสเตอร์และปีศาจมากมายบุกเข้ามาในเมือง และผู้คนล้มตายเป็นจำนวนมาก และจากนั้นพี่ก็เห็น....."

     "พี่เห็นอะไรหรอคะ" ตาลถามมายด์ด้วยความสงสัย

     "พี่เห็นเมฆมาช่วยพี่นะ"

     "จริงเหรอค่ะ" ตาลถามมายด์อีกครั้ง

     "จ๊ะ..."

     "รึว่านั่นจะเป็นการ<นิมิตฝัน>ของพี่รึเปล่าค่ะ" นานะถาม

     คุณสมบัติพิเศษของมายด์<นิมิตฝัน>นั้นสามารถทำให้ผู้ใช้มองเห็นเหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้นในอนาคตลวงหน้าได้ แต่ถึงอย่างนั้นมันก็ไม่ถูกต้อง100%เสมอไป เปอร์เช็นความถูกต้องของ<นิมิตฝัน>นั้นมีเพียงแค่50%เท่านั้น

     แถมคุณสมบัติพิเศษนี้มันจะทำงานเองอัตโนมัติเมื่อผู้ใช้นอนหลับสนิทเท่านั้นหรือไม่ทำงานเลยถ้าไม่เกิดเหตุการณ์อะไรก็ตามที่ไม่สำคํญในอนาคต

     "พี่ก็ไม่รู้เหมือนกัน เอาล่ะในเมื่อพวกเราตื่นกันหมดแล้วก็ไม่เตรีอมตัวไปฝึกตอนเช้ากันเลยดีกว่านะ" มายด์พูดจบแล้วลุกจากเตียงและไปเตรียมตัวทันที

     ""ค่ะ"" นานะและตาลพูดพร้อมกันแล้วลุกจากเตียง

     หลังจากที่ทั้ง3คนเตรียมตัวกันเสร็จแล้วก็ไปยังสนามฝึกของราชวัังกันทันที เมื่อมาถึงพวกเธอก็เห็นพวกอัศวินที่มาฝึกกันแต่เช้า ซึ่งเป็นปกติที่อัศวินจะต้องฝึกแต่เช้าตั้งแต่ตี5ครึ่ง

     ส่วนผู้กล้าอย่างพวกเธอจะเริ่มฝึกกันตั้งแต่7โมงเช้า แต่ในตอนนี้เป็นเวลา6เช้ากว่าๆ ซึ่งผู้กล้าคนอื่นยังไม่ได้มาที่สนามฝึกกัน

     ดังนั้นพวกมายด์จึงวอมร่างกายกันก่อนเพื่อรอเหล่านักเรียนคนอื่นและอาจารย์ริน

     "อรุณสวัสดิ์ครับคุณมายด์ตื่นเช้าเหมือนเดิมเลยนะครับ" มีชายหนุ่มคนหนึ่งเดินเข้ามาทักพวกมายด์ที่กำลังวอมร่างกายกันอยู่

     "เช่นกันค่ะ เจ้าชายอาเธอร์" มายด์ตอบ

     ชายคนนี้มีชื่อว่าอาเธอร์ ดี เนเฟียเป็นเจ้าชายลำดับที่1แห่งอาณาจักรเนเฟีย ผู้มีฉายาคือเจ้าชายจอมดาบเวท เขามีผมสีน้ำตาลอ่อนและดวงตาสีฟ้า หน้าตาหล่อมากๆ จนสาวคนใดมองต่างก็ต้องกรี๊ดตามๆกันยกเว้นพวกมายด์

     "แหม ก็บอกแล้วไงครับว่าเรียกผมว่าอาเธอร์ก็พอไม่ต้องเรียนเจ้าชายเหรอครับ" อาเธอร์พูดพร้อมกับยิ้มหล่อให้มายด์

     แต่มายด์ก็ไม่มีปฏิกิริยาใดๆทั้งนั้น

     อาเธอร์นั้นในตอนนี้กำลังจีบมายด์อยู่อย่างไม่ต้องสงสัย ตั้งแต่ที่เค้าเห็นเธอครั้งแรกหลังจากวันที่ทำพิธีอัญเชิญ ตอนที่เค้ากลับมาที่ราชวังและกำลังเดินผ่านสนามฝึกนั้นเค้าก็หันไปมองกลุ่มผู้กล้าที่ถูกอัญเชิญมาด้วยความสนใจ

     แล้วในตอนนนั้นเองก็ได้เห็นมายด์ที่กำลังฝึกอยู่ ด้วยความสวยและความสง่างามของมายด์มันทำให้หัวใจของเค้าถูกขโมยไปทันที หรือเรียกได้ว่ารักแรกพบนั้นเอง

     จากนั้นเค้าก็เริ่มเข้าหามายด์ด้วยเหตุต่างๆนาๆ แต่ก็ให้เค้าจะจีบมายด์อย่างไงมายด์ก็ไม่สนใจอยู่แล้ว เพราะเธอมีชายที่เธอรักอยู่แล้วและยังตัดใจจากเค้าไม่ได้ด้วยต่อให้เค้าจะตายไปแล้วก็ตาม

     ถ้าใาอนาคตเจ้าชายอาเธอร์รู้ว่าตนมีศัตรูหัวใจสุดร้ายกาจและแข็งแกร่งกว่าเค้าอยู่ล่ะก็ เค้าคงกระอักเลือดเป็นแน่

     "ไม่ล่ะคะ ถ้าเรียกชื่อเจ้าชายเฉยมันจะอยู่เป็นการเสียมารยาทไปหน่อย" มายพูด

     "แหม ผมไม่คิดมากหรอกครับ ว่าแต่คุณมายด์หลังจากนี้ว่างไหมครับ ผมจะชวนคุณไปดื่มชาสักหน่อย" อาเธอร์พูดชวนมายด์

     "ต้องขอคุณสำหรับการชวนนะคะ แต่ฉันต้องไปเตรียมตัวสำหรับพาเหรดพรุ่งนี้คงไม่ว่างสักเท่าไร" มายปฏิเสท

     ความจริงมายด์รู้อยู่แล้วว่าอาเธอร์กำลังจีบเธออยู่ แต่ที่เธอไม่พูดหรือปฏิเสทให้มันชัดก็เพราะว่าอีกฝ่ายเป็นถึงเจ้าชาย เธอคงทำให้เค้าขายหน้าหรืออับอายไม่ได้

     "งั้นให้ผมช่ว-" อาเธอร์กำลังจะพูดแต่ก็ถูกขัดเข้าซะก่อน

     "อาเธอร์ เธอกำลังจะพูดอะไรอยู่ไม่ทราบจ๊ะ เธอเองก็มีงานต้องทำเหมือนไม่ใช่เหรอ" แล้วจู่ๆก็มีเด็กสาวคนถึงเดินเข้ามา

     "ทะ.ท่านพี่" เจ้าชายอาเธอร์พูดขึ้นพร้อมหันไปมองด้านหลัง

     ""เจ้าหญิงเซร่า"" นานะและตาลพูด

     หญิงสาวคนนี้คือเซร่า ดี เนเฟีย เป็นเจ้าหญิงลำดับที่1แห่งอาณาจักรเนเฟีย และเป็นพี่สาวของเจ้าชายอาเธอร์ด้วย เจ้าหญิงเซร่ามีผมสีน้ำทะเลและดวงตาสีเดียวกัน เธอเป็นหญิงสาวที่สวยมากๆระดับเดียวกับมายด์เลยทีเดียว

     "คะ.คือว่าท่านพี่..." เจ้าชายอาเธอร์พยายามจะพูด

     "อาเธอร์จ๊ะรีบกลับไปทำงานของน้องก่อนจะดีกว่านะจ๊ะก่อนพี่จะโกรธ" เจ้าหญิงเซร่าพูดพร้อมยิ้ม

     "คะ.ครับท่านพี่ งะ.งั้นคุณมายด์ไว้เจอกันใหม่นะครัับ" เจ้าชายอาเธอร์พูดพร้อมกับรีบวิ่งไปทำงานของตนทันที

     แล้วจากนั้นเจ้าหญิงเซร่าก็เข้าไปหาพวกมายด์

     "ขอโทษที่น้องชายของฉันเข้ามารบกวนด้วยนะคะ" เจ้าหญิงเซร่าพูด

     "ไม่หรอกค่ะ เรื่องแค่นี้เอง" มายด์พูด

     "งั้นเหรอค่ะ ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นล่ะก็บอกฉันได้นะคะ เพื่อฉันพอจะช่วยอะไรได้บ้าง"

     เจ้าหญิงเซร่าเป็นคนที่มาช่วยมายด์ทุกคนในตอนที่เจ้าชายอาเธอร์เข้ามาจีบมายด์ เมื่อเธอเห็นว่ามายด์ไม่ค่อยชอบสักเท่าไรที่อาเธอร์เข้าไปจีบมายด์

     "ขอบคุณค่ะ"

     "งั้นฉันไปก่อนนะคะ" เจ้าหญิงเซร่าพูดขึ้นเมื่อเห็นเหล่านักเรียนผู้กล้าเรียนทยอยมาที่สนามฝึกกันแล้ว

     "ค่ะ เจ้าหญิงเซร่า"

     จากนั้นไม่นานเหล่านักเรียนผู้กล้าทุกคนมาถึงสนามฝึกกันครบทุกคนแล้วคอสก็เริ่มสอนการใช้ดาบและเทคนิคการใช้ดาบทันที 

     เมื่อจบการฝึกของคอสแล้วต่อไปลูเซียก็สอนการใช้เวทมนต์พื้นฐานให้กับผู้กล้าต่อ

     หลังจากจบการฝึกแล้วผู้กล้าบางคนก็แยกย้ายกันไปพัก บางคนก็ยังฝึกต่อ และบางคนก็ไปช่วยเตรียมขนวนพาเหรดในวันพรุ่งนี้

     'ถ้าเกิดความฝันนั้นเป็นเรื่องจริงล่ะก็ ฉันจะทำอย่างไงดีเมฆ'

-------------------------------------------

โปรดติดตามตอนต่อไป