Stop Stop it หยุดที่ (ไม่)ได้ไปต่อ

“ทำไม” เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาอย่างสับสน

“เพราะเราชอบบลู” เขาเบิกตากว้างก่อนจะยกมือปิดหน้าเหมือนรับไม่ได้ที่ได้ฟังในสิ่งที่ฉันพูด

“ให้โอกาสเราหน่อยนะ ยังไม่ต้องรักเราก็ได้” ฉันอ้อนวอน เขาส่ายหน้าก่อนจะเอ่ยประโยคที่ทำให้โลกของฉันถล่มลงมา

“ไม่”

น้ำตาฉันไหลออกมาก่อนจะมองไปที่เขาผ่านม่านน้ำตาที่เลือนราง ก่อนจะพยักหน้ายอมรับการตัดสินใจของเขาด้วยรอยยิ้ม

เป็นยังไงล่ะคำตอบที่คาดหวัง สิ่งที่ได้กลับมาคือคำปฏิเสธโดยที่เขาไม่ต้องเสียเวลาคิดด้วยซ้ำ

เข้าใจแล้วว่าคนไม่รักยังไงเขาก็ไม่รัก พยายามให้ตายเขาก็ไม่รัก

ไม่เป็นไรนะ เขาไม่ได้ผิดอะไร ไม่รักก็คือไม่รัก

ไม่โทษเขา

ไม่โทษเขาเลย