ห้องเก็บออริ+ตัวละคร(เข้ามาก็ได้นะ จะได้ช่วยติชม)

ลำดับตอนที่ #11 : knb 12 month 4 season

" จงสิโรราบซะ! เจ้าสามัญชน!! อุวะฮะฮะฮ่า!!!! "

คู่ : ฮิมุโระ ทัตสึยะ

ทำไมถึงอยากคู่กับตัวละครนี้ : เพราะเห็นคาร์แรคเตอร์ของคู่ที่ให้เป็นโอตาคุเลยสนใจค่ะ(พอดีว่าคิดเรื่องสนุกๆได้หลังจากอ่านจบน่ะ หึหึหึ~)

ชื่อตัวละคร : โอจีจิ ไทโย (Ojiichi Taiyo)

ความหมายของชื่อ : เจ้าชายลำดับที่หนึ่ง หรือ เจ้าชายแห่งแสงอาทิตย์(มั้งนะเรามั่ว)

ชื่อเล่น/ฉายา : จีจี(?) , โอจิ , (ไอ้)เจ้าชาย

อายุ : 19

วันเกิด : 1 กันยายน

ลักษณะ : ผมสีดำตัดซอยสั้นเฉียงเกือบปิดตาซ้าย นัยน์ตาสีฟ้าอความารีนใสเหมือนจะเรืองแสงได้ ผิวขาวจัด(อันเนื่องมาจากความนีท+จูนิเบี้ยว+โอตาคุ = หมกตัวอยู่แต่ในห้อง นานๆออกที) รูปร่างผอมบางพอมีกล้ามเนื้อนิดหน่อยพองาม สูงโปร่ง

จุดเด่น : รอยยิ้ม ไม่มีใครสามารถเดาได้ว่าภายใต้รอยยิ้มนั้นเขากำลังคิดอะไรอยู่ เป็นรอยยิ้มลึกลับที่มีเสน่ห์อย่างน่าประหลาด , ดวงตาสีสวยแปลกที่ดูราวกับจะเรืองแสงได้ดั่งเวทย์มนตร์

จุดด้อย : นางเบี้ยวเกินไปจึงถูกคนเมินบ่อยๆและบางทีอาจได้สายตาแปลกๆด้วย

ส่วนสูง : 170

น้ำหนัก : 52

นิสัย : โอตาคุจูนิเบี้ยวขั้นโคม่าชนิดกู่ไม่กลับ แอบยันเดเระนิดๆ

ชอบหมกตัวอยู่ในห้องที่คอนโดเพื่อเสพอนิเมะทั้งหลายแหล่ ยิ่งถ้ามีอนิเมะออกใหม่นางจะอยู่ในห้องนั่นทั้งวันทั้งคืน สถิติล่าสุดคืออยู่ในห้องไม่ออกมารับแสงตะวันเป็นเวลา2เดือน!!!

ค่อนข้างเป็นคนบ้าๆบอๆ โผงผางและเชื่อมั่นในตัวเอง แอบหลงตัวเองนิดๆ เจ้าเล่ห์หน่อยๆพอหอมปากหอมคอ แต่ค่อนข้างเป็นคนคิดเล็กคิดน้อย มักเก็บเรื่องต่างๆมาคิดคนเดียวจนป่วยบ่อยๆ

อันที่จริงเข้าสังคมไม่เก่งเท่าไหร่เพราะไม่ค่อยมีคนยอมรับโอตาคุแบบเขานักแม้แต่คนในครอบครัว เลยเป็นสาเหตุให้เขามาอยู่คอนโดคนเดียว

ลักษณะการพูด/นํ้าเสียง : แทนตัวเองว่า ฉัน หรือ ผม แล้วแต่โอกาส แทนคนอื่นว่า คุณ หรือ สามัญชน แล้วแต่โอกาส

พูดแบบชัดถ้อยชัดคำ โผงผาง แฝงความเกรียนและกวนส้นแบบเนียนๆ(?) บวกกับหลงตัวเองนิดๆ(??) เช่น

"เอ้า!! คารวะฉันซะสิเจ้าสามัญชนทั้งหลาย!!!" //ความจูนิเบี้ยวสิง

"อ่า วันนี้ตัวฉันก็ช่างเจิดจ้า!!" //เก๊ก+เสยผม

ประวัติ : นายน้อยผู้รํ่ารวยเงินทองและรูปร่างหน้าตา เสียอย่างเดียวคือจิตใจ

เขาเป็นนีทโอตาคุจูนิเบี้ยวขนาดหนักจนคนรอบข้างพากันเอือมและตีตัวออกห่าง แม้แต่พ่อและแม้แท้ๆยังไม่อาจรับได้ที่ลูกชายเพียงคนเดียวจะบ้าบอได้ขนาดนี้

ด้วยไม่คิดว่าเขาจะเป็นคนคิดเล็กคิดน้อยผิดกับบุคลิกร่าเริงเข้าขั้นบ้า พวกเมดจึงนำเรื่องของเขาไปนินทากันสนุกปากว่าเขา'สติไม่สมประกอบทำให้พ่อแม่เดือดร้อนอับอาย'

เขาจึงออกจากบ้านมาอยู่ตัวคนเดียวที่คอนโดแห่งหนึ่ง แม้ว่าเขาจะบ้าบอแต่เขาก็ไม่ได้ง่อยกินถึงขนาดทำอะไรเองไม่ได้จึงอยู่คนเดียวได้อย่างสบายใจ(เขาเป็นพวกเรียนรู้ไว หัวไวและความจำดี)

ของที่ชอบ : แน่นอนว่าต้องอนิเมะสิ!!!

ของที่ไม่ชอบ : อืม ไม่มีอะไรเป็นพิเศษ

ของที่กลัว : โดนคนที่'รัก'เกลียด

ของที่แพ้ : ไม่มี

งานอดิเรก : เสพอนิเมะ

เพิ่มเติม : ถ้าเมาเมื่อไหร่ สวิทยันเดเระจะONทันที นางจะกรีดยิ้มแสยะโดยมีซาวน์เอ็ฟเฟคเป็นเสียงหัวเราะสยองๆและไล่ฆ่า----อะแฮ่ม!! ไล่'จูบ'ทุกคนแบบเรียงตัว!!!!(?) และจะมีค่าเสน่ห์+10 ความหน้าหนา+10(?) ความจิต+10

ที่จริงเป็นหนุ่มหล่อที่ค่อนข้างฮอตคนนึง แต่ด้วยความโอตาคุจึงไม่มีแฟนสักที

เก่งกีฬาหลายชนิดแต่ขี้เกียจเล่น(=_=)...

======================================================

" ...อย่า มายุ่ง...กับผม "

คู่ : ทาคาโอะ คะสุนาริ

ทำไมถึงอยากคู่กับตัวละครนี้ : ชอบคาร์แรคเตอร์ของคู่ทาคาโอะค่ะ~

ชื่อตัวละคร : อาจิไซซาวะ ชิคุ (Ajisaisawa Shiku)

ความหมายของชื่อ : ดอกไม้แห่งความเย็นชา(Ajisaiหรือดอกไฮเดรนเยีย มีความหมายหนึ่งแปลว่าดอกไม้แห่งความเย็นชา) , ความตายที่ทรมาน(Shiจากคำว่าตาย Kuคือทรมาน)

ชื่อเล่น/ฉายา : ชิคุ แต่ทาคาโอะชอบเรียกอาจิจัง

อายุ : 18

วันเกิด : 30 พฤศจิกายน

ลักษณะ : ผมสีทองซีดเกือบขาวยาวประบ่า นัยน์ตาสีฟ้าใสดูหม่นๆไร้แวว ผิวซีดขาวตามสายเลือดครึ่งหนึ่งที่เป็นชาวรัสเซีย ตัวเล็กผอมบางดูขี้โรค

จุดเด่น : นัยน์ตาสีสวยที่ดูหวาดกลัวปนโศกเศร้าแปลกๆราวกับสัตว์ตัวเล็กที่น่าปกป้อง

จุดด้อย : ขี้กลัวเกินไป

ส่วนสูง : 159

น้ำหนัก : 48

นิสัย : ขี้กลัว ขี้อาย ดูเหมือนคนวิตกจริตหวาดระแวงสิ่งรอบกายตลอดเวลา ตกใจง่าย ต่อมนํ้าตาตื้น

ชอบปลีกตัวอยู่คนเดียว การอยู่ลำพังกับเหล่าสัตว์ตัวเล็กเช่นพวกนกกับกระรอกทำให้เขาผ่อนคลายและมีความสุขมากกว่า เวลานี้เป็นเวลาเดียวที่เขาสามารถยิ้มได้จากใจ

ค่อนข้างไร้เดียงสา แต่ก็ไม่ได้โง่

ลักษณะการพูด/นํ้าเสียง : แทนตัวเองว่าผม แทนคนอื่นว่าคุณ ลงท้ายว่าครับ

จะพูดเบาๆไม่เต็มเสียงนัก และชอบอ้อมแอ้มจนคนฟังรำคาญ มักพูดเป็นคำๆติดกันไม่เกิน5คำ เช่น

"หยะ อย่าทำ แบบนี้เลย...นะครับ"

"ผมไม่ ต้องการให้คุณ...มาสงสาร"

ประวัติ : เด็กหนุ่มที่ถูกลักพาตัวในตอนที่ไปเที่ยวกับครอบครัวตอนอายุ10ขวบ

เขาถูกลักพาโดยกลุ่มชายวัยรุ่นและโดนล่วงเกินเป็นเวลากว่าอาทิตย์ ทางตำรวจจึงหาตัวของเขาพบและจับกุมกลุ่มชายดังกล่าว

แต่มันสายเกินไปแล้ว สภาพจิตใจของเขายํ่าแย่ขนาดหนักและไม่ยอมเข้าใกล้ผู้ชายคนไหนอีกเลยโดยเฉพาะคนที่อายุมากกว่าไม่ว่าจะกี่ปีก็ตาม

เขากลายเป็นคนเก็บตัวและขี้กลัวเรื่อยมา แต่ภายในใจก็ได้สร้างอีกบุคลิกหนึ่งขึ้นมาเพื่อป้องกันตัวโดยที่เขาเองก็ไม่รู้ตัวเช่นกัน

ของที่ชอบ : อยู่คนเดียว , ของหวานๆ

ของที่ไม่ชอบ : ที่ที่คนพลุกพล่าน , ความกดดัน

ของที่กลัว : ผู้คนโดยเฉพาะผู้ชายที่อายุมากกว่า

ของที่แพ้ : นํ้าหอม จะจามตลอดเวลาหากได้กลิ่น

งานอดิเรก : ปลูกต้นไม้/ดอกไม้ , อ่านหนังสือคนเดียว(อยู่ในโลกส่วนตัวเขานั่นแหละ)

เพิ่มเติม : ที่จริงนางเป็นหมาป่าห่มหนังกระต่าย(?) หากฟิวขาดหรือจิตตกหรืออยู่ในสถานการณ์จวนตัวที่อันตรายต่อตัวเองหรือคนที่ตัวเองให้ความสำคัญเมื่อไหร่นางจะกลายเป็นอีกคนทันที ซึ่งจะมีความก้าวร้าว+10 หยาบคาย+10 แข็งแกร่ง+100

และที่ว่ามานี้นางไม่รู้ตัวเลยสักนิด...

หนุ่มน้อยน่ารักเป็นที่รักที่เอ็นดูของสาวๆอยู่เสมอ

เก่งพวกศิลปะทั้งการวาดภาพ งานฝีมือ หรือออกแบบเสื้อผ้า เป็นต้น

======================================================

" ...Who are you ? "

คู่ : คิเสะ เรียวตะ

ทำไมถึงอยากคู่กับตัวละครนี้ : อยากแกล้งโกลเด้นค่ะ(?)

ชื่อตัวละคร : ชิซุคานิ ยูเร (Shizukani Yuure)

ความหมายของชื่อ : วิญญาณที่เงียบสงบ

ชื่อเล่น/ฉายา : ชิซุ , ชิซึ , เรย์

อายุ : 22

วันเกิด : 6 มิถุนายน

ลักษณะ : ผมสีไวน์แดงยาวระต้นคอ นัยน์ตาสีม่วงแดงดูเอื่อยเฉื่อย ผิวซีดราวกับกระดาษ รูปร่างสูงโปร่งสมส่วน หน้าตาค่อนไปทางสวยหวานจึงถูกเข้าใจผิดว่าเป็นผู้หญิง คำง่ายๆที่จำกัดความคนๆนี้ได้คือ 'ซอมบี้' ดีๆนี่แหละ

จุดเด่น : ผิวซีดๆกับแววตาว่างเปล่าที่เหมือนจะซ่อนอะไรหลายๆอย่างไว้ , ไฝเสน่ห์เหนือริมฝีปากซ้าย

จุดด้อย : ซุ่มซ่ามและซื่อบื้อเกินไป(=_=?;)

ส่วนสูง : 174

น้ำหนัก : 54

นิสัย : ไม่ทราบแน่ชัด แต่หากดูจากบุคลิกจะเป็นคนเอื่อยเฉื่อย ไม่สนใครและอยู่ในโลกส่วนตัวของตัวเอง

ซื่อในหลายๆความหมายจนใครๆก็โกรธไม่ลง

ซุ่มซ่ามมาก และมักพาตัวเองไปอยู่ในอันตรายจากความซุ่มซ่ามเสมอ เช่น เดินเหม่อข้ามถนนที่ไฟเขียวกลางสี่แยก , เดินสะดุดฝุ่นตกไปในบ่อจระเข้กลางสวนสัตว์ , เดินเหม่อลงทะเลเพราะจะไปเอาลูกบอลลมที่โดนนํ้าซัดไป , เกือบเผาบ้านตัวเองเพราะจะจุดไฟตอนที่ไฟดับ และอีกมากมายที่พาตัวเองและคนรอบข้างชิบหายวายวอด(?)

ขี้เบื่อขี้รำคาญในบางครั้งทำให้หลุดคำแรงๆออกไปทำร้ายจิตใจคนอื่นโดยไม่รู้ตัวและเจ้าตัวกลับไม่สนใจคำพูดของตนนัก

ลักษณะการพูด/นํ้าเสียง : ไม่มีคำแทนตัวเองหรือแทนคนอื่นที่แน่นอนเพราะเขามักจะไม่พูดถึงตัวเองหรือคนอื่นเท่าไหร่จึงเหมือนกับว่าเขาแค่พูดลอยๆโดยไม่สนว่าใครจะฟังหรือไม่(คือไม่มีประธานหรือกรรมในประโยคพูดของเขาเลย) เสียงทุ้มเหมือนเสียงผู้หญิงมากกว่า นักประหยัดคำพูด วันๆปิดปากเงียบราวกับกลัวดอกพิ---ร่วง แต่ถ้าได้พูดทีนี่คนฟังแทบกระอัคเลือด(?) เช่น

"...ใคร?" //เอียงคอน้อยๆด้วยใบหน้าง่วงๆก่อนจะเมินคู่สนทนา

"...รำคาญ ไสหัวไป" //หน้านิ่ง

ประวัติ : ชายหนุ่มวัย20ต้นๆที่ใบหน้าโกงอายุโคตร อดีตนายแบบเด็กชื่อดังที่เป็นไอดอลของคิเสะแต่วันหนึ่งเกิดอุบัติเหตุขึ้นทำให้เขาเสียครอบครัวและความทรงจำทั้งหมดไปและออกจากวงการไป

เขากลายเป็นคนนิ่งเงียบ หน้ามึน(หน้าตาย) เฉยชา ไร้อารมณ์ ไม่มีความรู้สึก บรรยายรอบตัวเขามีแต่ความว่างเปล่า ชอบที่จะนอนด้วยเหตุอะไรไม่ทราบ รู้แค่ว่าร่างกายมันเหนื่อยล้าและต้องการหลับอยู่ตลอดเวลา

เคยพบกับคิเสะตอนอายุ13(คิเสะ10) ก่อนจะประสบอุบัติเหตุหลังจากนั้นอาทิตย์นึงทำให้เขาลืมคิเสะไป

ของที่ชอบ : นอน

ของที่ไม่ชอบ : โดนขัดการนอน

ของที่กลัว : ไม่ได้นอน

ของที่แพ้ : หมอน+เตียง = เห็นแล้วอยากฝังตัวอยู่บนเตียงยันเช้าของอีกวัน(?)

งานอดิเรก : นอน

เพิ่มเติม : ชายผู้รักการนอน.... ชายผู้โชคร้ายแต่ก็โชคดีที่สุดเช่นกัน คือเขามักจะเรียกหาความตายมาสู่ตัวและคนรอบข้างเสมอ แต่ก็รอดมาได้เสมอเช่นกัน

ที่จริงเป็นอัจฉริยะไอคิวกว่า200 แต่ดันถูกความง่วงกลบหมดเลยไม่มีโอกาสแสดงความเมพเท่าไหร่ ที่สำคัญคืนนางเรียนจบแล้วตอนอายุ17ปี

เป็นสายคอสเดรส(?) บางวันก็ชอบใส่ชุดผู้หญิงแนวโกธิค

ทาเล็บสีม่วง , แดง , ดำ แล้วแต่ว่าจะทาสีไหนแต่ส่วนใหญ่เป็นสามสีนี้

ชอบใส่รองเท้าบูทส้นสูง

พกไม้เท้าไว้เสมอ ซึ่งไม่รู้พกไว้ทำไม? ล้อเล่นน่า ไม้เท้านั่นคืออาวุธของเขาเอง มีกลไกสามารถดึงออกมาเป็นดาบได้ดวย

======================================================