เมื่อผมเป็นลูกชายฆ่าตกรโหด

  "อย่า!!!...มะ...ไม่!?...ได้โปรด!!"

 เสียงโหยหวนได้ปรากฏให้ได้ยินพร้อมกับสตรีนางหนึ่งที่ขาขาดข้างซ้าย เธอคนนั้นพยามคลานหนีบางสิ่งบางอย่าง   ทันใดนั้น!!เเสงสะท้อนจากจากไฟได้กระทบกับลำมีดอีโต้ลำโตอย่ารวดเร็ว!

"ไม่นะ...ไม่...ฉันจะยอมทุกอย่า---!(ฉึบ!?)"

       เสียงคมมีดฟาดฟันลงลำคอสตรีงามคนนึงจนหัวนั้นขาดภายในการฟาดฟันเพียงครั้งเดียว  เเละหัว

ของหญิงสาววัย29ปีก็ขาดเเละกลิ้งออกข้าง2ตลบ ก่อนจะมีเท้าจากเงามืดเหยียบเข้าให้กับหัวที่ไร้วิญญาณของสตรีท่านนั้น...เเล้วชายคนดังกล่าวก็เอ่ยขึ้นมาว่า

                    "หนีเข้าไปๆ...ยังไงซะก็ไม่มีวันพ้น..หึๆๆ"

 เสียงขำอันน่าขนลุกของชายคนดังกล่าวก็ลั่นขึ้นในขณะที่เขาเหยียบหัวของสตรีสาว

    (18ปีต่อมา)

  ณ บ้านหลังนึงที่มีชายคนนึงยืนหั่นผักอยู่ในขณะที่ลูกชายของเขากำลังเตรียมตัวไปโรงเรียน..ลูกชายของเขาอายุ17ปีเเละกำลังที่จะเดินออกจากประตูบ้าน

ก่อนที่เสียงของเเม่เขากล่าวขึ้นมาว่า

  "ลูกรักของเเม่...ที่โรงเรียนน่ะได้เพื่อนบ้างหรือยัง"

เด็กหนุ่มยืนเงียบก่อนจะเอ่ยออกมาว่า"ยุ่งน่า!"เเล้วชายหนุ่มก็ออกไปพร้อมกัยจักยานของเขา  ผู้เป็นเเม่ได้ถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนผู้เป็นพ่อจะเอ่ยว่า

    "เอาน่าๆ..วัยรุ่นก็งี้เเหละ..ถ้าเขาอยากบอกก็บอกเองเเละน่า..อย่าคืดมากเลยสุดที่รักของผม"

  ผู้เป็นพ่อโอบเอวเเม่ของชายหนุ่มเเละพูดให้กำลังใจนิดหนอยก่อนจะหอมเเก้มผู้เป็นเเม่ของของชายหนุ่มด้วยความจริงใจ ก่อนที่ผู้เป็นพ่อจะเดินออกนอกบ้านไปสูดอากาศเเละพูดขึ้นว่า

"ดูเหมือนวันนี้ฉันจะต้องไปดูไอ้ลูกชายสักหน่อยเเล้ว"

   เขาเอ่ยขึ้นพร้อมสีหน้าโรคจิตเหมือนกับฆ่าตกรต่อเนื่อง.......จบบทนำ