ภพพราก

‘ พี่จำจากพรากไกลในครั้งนี้     โฉมชีวีอย่าเศร้าใจให้หม่นหมอง

แม้นพี่ไปใจคนึงถึงแต่น้อง          ขอมอบของแทนใจพี่ดวงฤดี

แล้วคราใดโฉมยุพินถวิลหา         ยลปิ่นข้าแด่เจ้าอย่าหมองศรี

จงอดทนแม้นระทมตรมฤดี          เพื่อรอพี่หวนสู้น้องนงคราญ ’

                                                                      ประพันธ์โดย เพื่อนเมย์กับนกน้ำ

## นิยายเรื่องนี้อาจจะมีข้อความ มีคำพูด มีพฤติกรรมไม่เหมาะสมในบางช่วงบางตอน ### ต้องขออภัยหากไปกระทบจิตใจของผู้อ่าน และก็ห้ามลอกเลียนแบบพฤติกรรมของตัวละครนะคะ###

#### เป็นเรื่องราวความรักข้ามภพข้ามชาติที่ต้องพบเจอแต่ความเจ็บปวดผิดหวังซ้ำแล้วซ้ำเล่า บอกเลยว่าพระเอกทั้งปากร้ายนิสัยเสียเอามาก ๆ และไม่เหมาะกับหน้าตาที่มันหล่อระเบิดระเบ่อเลยคร้า ส่วนนางเอกก็ใช่ย่อยนะคะ ตอบกลับทุกดอกจนจุกเลยทีเดียว ใครที่ชื่อชอบนิยายพ่อแง้แม่งอนก็ฝากติดตามกันด้วยนะคะ#####

**** ทั้งชื่อนามสกุลสถานที่ผู้เขียนต่างสมมุติขึ้นมาเอง หากไปตรงกับผู้ใดก็ขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วยนะคะ คำบางคำในภาคอดีตอาจจะไม่ได้สละสลวยมากนักก็ขอความเห็นใจด้วยน๊า ****