ยัยตัวร้ายของคุณชายจอมกะล่อน

สวัสดีค่าา เพื่อนๆ

นี่ก็เป็นนิยายเรื่องแรกของเว็บนี้เลยน้า ตั้งใจทำมากฝากติดตามกันด้วย ^^ 

**คำเตือน**

นิยายเรื่องนี้เขียนแต่งขึ้นจากจินตนาการของไรท์เองไม่ได้เจาะจงบุคคล หรือกล่าวถึงใคร รูปภาพที่ใช้แค่นำมาประกอบนิยาย เฉยๆนะคะ

เนื่องจากไรท์ เองก็บ้าๆบอๆ โปรดอย่าหาสาระจากเรื่องนี้ เพราะคงไม่มีแน่นอนจ้า 555

♦บทที่ 1

ร้านกาแฟ D-Cu:p 

     จะรับอะไรดีครับ เสียงพนักงานต้อนรับ ทักทาย ฉันก็ได้แต่ถือใบเมนูพลิกไป พลิกมา เพราะไม่รู้จะสั่งอะไร สุดท้ายก็คงไม่พ้น คาปูชิโน่เย็นสินะ  งั้นเอาคาปูชิโน่เย็นแก้วนึงค่ะ  ตั้งแต่วันนี้้เป็นต้นไป มันคงจะเป็นวันที่สุดแสนจะน่าเบื่อของฉันอย่างแน่นอน เพราะ มอ.(มหาวิทยาลัย) ของฉันปิดเทอมแล้วหน่ะสิ -_- ยัย มิ้นท์เพื่อนสุดที่รักของฉันก็กลับบ้านที่อยู่ต่างจังหวัด กว่าจะกลับก็คงเปิดเทอม มันก็เหลือเพียงแต่ฉัน อยู่คนเดียวสินะ ที่ไม่ได้กลับบ้าน หรือไปเที่ยวกับเพื่อนที่ไหนเลย ฉัน ชื่อ โมรัน เป็นลูกคนเดียวของพ่อและแม่ พ่อกับแม่ของฉันเค้าทำงานอยู่เมกา  นานๆจะกลับมาหาฉัน ต่อจากวันนี้ฉันก็คงนั่งๆ นอนๆ อยู่แต่ในห้องคอนโด ที่คุณพ่อซื้อให้ฉันเป็นส่วนตัวเพื่อเอาไว้อาศัย  เรียกง่ายเลยนะ  ฉันอยู่แทนบ้านฉันเลยก็ว่าได้ ฉันเรียนมหาลัยสาขาธุระกิจการค้าระหว่างประเทศ จะย่างเข้าปีที่ 3 แล้ว ตอนแรกที่สมัครก็ไม่ยากเท่าไหร่หรอก แต่พอเริ่มใกล้จะจบนี่ซิ ยากมาก (ลากเสียงยาวได้อีก 55)  ถึงฉันจะสวย (มโนได้อีก) จะรวยมากแค่ไหน แต่ฉันก็ไม่มีแฟนนะ -_- เพราะฉันคิดว่าผู้ชายส่วนใหญ่ ที่เข้ามาหาฉัน ตามจีบ ตามตื้อ ส่วนใหญ่ก็เห็นแก่เงิน หน้าตา และคงหนีไม่พ้นความสุขบน'เตียง'หรอก  ฉันจึงเฉยๆ ไม่เคยหวั่นไหวกับใครแม้สักคนเดียว  คงเป็นเพราะหัวใจที่ชินชา ที่มันคงถูกปิดตายไปตั้งแต่ตอนเด็กๆแล้วหล่ะ  ความจริงฉันมีแฟนอยู่คนนึง นะ แต่นั่นมันเด็กมากจริงๆ เขาชื่อจัมโบ้ ความรักครั้ง ทำให้ฉันไม่อยากที่จะมีความรักอีกต่อไปเลยหล่ะ เหมือนเป็นคำสาปของเจ้าจัมโบ้ T_T ที่มันพูดกับฉันหน่ะสิคือตอนนั้น เราทั้งคู่แค่ 8 ขวบเอง แล้วคำว่าแฟนในตอนนั้น ความหมายที่ฉันคิดคือ 'เพื่อนสนิท' แต่จัมโบ้ไม่ได้คิดแบบนี้หน่ะสิ ความคิดของมันพัฒนาไปไกลเกินเด็กอายุ 8 ขวบแล้ว T_T 

ฉันอายุ 8 ขวบ ความคิด = เด็กอายุ 8 เดือน

จัมโบ้อายุ 8 ขวบ ความคิด = เด็กอายุ 18 ปี

ในวันนั้นฉันพูดกับจัมโบ้ว่าฉันจะย้ายบ้าน จัมโบ้คงจะเสียใจมากๆที่ฉันทิ้งเขาไป เขาจึงพูดเหมือนสาปแช่งฉัน ว่า 'โมรันต่อจากนี้ขอให้เธอเจอแต่คนที่ ไม่จริงใจ ทิ้งเธอไป เหมือนที่เธอทำกับฉัน' มันเป็นคำพูดที่ฉันจำได้ดี เพราะมันคือคำอำลาสุดท้ายที่ดูดีซะไม่มี T_T ฉันกลายเป็นคนผิด มีคำสาปติดตัว ฉันจึงไม่อยากจะมีความรักกับใคร เพราะกลัวว่า ถ้าฉันเผลอรักใครไปแล้วสุดท้ายเขามาทิ้งฉันไป ฉันคงจะเสียใจมากน่าดู ไอ้จัมโบ้ เพราะแกคนเดียวเล้ยย ที่ทำให้ฉันต้องไม่มีแฟนกับเขาสักที -_- ทำให้ฉันปิดใจมาโดยตลอด ฉันขอโทษนะโว้ยจัมโบ้  ตอนนั้น ฉันยังไม่เข้าใจความหมายของคำว่า 'แฟน' ฉันให้เธอได้แค่คำว่าเพื่อนเท่านั้นจริงๆ T_T  เห้อออ  ไม่ได้ ไม่ได้ วันนี้ฉันล้างความคิด ที่ฉันเชื่อนายมาตลอดกว่า 10 ไม่ได้ วันนี้แหละฉันจะ เริ่มต้นใหม่ เปิดโอกาส ให้ตัวเองสักที เอ๊ !! ถ้างั้นวันนี้ฉันไปเที่ยวผับดีกว่า ^^ ไปตื๊ด ยาวๆ คนเดียวก็เฟี้ยวได้ โมรันซะอย่าง เป็นไง เป็นกันว่ะโมรัน จะเจ็บ จะจุก คนเรามันเกิดมาครั้งนึง มันก็ต้องมีประสบการณ์เยอะๆดิวะ สู้ๆว๊อยยย โมรัน   

แนะนำตัวละคร

 Morun [โมรัน]

  Hiper [ไฮเปอร์]

  mint [มิ้นท์]

  Peeter [ปีเตอร์]

โอ้ยยย เห็นออร่าความหล่อของพระเอก ทั้ง 2 คนแล้ว อกอีแป้นจะแตกก  อร๊ายย อยากจะใส่รูปตัวเองลงไปแทนนางเอก 555 แต่นางเอกเราก็น่ารักไม่แพ้กันนะจ้ะ ปล. นิยาย เรื่องนี้ เราโฟกัสแค่ 2 คู่นี้หลักๆ นะคะ อาจมีตัวประกอบอื่นๆมาบ้างนิดหน่อยแต่ จะดำเนินเนื่อเรื้องหลัก ของทั้ง 2 คู่นี้นะคะ ☺

*ตอนหน้า ไว้จะมา ลงรูป พระเอก พระรอง น้าา 

 อุอิอุอิคิคุคิคุฟุฟิ (ภาษาไรฟะ)

♦เรื่องราวจะเป็นยังไงต่อไป มาร่วมลุ้นติดตามกันนะคะ ☺♦

♠ไรท์มันเป็นพวก คึก!! ยิ่งเห็นคนมาถามถึงตอนหน้ายิ่งมีกำลังจายย ทำต่อ♠

♣ยิ่งมีคนอ่านเยอะ  ยิ่งอัพรัวๆๆๆ♣

♥

Gold_Sunshine