[Kimetsu no yaiba] อสูรน้อยในตำหนัก

   ราชาอสูรปลดปล่อยน้ำเชื้อเข้าไปในกายของอีกฝ่ายทุกหยาดหยด จ้องมองดวงตาสีรุ้งที่เหลือกลอยอย่างมีความสุขก็แค่นยิ้มออกมาอย่างพึงพอใจ

   “ท่านมุซัน~”

โดมะยิ้มแล้วค่อยๆนำนิ้วเรียวของมุซันมาขบกัดอย่างไม่เกรงกลัว ดวงตาสีรุ้งที่มุซันชอบเองก็เปร่งประกายอย่างเย้ายวน 

   “หึ”

  ราชาอสูรค่อยๆโน้มตัวกดริมฝีปากก่อนจะค่อยๆเริ่มบทเพลงร้อนแรงต่อจนเกือบเช้า

——————————————————————————————————————

   “อืม……?”

   เจ้าลัทธิสรวงสวรรค์นิรันดร์ค่อยๆยกเสื้อของตัวเองขึ้นก่อนจะพิจารณาตัวเองในกระจกทองเหลืองอย่างดี ใบหน้าเรียวสวยเอียงคอมองอย่างงงๆ 

   “ข้ากินมนุษย์เยอะไปเหรอ?”

   ดวงตาสีรุ้งฉายแววไม่เข้าใจ กินมนุษย์มาเป็นร้อยๆปีไม่เคยเกิดอะไรขึ้นนอกจากแข็งแกร่งขึ้น หรือสารอาหารมันมารวมกันที่ท้องงั้นเหรอ

   “ท่านศาสดาขอรับตั้งสำรับเรียบร้อยแล้วขอรับ”

   หนึ่งในสาวกของโดมะเอ่ยขึ้นจากอีกด้านของฉากกั้น เพื่อตบตามนุษย์โดมะต้องรับอาหารทุกมื้อทุกวันแต่จะกินมั้ยก็อีกเรื่องหนึ่ง 

   “วันนี้ข้าอยากทานโซบะเย็นล่ะ”

   “อ่ะ…เอ่อ…จะรีบเตรียมให้ขอรับ!”

    สาวกชายน้ำตาคลอยกมือปิดปากอย่างตื้นตันใจ ตั้งแต่มารับใช้ท่านศาสดาในตำหนักก็เพิ่งเคยเห็นท่านเอ่ยอยากทานอะไรเป็นครั้งแรก 

   “แปลกจังเลยนะ?”

   โดมะเอ่ยอย่างสงสัยไม่ได้ เขาเป็นอสูรสิ่งที่ต้องการกินก็คือมนุษย์เพื่อเพิ่มสารอาหารให้ตนเองและแข็งแกร่งขึ้น ดังนั้นความอยากอาหารของมนุษย์ยิ่งไม่ต้องพูดถึง

—————————————————————————————————-

(แอะแหะ แวะมาเปิดเรื่องใหม่ค่า555  ช่วงนี้ติดไยบะหนักมั่กก) หรือว่าเบบี้จะเกิดมาเพื่อให้คุมแม่เป็นคนดีย์ขึ้นนน!!!