ชื่อเรื่อง : อาจารย์ เมื่อไรท่านจะเลิกงอน!
นามปากกา : Peekradook
ทะลุมิติมาเป็นพระเอกก็ดีอยู่หรอก แต่อนิจจาดันมาอยู่ในนิยายที่พระนางตายตอนจบ เขาจึงต้องหนีจากนางเอกและตามไปง้ออาจารย์ที่พระเอกคนเก่าดันไล่หนีไปเพราะจมอยู่ในบ่วงรัก แล้วอาจารย์! เหตุใดท่านถึงงอนนานนัก!
การที่เขามาอยู่ในร่างพระเอกนี่มันก็ดีอยู่หรอก แต่ทำไมเขาต้องมาอยู่ในนิยายโศกนาฏกรรมความรักที่แสนจะดราม่าปวดตับเรื่องนี้ด้วย เท่านั้นยังไม่พอ ตอนจบของนิยายเรื่องนี้คือพระเอกโดนอาจารย์ฆ่าตาย เหตุเพราะเขาร่วมมือกับนางเอกกระทำความผิดใหญ่หลวงและยังช่วยกันปกปิดความผิดอีก เมื่อพระเอกตาย นางเอกทำใจไม่ได้จึงฆ่าตัวตายตาม
นี่จะบ้ากันไปใหญ่แล้ว! ทำไมเกิดเป็นพระเอกทั้งที ต้องเป็นพระเอกที่โง่งม โง่เง่า ตกอยู่ในบ่วงรักจนหน้ามืดตามัวขนาดช่วยนางเอกแก้แค้นตระกูลของตัวเองด้วย แถมยังไล่อาจารย์ที่เลี้ยงดูตัวเองมาตั้งแต่เด็ก ให้กลับยอดเขาที่จากมาเพราะผู้หญิงอีก นี่มันเกินเยียวยาแล้ว!
หนทางรอดเดียวของเขาคือต้องไปตามง้ออาจารย์ที่ยอดเขาอันห่างไกลจากที่นี่ การที่จะรอดจากธงตาย ต้องรีบเร่งไปถอนธง ก่อนที่จะสายเกินไป
แล้วอาจารย์ ข้าอุตส่าห์ซื้อซาลาเปาไส้ถั่วแดงมาง้อท่านแล้ว เหตุใดท่านจึงยังเมินข้าได้ลงอยู่อีก แถมวิธีการงอนของท่านยังแปลกประหลาดมากอีกด้วย
"อาจารย์ หากท่านไม่ให้อภัยข้าแล้ว เหตุใดท่านต้องจับข้าขังไว้ที่นี่ด้วย"
"หากไม่ขัง เจ้าก็จะหนีไปอีก"
"งั้นหมายความว่าท่านให้อภัยข้าแล้วรึ"
"ย่อมไม่ใช่ เจ้ามาที่นี่เพื่อทำให้ข้าหายโกรธไม่ใช่รึ"
"แน่นอน! งั้นสักวันท่านจะหายโกรธข้าใช่หรือไม่"
"ย่อมไม่มีวันนั้น"
"..."
อาจารย์ ท่านเป็นเมนส์ใช่หรือไม่ ไม่ให้อภัยข้าแล้วจะขังข้าไว้ทำมะเขืออะไร๊!
TALK
เฮลโหลวววว สวัสดีรีดเดอร์ทุกท่านที่หลงเข้ามาค่าาา เรื่องนี้เป็นแนวทะลุมิติ วายจีนโบราณค่ะ มาเปิดเรื่องแบบตื่นเต้น เพราะเพิ่งแต่งจีนโบราณครั้งแรก หวังเป็นอย่างยิ่งว่าทุกท่านจะชอบค่ะ ตอนนี้เรามาเปิดเรื่องไว้ และขอเก็บเกี่ยวข้อมูลก่อนสักนิดนะคะ เพราะแนวนี้ก็หินอยู่เหมือนกัน แต่ไม่นานเกินรอค่ะ ถ้าเห็นว่าเรื่องนี้น่าติดตามก็กดติดตามไว้นะค้าาา แล้วเจอกัน >3<
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น