เพื่อนรัก_รักเพื่อน

ข้อมูลเบื้องต้น

เพื่อนสนิท

คุรุมิ คุรุมิ นี่ ยัย คุรุเม๊!!!!!!!!!!

โอ๊ย ไอ้ซาคูยะ ไอ้บ้า นายมาเขกหัวฉันทำไมกันห๊า...าาา  ฉันเจ็บนะ >.<

แล้วนั่งเหม่ออะไรอยู่เล่า  นอกหน้าต่างมันมีอะไรดีนักหนากันฮ๊ะ  เห็นเหม่ออยู่ได้ทุกวัน  ไหนๆฉันขอดูมั่งสิ ว่าเธอมองอะไร

แล้วซาคูยะก็เบียดมาทางฉัน เพื่อจะหันหน้าไปทางหน้าต่างบ้าง  จนตอนนี้หน้าของซาคูยะ อยู่ห่างจากฉันแค่ไม่กี่มิล0_0

เน่ !!!  อย่าเข้ามาใกล้นักได้มั๊ย  ฉันหายใจไม่ออกแล้วนะ

แล้วซาคูยะก็หันหน้ามาทางฉัน  เราใกล้จะจูบกันอยู่แล้ว  อ๊าย...ย...ย

นี่ คุรุมิ เมื่อเช้านี้เธอลืมแปรงฟันใช่มั๊ย เนี่ย

อ๊าย...ย...ย ไอ้บ้า แก แกตายซะเถอะ  ฉันต่อยอย่างไม่ยั๊งมือ   ฉันแปรงฟันวันละสองครั้ง แถมใช้น้ำยาบ้วนปากอีกต่างหาก  แล้วยังมีหน้ามาหาว่าฉันปากเหม็นอีกเรอะ  แกตาย  ตายด้วยมือคู่นี้ซะเถอะ ฮึ่ม!!!

โอ๊ย!!! เจ็บนะยัยบ้า  ล้อเล่นแค่เนี้ย ก็นิสัยแบบนี่แหล่ะน๊า อยู่ปีสี่แล้ว ยังไม่มีแฟนซักที 555!!!

ฉันได้แต่นั่งกอดอก มองซาคูยะอย่างบึ้งๆ ซาคูยะ ที่ฉันยังไม่มีแฟน เพราะฉันมัวแต่หลงรักคนบ้าๆอย่างนายนี่ไงเล่า  คบกันมาตั้งสี่ปี นายไม่รู้เลยหรือไง ตาทึ่มเอ๊ย

ใครจะไปเหมือนนายฮะ ซาคูยะ อยู่สี่ปีมีแฟนมากี่คนแล้ว  คบกี่คน กี่คน ก็ทิ้งเค้า ทำให้ผู้หญิงเสียใจ ฉันขออยู่คนเดียวแบบนี้ดีกว่า ต่อไปนี้นายไม่ต้องมาขอให้ฉันไปติดต่อผู้หญิงคนไหนให้อีกแล้วนะ ฉันไม่ขอทำบาปอีกแล้ว

นะ นะ นะ คุรุมิ เพื่อนรักของฉัน  ถ้าไม่ให้เธอช่วยเข้าไปเล่าความดีความงามของฉันก่อน ก็ไม่มีผู้หญิงคนไหนมาสนใจฉันหน่ะสิ ฉันก็ไม่เข้าใจเลยจริงๆ ทั้งๆที่ฉันถูกโหวตให้เป็นคนหน้าตาดีในมหาลัยแท้ๆ แต่ทำไมถึงไม่มีใครมาจีบฉันก่อนก้ไม่รู้สิ  นะ นะ นะ คุรุมิ เธอต้องช่วยฉันนะ

หลังเลิกเรียน

คุรุมิ วันนี้ไปกินไอติมด้วยกันมะ  เดี๋ยวฉันเลี้ยงเอง

ผีเข้าหรือไง ร้อยวันพันปีไม่เคยเลี้ยง วันนี้เกิดคึกอะไรมาเลี้ยงฉันได้

แหม คุรุมิ เธอเห็นฉันเป็นคนขี้งกตั้งแต่เมื่อไหร่ ฉันออกจะเป็นหนุ่มหล่อใจดี

ก็ฉันนี่แหล่ะคิด นายเล่นเลี้ยงแต่สาวๆที่นายจีบ พอไปกินไรกับฉัน ก็แชร์กัน หรือไม่ก็ให้ฉันเลี้ยง แล้วจะให้ฉันคิดว่านายใจดีได้ไงไม่ทราบ

เอาน่า  งั้นมื้อนี้ฉันเลี้ยงแล้วกันนะ  แล้วซาคูยะก็ จูงมือฉันไปที่ร้านไอติม

หน้ามหาลัย  หัวใจของฉันมันเต้นตูมตาม ได้แต่เดินตามซาคูยะไป

หลังจากที่เรากินไอติมกันเสร็จ

คุรุมิ อีกสองอาทิตย์ เราก็จะเรียนจบแล้วนะ เธอไม่คิดจะมีแฟนบ้างหรอ เธอไม่อยากมีหรอ ความรักหน่ะ มันเป็นสิ่งที่สวยงามนะ  เธอไม่อยากลองดูบ้างหรอ ฉันนะ มีประสบการณ์เยอะนะ ปรึกษาฉันได้ อ้อ แล้วถ้าเธอกลัวว่าจะถูกทิ้งหล่ะก็มาบอกฉันได้ ฉันจะไปจัดการไอ้หมอนั่นให้เธอ เธอไม่ต้องห่วงหรอก

ฉันจะทำยังไงดี อีกแค่สองอาทิตย์ ถ้าฉันไม่บอกตอนนี้  ฉันอาจจะไม่มีโอกาสบอกอีกแล้วก้ได้

ซาคูยะ

หืม  มีไรหรอคุรุมิ

นายอยากรู้มั๊ยว่าทำไมฉันถึงไม่ยอมมีแฟนซะที

โห นี่เธอ ฉันถามเธอมาตั้งแต่อยู่ปีสาม ตอนนั้นถามเท่าไหร่เธอก็ไม่ยอมบอก  ถ้ารู้ว่าต้องเลี้ยงของกินเธอ เธอถึงยอมบอก ฉันเลี้ยงเธอตั้งแต่แรกก็ดี

นี่ ไอ้บ้า ฉันไม่ได้เห็นแก่กินขนาดนั้นนะ ที่ฉันบอกเพราะฉันอยากจะบอกต่างหากเล่า

แล้วเพราะอะไรหล่ะ เธอถึงไม่มีแฟน กะเค้าซะที

ก็เพราะฉัน มีคนที่ชอบอยู่แล้วหน่ะสิ

จิงอ๊ะ เธอชอบใครหรอคุรุมิ บอกฉันได้มั๊ย นะนะนะ

ไม่บอก   555!!!

โห ไหนบอกว่าจะบอกไง คุรุมิ

ถ้าฉันพร้อมเมื่อไหร่ฉันจะบอกนายเป็นคนแรก โอเคมะ

  อื้ม สัญญาแล้วนะว่าต้องบอกฉันเป็นคนแรก แล้วจะให้ฉันไปบอกใครหล่ะ ตาทึ่ม ก็นายนั่นแล่ะที่ฉันรัก

ฉันขอตัวกลับก่อนนะ

เช้าวันต่อมา

วันนี้หล่ะ เป็นวันที่ฉันจะสารภาพรักกับซาคูยะ  ก่อนที่อะไรอะไรมันจะสายเกินไป ฮึ่ม!!!

ขณะที่ฉันกำลังเดินเข้าห้องเรียน ก็ได้ยินเสียงผู้ชายกลุ่มหนึ่งกำลังคุยกัน หนึ่งในนั้นก็มีซาคูยะอยู่ด้วย ฉันจำเสียงซาคูยะได้ดี

น่าตาฉันไม่ดีหรอวะ ทำไมพวกสาวๆไม่มาจีบฉันกันวะ ต้องให้ฉันเป็นคนไปจีบก่อนทุกที

ก็สาวๆพวกนั้นเค้ามาบ่นกับฉันว่า นายนะหล่อ แต่ไม่น่ามีแฟนแล้วเลย เพื่อนคนหนึ่งพูด

ฉันหรอมีแฟน ใครวะ

ก็คุรุมิไง  เห้นไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด สาวๆพวกนั้นเห็นเลยคิดว่าเป็นแฟนกัน

บ้าน่า ฉันกับคุรุมิเป็นแค่เพื่อนกันเว๊ย

ตึก ตึก ตึก !!! ฉันวิ่งกลับออกมาทันที ไม่รุ้น้ำตามากมายอย่างนี้มันมาจากไหน เพราะฉันใช่มั๊ย นายถึงไม่มีความสุข ขอโทษนะซาคูยะ ต่อไปนี้ ฉันจะไม่เข้าไกล้นายอีก ก็ฉันมันแค่เพื่อนรักของนายนี่

กริ๊ง!!!

ฮัลโหล

นี่ คุรุมิ ทำไมวันนี้มาสายอ๊ามันใกล้จะสอบแล้วนะ ยังจะเหลวไหลอีกหรอไง

อืมๆ ฉันจะไปเดี๋ยวนี่แหล่ะ

อื้มๆ รีบมาละกัน

เมื่อฉันเดินมาถึงห้อง ฉันก็ก้มหน้าก้มตาเดินมาที่นั่งทันที โดยไม่หันไปทักทายซาคูยะเหมือนอย่างเคย 

พอถึงเวลาพักเที่ยงฉันก็รีบเดินออกจากห้อง ไปนั่งกินข้าวคนเดียว 

ตอนนี้ไม่รู้ว่าซาคูยะอยู่ไหนแล้ว   ฉันก้มหน้าก้มตากินต่อไป เอ๊ะ!!! แล้วฉันจะมองหาเขาทำไมกันนะ ก็ฉันกำลังหลบหน้าเขาอยู่ไม่ใช่หรอ บ้าจริง

แล้วจู่ๆซาคูยะมาจากไหนก้ไม่รู้มาลากให้ฉันลุกจากเก้าอีก ลากฉันไปหลังตึก 

นี่ปล่อย!!! ฉันเจ็บนะ ซาคูยะ ลากฉันมาทำไมเนี่ย ฉันกินข้าวอยู่นะ

ทำไมเธอต้องหลบหน้าฉัน

คะ ใคร หลบ ฉันปล่าวหลบหน้านายนะ กะกะก็ ฉันหิวข้าว ฉันก็เลยรีบมากิน แล้วทำไมฉันต้องตื่นเต้นด้วยเนี่ย

อ้าวหรอ 555 ฉันก็คิดว่าเธอจะได้ยินเมื่อเช้า

เมื่อเช้าอะไรหรอ ฉันแกล้งตีหน้าเซ่อ ทำเป็นไม่รู้ 

เปล่า หรอก เธอไม่ได้โกรธไรฉันก็ดีแล้วหล่ะ เพราะฉันมีเรื่องอยากจะขอร้องเธอหน่อยหน่ะ

หืม เรื่องอะไรหรอ

ฉันอยากให้ไปติดต่อผู้หญิงให้ฉันคนหนึ่งหน่ะ ฉันแอบรักเค้ามาตั้งนานแล้ว  ผู้หญิงคนนั้นอะนะ.........

ฉันไม่รู้ว่าซาคูยะพูดอะไรต่อ ฉันได้แต่ยืนแข็งทื่อ หูมันก็อื้อไปหมด พยายามกลั้นน้ำตาเอาไว้ แต่ก็ทำไม่ได้ อย่านะ ไม่!!! อย่าเสียน้ำตาต่อหน้าผู้ชายคนนี้ ผู้ชายคนที่ฉันรักมาตลอด ผู้ชายคนที่ไม่เคยมีหัวหัวใจให้ฉันเลย

ฉะ ฉัน ต้องทำยังไงซาคูยะ

เธอก็แค่....

ฉันต้องทำยังไงฉันถึงจะได้หัวใจของเธอ ฮือๆๆๆๆๆ  ฉันปล่อยโฮออกมาอย่างแรง  ทรุดตัวลงนั่งคุกเข่า ฉันหมดเรี่ยวแรงแล้ว ทำไมฉันต้องอ่อนแอแบบนี้

ฉันรักเธอมาตลอด ทำไมเธอไม่หันมามองฉันบ้าง  รู้บ้างมั๊ยว่าตอนที่นายให้ฉันไปติดต่อหญิงคนอื่นฉันเจ็บปวดหัวใจแค่ไหน เคยรู้บ้างมั๊ย   ทำไมนายถึงไม่มีหัวใจให้ฉันบ้าง ทำไม ทำไมซาคูยะ เรื่องที่นายพูดเมื่อเช้านี่ในห้องกับเพื่อน ฉันได้ยินหมด เลยวิ่งร้องไห้ออกไป ถึงได้มาเข้าเรียนสาย   นายก็คงไม่มีความสุข ที่มีฉันอยู่ด้วยตลอด ก็เพราะว่าฉันรักนาย ฉันถึงคอยอยู่แต่กับนาย  ต่อไปนี้ฉันจะไม่ยุ่งกับนายแล้ว นายจะได้มีความสุขซักที

คุรุมิ

นายไม่ต้องรักฉันตอบก็ได้ซาคูยะ แต่ขอร้อง อย่าให้ฉันไปติดต่อผุ้หญิงคนไหนให้นายอีกเลย ฉันเหนื่อย เหนื่อยกับการที่ต้องรักนายข้างเดียวอย่างนี้ ฮือๆๆๆๆ

แล้วซาคูยะ ก็คุกเข่า เข้ากอดคุรุมิ  0_0

นะ นาย กอดฉันทำไม

ฉันอดทนมาสี่ปี  กว่าเธอจะยอมพูดออกมา  ต้องใช้ให้เธอไปติดต่อผู้หญิงคนแล้วคนเล่า ทั้งๆที่บางคนฉันก็ไม่รู้จักเลยสักนิด อ้วนวอนเค้าแทบตาย กว่าผู้หญิงพวกนั้นจะยอม เล่นละครเพื่อตบตาเธอ  เพราะหวังว่าเธอจะหึง หรือมีปฏิกิริยาอะไรเกิดขึ้น ให้ฉันได้รู้ว่าเธอชอบฉัน  ถูกตบหน้ามาแล้วฉันก็เคย  ตอนที่ไปกินไอติมฉันก็ถามเธอหวังว่าจะให้เธอตอบว่าเป็นฉัน เธอก็ไม่พูด

ซาคูยะ

ฉันรักเธอมาตลอด ผู้หญิงหน้าตาน่ารัก คนแรกที่เข้ามาคุยกับฉัน ผู้หญิงคนแรก ทีให้ฉันยืมแล็กเชอร์ไปลอก  คนแรกที่ยิ้มให้ฉัน  ฉันรักเธอตั้งแต่แรกเห็นแล้วรู้มั๊ยยัยบ๊องซ์

ซาคูยะฉันรักเธอ

คุรุมิ เธออย่าถามว่าทำยังไง เธอถึงจะได้หัวใจฉัน เพราะฉันให้เธอไปตั้งแต่ สี่ปีที่แล้ว!!!!!!!

จบ

เนื้อเรื่อง

เพื่อนสนิท

" คุรุมิ คุรุมิ นี่ ยัย คุรุเม๊!!!!!!!!!!"

"โอ๊ย ไอ้ซาคูยะ ไอ้บ้า นายมาเขกหัวฉันทำไมกันห๊า...าาา  ฉันเจ็บนะ >.<"

"แล้วนั่งเหม่ออะไรอยู่เล่า  นอกหน้าต่างมันมีอะไรดีนักหนากันฮ๊ะ  เห็นเหม่ออยู่ได้ทุกวัน  ไหนๆฉันขอดูมั่งสิ ว่าเธอมองอะไร"

แล้วซาคูยะก็เบียดมาทางฉัน เพื่อจะหันหน้าไปทางหน้าต่างบ้าง  จนตอนนี้หน้าของซาคูยะ อยู่ห่างจากฉันแค่ไม่กี่มิล0_0

"เน่ !!!  อย่าเข้ามาใกล้นักได้มั๊ย  ฉันหายใจไม่ออกแล้วนะ

แล้วซาคูยะก็หันหน้ามาทางฉัน  เราใกล้จะจูบกันอยู่แล้ว  อ๊าย...ย...ย

"นี่ คุรุมิ เมื่อเช้านี้เธอลืมแปรงฟันใช่มั๊ย เนี่ย"

"อ๊าย...ย...ย ไอ้บ้า แก แกตายซะเถอะ"  ฉันต่อยอย่างไม่ยั๊งมือ   ฉันแปรงฟันวันละสองครั้ง แถมใช้น้ำยาบ้วนปากอีกต่างหาก  แล้วยังมีหน้ามาหาว่าฉันปากเหม็นอีกเรอะ  แกตาย  ตายด้วยมือคู่นี้ซะเถอะ ฮึ่ม!!!

"โอ๊ย!!! เจ็บนะยัยบ้า  ล้อเล่นแค่เนี้ย ก็นิสัยแบบนี่แหล่ะน๊า อยู่ปีสี่แล้ว ยังไม่มีแฟนซักที 555!!!"

ฉันได้แต่นั่งกอดอก มองซาคูยะอย่างบึ้งๆ ซาคูยะ ที่ฉันยังไม่มีแฟน เพราะฉันมัวแต่หลงรักคนบ้าๆอย่างนายนี่ไงเล่า  คบกันมาตั้งสี่ปี นายไม่รู้เลยหรือไง ตาทึ่มเอ๊ย

"ใครจะไปเหมือนนายฮะ ซาคูยะ อยู่สี่ปีมีแฟนมากี่คนแล้ว  คบกี่คน กี่คน ก็ทิ้งเค้า ทำให้ผู้หญิงเสียใจ ฉันขออยู่คนเดียวแบบนี้ดีกว่า ต่อไปนี้นายไม่ต้องมาขอให้ฉันไปติดต่อผู้หญิงคนไหนให้อีกแล้วนะ ฉันไม่ขอทำบาปอีกแล้ว"

"นะ นะ นะ คุรุมิ เพื่อนรักของฉัน  ถ้าไม่ให้เธอช่วยเข้าไปเล่าความดีความงามของฉันก่อน ก็ไม่มีผู้หญิงคนไหนมาสนใจฉันหน่ะสิ ฉันก็ไม่เข้าใจเลยจริงๆ ทั้งๆที่ฉันถูกโหวตให้เป็นคนหน้าตาดีในมหาลัยแท้ๆ แต่ทำไมถึงไม่มีใครมาจีบฉันก่อนก้ไม่รู้สิ  นะ นะ นะ คุรุมิ เธอต้องช่วยฉันนะ"

หลังเลิกเรียน

"คุรุมิ วันนี้ไปกินไอติมด้วยกันมะ  เดี๋ยวฉันเลี้ยงเอง"

"ผีเข้าหรือไง ร้อยวันพันปีไม่เคยเลี้ยง วันนี้เกิดคึกอะไรมาเลี้ยงฉันได้"

"แหม คุรุมิ เธอเห็นฉันเป็นคนขี้งกตั้งแต่เมื่อไหร่ ฉันออกจะเป็นหนุ่มหล่อใจดี"

"ก็ฉันนี่แหล่ะคิด นายเล่นเลี้ยงแต่สาวๆที่นายจีบ พอไปกินไรกับฉัน ก็แชร์กัน หรือไม่ก็ให้ฉันเลี้ยง แล้วจะให้ฉันคิดว่านายใจดีได้ไงไม่ทราบ"

"เอาน่า  งั้นมื้อนี้ฉันเลี้ยงแล้วกันนะ"  แล้วซาคูยะก็ จูงมือฉันไปที่ร้านไอติม

หน้ามหาลัย  หัวใจของฉันมันเต้นตูมตาม ได้แต่เดินตามซาคูยะไป

หลังจากที่เรากินไอติมกันเสร็จ

" คุรุมิ อีกสองอาทิตย์ เราก็จะเรียนจบแล้วนะ เธอไม่คิดจะมีแฟนบ้างหรอ เธอไม่อยากมีหรอ ความรักหน่ะ มันเป็นสิ่งที่สวยงามนะ  เธอไม่อยากลองดูบ้างหรอ ฉันนะ มีประสบการณ์เยอะนะ ปรึกษาฉันได้ อ้อ แล้วถ้าเธอกลัวว่าจะถูกทิ้งหล่ะก็มาบอกฉันได้ ฉันจะไปจัดการไอ้หมอนั่นให้เธอ เธอไม่ต้องห่วงหรอก"

ฉันจะทำยังไงดี อีกแค่สองอาทิตย์ ถ้าฉันไม่บอกตอนนี้  ฉันอาจจะไม่มีโอกาสบอกอีกแล้วก้ได้

"ซาคูยะ"

"หืม  มีไรหรอคุรุมิ"

"นายอยากรู้มั๊ยว่าทำไมฉันถึงไม่ยอมมีแฟนซะที"

"โห นี่เธอ ฉันถามเธอมาตั้งแต่อยู่ปีสาม ตอนนั้นถามเท่าไหร่เธอก็ไม่ยอมบอก  ถ้ารู้ว่าต้องเลี้ยงของกินเธอ เธอถึงยอมบอก ฉันเลี้ยงเธอตั้งแต่แรกก็ดี"

"นี่ ไอ้บ้า ฉันไม่ได้เห็นแก่กินขนาดนั้นนะ ที่ฉันบอกเพราะฉันอยากจะบอกต่างหากเล่า"

"แล้วเพราะอะไรหล่ะ เธอถึงไม่มีแฟน กะเค้าซะที"

"ก็เพราะฉัน มีคนที่ชอบอยู่แล้วหน่ะสิ"

"จิงอ๊ะ เธอชอบใครหรอคุรุมิ บอกฉันได้มั๊ย นะนะนะ"

"ไม่บอก   555!!!"

"โห ไหนบอกว่าจะบอกไง คุรุมิ"

" ถ้าฉันพร้อมเมื่อไหร่ฉันจะบอกนายเป็นคนแรก โอเคมะ"

"  อื้ม สัญญาแล้วนะว่าต้องบอกฉันเป็นคนแรก" แล้วจะให้ฉันไปบอกใครหล่ะ ตาทึ่ม ก็นายนั่นแล่ะที่ฉันรัก

"ฉันขอตัวกลับก่อนนะ"

เช้าวันต่อมา

วันนี้หล่ะ เป็นวันที่ฉันจะสารภาพรักกับซาคูยะ  ก่อนที่อะไรอะไรมันจะสายเกินไป ฮึ่ม!!!

ขณะที่ฉันกำลังเดินเข้าห้องเรียน ก็ได้ยินเสียงผู้ชายกลุ่มหนึ่งกำลังคุยกัน หนึ่งในนั้นก็มีซาคูยะอยู่ด้วย ฉันจำเสียงซาคูยะได้ดี

"น่าตาฉันไม่ดีหรอวะ ทำไมพวกสาวๆไม่มาจีบฉันกันวะ ต้องให้ฉันเป็นคนไปจีบก่อนทุกที"

"ก็สาวๆพวกนั้นเค้ามาบ่นกับฉันว่า นายนะหล่อ แต่ไม่น่ามีแฟนแล้วเลย" เพื่อนคนหนึ่งพูด

"ฉันหรอมีแฟน ใครวะ"

"ก็คุรุมิไง  เห้นไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด สาวๆพวกนั้นเห็นเลยคิดว่าเป็นแฟนกัน"

"บ้าน่า ฉันกับคุรุมิเป็นแค่เพื่อนกันเว๊ย"

ตึก ตึก ตึก !!! ฉันวิ่งกลับออกมาทันที ไม่รุ้น้ำตามากมายอย่างนี้มันมาจากไหน เพราะฉันใช่มั๊ย นายถึงไม่มีความสุข ขอโทษนะซาคูยะ ต่อไปนี้ ฉันจะไม่เข้าไกล้นายอีก ก็ฉันมันแค่เพื่อนรักของนายนี่

กริ๊ง!!!

"ฮัลโหล"

"นี่ คุรุมิ ทำไมวันนี้มาสายอ๊ามันใกล้จะสอบแล้วนะ ยังจะเหลวไหลอีกหรอไง"

"อืมๆ ฉันจะไปเดี๋ยวนี่แหล่ะ"

"อื้มๆ รีบมาละกัน"

เมื่อฉันเดินมาถึงห้อง ฉันก็ก้มหน้าก้มตาเดินมาที่นั่งทันที โดยไม่หันไปทักทายซาคูยะเหมือนอย่างเคย 

พอถึงเวลาพักเที่ยงฉันก็รีบเดินออกจากห้อง ไปนั่งกินข้าวคนเดียว 

ตอนนี้ไม่รู้ว่าซาคูยะอยู่ไหนแล้ว   ฉันก้มหน้าก้มตากินต่อไป เอ๊ะ!!! แล้วฉันจะมองหาเขาทำไมกันนะ ก็ฉันกำลังหลบหน้าเขาอยู่ไม่ใช่หรอ บ้าจริง

แล้วจู่ๆซาคูยะมาจากไหนก้ไม่รู้มาลากให้ฉันลุกจากเก้าอีก ลากฉันไปหลังตึก 

"นี่ปล่อย!!! ฉันเจ็บนะ ซาคูยะ ลากฉันมาทำไมเนี่ย ฉันกินข้าวอยู่นะ"

"ทำไมเธอต้องหลบหน้าฉัน"

"คะ ใคร หลบ ฉันปล่าวหลบหน้านายนะ กะกะก็ ฉันหิวข้าว ฉันก็เลยรีบมากิน" แล้วทำไมฉันต้องตื่นเต้นด้วยเนี่ย

"อ้าวหรอ 555 ฉันก็คิดว่าเธอจะได้ยินเมื่อเช้า"

"เมื่อเช้าอะไรหรอ" ฉันแกล้งตีหน้าเซ่อ ทำเป็นไม่รู้ 

"เปล่า หรอก เธอไม่ได้โกรธไรฉันก็ดีแล้วหล่ะ เพราะฉันมีเรื่องอยากจะขอร้องเธอหน่อยหน่ะ"

"หืม เรื่องอะไรหรอ"

"ฉันอยากให้ไปติดต่อผู้หญิงให้ฉันคนหนึ่งหน่ะ ฉันแอบรักเค้ามาตั้งนานแล้ว  ผู้หญิงคนนั้นอะนะ........."

ฉันไม่รู้ว่าซาคูยะพูดอะไรต่อ ฉันได้แต่ยืนแข็งทื่อ หูมันก็อื้อไปหมด พยายามกลั้นน้ำตาเอาไว้ แต่ก็ทำไม่ได้ อย่านะ ไม่!!! อย่าเสียน้ำตาต่อหน้าผู้ชายคนนี้ ผู้ชายคนที่ฉันรักมาตลอด ผู้ชายคนที่ไม่เคยมีหัวหัวใจให้ฉันเลย

"ฉะ ฉัน ต้องทำยังไงซาคูยะ"

"เธอก็แค่...."

"ฉันต้องทำยังไงฉันถึงจะได้หัวใจของเธอ ฮือๆๆๆๆๆ"  ฉันปล่อยโฮออกมาอย่างแรง  ทรุดตัวลงนั่งคุกเข่า ฉันหมดเรี่ยวแรงแล้ว ทำไมฉันต้องอ่อนแอแบบนี้

"ฉันรักเธอมาตลอด ทำไมเธอไม่หันมามองฉันบ้าง  รู้บ้างมั๊ยว่าตอนที่นายให้ฉันไปติดต่อหญิงคนอื่นฉันเจ็บปวดหัวใจแค่ไหน เคยรู้บ้างมั๊ย   ทำไมนายถึงไม่มีหัวใจให้ฉันบ้าง ทำไม ทำไมซาคูยะ เรื่องที่นายพูดเมื่อเช้านี่ในห้องกับเพื่อน ฉันได้ยินหมด เลยวิ่งร้องไห้ออกไป ถึงได้มาเข้าเรียนสาย   นายก็คงไม่มีความสุข ที่มีฉันอยู่ด้วยตลอด ก็เพราะว่าฉันรักนาย ฉันถึงคอยอยู่แต่กับนาย  ต่อไปนี้ฉันจะไม่ยุ่งกับนายแล้ว นายจะได้มีความสุขซักที"

"คุรุมิ"

"นายไม่ต้องรักฉันตอบก็ได้ซาคูยะ แต่ขอร้อง อย่าให้ฉันไปติดต่อผุ้หญิงคนไหนให้นายอีกเลย ฉันเหนื่อย เหนื่อยกับการที่ต้องรักนายข้างเดียวอย่างนี้ " ฮือๆๆๆๆ

แล้วซาคูยะ ก็คุกเข่า เข้ากอดคุรุมิ  0_0

"นะ นาย กอดฉันทำไม"

"ฉันอดทนมาสี่ปี  กว่าเธอจะยอมพูดออกมา  ต้องใช้ให้เธอไปติดต่อผู้หญิงคนแล้วคนเล่า ทั้งๆที่บางคนฉันก็ไม่รู้จักเลยสักนิด อ้วนวอนเค้าแทบตาย กว่าผู้หญิงพวกนั้นจะยอม เล่นละครเพื่อตบตาเธอ  เพราะหวังว่าเธอจะหึง หรือมีปฏิกิริยาอะไรเกิดขึ้น ให้ฉันได้รู้ว่าเธอชอบฉัน  ถูกตบหน้ามาแล้วฉันก็เคย  ตอนที่ไปกินไอติมฉันก็ถามเธอหวังว่าจะให้เธอตอบว่าเป็นฉัน เธอก็ไม่พูด"

"ซาคูยะ"

"ฉันรักเธอมาตลอด ผู้หญิงหน้าตาน่ารัก คนแรกที่เข้ามาคุยกับฉัน ผู้หญิงคนแรก ที่ให้ฉันยืมแล็กเชอร์ไปลอก  คนแรกที่ยิ้มให้ฉัน  ฉันรักเธอตั้งแต่แรกเห็นแล้วรู้มั๊ยยัยบ๊องซ์"

" ซาคูยะฉันรักเธอ"

"คุรุมิ เธออย่าถามว่าทำยังไง เธอถึงจะได้หัวใจฉัน เพราะฉันให้เธอไปตั้งแต่ สี่ปีที่แล้ว!!!!!!!"

จบ