1. ผมรักเธอแล้วใช่ไหม ยัยสุดแสบ

บทนำ

อะไรคือรัก...

 

มีคนเคยบอกมาว่าถ้าหลับตาลง

หากเห็นหน้าใครในแวบแรก

 คนคนนั้นคือคนที่เรารัก...

 

                ไอ้เกียร์แกกะจะเล่นคนเดียวเลยหรือไงว่ะ เพื่อนผมชื่อปืนตะโกนพรางกระโดดไปมา เพื่อส่งสัญญาณให้ผมส่งลูกบาสให้

                รู้แล้วน่า ผมพูดพร้อมกับส่งลูกกลมๆสีส้มไปให้ แล้วมันก็สานต่อจนลูกลงไปในห่วง

                กรี๊ดดดด กรี๊ดดดดดดด เสียงกรี๊ดจากสาวๆที่มาดูพวกผมเล่นบาสดังจนลั่นสนาม

                เป็นอันว่าวันนี้ผมชนะกับคุณชายปืน ส่วนคุณเพื่อนทั้งสองของผมชื่อเคกับบูมต้องเป็นเจ้ามือเลี้ยงไอติมที่แพงโคตรแพง

                อะไรว่ะ กรูเซ็งเลย บูมบ่น

                บ้านมึงรวยกรูรู้ วันนี้กรูจะกินแค่5ถ้วยเอง ปืนพูดหยอกล้อ เป็นเหตุที่ทำให้บูมที่อารมณ์เสียอยู่แล้วลุกมาไล่แตะจนวิ่งกันทั่วสนามบาส โตจนจะเรียนมหาลัยอยู่แล้วยังเล่นกันอย่างเด็ก

                พวกเราก็มีกันแค่สี่คนเนี่ยล่ะ เรียนด้วยกันมาตั้งแต่อนุบาลยันม.6 ไม่รู้ว่าปีหน้าจะอยู่ด้วยกันอีกหรือเปล่า เพื่อนผมมันรวยๆกันทั้งนั้น พ่อแม่มันคงส่งไปเรียนเมืองนอกนั่นล่ะ บ้านผมก็รวยเหมือนกันล่ะครับแต่ผมเป็นโรคขัดใจพ่อแม่ มันเป็นตั้งแต่เด็กไม่มียาแก้ให้หายขาดสักที

 

                ร้านไอติมสุดหรูที่ตั้งอยู่ภายในห้างสรรพสินค้าที่ดูไฮโซที่สุดซึ่งเป็นห้างที่ปู่ทวดของเคตั้งขึ้นในสมัยสงครามโลกครั้งที่สอง มันช่างมีประวัติศาสตร์ยาวนานยิ่งนักแต่ผมเกลียดวิชาประวัติศาสตร์มากครับ - -*

                สั่งให้ด้วย เอาช็อกโกแลต ผมบอกปืนที่นั่งเปิดเมนูข้างๆ ปืนพยักหน้าไม่พูดอะไร

                น้องลูกปลาเอาอะไรดีครับ ไอ้เคถามน้องลูกปลาแฟนมันที่คบกันมาตั้งแต่ยัยน้องเนี่ยเข้าตอนม.1ตอนนี้อยู่ม.4แล้วล่ะครับ

                ตามใจพี่เคแล้วกันค่ะ น้องลูกปลาบอกแล้วยิ้มหวานจับจิตกับใจให้ไอ้เค ไม่ทราบว่าน้องลูกปลาจะน่ารักไปถึงไหนครับ ผมเป็นเคผมก็ไม่ปล่อยให้หลุดมือหรอกครับ ผมจะอธิบายให้ทราบครับน้องลูกปลาสูงไม่160เซน ตัวเล็กๆผิวขาวเว่อร์ หน้าตาแอ๊บแบ๊ว แต่มองไปมองมาก็เบื่อเหมือนกัน สเป็กผมเป็นยังไงผมก็ไม่รู้เหมือนกัน - -*

                กินฟรียังทำหน้าเซ็งอีก บูมบ่น ไอ้บูมมันจอมบ่นแถมเรื่องมากอีก

                แล้ววันนี้แฟนเอ็งไม่มาหรอ ผมถามมันที่ทำหน้าหงุดหงิดรอไอติมแสนช้า

                ยัยสาลี่ ข้าทิ้งตั้งแต่เมื่อวานแล้วว่ะ ผู้หญิงอะไรน่าเบื่อชิบ ไอ้บูมสะบด ทำยังกะผู้หญิงเป็นผักเป็นปลาจะซื้อจะขว้างเมื่อไรก็ได้

                เอ็งหล่อกรูรู้เมื่อไรจะจริงใจกับผู้หญิงดีๆสักคนว่ะ เคที่กำลังหวานหยดกับน้องลูกปลาหันมาว่าบูมที่ปันหน้าหล่อไม่บันยะบันยัง

                พูดดีนะมึง ผมบ่น คนหล่อหมั่นไส้เว้ย - -^^

                มึงอีกคน เคหันมาบ่นผมต่อ อะไรว่ะ ไม่มีแฟนมันผิดด้วยหรือครับ

                ส่วนไอ้ปืนที่นั่งไม่พูดไม่จาก็ลุกไปซะงั้น

                เอ้ย ปืนมึงจะไปไหน ผมตะโกนเรียกแต่มันก็ไม่ฟังเดินไปข้างหน้าอย่างเดียว

                เป็นเวนอะไรมัน บูมลุกจากโต๊ะเดินตามปืนไป

                แล้วจะช้าอยู่ไย ผมรีบวิ่งตามมันสองคนไป ปล่อยให้เคกับลูกปลามันหวานกันอยู่สองต่อสองไปก่อน อยู่เป็นกางขว้างคอมานานล่ะ

                ผมวิ่งออกมาก็ไม่เจอสักตัว มือถือรุ่นใหม่ล่าสุดผมก็สั่นเอาสั่นเอา ผมเลยหยิบมาดู เป็นเบอร์ไอ้ปืน

                มึงอยู่ไหน ผมรีบถามมันทันที

                (ที่รถ กรูลืมแมวที่บ้านว่ะต้องรีบไปหามัน)

                กำ ทำไมมึงไม่บอกก่อนว่ะกรูวิ่งหาจนเหนื่อย

                (555+) เสียงหัวเราะที่น่าเกลียดของปืนดังก้องในมือถือ จนผมต้องยกมันห่างๆจากหูเพราะกลัวแก้วหูผมจะเจ้งก่อนวัยอันควร - -*

                สักวันกรูจะเอายาเบื่อไปให้แมวมึงกิน แค่นี้นะเว้ยอยากกินไอติม แบตมือถือจะหมดแล้วด้วย ผมกดวางสายก่อนที่มันจะชิงพูดอะไรต่อ ห่วงแมวมากว่าเพื่อน

                ผมต้องเดินกลับไปที่ร้านไอติมที่อยู่ห่างไกลมาก ไม่เข้าใจตัวเองว่าจะวิ่งมาที่ไกลๆทำไมเนี่ย