เธอคือดวงตาและดวงใจของฉัน2

เนื้อเรื่อง

ณ มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง

"เฮ้อ~สุดท้ายก็ไปใช่ไหม"เสียงของฉันที่พูดออกมาอย่างเศร้าใจ เพราะคนที่ฉันรักมาตลอด4ปี

กำลังจะไปจากญี่ปุ่น ไปต่อกับคนที่เขารัก

"ซึกิ ไปก่อนนะ"เสียงเพื่อนในห้องบอกลาฉัน แล้วเดินออกไปเหลือแต่ฉันที่นั่งเศร้าคอตกอยู่คนเดียว

'ตืดดดดดดดด ตืด ตืดดดดดดดด'

"ใครล่ะเนี่ย"ฉันเปิดมือถือดูแล้วก็พบว่าเป็นเมล์ของ...

"โทจิ"ฉันอุทาน

มันเขียนว่า'นี้ ยัยบ้าไม่ไปส่งฉันหน่อยรึไง'

"ใครจะไปส่งให้มันช้ำในเข้าไปอีเล่าไอ้บ้าโทจิ ฮือๆ"ฉันตะโกนใส่มือถือทั้งน้ำตา

อ๋อ! ลืมแนะนำตัวไป ฉันชื่อซึกิโมโนะ ซึกิโนะ เพื่อนชอบเรียกว่า'ซึกิ'เพราะชื่อมันยาวเรียกยาก อีก

อย่างชื่อและนามสกุลของฉันมีคำว่า'ซึกิ'ที่แปลว่า'ดวงจันทร์'อยู่ด้วย และที่ชื่ออย่างนี้เพราะคุณย่า

ของฉันท่านตั้งให้ ในวันที่ฉันคลอดมันเป็นวันจันทร์เต็มดวง[แต่ไม่ได้เป็นมนุษย์หมาป่านะ-_-"] และ

ท่านว่าดวงตาของฉันมันมีประกายมุขซ้อนอยู่ แต่มันเกี่ยวกันยังไงล่ะเนี่ย ที่เกี่ยวก็เพราะถ้าอ่านดูใน

หนังสืออัญมณีแล้วเขาจะบอกว่า'ไข่มุก'มาจากคำว่า'พระจันทร์'กับ'ผู้หญิง' ฉันเป็นลูกสาวและเกิดใน

วันจันทร์เต็มดวงอีกท่านก็เลยคิดชื่อออกมาแบบนี้ล่ะค่ะ[แต่ท่านก็เข้าใจคิดนะทั้งชื่อนามสกุลมีคำว่า

ดวงจันทร์อยู่ด้วย แค่ตัดตัว'โม'กับ'โนะ'ออกก็เป็นซึกิแล้ว] ตอนนี้ฉันเรียนอยู่ปี4ในมหาวิทยาลัยแห่ง

หนึ่ง ฉันอยู่คนเดียวเพราะพ่อแม่และย่าฉันเสียไปกับอุบัติเหตุทางรถยนต์ตอนเข้ามหา'ลัยปี1 ส่วน

ญาติคนอื่นก็ไม่มีฉันเลยต้องใช้เงินมรดกของคุณย่าที่ทำให้ฉันและเงินเก็บพ่อแม่ใช้ชีวิตไป เรียนไป

ทำงานพิเศษหาเงินไปเรื่อยจนกว่าจะจบ และฉันก็คิดไว้ว่าถ้าจบจะแต่งงานกับโทจิเพื่อนสนิทของ

ฉัน ที่ร่วยมากๆและเขาก็เป็นคนดี เป็นที่พึ่งได้ แต่มันก็เป็นความฝันลมๆแล้งๆ เพราะเขามีคู่หมั้นที่

รักกันอยู่แล้วทั้งคน แถมยังไปเรียนต่อเมืองนอกอีก ตลอด4ปีมานี้ฉันเข้าใจผิดเอง ทำไมต้องเป็น

แบบนี้ด้วย ฮือๆ TT O TT

ณ สนามบิน

"แล้วทำไมฉันต้องมาที่นี้ด้วยเนี่ย"ฉันบ่นกับตัวเอง

"แล้วว่าแต่โทจิอยู่ไหนล่ะเนี่ย"ฉันบ่นต่อ

"นี้ ทางนี้ยัยบื้อ"เสียงนี้ฟังคุ่นๆนะ เหมือนเสียงโทจิ

"อยู่ตรงนี้ยังโง่"ใช่แน่เสียงโทจิ

"นี้ว่าใครโง่ย่ะ"ฉันว่าคืน

"ก็เธอนะมาช้า แถมต้องให้เรียกหลายครั้งกว่าจะหัน"เขาว่า

"ก็นายไม่บอกนิว่าอยู่ตรงไหนอ่ะ"ฉันพูด

"เออ ช่างเถอะมาทันก็ดีแล้ว นี้จะแนะนำให้รู้จักนะ นี้ยูริโกะคู่หมั้นฉัน"เขาดึงแขนเล็กๆของผู้หญิงคน

หนึ่งจากด้านหลังเขาออกมา เธอเป็นเด็กมหา'ลัยปีหนึ่งแน่ ตัวเล็ก ผมยาว ตาหวานสวยแถมน่ารัก

อีก มีรึที่โทจิจะไม่รักเทียบกับฉันแล้วฉันนะห่างไกลเป็นไมล์เหลือล่ะ

"อ๋อ รู้แล้ว นายให้รูปฉันดูแล้ว"ฉันพูดแบบเซ็ง

"อ้าว^O^ เหรอ เออแล้วนี้ซึกิโนะ หรือซึกิ เพื่อนสนิทพี่จ๋ะ^__^"

"ยูริโกะค่า พี่โทจิเล่าเรื่องพี่ให้ฟังหลายครั้งแล้ว ไม่นึกเลยว่าพี่จะตาโตสวยแถมมีแสงวาวเหมือน

ไข่มุกเลยค่ะ ยูริโกะอยากได้ตาแบบนี้บ้างจัง"

"ขอบใจจ๋ะ"
 
"ไปได้ตาแบบนี้ทำไมล่ะยูริโกะ ตาโตยังกับไข่นกกระจอกเทศ แค่ตาโตธรรมดาแบบนี้ก็ดีแล้วค่า"

โทจิพูด

'ก็ฉันมันตาโตมาแบบนี้ตั้งนานแล้วนิ ไม่เห็นมีใครเขาว่าเลย มีแต่นาย แล้วมันผิดไหมล่ะ เชอะ'

"พี่พูดอย่างนี้ได้ไง ขอโทษพี่ซึกิเลยนะ"

"จ๋ะๆ"เขาพูดเสียงเพราะ แต่กับฉัน "ขอโทษ" ดูพูดเขา

"เออ ไม่เป็นไรหรอกจ๋ะ หมอนี่นะว่าพี่แบบนี้มาเป็นปีแล้ว พี่นะชินแล้วจ๋ะ"

"ยูริโกะขอโทษแทนพี่โทจิด้วยนะค่ะ"

"ทำไมยูริโกะถึงน่ารักอย่างนี้นะค่า จุ๊บๆ"โทจิพูดแล้วยกมือยูริโกะจูบ  

'โอ๊ย อะไรเนี่ยทำไมมันเจ็บ ที่หน้าอกแบบนี้ โอ๊ย'

"อ้าว เป็นไรไปเหรอค่า"

"อ๋อ เปล่า ไม่เป็นไรหรอกจ๋ะ"

"อู้ย~หนาวจัง"โทจิอุทาน

"หนาวเหรอเอาผ้าพันคอ...."ฉันรีบคว้าผ้าพันคอออกมาจากกระเป๋า แต่ก็ถูกผ้าพันคอของยูริโกะตัด

หน้าไปก่อนแล้ว ฉันจึงรีบเก็บมันเข้ากระเป๋าทันที

"อ่ะนี้ค่ะ ยูริโกะบอกแล้วว่าให้เอาผ้าพันคอมาก็ไม่เชื่อ"

"จ๋า ขอโทษนะครับ"เขาพูดแล้วเอาลูบแก้มยูริโกะ โอ๊ย มันเจ็บอีกแล้ว

"หืม พี่โทจิก็"
 
'ทนไม่ไหวแล้วนะ ยิ่งเห็นก็เจ็บ เจ็บไม่ถึงใจ'

"เออ นี่ฉันกลับก่อนนะ"

"อ้าวกลับแล้วเหรอค่ะ ไม่อยู่ส่งจนถึงเวลาเครื่องออกเหรอค่ะ"

"ไม่ล่ะจ๋ะ พี่มีธุระ ไปก่อนนะ"
 
"นี้เธอเป็นไรไปล่ะเนี่ย อยู่ต่อจนถึงเวลาหน่อยที่ยูริโกะขอหน่อยได่ไหมล่ะ"

"พี่โทจิก็ ไม่เป็นไรหรอกค่า หวังว่าถ้ากลับมาแล้วคงได้เจอกันอีก บ๊ายบายค่ะ"

"บ๊ายบายจ๋ะ ขอให้ทั้ง2คนรักกันนานๆนะ โชคดีนะโทจิ ฉันไปล่ะ"ฉันพูดแล้วรีบวิ่งไปโดยแถบจะกลั้น

น้ำตาไม่อยู่แล้ว มันเจ็บ เจ็บไปถึงขั้วหัวใจเลย ฉันรีบวิ่งไปโดยไม่ฟังเสียงร้องเรียกของโทจิเลย

'ลาก่อน โทจิ...'