มีผู้หญิงคนหนึ่งประสบอุบัติเหตุ ทำให้ต้องตาบอดทั้งสองข้าง และเธอก็ทุกข์ทรมานกับการสูญเสียการมองเห็น แต่สามีเธอก็พยายามปลอบใจและให้กำลังใจเธอตลอด พยายามสอนให้เธอใช้ประสาทสัมผัสให้มากขึ้น ที่ทำงานของเธอกับสามีอยู่คนละทาง แต่เขาก็ขับรถไปส่ง และไปรับอยู่เสมอ จนวันหนึ่งสามีเธอรู้สึกเหน็ดเหนื่อยมาก เขาจึงพูดกับเธอว่า ให้เธอลองพยายามขึ้นรถเมล์ไปทำงานเอง โดยที่เขาไม่ต้องไปรับไปส่งได้ไหม? นาทีนั้น...เธอรู้สึกเหมือนโดดเดี่ยว และน้อยใจสามีเธอ แต่เธอก็พยายามทำตามที่สามีเธอขอ เธอพยายามขึ้นรถเมล์เอง พยายามไปทำงานด้วนตัวเอง จนในที่สุดเธอก็สามารถทำเองได้ วันหนึ่งก่อนที่เธอจะลงรถไปทำงานตามปกติ คนขับรถเมล์ก็ เข้ามาจับแขนเธอและพูดกับเธอว่า “ผมช่างอิจฉาคุณผู้หญิงจริง ๆ ครับ” เธอก็เลยถามว่า “อิจฉาเธอเรื่องอะไร” คนขับรถเมล์ก็เลยบอกว่า “สามเดือนที่ผ่านมา ผมจะเห็นสุภาพบุรุษคนหนึ่ง เขาจะขึ้นรถเมล์ตอนเช้า มานั่งตรงเบาะหลังคุณ เฝ้ามองดูคุณด้วยความห่วงใยและตามคุณลงรถไป เขาเฝ้าดูคุณเข้าไปที่ทำงานอย่างห่วงใย และตอนเย็นทุก ๆ เย็น เขาก็จะมาเฝ้ารอดูคุณขึ้นรถ และคอยดูคุณจนคุณลงรถ” พอเธอได้ยินดังนั้น เธอก็น้ำตาไหลด้วยความตื้นตัน เพราะตลอดเวลาที่ผ่านมาเขาไม่เคยทิ้งเธอไปไหน เขายังดูแลใกล้ชิด เขาเหนื่อยยิ่งกว่าตอนที่เขา ต้องคอยมารับมาส่งเขาซะอีก
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น