ข้าย้อนเวลากลับมาเพื่อเป็นนางร้าย

“ทำไมกัน ทั้ง ๆ ที่ข้าทำทุกอย่างเพื่อท่าน”

            น้ำเสียงอ่อนแรงท้วงถามออกมา ใบหน้างามเต็มไปด้วยหยาดน้ำตาที่ไหลรินอาบสองแก้ม ดวงตาแดงก่ำจดจ้องมองบุรุษที่ยืนห่างออกไป

            “เจ้าไม่คู่ควรมากพอ คนอย่างเจ้าโง่เกินกว่าจะมายืนข้างข้า”

            “ไยก่อนหน้านี้ท่านไม่พูดแบบนี้ กลับบอกว่าข้าเหมาะสมเป็นสตรีเพียงหนึ่งเดียวที่ท่านรัก ท่านทำอย่างนี้กลับข้าได้อย่างไรกัน”

            เสียงของนางเริ่มสั่นเครือมากขึ้นเรื่อย ๆ

            “เจ้าโง่เอง สตรีอย่างเจ้า นอกจากมีอำนาจตระกูลกับเงินก็ไม่มีอะไรดีแล้ว จะมายืนข้างข้าได้ยังไง เอาตัวนางไปได้แล้ว ให้นางได้เห็นว่าตระกูลหลีแต่ละคนตายยังไง”

            หลันฮวามองตามเงาร่างนั้น ดวงตาของนางทั้งแค้นทั้งเจ็บปวด นางช่วยเขาเพื่อให้เขาได้ทุกอย่างจนก้าวมาเป็นรัชทายาทได้สำเร็จ แต่เมื่อเขาได้ทุกอย่างตามต้องการเขากลับฆ่านางได้ลงคอ ไม่เว้นแม้แต่คนทั้งตระกูลของนางที่ตกตายเพราะว่าถูกเขาโยนโทษก่อกบฏมาใส่หัว

            ช่างง่งมนัก โง่สิ้นดีที่เชื่อว่าเขารักจนทำทุกอย่างเพื่อเขาแม้แต่ยอมลงมือฆ่าคนเพื่อช่วยเขา 

            ท่านพ่อ พี่ใหญ่ ลูกชั่วช้านักทำให้พวกท่านเดือดร้อน ทำให้ตระกูลหลีของเราต้องมาจบสิ้น แม้แต่เด็กแรกเกินของบ่าวในตระกูลยังไม่เว้นต้องตาย ชาตินี้ข้าโง่งมนักที่หลงเชื่อคนชั่วยอมมือเปื้อนเลือดเพื่อเขาทอดทิ้งคนทั้งตระกูล หากชาติหน้าข้ามีโอกาสเกิดใหม่เป็นลูกของท่าน ข้าจะไม่โง่งมเช่นนี้อีกและจะใส่ใจท่าให้มาก