เกมรักร้ายจอมทมิฬ

      เพี๊ยะ!

มือเรียวเล็กยกขึ้นปะทะเข้ากับใบหน้าคมราวกับรูปปั้นอย่างเร็วด้วยความโกรธและกลัวปะปนกัน ทว่าก็ทำได้เพียงแค่นั้นเมื่อมังกรหนุ่มไม่สะเทือนแม้มีรอยแดงปรากฏอยู่บนผิวแก้มข้างหนึ่ง เขาจับเรียวแขนทั้งสองข้างของหญิงสาวไว้แน่นพร้อมผลักร่างบางเหวี่ยงไปกองอยู่บนเตียงใหญ่

หั่วหลงกระชากแนวกระดุมเสื้อเชิ้ตที่ตนสวมอยู่ออกอย่างโมโหจนเม็ดกระดุมกระจัดกระจาย แล้วรีบโถมตัวไปคร่อมแม่สาวจอมพยศพร้อมจับข้อมือเล็กทั้งสองนาบลงกับพื้นเตียง

“ถ้าไม่อยากเป็นเชลยฉันจะทำให้เธอเป็นผู้หญิงของฉันแทน และอย่าคิดว่าจะได้กลับไปแต่งงานแล้วใช้นามสกุลพิชยไมตรี” หั่วหลงประกาศเสียงคำรามประกอบกับแววตาแห่งมังกรร้ายประกายรัศมีอย่างไม่ปรานี...เขาพร้อมจะทำอย่างนั้นจริง ๆ

“ปล่อยฉัน ปล่อย!” เกวลินทั้งร้องทิ้งดิ้นแม้ถูกเขาพันธนาการไว้

“ทำใจรับรู้ซะว่าอิสรภาพของเธอมันจะไม่มีเหลืออยู่นับตั้งแต่วินาทีนี้เป็นต้นไป” ริมฝีปากหยักลึกกระซิบเสียงต่ำประชิดเรียวปากสวยที่กำลังสั่นระริกอยู่อย่างข่มใจ ก่อนดวงตากลมโตจะปริ่มไปด้วยน้ำตาที่ไหลอาบสองแก้ม แต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้หั่วหลงใจอ่อน เพราะหัวใจของเขานั้นมืดบอดถูกความแค้นปิดกั้นไว้เกินกว่าที่จะมีสิ่งใดมาเปิดทางส่องแสงให้สว่างได้

เกวลินพยายามดิ้นอยู่ใต้อกแกร่งอย่างไร้ทางสู้เมื่อเรียวปากหยักลึกก้มลงปิดเสียงร้องที่เปล่งออกมาก่อนที่เธอจะได้พูดอะไรต่อ เขาตีตราจูบร้อนแรงดั่งเปลวเพลิง...จูบที่เธอไม่เคยได้รับรู้จากชายใด จูบที่เธอหวังอยากจะให้ชายผู้เป็นสามีเพียงคนเดียว...

“อื้อ...อื้อ...”

“ฉันจะเป็นผู้ชายคนแรกและคนเดียวที่ทำแบบนี้กับเธอได้” เสียงของหั่วหลงทุ้มนุ่มนวลลงสวนทางกับการกระทำอันแข็งกร้าว...เป็นคำกระซิบข้างหูแผ่วเบาจนหญิงสาวถึงกับหวั่นไหวในหัวใจ

“ไม่! ปล่อยนะ” เกวลินเริ่มอ่อนลงทั้งน้ำเสียงและกำลังต่อต้าน และมังกรหนุ่มก็ไม่ได้สนใจแม้แต่น้อย เขาจะทำและทำอย่างที่ความต้องการของบุรุษเพศปรารถนา…มือแกร่งข้างหนึ่งเลื่อนลงมาเกาะกุมสองเต้าอวบอิ่มที่กำลังเบียดเสียดอยู่กับอกกว้างโดยมีเสื้อเชิ้ตสีหวานกั้น

“อยะ...อย่า...หั่วหลง”

เกวลินเริ่มครางกระเส่าพร้อมเอ่ยวาจาไม่เป็นคำ ขณะการกระทำของหั่วหลงค่อย ๆ อ่อนโยนขึ้น จมูกคมพร้อมปลายลิ้นร้อนชื้นไล้เลียใบหูลงมาเรื่อย รู้สึกถึงริมฝีปากนั้นจูบซ้ำหนัก ๆ บริเวณต้นคอ...จากปัดป้องจนดูเหมือนกำลังถูกข่มเห่งกลายเป็นว่ากำลังเคลิ้มพร้อมยินยอม ไม่นึกรังเกียจเขาสักนิด

...เขาปล่อยมือเธอแล้ว เธอต่างหากกำลังกอดเกี่ยวเขาไว้ แถมยังลูปไล้มัดกล้ามไปตลอดตามแนวกระดูสันหลัง

"อยากร้องห้ามแล้วให้ปล่อยอยู่ไหม"เขากระซิบพึมพำประชิดริมฝีปาก แล้วฉวยจูบเบา ๆ เย้ายวน

เกวลินตอบสนองคะเขิน ร่างกายมันไม่ฟังคำสั่งจนสับสนและไม่รู้จะตอบยังไง

เป็นไปได้อย่างไรเมื่อความรู้สึกนี้แตกต่างจากนภดลที่เกือบจะได้แต่งงานกัน...