คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : [OS]Chanyeol x Baekhyun :: Rival
Title: Rival
Pairing: Chanyeol x Baekhyun
Rate: PG
Author : Some’time
_______________________________________
“เี้ย!”
“อะไรไอ้หูา!”
“โหยๆ ไอ้ไม่มีา!”
“ไอ้าโ่!”
“ไอุ้๊!”
“ไอ้เหลือ!”
“ไอ้...”
“พอแล้วๆ ผมหนวหู” หลัาที่ทนฟัเสียอู่รูมเมทนรแทะเลาะันมานาน ิม อินหรือไ็อรนทนไม่ไหวน้อออเสียห้ามปราม
“ใ่ พวนายทะเลาะันทุวันไม่เบื่อหรือไ” ิม ุนมยอนหรือูโฮ ลีเอร์อว(ึ่เมมเบอร์ไม่่อยะเารพ)ล่าวัเือนเบาๆ
“อินอ่า ูโฮฮยออ่า านยอลมันเริ่ม่อนนะ!”
“อะไรๆ นายนั่นแหละเริ่ม่อน”
“นายนั่นแหละไอ้หูา”
“พอเลยๆ พวฮยอะทะเลาะันทำไมเนี่ย ผมุยโทรศัพท์ับเสี่ยวลู่ไม่รู้เรื่อ” โอ เฮุนมัเน่นายายลุึ้นาโฟาเินผ่านหน้าเมมเบอร์ทุนไป้วยสีหน้าหุหิสุๆ
“เออๆ มันเป็นมัเน่หรือลีเอร์ว่ะนั่น” านยอลที่อารม์เย็นึ้นแล้วพูึ้นพลาเินไปนั่โฟาหน้าทีวี
“แล้ววันนี้ทะเลาะอะไรันอ่ะแบฮยอน” ูโฮลีเอร์ผู้ใีพูึ้นับแบฮยอนเบาๆ
“ไอ้เอ๋อมันโมยนมที่แฟนลับให้ผมไปิน” แบฮยอนพูึ้นเสียัเพื่อานยอลไ้ยิน
“ห๊าาาา!!” ไ ยอู และูโฮใันเป็นแถบๆ
“ทะเลาะันเรื่อแ่นี้เนี่ยนะ”
“เฮ้ออออออ”
“เย็นนี้เราะไปานเลี้ยัมแบอายนี่ัน” เสียอเมเนเอร์เอ่ยึ้นะที่เอ็โทั้หมนั่รวมัวันอยู่ในห้อ้อม
“เย้! ไ้สนุแล้ววววว” เสียอพี่รออย่าลู่หานัึ้น
“สนุอะไรเสี่ยวลู่!” และแน่นอนเสียที่มีน้ำเสียปนหุหิเล็น้อยที่ัึ้นะเป็นเสียใรไม่ไ้เลยนอาเฮุน
“ปะ ปล่าววว” ลู่หานเลยทำไ้แ่หน้าหอยๆเท่านั้น
“ฮ่าๆๆ ลู่หานฮยอลัวเฮุนหรอ”
“เียบไปเลยานยอล” เสีย่น่าลู่หานที่้มหน้าุๆ้วยวามเิน
“ฮ่าๆๆ ิ้วๆๆ” แ่มัน็ไม่ทำให้านยอลหยุหัวเราะไ้
“านยอลฮยอ!” นเฮุน้ห้ามปราม
“ฮ่าๆๆๆ ร๊า”
“านยอลนายไปยุ่เรื่ออฮุนฮานทำไม!” เสียอแบฮยอนแทรึ้น้วนวามหมั่นไส้
“แล้วนายยุ่อะไรับันบยอน แบฮยอน!” และแล้ว็เิสรามะหว่าานยอลและแบฮยอนอีรั้
“ะไม่ยุ่หรอถ้าไม่ ‘รำา’ น่ะ”
“หนอยยย นาย็อย่ามาฟัสิ!”
“ถ้ามันปิระบบารไ้ยินไ้ันทำไปแล้วล่ะ!”
“หึ! ปานายนี่เหมือนับายานายริๆเลย!”
“ใรมันะปาีเหมือนนายล่ะ”
“ไอ้เี้ย!”
“ไอ้หูา!”
“ไอ้าี่!”
“ไอ้าโ่!”
“ไอ้หมา!”
“ไอ้ัมโบ้!”
“เฮ้ยยยยย! พอๆๆ พอไ้แล้ว!”
“ไม่เบื่อบ้าหรือไ”
“อยู่้วยันทีไรทะเลาะันทุทีเลย”
“ั้นแยย้ายันเถอะๆ ห้าโมเย็นเอันที่บริษัทนะ เี๋ยวะึ้นรถู้ไปลับEพร้อมัน”
“เย้!!!!”
“เฮ้! เพลาๆหน่อยเี๋ยว็เมาหรอานยอล” เสียเือนาลีเอร์ฝั่เ ูโฮเือนานยอลเบาๆพร้อมับารสะิเบาๆ เพื่อนใ้านยอลที่ั้ใื่มแ่ับแบฮยอนอยู่ไ้สิ
“ไม่ฮะ ผมะ้อไม่แพ้ไอ้หมา”
“หึ ันไม่แพ้นายแน่ๆไอ้อ่อนหยอย”
สิ้นเสียท้าทายทัู้่็เริ่มื่มอย่าเอาเป็นเอาาย 5แ้วผ่านไป ทัู้่ยัปิี..... 7แ้วผ่านไป านยอลเริ่มะมึนๆแล้วเล็น้อย ึ่่าับแบฮยอนที่ยัปิี แ่านยอล็ยัไม่ยอลแพ้....
“ไอ้า ทำไมนายอ่อนั ฮ่าๆๆ”
“อารายๆ ันยัไม่แพ้ ยัหวายยย”
“ฮ่าๆๆ หูาเอ้ยยยยย”
“แบฮยอนนนน อย่าท้าานยอลสิ านยอลไม่ไหวแล้วนะ” เสียทัทานามาม๊าอว ีโอที่เห็นสภาพเมามายอานยอล็อไม่ไ้ที่ะห้ามปรามไม่ไ้
“ฮ่าๆๆ ันไม่ไ้ท้านะ เาท้าันเอ”
“นาย็รู้ว่าัวเออแ็นาไหนยัะรับำท้าอี”
“ฮ่าๆๆ ่วยไม่ไ้อ่า”
“แบฮยอน! ีโออนะๆ พอเถอะๆ”
“โอ๋ๆ อีแ้วสอแ้ว็พอแล้วล่ะีโอน้อย”
“แน่นะแบฮยอน?”
“ริสิ ไปหาอินโน่นนนน ูสิ้อาไม่วาเลย”
“อะ อื้มมม ไปนะ” ว่าบีโอ็เินลับไปหาอินที่อีโ๊ะ แ่สายา็มอแบฮยอนและานยอลอยู่เสมอ้วยวามเป็นห่ว
“โโ้มาพูอารายับนายยยย”
“ไม่เี่ยวับนาย ี่แ้วแล้วล่ะ?”
“โ่ววววว 9แ้วแล้วววววว”
“นายน่ะ อีแ้วเียวพอนะ”
“ทำมายยยยยย”
“เหอะ ยัะถาม”
“อาร๊ายยยยยยยย อ้ายเี้ยยยยยยยยยยยยยยย”
“เออๆ ื่มๆไปเถอะ”
“นาย้ายี่แ้วแล้วววว”
“10แล้ว นายอ่ะถึ10แล้ว็พอเถอะ”
“ทำมายยยยยย นายยอมแพ้หราาาาาา”
“เหอะๆ นาย่าหาานยอลที่แพ้”
“แพ้ยัายยยยย”
“เมานานี้ยัะถาม”
“ันม่ายมาวววววว”
“แบๆ ฮยอว่าเอาานยอลลับหอเถอะ เอาลับพร้อมฮยอับเฮุน็ไ้” ลู่หานที่ำลัะลับหอับเฮุนทนเห็นสภาพเมาปลิ้นอานยอลไม่ไหวนอาสาพาานยอลลับหอ
“ฮยอลับยัไอ่ะ?” แบฮยอนถาม
“รถู้”
“ั้นผมลับ้วย เอาไอ้าลับ้วย”
“อ๋อๆ ไ้ๆ”
“โอ้ยยยยย นหรือยัษ์ว่ะเนี่ย หนัะมั” เสียบ่นอแบฮยอนที่ำลัหิ้วปีานยอลึ้นหอัึ้น
“นั่นสิพี่ าินี้อย่าให้พี่หยอยเมาอีนะ หนั” เฮุนที่หิ้วอี้าอานยอล็บ่นไปามๆัน
“้านม่านมาว ้านเินเอ้ายยยยย” ส่วนนเมา็ยัไม่หยุสำแฤทธิ์ิ้น ิ้นไปิ้นมาแ่็ไม่สำเร็
“ถึแล้วๆ เสี่ยวลู่เปิประูให้หน่อยเฮุนน่าะายแล้ว”
“ร้าบบบบบบ” ว่าแล้วร่าบาๆอลู่หาน็วิ่ไปเปิประูห้อนอนอู่ัสุแสบ
“ฮึบบบบ/เฮ้อออออ” เสียบ่นพร้อมผ่อนลมหายใหนัอแบฮยอนและเฮุนัึ้นหลัาที่วาร่าเมาๆานยอลให้นอนลับเียไ้
“อบุลู่หานฮยอับเฮุนมานะ เี๋ยวทานี้ผมัาร่อเอ” แบฮยอนพูพร้อมับัท่าทาารนอนให้านยอลเพื่อให้านยอลนอนสบายมายิ่ึ้น
“อ๋อ ไม่เป็นไร” พี่ายนสวยว่า
“ฮะ แบฮยอนฮยอร้าบบบบบ .....” เฮุนพู้วยน้ำเสียอ้อนๆ
“ะไปนอนับลู่หานฮยอใ่ไหมล่ะ ไม่้อมาอ้อนเลย ไปเถอะๆ”
“เย้!!” เฮุนร้อพลายิ้มาหยี ระโโลเ้นไปมา
“ะีใอะไรนานั้นโอ เฮุนนนนนน”
“ั้นผมไปแล้วนะ ป๊ะเสี่ยวลู่” พูบเฮุน็ันหลัพี่ายสุที่รัออาห้อไป
“ออ่อนแล้วยัะมาท้าอี ไอ้าเอ้ยยย” แบฮยอนพูะที่มือำลัถือาละมัใส่น้ำมาวา้าๆหัวเียเพื่อเ็เนื้อเ็ัวให้านยอล
“อื้ออออออ” นเมาที่รู้สึว่าัวเอะโนว่า็ราึ้นมาเล็น้อย
“อะไรๆ เมายัไม่เียมอี นอนๆไปเลย” ปา็่ามือ็เ็ัวให้ร่าสูที่นอนอยู่บนเีย
“ฮื้ออ อื้ออออออ”
“อะไรๆ ราอยู่นั้นแหละ นอนๆไป”
“แบฮยอนอ๊าาาาา”
“อะไร”
“ทำมายนายน่ารัา” ร่าสูพูพร้อมับเอามือมาลูบๆลำๆใบหน้าอนที่ำลัเ็ัวให้
“นาย้อารอะไรปาร์ านยอล” ร่าบาอนที่ำลัเ็ัวปัมือให่ออ แล้วเ็ัว่อ
“แบฮยอนอ่าาาาาา อย่าใร้ายสิ” แ่ร่าสูยัไม่หยุ ยัไล้มือไปามแนร่าเล็
“ใร้ายอะไร” แบฮยอนหยุารระทำทั้หม่อนะั้หน้าั้าุยับานยอลให้รู้เรื่อ
“นายอ่าาาา ไม่อบ้านหรอ ทะเลาะับ้านลอเบย”
“มะ ไม่ใ่แบบนั้น”
“ทำไมอ่าาาา ้านอ่ะอบนายมาน้าาาา นายไม่อบ้านเลยหยอออออ”
“อย่าเพ้อน้าานยอล เมา็หุบปาไป”
“้านอบนายน้าาา ม่ายสิ ้านร้านายเลย่าหา”
“านยอลอย่าเล่นับวามรู้สึันนะ”
“พูริริน้าาา นายเลียันหรอออออ”
“็เพราะันอบนายน่ะสิ! นายอ่ะเลิพูไ้แล้ว! ันรู้ว่านายเมาเลยพูแบบนี้ออมา”
“ันมีสิน้าาาา ันรันายริๆ แบฮยอนอ่าาาาา” พูบร่าสู็ลุึ้นนั่่อนะโน้มัวเ้าไปอร่าบา
“ฮึ ฮื่ออออ านยอล หยุพู ฮื่อออ” ร่าบาร้อไ้นัวโยน
“โอ๋ ัวเี้ยอหูาไม่ร้อนะ ันไม่อบให้นายร้อไห้เลยริๆ” านยอลึอแบฮยอลแน่นึ้น
“ฮื่ออออ ฮึ ฮื่อออออ านยอลอ่า”
“โอ๋ๆ ไม่ร้อนะ” านยอล้มเ็น้ำาให้แบฮยอนอย่าเบามือ แ่เหมือนมีแรึูบาอย่าทำให้ใบหน้าอทัู้่เลื่อนเ้าหาัน้าๆ นในที่สุริมฝีปา็แนบิิับและบเบียันในที่สุ
“อื้มมมมม” แบฮยอนราเมื่อรู้สึว่าัวเอเริ่มาอาาศหายใ านยอลึผละออเล็น้อย ่อนะรั้ท้ายทอยอแบฮยอนมาประบูบอีรั้ ูบรั้นี้้าและเนินนานว่ารั้ที่แล้ว ผ่านไปนานพอสมวรานยอลึผละออาแบฮยอน่อนะระิบ้าหูร่าบาเบาๆ
“านยอลรัแบฮยอน หูารัาี่ าโ่รััวเี้ย ัมโบ้รัหมาน้อยนะ”
“อื้อออออ านยอล”
“ทำไมอ่า เินหรอ”
“เออิ”
“แล้วแบฮยอนรัานยอลไหม”
“อื้มมมมม”
“ไรนะ?”
“รั!”
ความคิดเห็น