[Fic reborn]D69 love Complacent พอใจที่ได้รักเธอ(D18 6927 1827)

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

  ฟิกนี้เกิดจากความเวิ้นเหวอของไรต์และเพื่อนไรต์ = =''  

ซึ่งนิสัยของเราทั้งคู่ก็แตกต่างกันอย่างสุดหูรูดงานเลยออกมาแบบงงๆ
ไรต์ = ดร่าม่าจัด
เพื่อนไรต์ = รั่ว บ้า ฮา
 

การเรียงคำการบรรยายและการเข้าถึงอารมณ์ถ้าไม่ดีพอก็ขอความกรุณายกโทษให้ด้วย TxT

เนื่องจากเป็นนักเขียนมือใหม่อยากให้แก้อะไรก็เชิญติได้เพื่อนำไปพัฒนานะค่ะ *^*

 ขอขอบคุณธีมสวยๆ


ผลงานของเราและเพื่อนๆ >0<





 

cinnamon

เนื้อเรื่อง

“ ช่วยมาที่สวนสาธารณะ หน่อยนะมุคุโร่ซัง ”

“

 มาหาชั้นที่สวนสาธารณะม้าพยศ ”

“

 ครับวองโกเล่ ”

“ อือจะไปเดี๋ยวนี้แหละเคียวยะ ”





     ณ สวนสาธารณะ นามิโมริ

               ในเย็นนี้  สึนะ และ ฮิบาริ  นัด มุคุโร่ และ ดีโน่ มาที่สวนสาธารณะนามิโมริในวันนี้เพื่อที่เหตุผลบางอย่าง...ที่อาจจะไม่ดีเท่าไหร่นัก...


          “ ชั้นขอโทษนะมุคุโร่เราคงจะไปกันไม่ได้ ” 
ชายร่างบางผมสีไม้โอ๊คหลุบหน้าลงพร้อมด้วยวิ่งจากไปทิ้งให้ร่างสูงนิ่งอยู่ตรงนั้น




          “ เราเลิกกันแถอะ ม้าพยศ...และนายคงรู้นะว่าชั้นมีเหตุผล ” 
ฮิบาริกล่าวพร้อมกับเดินจากไปเช่นกันพร้อมกับฝนที่เริ่มโปรยปรายลงสู่พื้นดิน
.
.
.
.
.



มันคงจะเป็นการบอกเลิกที่ดีในการ  " เริ่มต้น " กับคนรักใหม่




               สึนะวิ่งฝ่าฝนมาเรื่อยๆ จนวิ่งมาไม่พ้นโกคุโยแลนด์ก็ล้มลง  มุคโร่ที่ยืนอยู่รีบวิ่งเพื่อ
ที่จะเข้าไปรับร่างบางมิให้ล้มลงกับพื้นแล้วก็โดนตัดหน้าไปเสียก่อน...



          “ คุณมาทำไมครับ ” ร่างสูงยืนมองชายหนุ่มที่กำลังประคอง ‘คนรัก’ของตนอยู่





“ ฮิบาริ เคียวยะ ”

 



          “ มาช่วยคนรัก ” 
มุคุโร่เบิ่งตากว้างและรู้สึกหายใจไม่ออก เหตุเพราะว่า  ‘โดนแย่งของรักไปนั้นเอง’ 

ฮิบาริกับสึนะเดินกลับด้วยกันโดย  ซาวาดะ สึนะโยชิ

มีความผิดเล็กๆที่ทำให้มุคโร่เจ็บปวดแต่ก็เลือกที่จะหันหลังให้กับเขาเพื่อที่จะไปเริ่มรักใหม่กับ

ฮิบาริ...

ความเจ็บปวดเจียนตายกลับมาแล้ว....พร้อมกับความหวังสุดท้ายในการมีชีวิตที่ดับสูญ...

เขาจากเราไปแล้ว.... ซาวาดะ  นภาผืนนั้นจากหมอกที่อ่อนแอนี้ไปแล้ว

              ฉับพลันฝนที่ตกใส่มุคโร่ก็หายไปพร้อมกับปรากฏร่างสูงของดีโน่ที่ยืนกางร่มให้ด้วย
ความเป็นห่วง


          “ ตากฝนนานๆ เดี๋ยวก็ไมสบายหรอก ” ชายผมทองกล่าวกับคนตรงหน้า

          “ ผมไม่ต้องการความช่วยเหลือจากมาเฟียอย่างคุณ ” มุคุโร่ตอบปนหน้าเศร้า 

          “ ชั้นรู้ว่านายอยากร้องไห้ นายร้องไห้ให้ชั้นเห็นได้ไหม ” มุคโร่เงยหน้าขึ้นมาด้วยสีหน้าเย็นชา

          “ ร้องไห้งั้นหรือ?  ผมเลิกใช้วิธีอ่อนแอแบบนั้นมานานแล้วมีทำไปก็ไม่มีอะไรดีขึ้นมา
     มีแต่จะยิ่งเจ็บปวดมากขึ้น” มุคโร่พูดพลางก้มหน้า 

ใช่ถึงจะร้องไห้หรือทรมาณสักเพียงไหน
ความเจ็บปวดก็ไม่เคย...ไม่เคยจางหายไปสักครั้ง

การที่มีวองโกเล่อยู่มันคือความหวังในการใช้ชีวิตของผม  

แต่ตอนนี้ไม่มีเขาแล้วผมก็ไม่มีความหวังที่จะต้องอยู่บนโลกที่น่ารังเกียตรนี้ต่อไป

          “ กรรมหนักกว่าเดิม ” ดีโน่คิดพลางทำสีหน้าเหนื่อยใจ  เป็นคนที่เข้าใจอะไรยากจริงๆ 

          “ ถ้านายเก็บกดมากไป นายก็ต้องร้องอยู่ดีนั้นแหละ ” ไม่พูดอย่างเดียวดีโน่ยังสือ
วิสาสะสวมกอดมุคุโร่โดยที่เจ้าตัวยังไม่ทันตั้งตัว  

          “ ทำอะไรหนะ คาบัคโรเน่ ปล่อยผม ” ร่างบางดิ้นไปมาด้วยความตกใจ

          “ แถอะน่า มุคุโร่  หัดรักตัวเองบ้างสิ ” ดีโน่ขึ้นเสียงใส่เล็กน้อย

ชายตาสองสีหยุดการกระทำของตน

ขอบตาของมุคโร่แดงก่ำความรู้สึกหลากหลายที่ผ่านเข้ามาจากอ้อมกอดนี้

“อบอุ่น”

          “ ร้องสักทีนะ ” ดีโน่พูดเบาๆหลังจากรู้สึกมีของเหลวอุ่นๆที่หน้าอกของตัวเอง

     แต่ถึงกระนั้นก็ไม่มีเสียงสะอื้นจากคนในอ้อมกอด มุคุโร่ผละดีโน่ออกด้วยใบหน้าแดงก่ำไป
ถึงหู ตาสีไม่เข้าคู่หรี่ลงด้วยความเขินอายจากการกระทำเมื่อครู่ [แรดอะ//ไรต์]
          ดีโน่ยิ้มๆน้อยเมื่อมองคนตรงหน้า “ น่ารัก ”

          “ มะมองอะไรกันครับ ” มุคโร่ที่เริ่มวางตัวไม่ถูกได้แต่ขย่ำชายเสื้อตัวเองแก้เขิน

ความรู้สึกนี้มันคืออะไรกัน? 

          “ ฮ่าๆ เปล่าๆ ” ดีโน่ตอบพลางหน้าขึ้นสีระรื่นมุคุโร่เห็นดังนั้นก็ยิ่งทำอะไรไม่ถูก
จึงตัดสินใจวิ่งฝ่าฝนกลับโกคุโย ดีโน่ชายตามองร่างบางที่วิ่งกลางสายฝนอย่างพินิจ
ผมสีไพลินยาว(?)สลวย ใบหน้าเข้ารูปคมคาย ตาสีแดงน้ำเงิน ริมฝีปากบาง รูปร่างบางได้สัดส่วน
ยิ่งวิ่งกลางสายฝนยิ่งเซ็กซี่เข้าไปใหญ่ [หะหื่นอะ] 


ร่างบางระหงส์วิ่งไปกลางสายฝนด้วยใบหน้าแดงจัด 
          “ เราทำอะไรลงไปเนี่ย!!! ” มุคุโร่คิดพลางวิ่งมาถึงโกคุโย บ้าน(ร้าง)อันเป็นที่รัก เมื่อเดินเข้าไปก็ต้องแปลกใจเพราะไม่คิดว่าจะเจอเขาอีกครั้ง



          “ ดีโน่ !?! ”

          “ ฉันกลัวว่านายจะเป็นหวัดหนะเลยเอาผ้าห่มกับเสื้อที่รถมาให้เปลี่ยนหนะแต่ดูท่าพายุ
จะเข้าขอรบกวนหลบฝนก่อนนะ ” มุคุโร่ขมวดคิ้วเล็กน้อยแต่ก็ยอมใจอ่อน

          “ แล้วแต่คุณแถอะครับ ” เด็กหนุ่มเอ่ยพลางหน้าแดงนิดหน่อยพร้อมกับเดินไปทางโซฟา
และหยิบเสื้อเชิตแขนยาวสีขาวมาตัวนึงเพื่อที่จะไปเปลี่ยน

     มุคุโร่หันซ้ายขวาเพื่อจะหาที่เปลี่ยนเสื้อแต่คงไม่พ้นหลังโซฟานี่แหละ...


     มุคุโร่ถอดเสื้อนอกออกพร้อมกับพาดไว้ที่โซฟา 

          “ คะคาบัคโรเน่ หะหันไปสิครับ ” ชายผมสีไพลินเอ่ยเมื่อจะเริ่มถอดกางเกงเพราะดีโน่ยังมองอยู่

          “ อะอืม โทษทีๆ ” ดีโน่หันหลังพร้อมกับหลับตา เมื่อมุคุโร่มั่นใจว่าไม่แอบมองก็เริ่ม
ถอดเสื้อผ้าออกเพราะกลัวเป็นหวัดแถอะถึงยอมเปลี่ยนแถมผมมีแค่ชุดนักเรียนแค่2ชุดเอง
อีกชุดก็ส่งซักอยู่ด้วย TT

          ' เฮ้อ เสื้อใหญ่ไปไหมเนี่ยหลวมๆอะ ' ร่างบางลอบถอนหายใจเบาๆโชคดีที่ชายเสื้อยาว
เกือบถึงเข่า

          “ หันมาได้แล้วครับคุณก็ไปเปลี่ยนซะ ” เมื่อดีโน่หันมาก็ต้องรีบเอามือมาปิดจมูกเพราะ
เกรงว่าของเหลวสีแดงจะไหลออกมา

          “ มะมีอะไรหรือครับ? ” มุคุโร่พูดด้วยความอายดีโน่ขยับเข้ามาใกล้และมุคุโร่ที่ตกใจ
นิดหน่อย  จึงถอยหลังจนไปสะดุดขาตัวเองลงไปนอนอยู่บนโซฟา ดีโน่ก็ได้จังหวะขึ้นคร่อมทันที

[ว่าไงน๊าาา=[]=]



          “ นี่มุคุโร่ นาย...อยาก 'ยั่ว' ชั้นรึไง ” คนข้างล่างถึงกับถลึงตาใส่   ใครกันเล่าที่ให้เขาใส่ชุดนี้!!!

          “ ออกไปนะครับคาบัคโรเน่ ” ร่างบางพยายามดันคนตรงหน้าให้ออกไปแต่ดูเหมือนจะ
ไม่เป็นผลแถมยังถูกรวบมือทั้ง2ข้างไว้

          “ เธอรู้รึปล่าวทำไมเคียวยะถึงบอกเลิกชั้น... ” ดีโน่เอ่ยขึ้นทำให้มุคุโร่พูดสวนแทบจะทันที

          “ เพราะ ' ฮิบาริ เคียวยะ ' รัก ' ซาวาดะ สึนะโยชิ ' ไงครับ ” มุคุโร่พูดด้วยน้ำเสียงมั่นใจ

          “ เหตุผลหนะยังมีอีกข้อ... เพราะชั้น 'รัก' เธอยังไงหละ มุคุโร่ ” เด็กหนุ่มมองคนอายุมากกว่า
ด้วยความตกใจ

" -เราเลิกกันแถอะ ม้าพยศ...และนายคงรู้นะว่าชั้นมีเหตุผล- "
เหตุผลก็คือดีโน่รักมุคุโร่นั้นเอง...

“ แล้วเธอรักชั้นบ้าง อุ๊บ ” ยังไม่ทันที่ร่างสูงจะพูดจบมุคุโร่ก็กดคอคนตรงหน้าลงมาพร้อม
ประกบปากทั้งสองจูบกันอยู่เนินนาน มุคุโร่ค่อยๆถอนริมฝีปากออกพร้อมกับน้ำตาคลอเบ้า

“ Ti amo Cavallo Refrattario ” 
( ผมรักคุณครับ ม้าพยศ ) 

ดีโน่คว้าร่างบางเข้ามากอดด้วยความปิติยินดี

“ Grazie Mukuro ”
( ขอบคุณนะ มุคุโร่ )

 

ขอขอบคุณที่เข้ามาอ่านและที่สำคัญช่วยเม้นต์หน่อย T T