คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #18 : อัดอั้น
“....ทิตย์ สตาร์พ่อเข้าใจนะว่าลูกยังโกรธพ่ออยู่ แต่ว่า...”ชายที่ขึ้นชื่อว่าได้เป็นพ่อจู่ๆก็เงียบไปราวกับว่าหากพูดต่อจะกลายเป็นการเติมเชื้อไฟเสียมากกว่า
“…..”
แต่ทว่า...
“คุณลุง เป็นพ่อของหนูเหรอคะ?”จู่ๆไข่มุกก็ถามขึ้นท่ามกลางความเงียบ
“ไข่มุก!”สองพี่น้องที่ไม่คิดว่าไข่มุกจะถามคำๆนี้ออกมา เพราะปกติแล้วไข่มุกนั้นเป็นคนที่กลัวคนแปลกหน้าที่หากเป็นคนที่อายุมากกว่า ซึ่งอาการตกใจนี้ก็ทำให้เด็กน้อยตกใจเช่นกัน
“ทำไมเหรอคะ?หนูทำอะไรผิดเหรอคะ”สาวน้อยเริ่มเปลี่ยนสีหน้าจากสงสัยเป็นกลัวแทน
พี่ชายอย่างทิตย์ที่เห็นอาการของน้องสาวตัวน้อยเป็นแบบนี้ก็ได้แต่ถอนหายใจยาวและพยายามควบคุมอารมณ์ไว้ และบอกกับสตาร์ว่า
“สตาร์ พาไข่มุกออกไปหาอะไรกินก่อนไป เดียวทางนี้พี่คุยธุระก่อน”
“....ก็ได้ ไปเถอะไข่มุก ไปกินไอติมกัน”สตาร์ที่เห็นสีหน้าของพี่ชายแล้วจึงได้ทำตามที่พี่ชายของตัวเองสั่ง “จะไปด้วยกันหรือจะอยู่นี่”หลังพูดจบก็เดินผ่านซันไปราวกับว่าเป็นการชวนในแบบของเธอซึ่งคำตอบของซันแน่นอนว่า...
“ไปสิครับ” ไม่งั้นผมเครียดตายแน่ๆ T^T ซันคิดอย่างหวาดๆพลางเดินตามสองสาวไป
หลังจากนั้น
หลังจากที่น้องๆออกไปสักพักทิตย์ก็ยังไม่ได้พูดอะไรกับคนที่ขึ้นชื่อว่าเป็นพ่อตัวเอง ซึ่งตอนนี้ทั้งคู่อยู่คนละมุม หรือจะบอกว่าชายหนุ่มจงใจไม่เข้าใกล้มากกว่าซึ่งชายวัยกลางคนนั้นนั่งอยู่โซฟา ส่วนชายหนุ่มยืนกอดอกมองออกไปนอกหน้าต่างอยู่มุมห้องราวกับขบคิดบางอย่างอยู่ จนกระทั่งชายวัยกลางคนนั้นเป็นคนเริ่มต้นบทสนทนาขึ้นมา
“ตอนนี้ลูกทำงานอะไรอยู่ละ?”
“....”ไม่มีเลขหมายที่ท่านเรียกในขณะนี้ - -
“เอ่อ...แล้วตอนนี้ลูกมีแฟนรึยัง?พามาให้พ่อรู้จักหน่อยสิ ^^” เอาวะความพยายามอยู่ที่ไหน....
“….”
“แล้ว....น้องๆดื้อกันไหม?” T^T
“….”
“….” และความพยายามก็อยู่ที่นั้นT^T
เนื่องจากทิตย์ไม่ยอมตอบสักคำถาม ชายวัยกลางคนจึงต้องยอมแพ้ทำให้ห้องกลับสู่ความเงียบอีกครั้ง
“คุณมาทำอะไรกันแน่”หลังจากเงียบอยู่นาน ชายหนุ่มก็ได้ถามขึ้นหลังจากเงียบไปนานพร้อมกับเดินมาที่โซฟาที่ชายวัยกลางคนนั่งอยู่
“พ่อก็แค่อยากมาเยี่ยมลูกๆ ^^”ชายวัยกลางคนตอบยิ้มๆถึงแม้เขาจะรู้สึกเจ็บปวดที่ลูกชายตัวเองเรียกแทนตัวเขาว่า ‘คุณ’ ไม่ใช่ ‘พ่อ’ แต่อย่างน้อยก็ยอมพูดกับเขาแหละนะ
“เหอะ...อยากมาเยี่ยมงั้นเหรอ”ชายหนุ่มเหยียดยิ้ม
“ถ้าแค่อยากมาเยี่ยมจริงๆแล้วหลายปีที่ผ่านมาทำไมคุณถึงไม่ยอมมาพวกเราล่ะ! ทำไมตอนที่เราลำบากอยู่คุณกลับสุขสบาย! ตอนที่ชีวิตเราสามพี่น้องอยู่ในด้านลบคุณไปอยู่ที่ไหนล่ะ!! ตอนที่ออกมาจากบ้านครั้งแรกสตาร์ร้องไห้หาคุณทุกคืน!! แล้วคุณล่ะเคยคิดถึงน้องบ้างรึป่าว? แถมไข่มุกที่คุณเอามาให้ผมกับสตาร์น้องสงสัยว่าพ่อกับแม่ไปไหนทุกวันพวกเราตอบน้องไม่ได้ด้วยซ้ำ จนถึงทุกวันนี้น้องไม่ถามแล้ว เพราะอะไรรู้ไหม เพราะเราสองคนไม่เคยเลี้ยงน้องให้รู้สึกว่าน้องขาดความรักไงล่ะ! เพราะไม่อยากให้น้องเป็นเหมือนเราไงล่ะ!!”ชายหนุ่มนั้นตอนนี้เขาไม่รู้ว่าเขาจะรู้สึกอย่างไรก่อน โกรธ น้อยใจ เสียใจ ซึ่งตอนนี้มันปนกันมากมายไปหมด
“....พ่อ...ขอโทษจริงๆ”
“ถ้ามาเพื่อที่จะพูดแค่นั้นก็กลับไปเถอะ” สิ้นเสียงชายวัยกลางคนก็มีเสียงตอบทันทีแต่ไม่ใช่เสียงของชายหนุ่มที่พึ่งระเบิดอารมณ์ไปเมื่อกี้ แต่เป็น...
“สตาร์!!”ทิตย์ที่เห็นสตาร์ยืนอยู่ด้านหลังตนเองก็รู้สึกแปลกใจเพราะสิ่งที่เขาเห็นคือ เธอมาคนเดียว!
สตาร์ที่เห็นสีหน้าพี่ชายที่บ่งบอกถึงความสงสัยหลากหลายเธอเลยไม่ได้ตอบอะไร......ใช่ เธอไม่ได้ตอบอะไร -_-
“สตาร์ ทำไมถึงมาอยู่นี้”เมื่อนึกได้ทิตย์จึงยิงคำถามใส่น้องสาวสุดที่รัก -_-
“ก็นี่บ้านฉัน ทำไมอยู่ไม่ได้ -_-?”
“ขอบใจ -_-*”
“ไม่เป็นไร”
“ยัยเด็กบ้า >0< พี่หมายถึงว่าพี่บอกให้เธอออกไปก่อนไม่ใช่รึไงเล่า!” หลังจากโดนน้องสาวกวนประสาทไปสักพักคนเป็นพี่เลยอดไม่ได้ที่จะปรี๊ดเล็กๆ เนื่องจากน้องสาวคนนี้ช่าง..กวนประสาทคนได้หน้านิ่งมาก -*-
“ก็ใช่”
“แล้วทำไมถึง...” ยังไม่ทันที่ชายหนุ่มจะพูดจบหญิงสาวก็พูดแทรกขึ้นมาซะก่อน
“ตอนแรกก็ว่าจะทำแต่ว่า...”
ความคิดเห็น