คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #17 : สิทธิ์
หลังจากนั้นซันก็ได้กลายมาเป็นแขกประจำบ้านของสตาร์ เนื่องจากซันจะแวะมาหาสตาร์ทุกๆวันพร้อมกับซื้อขนมติดมือมาฝากทุกคนในบ้านจนกลายเป็นเรื่องปกติไป จนถ้าวันไหนซันไม่มาก็อาจจะกลายเป็นเรืองแปลกไปก็เป็นไปได้
ปิ่ง ป่อง
"ใครมาน่ะ"ทิตย์ที่กำลังจัดของเข้าตู้อยู่นั้นหยุดชะงักมือพลางหันไปถามน้องสาวทั้งสองที่นั่งเล่นกันอยู่
"สงสัยเป็นพี่ซันแน่ๆเลยค่ะ เดียวหนูไปเปิดให้นะคะ"พูดจบไข่มุกก็วิ่งไปเปิดประตูทันที แต่คนที่อยู่หน้าประตูนั้นกลับไม่ใช่คนที่เด็กน้อยคิดไว้แต่อย่างใด
"เอ่อ..คุณลุงมาหาใครเหรอคะ?"ไข่มุกถามด้วยเสียงกล้าๆกลัวๆ แต่ผู้มาใหม่ก็ยังไม่พูดอะไรจนสตาร์เดินออกมาตามเนื่องจากสังเกตเห็นสิ่งผิดปกติ
"ใครมาไข่มุก....!!!"เสียงของสตาร์แทบจะหายลงคอไปเมื่อเห็นคนที่ยืนอยู่หน้าประตู แต่เมื่อเธอตั้งสติได้เธอก็เอ่ยถามเสียงเย็นว่า "มาหาใคร"
"นี่เหรอวิธีต้อนรับแขกของบ้านนี่"ชายวัยกลางคนพูดพลางกระตุกยิ้ม ซึ่งต่างจากสตาร์ที่อยากจะบีบคอเขาซะตรงนั้น!! แต่ก่อนทีสตาร์จะได้ทำอย่างที่ใจอยากจะทำเสียงคุ้นหูของบุคคลที่คุ้นเคยก็ดังมาซะก่อน
"อ้าว สตาร์มีแขกเหรอ ไว้เดียวมาวันหลังดีกว่านะ"ซันว่าพลางยิ้มให้ และทำท่าจะหมุนตัวกลับไปทางเดิมแต่เสียงของสตาร์ก็ดังขึ้นซะก่อน
"ไม่ต้องหรอก เข้ามาสิ"พูดจบหญิงสาวก็เดินเข้าไปในห้องโดยที่ไม่ลืมที่จะฉุดมือของน้องสาวตัวเองเข้าไปด้วยและไม่สนใจชายทั้งสองที่ยืนอยู๋หน้าห้องทั้งผู้มาใหม่และผู้ที่มาก่อนแล้ว
หลังจากนั้นบรรยากาศในห้องก็เกิดมาคุขึ้นมาทันทีที่ ซึ่งแน่นอนว่าที่จะเป็นเพราะใครไปไม่ได้นอกเสียจากผู้ที่หญิงสาวจะไม่อยากให้มาหาเธอเลย ซันที่มานั่งอยู่ด้วย(เพราะโดนบังคับ)เมื่อเห็นว่าบรรยากาศมาคุมากเลยคิดว่าต้องทำอะไรสักอย่าง
"เอ่อ...สตาร์ผมซื้อขนมมาฝากน้องไข่มุกแล้วก็เค้กมาฝากสตาร์ด้วยนะ"ซันชูถุงขนมให้ดูพลางยิ้มแหยๆ
"ขอบใจ"สตาร์ตอบสั้นๆ ซึ่งทำให้คนพูดนั้นถึงกับไปไม่เป็นเลยทีเดียว
"^^;;" ก็เข้าใจอ่ะนะว่าปกติก็พูดน้อยแต่ทำไมวันนี้รู้สึกแปลกฟะT^T ซันคิดอย่างหวาดๆ
"เธอเป็นเพื่อนของสตาร์เหรอ"ชายวัยกลางคนที่นั่งกอดอกมองอยู่สักกพักเอ่ยถามขึ้น ทำเอาซันสะดุ้งขึ้นมา
"อ่ะครับ ใช่ครับ ผมชื่อซันครับ เรียนมหาวิทยาลัยเดียวกับสตาร์ครับ ^^"ซันแนะนำตัวพลางยิ้มให้
"อืม หน้าตาเธอหล่อดีนะ มีแฟนรึยังเนี่ย"
"เอ่อ...ขอบคุณครับ ยังไม่มีหรอกครับ"ชายหนุ่มตอบอย่างงงๆที่จู่ๆชายผู้ไม่รู้จักกันก็ทักทายอย่างเป็นกันเองขนาดนี้
"แล้วเธอ...."ยังไม่ทันที่จะได้ถามอะไรต่อ เสียงเด็ดขาดของสตาร์ก็ดังขึ้นขัดจังหวะสนทนาซะก่อน
"พอสักทีจะได้ไหม!"หญิงสาวมองฝ่ายตรงข้ามด้วยสายตาเยือกเย็นที่เหมือนกับว่าไม่ใช่แค่ฝ่ายตรงข้ามที่รู้สึกได้เท่านั้นทุกคนในห้องเองก็รู้สึกเย็นวาบเช่นกัน
"คุณน่ะมีธุระอะไรก็ช่วยพูดๆแล้วก็กลับไปซะ แต่ถ้าไม่มีก็กลับไปซะ"สตาร์ว่าพลางชี้ประตู ทำเอาอีกฝ่ายหน้าเสียไปเลยแต่ก็ปั้นยิ้มมาได้อีก
"ฉันแค่อยากมาหาไม่ได้รึไงกัน"
"ไม่ได้ เรื่องนั้นคุณก็รู้ดีที่สุดนะ"ทิตย์ที่ยืนฟังอยู่นานก็พูดแทรกขึ้นมาด้วยสีหน้าเรียบเฉย ทำเอาซันมองหน้าด้วยความแปลกใจ เพราะเท่าที่รู้จักกันมาทิตย์นั้นเป็นคนที่สนุกสนานร่าเริงเหมือนๆกับเขาแต่ดูจากที่คราวนี้เขาใช้น้ำเสียงและสีหน้าแบบนี้แล้ว คงจะเป็นเรื่องใหญ่น่าดูT^T
"แล้วฉันจะทำยังไงพวกเธอถึงจะยกโทษให้ฉัน"ชายวัยกลางคนขมวดคิ้วเครียด
"คุณไม่ได้มีค่าขนาดที่พวกเราพี่น้องต้องโกรธหรอกนะ"
"!!!"ไม่ใช่แค่ชายวัยกลางคนเท่านั้นที่อึ้งไปกับคำพูดนั้นของสตาร์แต่ซันเองก็อึ้งไปด้วยเช่นกัน
ดูท่าทางแล้วน่าจะแค้นฝังหุ่นเลยนะเนี่ยซันคิดอย่างหวาดๆ
"แต่ยังไงฉันก็มีสิทธิ์ในตัวของไข่มุกอยู่ดี"ชายวัยกลางคนเริ่มขึ้นเสียงเมื่อเห็นแบบนั้นทั้งสตาร์และทิตย์ต่างก็แค่มองหน้ากันนิ่งๆ
"ถ้าคุณคิดว่าคุณยังมีสิทธ์ล่ะก็นะ"ทิตย์เว้นจังหวะพร้อมกับมองด้วยสายตาเย็นชา"เขาได้เรียกคุณว่าพ่ออสักคำรึยัง?"
"!!!"
ความคิดเห็น