คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : เมื่อ8ปีก่อน
8ปีก่อน
เมื่อตอนนั้นฉันอายุประมาณ7ขวบ ฉันไปเล่นที่ตึกร้างที่นึงที่มีข่าวลือว่าชอบมีวิญญาณออกมาตอนกลางคืนฉันเลยอยากเห็นวันนั้นฉันเลยแอบไปที่นั้นคนเดียว แต่พอไปที่นั้นตอนที่ฉันกำลังปีนขึ้นไปบนหลังคารถยนต์เก่าๆคันนึง หลังคารถก็เกิดพังลงมาทำให้ฉันร่วงลงไปกระแทกกับเบาะถึงแม้วาจะไม่สูงมากและมีเบาะรองรับอยู่แต่ด้วยความที่ตอนนั้นยังเป็นเด็กบวกกับว่าตกใจอีกเลยทำให้ฉันร้องไห้ออกมาจนเวลาผ่านไปไม่รู้นานแค่ไหนฉันเผลอหลับไปตอนไหนฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่จู่ๆก็มีเสียงใครคนนึงดังขึ้นมาจากนอกรถทำให้ฉันค่อยๆลืมตาตื่นแล้วก็เห็นว่าคนที่อยู่ด้านหน้าฉันคือเด็กผู้ชายคนนึงอายุก็น่าจะรุ่นเดียวกับฉันแต่เพราะมันมืดหรืออะไรก็ไม่รู้ทำให้ฉันเห็นหน้าไม่ชัดเท่าไร
“เข้าไปทำอะไรในนั้นเหรอ?”เด็กผู้ชายคนนั้นถาม
“ช่วย ช่วยสตาร์ด้วยค่ะ”
“ช่วย?อ่ะ โอเคๆ เดียวฉันหาวิธีก่อนนะ”
พอเด็กผู้ชายคนนั้นพูดจบก็เหมือนกับว่าเด็กผู้ชายคนนั้นวิ่งไปหาอะไรบางอย่าง ฉันรอสักพักฉันก็ได้ยินเสียงประตูรถเปิดออกจากด้านนอกแล้วคนที่ฉันเห็นหน้าเป็นคนแรกก็คือพี่ชายฉัน
“สตาร์!!”พี่ทิตย์พูดขึ้นอย่างดีใจพร้อมกับดึงฉันไปกอด ฉันเอาแต่ร้องไห้อย่างดีใจที่ได้เจอหน้าพี่ชายตัวเอง
พอผ่านไปสักพักฉันก็ถามพี่ชายฉันว่ารู้ได้ยังไงว่าฉันอยู่ที่นี่
“ก็มีเด็กผู้ชายวิ่งมาบอกพี่น่ะสิ เป็นเด็กที่อายุน่าจะเท่ากับเราเลยแถมยังดูคล่องด้วยนะ”พี่ทิตย์อธิบายยาว ฉันก็ได้แต่พยักหน้ารับรู้เท่านั้นและพอฉันกลับไปถึงบ้าน พ่อกับแม่ก็แนะนำให้ฉันรู้จักกับ’โย’ที่เป็นลูกชายของเพื่อนพ่อซึ่งลักษณะก็ดูเหมือนกับที่พี่ทิตย์บอกเป๊ะๆเลย ฉันเลยไปถามพี่ทิตย์ว่าใช่คนนี้รึป่าว พี่ทิตย์ก็บอกว่าใช่ เท่านั้นล่ะฉันถึงรู้จักกับโยได้
“หายสงสัยรึยังล่ะ?”หลังจากสตาร์เล่าจบทั้งสองคนก็เดินมาจนถึงคอนโดของสตาร์ แต่ฝนก็ยังไม่ทำท่าว่าจะหยุดง่ายๆเลยซะด้วย
“งั้นไว้เจอกันใหม่นะครับ ^_^”ซันยิ้มให้ก่อนที่จะหมุนตัวเดินกลับไปทางเดิม แต่ยังไม่ทันที่จะได้เดินไปไหนสตาร์ก็คว้ามือชายหนุ่มเอาไว้ซะก่อนทำเอาชายหนุ่มต้องหันมองและเลิกคิ้วอย่างสงสัย
“ดูท่าว่าอีกนานกว่าฝนจะหยุดตก นายเข้าไปนั่งรอฝนหยุดที่ห้องฉันก่อนไหม?”หญิงสาวพูดเสียงเรียบด้วยใบหน้านิ่งๆต่างจากชายหนุ่มที่ตกใจจนโอเว่อร์หนัก ช็อกคาที่ไปแล้ว - -
“ที่ห้อง?ของสตาร์? เหรอครับ”ซันถามย้ำ สตาร์ไม่ได้ตอบอะไรเพียงแค่พยักหน้าแทนคำตอบ
“(-_-)(_ _)(-_-)(_ _)”
“”O_O OoO”
“อะไรของนายแค่ฉันชวนไปนั่งหลบฝนทำไมต้องทำหน้าประหลาดๆแบบนั้นด้วย? - -”สตาร์เลิกคิ้วมองอย่างงงๆก่อนจะพูดต่อ”เอาเถอะ แล้วแต่นายถ้าจะยืนอยู่ตรงนี้ก็เรื่องของนาย ฉันขึ้นห้องก่อนล่ะ ขอบใจที่มาส่ง”พูดจบหญิงสาวก็เดินตรงไปที่ลิตฟ์ทันที
“อ่ะ เดียวๆ รอก่อนสิครับ ผมยังไม่ได้พูดอะไรเลยนะสตาร์”ซันรีบเดินตามสตาร์ไปทันที
ห้อง543
แอ็ด
“กลับมาแล้ว”
“พี่สตาร์กลับมาแล้ว เย้ๆ”ยังไม่ทันที่สตาร์จะได้ถอดรองเท้าให้เสร็จ เสียงของไข่มุกก็ดังออกมาทั้งๆที่ยังไม่ทันเห็นตัวเลยด้วยซ้ำ
“โวยวายอะไรทุกครั้งที่พี่กลับมา - -”หญิงสาวว่าอย่างหนายๆ
“ก็กว่าพี่สตาร์จะกลับหนูก็ไม่รู้จะเล่นกับใครนี่คะ”เด็กน้อยว่าพลางทำหน้างอน แต่ยังไม่ได้พูดอะไรต่อเสียงอีกเสียงอีกขัดขึ้นซะก่อน
“แล้วไอ้ที่เล่นกับพี่ทุกวันทั้งวันนี่ไม่เรียกว่าเล่นเหรอแม่หนูน้อย - -”ทิตย์ที่เดินมาได้ยินเข้าก็เอามือขยี้หัวน้องสาวตัวเล็กเบาๆอย่างหมั่นเขี้ยว
“ก็พี่ทิตย์เป็นผู้ชายนี่คะ เล่นไม่สนุก แบร่ :P”ไข่มุกว่าพลางหันไปแลบลิ้นให้พี่ชาย แต่ก่อนที่จะได้โต้วาทีอะไรกันอีกเสียงของสตาร์ก็ดังขึ้นขัดซะก่อน
“พอๆ ก่อนจะเถียงอะไรกันอีกสนใจคนหน่อยสิ”ทันทีที่พูดจบสองพี่น้องก็ชะงักและหันมองชายหนุ่มผู้มาใหม่อย่างพร้อมเพรียงกันทันที
“ใครน่ะ?”ทิตย์จ้องซันด้วยสายตาที่ต่างจากเมื่อครู่ทันทีจากสายตาขี้เล่นกลายเป็นสายตาที่ดุดันขึ้นมาทันทีราวกลับมีคนกดเปลี่ยนระบบ
“เอ่อ...คือผม”เมื่อซันเห็นสายตาของทิตย์ที่จ้องมองตัวเองไม่กระพริบก็ทำเอาพูดไม่ออกทันที ซึ่งสตาร์ที่เห็นแบบนั้นก็ได้แต่ถอนหายใจเบาๆก่อนจะตอบคำถามแทนชายหนุ่ม
“เขาเป็นเพื่อนที่มหาลัยชื่อซัน จบนะ”
“จบกะได้ -3-”ทิตย์ทำหน้าอย่างขัดใจเพราะรู้ว่าถึงจะบอกว่าไม่จบยังไงน้องสาวของเขาก็ไม่พูดอะไรต่ออยู่ดี
สู้ไปถามเอาจากเจ้าตัวเลยง่ายกว่าเยอะ หึหึ ทิตย์คิดพร้อมกับหันไปจ้องหน้าซัน ทำให้ซันสะดุ้งทันทีที่สบตากับทิตย์ผู้เป็นพี่ชายของสตาร์
งานนี้ตูจะรอดออกไปครบสามสิบสองไหมเนี่ย T^T พ่อแก้วแม่แก้วช่วยลูกด้วย
ความคิดเห็น