ป้องรัก ห่มใจ

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

ป้องรัก ห่มใจ

*****************************************

เพราะผิดหวังในความรักจนจะฆ่าตัวตาย ทำให้แพทย์หญิงราชาวดี หรือ หมอแก้ม ต้องตามพี่ชายมาพักใจอยู่ที่ค่ายทหารพรานริมชายเแดน ที่นี่เธอได้พบกับ ผู้กองกรันณ์ 

ทหารพรานรูปหล่อที่ขึ้นชื่อในเรื่องของความดิบและเถื่อน ผู้ที่เก่งกาจในเรื่องการรบแบบรอบด้าน 

แต่ทว่าหัวใจของเขากลับอ่อนโยนทุกครั้งเมื่อยามได้อยู่ใกล้เธอ

เขาสอนให้เธอเห็นคุณค่าของชีวิต ใช้ความรู้ความสามารถที่มีช่วยเหลือคนอื่น 

สอนให้เธอเข้มแข็งขึ้นและไม่ต้องหวั่นกับอะไรทั้งนั้น

จนหัวใจที่เต็มไปด้วยบาดแผลของเธอพลันหายเจ็บเป็นปลิดทิ้งและฟื้นขึ้นมาใหม่ด้วยความรักและความอบอุ่นจากเขา

***********************************************************************************************************

                         “คุณรอฉันได้ใช่มั้ยคะ”

                “ได้สิ นานแค่ไหนผมก็จะรอ” เขาบอกเธอก่อนจะวางแหวนญาติเอาไว้ในมือบาง ราชาวดีจึงกำมันเอาไว้แน่นเมื่อเขาขยับเข้ามาหาเธอจนใกล้แล้วโน้มตัวลงมาจูบซับน้ำตาให้เธอเบาๆ ที่ดวงตาคู่สวยทั้งสองข้าง

                “ผมจะไม่มีวันทำให้คุณแก้มร้องไห้เสียใจ นับจากนี้เป็นต้นไปน้ำตาของคุณแก้มจะต้องเป็นน้ำตาที่เกิดจากความสุขเท่านั้น” เขากระซิบบอกข้างแก้มนวล ใช้จมูกเรียวไล้ไปตามแก้มนุ่มแสนหอมก่อนจะค่อยๆ ประทับจูบลงบนริมฝีปากบางนุ่มราวกับกลีบดอกไม้...

นิยายเรื่องนี้เขียนขึ้นเพื่อชูเกียรติให้กับ ทหารพรานผู้กล้า 

นักรบชุดดำ ผู้กล้าหาญและเสียสละ ผู้อาสาทำหน้าที่ปกป้องผืนแผ่นดินของเราเอาไว้

หวังว่ารีดทุกท่านจะมีความสุขกับความรักของผู้กองกรันณ์และคุณหมอแก้มนะคะ

รวมถึงเอาใจช่วยและเป็นกำลังใจให้กับทหารกล้าทุกนายที่กำลังปฏิบัติหน้าที่อยู่ ณ ขณะนี้ด้วยค่ะ

**********************************************

ปล. ดอกเอื้องฯ จะใช้นามปากกาสำหรับเขียนนิยายเรื่องนี้ว่า ปากกานางไม้ นะคะ

ถ้าเห็นนามปากกานี้ไม่ต้องสงสัยค่ะ คนเดียวกัน