สิ่งเล็กๆที่เรียกว่า "ครู"

เนื้อเรื่อง

              ซักครั้งหนึ่งลองย้อนกลับมามองที่ตัวเอง แล้วถามตัวเองว่า “เรามายืนอยู่ ณ จุดนี้ได้อย่างไร และใครกันที่พาเรามา” ถ้าคุณยังไม่สามารถหาคำตอบให้ตัวเองได้ ฉันขอเสนอให้คุณก้าวยาวๆเดินเข้าไปยังสถานที่ที่คุณเรียกว่า โรงเรียน และคุณจะพบคำตอบนั้น

            ฉันเชื่อว่าบนโลกนี้ไม่ว่าใครก็ต้องรู้จักคำว่า “ครู” แต่จะมีซักกี่คนที่จะโชคดี ที่ได้รู้จักคำว่า
 “ครูในดวงใจ” และฉันดีใจเป็นอย่างยิ่งที่ได้รู้จักคำๆนี้  ในชีวิตมัธยมปลาย ฉันเป็นอีกคนหนึ่งที่ได้เปลี่ยนโรงเรียนใหม่ สังคมใหม่และเพื่อนใหม่ มันทำให้ฉันต้องปรับตัวหลายๆอย่าง สายที่ฉันเรียนคือวิทยาศาสตร์-คอมพิวเตอร์ ซึ่งเป็นสายการเรียนใหม่ที่เพิ่งเปิดในปีนี้พอดี เนี้ยแหล่ะคือจุดเริ่มต้นที่ทำให้ฉันรู้จักกับคนๆหนึ่ง

ครูปิตุพงศ์หรือที่ฉันและเพื่อนมักเรียกท่านว่า “ครูเบียร์” ครูเบียร์เป็นครูสอนคอมพิวเตอร์ที่ไม่ได้สอนแค่คอมพิวเตอร์ แต่ครูยังสอนให้ฉันรู้จักกับการใช้ชีวิตในสังคม ครูมักจะเล่าเรื่องราวของตนเองในวัยรุ่นให้พวกฉันฟังบ่อยๆและมักจบด้วยคำพูดที่ว่า “ครูก็เคยเป็นอย่างพวกเรามาก่อน ทำไมครูจะไม่รู้” แค่คำๆนี้แหล่ะ ที่ทำให้ฉันรู้สึกได้ถึงความห่วงใยที่ครูมีให้ และครูเบียร์ยังเป็นบุคลที่เข้าใจพวกฉันมากที่สุด
ไม่ว่าจะงานอะไร เหนื่อยแค่ไหน ครูเบียร์ก็จะเป็นคนลงมาช่วยฉันด้วยตัวเอง ช่วยกัน เหนื่อยไปด้วยกันและด้วยอายุที่ไม่ห่างกันมาก ยิ่งทำให้ฉันรู้สึกเหมือนได้พี่ชายเพิ่มมาอีกคน ไม่ว่าเรื่องอะไรครูเบียร์คนนี้รับปรึกษาหมด ไม่เว้นแม้แต่ศิราณี และเรื่องไหนที่พวกฉันทำผิด ครูเบียร์ก็จะพูดตรงๆว่า ทำอย่างนี้ไม่ดีนะ อย่าทำอีก เล่นเอาพวกฉันสำนึกผิดกันเป็นแถว แต่เวลาอันแสนสุขก็ย่อมมีวันเลิกลา เมื่อฉันได้รู้ว่า ครูเบียร์ต้องย้ายโรงเรียน ตอนนั้นฉันอยู่ม.ห้า เทอมสอง ยอมรับเลยว่าฉันรับไม่ได้ที่ครูต้องย้ายโรงเรียนแต่อะไรๆก็ไม่สามารถแก้ไขได้เช่นกัน ตอนนี้ฉันขึ้นม.หกแล้ว เป็นเวลาหนึ่งเทอมที่ครูเบียร์ไม่ได้สอนพวกฉัน แต่ ณ วันนี้ วันที่ หก มิถุนายน พ.ศ. สองพันห้าร้อยห้าสิบสี่ เป็นวันที่ฉันได้ไปพบครูเบียร์อีกครั้งพร้อมพวงมาลัยพวงเล็กๆที่นำไปไหว้ครู และทุกครั้งที่ฉันได้คุย ได้เจอกับครูก็จะทำให้ฉันนึกถึงคำสอนของครูที่คอยบอกพวกฉันเสมอว่า “ให้ทำตัวเป็นเด็กดีไม่ว่ากับใครก็ตามและใช้ชีวิตม.ปลายให้คุ้ม ตั้งใจเรียนเพื่อตัวเอง ไม่ใช่เพื่อใคร”  ทุกวันนี้ห้องของพวกฉันมีเกรดการเรียนเพิ่มขึ้นและยังมีนักกิจกรรมของโรงเรียนอีกด้วย

          คำว่า ครู มีกี่คนที่แน่รู้                               คำว่า ครู มีกี่คนรู้ความหมาย
คำว่า ครู มีกี่คนที่มอบกาย                                    ไม่เคยวายดูแลศิษย์จิตผูกพัน
          คนที่คอยสอนสั่งให้รู้เชื่อ                            คนที่คอยกูลเกื้อให้ถึงฝัน
คนที่คอยห่วงใยศิษย์ทุกวัน                                   คนที่คอยรับฟังไม่เว้นวาย