ลำดับตอนที่ #22
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #22 : 18 Day : คำตอบ...ที่ยังไม่รีบตอบ
_________________________________________________________________________________________
27 July xxxx
...............
......
..
'นายรักฉันหรือเปล่านารูโตะ'
เจ้าบ้า!!! บ้าๆๆๆๆๆๆ!!!! ถามออกมาตรงๆแบบนั้นได้ยังไงอ่ะ! จะรู้บ้างมั้ยว่าคนตอบเขาอายที่จะพูดน่ะ!
โว้ยยยยยยยยยยยยยยยย!!!!! เลยนฃต้องมานั่งกลิ้ง(?) นอนกลิ้งกลุ้มใจแบบนี้อยู่ไงล่ะ
อ้อ! ส่วนไอ้ตัวดีน่ะหรอครับ มันอยู่ข้างล่างแล้วล่ะ
ชิๆๆๆ เออสิ! นายไม่ใช่คนตอบนี่นาถึงจะมาเดือดเนื้อร้อนใจแบบนี้
อืม...ถ้าถามว่ารักมั้ยหรอ?
ก็นักนะ.. แต่น้อยกว่าพ่อแล้วก็แม่นิดนึงอ่ะ...
แหม...จะรักใครพ่อแม่ก็ต้องมาเป็นอันดับหนึ่งอยู่แล้วนี่จริงม่ะ?
ก๊อกๆๆๆ
"เข้ามาสิ ไม่ได้ล็อค"ผมขานตอบออกไป สักพักเจ้าตัวต้นเหตุที่ีทำให้ผมเครียดอยู่ตอนนี้ก๋เปิดประตูเข้ามา
"สายแล้ว เห็นว่ายังไม่ตื่นเลยเป็นห่วง"ซาสึเกะว่าแล้วนั่งลงบนเตียงข้างๆผม
อิๆๆ นายเนี่ยน่ารักจังเลยน้า
"ฉันไม่เป็นอะไร ตื่นได้สักพักแล้วล่ะ แต่ขี้เกียจลุกกเลยนอนคิดอะไรนิดหน่อย"ผมตอบออกไป แล้วจะดีมากถ้าเขาไม่ถามถึงเรื่องนั้นขึ้นมาอีก
"คิดอะไร? ลงไปกินข้าวได้แล้วน่า"ซาสึเกะว่าก่อนจะใช้มือขงเขาเองขยี้หัวผมเบาๆ
"ยังขี้เกียจอยู่เลย ..อ๊ะ! วางฉันลงนะซาสึเกะ!"ผมร้องเสียงหลงเมื่อจู่ซาสึเกะเขาก็สอดแขนมาใต้คอ และใต้ขาผมก่อนจะอุ้มผมขึนในท่าเจ้าหญิง อ้ากกกกกกก!!!!>< ไม่นะ!
"วางฉันลงนะ!"ผมพูดอีกครั้งแล้วดิ้น
"เฮ้! อย่าดิ้นสิ เดี๋ยวก็ตกลงไปเจ็บหรอก"
"นายก็วางฉันลงสิ><!"
"วางแน่..
"..."
"แต่เมื่อถึงโซฟาข้างล่างนะ^^" โฮกกกกกกกกก!!!! ยังจะมีหน้ามายิ้มอีกไอ้หล่อเอ๊ย! แล้วยังไงละครับ?...จนแล้วจนรอดก็ต้องปล่อยให้เขาอุ้มไปส่งยันโซฟาที่ชั้นล่างนั่นแหละ ดีนะที่เมื่อคืนผมมานอนค้างบ้านซาสึเกะ เพราะเขาของ่ะ...ไอ่เราก็ตามใจเห็นว่าอยู่ด้วยกันมานานหรอกนะถึงตามใจน่ะ(ไม่ใช่รักหรอกเรอะ?)
"ทานสิ"ซาสึเกะว่าแล้ววางชามข้าวต้มหลังจากที่เดินไปตักมาจากในครัวบนโต๊ะ
"อื้ม แต้งกิ้ว"ผมว่าแล้วยิ้มให้เขานิดๆ อ๊ะ! ผมแอบเห็นเขาหน้าแดงด้วยล่ะ>< น่ารักจัง!
"เอ่อ..นารูโตะ.."
"หืม?"
"เรื่องคำตอบนั่น...."
" ! "
"ฉะ...ฉันไม่รีบหรอกนะ นายยังไม่ต้องรีบตอบฉันก็ได้ ฉันเองก้คงจะรวบรัดนายเกินไปหน่อย เพราะงั้น..."
"ซาสึเกะ.." ดูเขาเป็นกังวลกับเรื่องนี้จังนะ...ผมนึกว่าตัวเองบ้ากังวลอยู่คนเดียวซะอีก
"..."
"ไม่เป็นไรหรอก คำตอบที่ฉันจะให้นายมันจะเป็นยังไงมันไม่สำคัญ...อยู่ที่ว่าตอนนี้เราอยู่กับใคร ทำอะไร แล้วสิ่งที่ทำลงไปนั้นมีค่ากับเรามากแค่ไหนก็เท่านั้นเอง นายไม่ต้องเครียดไปหรอก" ไหงกลายเป้นคนที่ปลอบเขานะ? มันต้องสลับบทกันสิ คนที่ต้องคิดมากคือผมไม่ใช่หรอ??
"อืม" ฉันต้องเป็นคนเครียดสิถึงจะถูก โอยยยยย...โตะงง!
"หลังจากกินข้าว อาบน้ำเสร็จเราไปเดินเล่นกันนะ"ผมชวนก่อนจะตักข้าวต้มขึ้นมาเป่าเบาๆและเอามันเข้าปาก อืม....อร่อยแหะ!
"เดินเล่น?"
"อื้ม ที่สวนสาธารณะไง ถึงตอนนี้แดดจะเริ่มแรงแล้วก็เหอะ"
"เอาสิ แต่ต้องกินให้หมดก่อนนะ"
"รู้แล้วล่ะน่า!~"ผมรับคำแล้วรีบกินข้าวต้มจนหมด แล้วใส่สปีดปรอทวิ่งเข้าไปอาบน้ำฟอกสบู่อย่างรวดเร็ว เบ็ดเสร็จทั้งหมดใช้เวลาไปเพียง 10 นาทีเท่านั้น! ฮุๆๆ โตะเจ๋งมั้ยล่ะ^-^(เจ๋งจ้ะ แต่สะอาดเปล่านั่น-- --)
"โอเค้ะ! พร้อมล่ะ ไปกันเถอะ"ผมพูด
"นี่แค่ไปเดินเล่นเองนะไม่ใช่ไปผจญภัย พูดซะตื่นเต้นเชียว"ซาสึเกะขัด
"ง่า..ไม่มีอารมณ์ร่วมเอาซะเลยชิ!"ผมพูดแล้วเบ้ปากอย่างไม่สบอารมณ์ก่อนจะเดินนำออกมาจากบ้านก่อน
"ไม่เอาน่า งอนหรอ?"ซาสึเกะถามอย่ารู้สึกผิด....แล้วทำไมถึงยิ้มแบบถูกใจแบบนั้นล่ะหะ?
"ใครงอนเปล่าซะหน่อย" ผมเปล่าซึน ผมพูดจริง!(แน่เรอะ?)
"ไม่เอาน่า นะนารูโตะหายงอนฉันนะ"ซาสึเกะพูดก่อนจะเร่งฝีเท้าเดินมาให้ทันผมก่อนจะสอดมือมาคล้องเอวผมไว้
"ปล่อยเลยนะ!"ผมว่า นี่เขาจะบ้าหรือไงนี่ในที่สาธารณะนะเว้ย! แถมคนก็เยอะ เดี๋ยวก็ได้กลายเป็นไอ้โรคจิตวิตถารหรอกเว้ย!!!
"ไม่เอา จนกว่านายจะยกโทษให้ฉัน ฉันจะคล้องเอวนายไปเรื่อนๆนี่แหละ" ไอ่..... โตะไม่รู้จะสรรหาคำใดมาด่าโวย!!!!
บ้าเอ๊ย! คนมองหมดแล้ว!! ไอ้หมอนี่นิ! ไอ้บ้า! แกลืมยางอายไว้ที่บ้านหรือง้าย!!!
"เออๆ ยกโทษให้ก็ได้ ยกโทษให้แล้วก็ปล่อยซะสิ!"ท้ายสุดผมก็ต้องยกโทษให้มันจนได้ก่อนจะสั่งให้เขาปล่อยมืออออกจากเอวของผม แต่ก็ไม่มีทีท่าว่าจะปล่อยซะที ผมเลยจัดการจับมือที่ประสานกันอยู่ของเขาแยกมันออก ก่อนจะเดินหนีออกมาปล่อยให้เจ้าตัวเดินตามง้อ(?)อีกรอบ
"นารูโตะคร้าบ~"
"..."
"ซาสึเกะขอโทษ"
"..." ชิๆๆ อย่าไปสนนะนารูโตะ! จงงอน จงงอน งอนต่อไป~>[ ]<
"โตะคร้าบ..."
"..." เฮ้ย...สรรพนามเริ่มเปลี่ยน ซาสึเกะเร่งฝีเท้าก่อนจะเดินมาดักหน้าผม ไม่ว่าผมจะเคลื่อนตัวไปทางซ้าย เขาก็มาดักทางซ้าย หรือผมจะเคลื่อนตัวมาทางขวา เขาก็มาดักข้างหน้าผมอีก
"เกะขอโทษ.."เอาอีกแล้ว! คำเรียกแทนตัวแบบนั้นอีกแล้ว! แล้วไหนจะสายตาสำนึกผิดเต็มประดานั่นอีก!!
" !! "
"เกะผิดไปแล้ว ยกโทษให้เกะ.....นะ" อย่ามาเอียงคอ อย่ามาทำบ้องแบ๊ว มันไม่เข้า!
มันไม่เข้ากับแกสุดๆเลยว้อยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!!!!~
"ไม่เอาด้วยหรอก"ถึงจะบอกว่าโกรธ ถึงจะบอกว่าท่าทางแบบนั้นมันไม่เข้ากับเขา แต่ไม่รู้ทำไม...มุมปากของผมมันถึงยกขึ้นไปก็ไม่รู้
"โธ่... อย่าใจร้ายสิ เกะสำนึกผิดแล้วนี่ไง"
"ไม่ได้ใจร้ายซะหน่อย แค่อยากจะดัดนิสัย"
"หึ... ไม่ง้อแล้ว!"ซาสึเกะว่าแล้วเดินหนีออกไป
ตาย...
สลับบทกันเปล่าเนี่ยหะ?
งอนได้งอนไปเหอะ เรายังมีไม้ตาย ฮะๆๆ
.
.
.
เชื่อมั้ยครับ? นี่เป็นการเดินเล่นที่เงียบที่สุดของผม เพราะต่างฝ่ายก็ต่างงอนกัน แต่ผมไม่ของ้อให้เสียแรงหรอก~
งอนได้งอนไปเลยซาสึเกะ!~
"นารูโตะ!"
"อะไร? หายงอนแล้วหรือไง?"
"เปล่า ฉันแค่หิวน้ำ"
"แล้วไงอ่ะ- -?"
"ไปซื้อมาซะ" หะ? หาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา????????????
"แล้วทำมะ.."
"นี่เป็นคำสั่ง" เออ... ยังไม่หมดเดือนนี้นี่หว่า.. อ่าครับๆ โตะน้อมรับคำสั่ง- -..
"ได้สิ"แล้วผมก็เดินไปซื้อน้ำที่ร้านขายของที่อยู่แถวสวนสาธารณะที่ใกล้ที่สุดก่อนจะเดินกลับมาพร้อมกับน้ำในมือ ก็พบซาสึเกะยังยืนคอยอยู่ที่เดิมไม่ได้เดินหนีไปไหน
"อ่ะ ได้แล้ว"ผมว่าแล้วยื่นขวดน้ำให้เขาแต่เขากลับยืนนิ่งไม่กระดิก หรือยื่นมือมารับขวดน้ำเลย
"เอาไปสิ ซื้อมาให้แล้วไง"
"เปิดให้ด้วย" ไรวะ.. อ่ะ เปิดให้ก็ได้
แล้วผมก็เปิดขวดให้พี่แกแล้วยื่นไปให้เขาอีก...
แต่เขาก้ยังคงยื่นนิ่งเป็นตอไม้ไม่รับมันไปกินซะที
"หลอดด้วย" ฮื่ม... แล้วผมก็หย่อนหลอดลงไปในขวดแล้วก้ยื่นไปให้เขาอีก
"ป้อน.." แหน่ะ!...
"ก็อ้าปากสิวะ! จะรอให้ฉันไปป้อนแกด้วยปากหรือไง!?"กรรมครับ!! หลุดปากในสิ่งที่คิด
"ได้ก็ดีสิ : ) "ยิ้ม... ยิ้มกว้างเชียวเอ็ง- -
"บะ...บ้าเรอะ! ฉันแค่ประชดหรอกไม่ต้องมายิ้มกว้าง-//o//-"ผมพูดแล้วเอาขวดน้ำยัดใส่มือเขา แล้วเดินหนีมา เอ้ย! แล้วทำไมเป็นเราที่เดินหนีเขาล่ะ?? โอยยยย... โตะงง!
"ไม่บอกก็รู้ว่านายหน้าแดงอยู่..ใช่มั้ย^^"ฉันหน้าเขียวอยู่มั่งไอ้บ้า-/////-
"เปล่า"
"ไม่เชื่อหรอก"
"ก็ไม่ได้ขอให้เชื่อ"
"รักนะ..."
"....." อ้าว...-_____-;; แมร่งมามุกนี้ ไปไม่เป็นเลยกุ
"ไปไม่เป็นเลยดิ"
"แล้วโตะรักเกะเป๊า?" เอ่อ...บอกทีสิครับรีดเดอร์ มันง้อผมอยู่ใช่มั้ย? มันง้อผมอยู่ใช่หรือเปล่า? แล้วถ้ามันง้อผมจริง...
ผมควรหายงอนมั้ย? แล้วถ้าไม่...ผมจะดูกลายเป็นคนนิสัยไม่ดีหรือเปล่า?
"เกะรักโตะมากๆเลยนะ" เออ...รู้เว้ย
"....."
"รักมากว่าใครเลย" ประโยคต่อไปมันคงจะพูดว่ารักเท่าฟ้า-_-^
"....."
"รักมากๆ รักมากขึ้นทุกวันเลยล่ะ"
".....ไม่ต้องรักทุกวันหรอก เดี๋ยวเบื่อกันซะก่อน"ผมพูดก่อนจะหยุดเดินแล้วหันหน้าไปเขา
"หยุดพูดเสี่ยวๆได้แล้ว จะอ้วก-__-"ผมพูดดักก่อนที่เขาจะอ้าปากพูดอะไรเลี่ยนๆออกมาอีก ซึ่งผมออกแนวจะขี้เกียจฟังแล้ว
"ก็หายงอนฉันสิ แล้วจะเลิกพูด"
"นายก็เป็นอย่างเนี้ย ฉันถึง..."
"ถึง? ถึงอะไรอ่ะ?" ก็เพราะบางครั้งก็แอบทำตัวซื่อบื้อ ไม่เหมือนเจ้าซาสึเกะขี้เก๊กแบบเมื่อก่อน บางครั้งก็ทำตัวน่ารัก บางครั้งก็ทำตัวหวานซะจนเลี่ยน หลากหลายมุมต่างๆกันไปที่ผมจะได้เห็น ให้ตายสิ แบบนี้...
' รัก ' เป็นบ้าเลย!!
แต่เรื่องอะไรจะบอกกันเล่า ก็เจ้าตัวเขาบอกเองนี่ว่าไม่รีบ ผมก็เลย... ปล่อยไว้ก่อนละกัน
"เปล่าๆ ไม่มีอะไร ตอนนี้เริ่มร้อนแล้วแหะ กลับกันเหอะ"ผมว่าก่อนจะเอามือบังแดดที่เริ่มร้อนขึ้นเรื่อยๆ
"ไม่เอา ยังไม่อยากกลับ ไปหาไอศครีมกินกันนะ"
"ม่ายยยย...อยากกลับแล้ว"
"ไม่เอา ยังไม่กลับ"
"งั้นก็แยกกันไป โอเค จบ.."ผมพูดแล้วเตรียมเดินจากไป แต่ซาสึเกะเขาคว้ามือผมเอาไว้ก่อน
"ไปด้วยกันก่อนนะ ยังไม่อยากกลับ" อะไร?... อ้อนหรือไงหา ซาสึเกะ
"เฮ้อ.. ก็ได้"
"รักโตะที่สุดเลย"เขาว่าแล้วกระโดดกอดผม เฮ้ย! คนเยอะแยะ!! ทำอะไรเนี่ย!?
"ปล่อยนะ! คนเยอะ!"ผมว่าแล้วทุบเตือนเขาเบาๆ
"อื้ม ปล่อยก็ได้ แต่เกะรักโตะนะ"
"จ้าๆ รู้แล้ว- -"
"ไปกินไอศครีมกันนะโตะนะ"
"ครับ ไปก็ได้ครับ"
คนรอคำตอบบอกว่า...ไม่รีบ คนตอบคำถามก็เลย...ไม่รีบ
คนรอคำตอบบอกว่า...รอได้ คนตอบคำถามก็เลย...ให้รอ
คนรอคำตอบเขาบอกว่า...รัก คนตอบคำถามก็...
รักเขาเหมือนกัน>__<!!
_________________________________________________________________________________________
The End!!
มาต่อให้จบแล้วสำหรับตอนนี้
อืม...รู้สึกเหมือนตอนนี้จะค่อยข้างไร้สาระแหะ(มันไร้สาระทุกตอนแหละเธอ-_-)
อืม..ขอโทษที่ดองนานค่ะ(-/l\-) คือ...ช่วงนี้ตันแอนด์ขี้เกียจ และ...
วันนี้ทั้งวันไม่ได้อยู่บ้านเลยค่ะ ไปเยี่ยมคุณย่าที่ต่างจังหวัด คุณย่าเขาโรคหัวใจกำเริบ ต้องเข้าเคสนอนโรง'บาลห้าวัน
วันทั้งวันนี้อาบิเลยต้องไปนั่งจับเจ่าอยู่ที่โรง'บาล
เลยไม่ได้มาอัพให้มันจบๆไป แหะๆๆ งั้นตอนนี้ก็บายบีค่ะ^^
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น