คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : 3 Day : ขัดจังหวะ
_________________________________________________________________________________
2 July xxxx
...............
......
...
"เฮ้ออออออออออออ....."ผมถอนหายใจยาวๆแล้วทิ้งตัวลงนอนกับเตียง...
วันนี้ซาสึเกะไปธุระ...
มันเลยทำให้บ้านเงียบ..
แต่ผมก็ชอบ... ไม่มีหมอนั่นสักวันชีวิตผมดูเงียบขึ้นเยอะ เพราะผมไม่ต้องคอยต่อปากต่อคำหรือคอยกัดฟันพูดประโยคที่น่ารำคาญอาทิเช่น..... 'ครับ...เจ้านาย'� 'เชิญขอรับ' หรืออะไรต่อมิอะไรประมาณนี้...
ฟังแล้วอยากจะอ้วก.. ฟังดูแล้วเหมือนที่พวกขี้ประจบสอพลอชอบพูดกัน ผมละเบื่อจริงๆ
อยากจะให้หมดเดือนไปไวๆชะมัด... แต่นี่มันเพิ่งวันที่สองเองนี่นา
เฮ้ออออออออออออออออออ........ เดือนนี้เดือนกรกฎาคม.. มี 31 วันสินะ...
นี่ผมจะต้องทนอยู่สภาพนี้ไปอีก 29 วันเลยหรอ!!!!
มีหวังไม่ผมก็ซาสึเกะต้องเดี้ยงกันไปข้างแหงๆ ไม่ผมก็เขานั่นแหละสักคน....
แต่ดูท่าคนนั้นจะเป็นผมมากว่า... ซาสึเกะงี่เง่า! ชอบย้ำคำพูดให้ผมรู้'ฐานะ'ตัวเองตลอด คอยดูนะผมจะต้องเอาคืนเขาให้ได่ไม่ทางใดก็สักทางหนึ่ง... แต่ต้องภาวนาอย่าให้ผมกระอักเลือดตายซะก่อนนะ^^
"กลับมาแล้ว..."เสียงของซาสึเกะดังอยู่แว่วๆ
อะไรกัน?? กลับมาแล้วหรอ?
ทำไมไวงี้ฟร่ะ??-*-
"ยินดีต้อนรับกลับบ้านครับเจ้านาย^^"ผมเดินออกมาต้อนรับซาสึเกะที่กำลังถอดเสื้อนอกของสูทออกมาแล้วโยนมันมาคลุมหัวผม เขาสั่งให้ผมพูดคำนี้ทุกวันถ้ากลับมาหลังจากออกไปไหนคนเดียว...
ว่าง่ายๆ... ต้องพูดทุกครั้งถ้าเขากลับมา....งี่เง่าเอ๊ย!
"งานสังสรรค์นี่นาเบื่อจริง แล้วก็เชิญฉันอยู่ได้"
"....เป็นอะไรไปอีกละขอรับ?"ผม(กัดฟัน)พูดแล้วดึงเสื้อนอกตัวนั้นโยนลงตะกร้าผ้าที่ใส่แล้ว
"งานสังสรรค์อีกแล้วน่ะสิ แถมคราวนี้ไปเป็นคู่ด้วยอีก.. คิดจะมาจับคู่ให้อุจิฮะ ซาสึเกะคนนี้หรอ.. ไม่มีทาง"ซาสึเกะพูดแล้วดึงเนคไทโยนมันข้ามหัวตัวเองมาและมาลงจอดที่หัวของผม...- -***
หมอนั่นโยนแม่นหรือผมยืนผิดทางฟร่ะ??
"เลิกถอดเสื้อผ้าทีละชิ้นแล้วโยนมาทางฉันได้มั้ยซาสเกะ!!"ผมสุดจะทนก่อนที่จะปาเนคไทในมือไปที่หัวของซาสึเกะ
"คำสั่งของฉันมันไม่เขาสมองนายหรือไงหะ? อุซึมากิ นารูโตะ!"เอาอีกแระ... เรียกตูซะเต็มยศเลย- -^^
"เข้าแต่นี่มันเกินไปแล้วถ้าจะถอดก็ถอดให้มันดีๆสิโว้ยยยยยย!! ไม่ใช่ถอดแล้วโยน ถอดแล้วโยนอย่างนี้!"ผมพูดแล้วชี้ไปที่เนคไทเจ้าปัญหา
"เรื่องมากนัก..."ซาสึเกะพูดค้างแล้วค่อยเดินเข้ามาหาผม... เอ่อ... ตรูสมควรเผ่นใช่มั้ย??- -^^
"ทำไมไม่มาถอดให้ฉันเองเลยล่ะ"น้ำเสียงนั่นดังเหมือนอยู่ใกล้และเบาปานเสียงกระซิบเพราะซาสึเกะใช้เวลาเพียงแป๊บเดียวเขาก็เข้ามาใกล้ตัวผมจนจะเรียกว่า'ชิด'มากๆเลยก็ยังได้�แต่...
เล่นกันแบบนี้มันเกินไปแล้ว!!
ผมผลักเขาออกตามสัญชาตญาณแต่ผลที่ปรากฏคือเขาเซเพียงแค่เล็กน้อยเท่านั้น
"ไม่ตลกนะซาสึเกะ อย่ามาเล่นกับฉันแบบนี้"ผมพูดแล้วก้มลงหยิบเนคไทที่ซาสึเกะทำตกตอนที่ลุกขึ้นมา
"ข้าวเย็นพร้อมแล้ว จะกินก็กินได้เลยนะ"ผมพูดแล้วโยนเนคไทใส่ตะกร้าผ้าที่วางอยู่หน้าห้องน้ำก่อนจะเดินเข้าห้องนอนตัวเองไป...
...................................................................................
เจ็ซาสึเกะมันเล่นบ้าอะไรของมันวะ?
คิดจะให้ฉันใจเต้นเหมือนพวกสาวๆน่ะหรอ?...
อย่าหวังซะเหอะ..
'ความเคยชิน'ระหว่างฉันกับนาย มันค่อยกั้นความหวั่นไหวของฉันเอาไว้..
ถ้าอยากแกล้งให้ฉันใจเต้นเล่นๆ นายต้องทำลาย'ความเคยชิน'นั่นให้พังลงมาซะก่อนนะซาสึเกะ..
....................................
..................
.....
....
..................
....................................
"นารูโตะ.. นารูโตะ"
"อืมมมมม..."ผมครางก่อนจะค่อยๆลืมตาขึ้นมองหาเจ้าของเสียง
"มีอะไรหรอซาสึเกะ.."
"ค่ำแล้วไปอาบน้ำได้แล้วนะ.."ซาสึเกะพูดแค่นั้นก่อนจะค่อยๆลุกออกไปจากเตียงแล้วเดินไปที่ประตู
"ฉันทำข้าวเย็นส่วนของนายให้แล้วนะ ไม่รู้ว่ามันจะกินได้หรือเปล่า.. แต่ฉันทำสุดฝีมือแล้วนะ"ซาสึเกะพูดจบแล้วเดินออกไปจาห้องนอนผมทันที
ซาสึเกะทำกับข้าว?.......อเมซิ่ง อิน เจแปนสุดๆ...
ผมเดินมาที่ห้องน้ำก็พบว่าในอ่างอาบน้ำนั้นมีน้ำอุ่นเตรียมรอไว้อยู่แล้ว แถมยังใส่ผงบ่อน้ำพุร้อนให้กลิ่นหอมอ่อนๆชวนให้ผ่อนคลายอีกต่างหาก จะเรียกว่าสวรรค์เล็กๆเลยก็ว่าได้
แต่ซาสึเกะเป็นคนทำหรอ? ให้ผมเนี่ยนะ?
ในฐานะอะไรล่ะ?
เพื่อนหรอ?
.
.
.
.
.
คงงันมั้ง...
ผมค่อยๆถอดเสื้อผ้าออกจนหมดก่อนจะเคลื่อนตัวลงไปแช่งในอ่างอาบน้ำ
"สบายจังแหะ"ผมพึมพำเบาๆก่อนจะเอนหัวพิงกับขอบอ่างอย่างสบาย แต่ความสบายมักจะถูกขัดด้วยตัวมาร...
ครืดดดดดดดดด...
ฮึ่มมมมมมม....
"เข้ามาทำไมน่ะซาสึเกะ?"ผมถามโดยไม่เหลียวหลังไปดูว่าใครมาขัดจังหวะเวลาสบายของผม
เพราะบ้านนี้มีกันอยู่แค่สองคน.. คนแรกคือผม คนที่สองแทบจะไม่ต้องคิดให้ปวดหัวเลย...
"แล้วฉันเข้าห้องน้ำบ้านตัวเองแล้วมันผิดตรงไหน?"ซาสึเกะยอกย้อน น่าหมันไส้จริงๆ...
"ผิดตรงที่ฉันใช้อยู่..."ถ้าผมเป็นผู้หญิงนะ ผมคงหยิบทุกอย่างที่อยู่ใกล้ปาใส่เขาแล้วล่ะ...แต่บังเอิญว่าไม่ใช่อ่ะนะ เพราะงั้นผมจะไม่หยิบข้าวของมาปาให้เสียแรง- -
"แต่นี่มันบ้านของฉัน ฉันจะทำอะไรก็ได้...นายก็เป็นแค่คนใช้ฉันจะเกรงใจไปทำไมกัน"ซาสึเกะตอบด้วยสีหน้าเรียบๆ อย่าบอกนะว่านี่คือธาตุแท้ของเขาเพราะนารูโตะคนนี้จะบอกได้คำเดียวว่า'มันเล่นให้ตรูดูซะเนียนมา สิบกว่าปี'- -^^
ชักโกรธตัวเองแหะที่เกิดมาดูคนไม่เป็นเอาซะเลย- -^^
"ก็ได้จะใช้ก็ตามใจ"ผมพูดแล้วหยิบผ้าเช็ดตัวมาพันรอบเอวก่อนจะลุกยืนขึ้นจากอ่าง แล้วเดินผ่านซาสึเกะออกมา แต่การกระทำของคนข้างๆไวกว่าจึงทำให้ข้อมือของผมอยู่ในมือของเขาซะแล้ว
"ปล่อยฉันนะซาสึเกะ"ผมพูดแล้วค้อนสายตาให้เขาวงเบ่อเริ่ม แต่คนตรงหน้าไม่สะทกสะท้านเลย
"อยู่ถูหลังให้ฉันก่อนสิ"
"ว่าไงนะ??"
"ฉัน-จะ-อาบ-น้ำ ชัดหรือยัง?"
"...."ผมได้แต่ยืนนิ่งพร้อมกับอ้าปากค้าง ชัดเจนแล้วครับ...
"เฮ้อออออ..."ซาสึเกะถอนหายใจก่อนจะปลดกระดุมเสื้อตัวเองจนหมดแล้วโยนเสื้อตัวนั้นมาคลุมหัวผมอีกครั้ง
"นี่นาย! เมื่อไหร่จะ..เลิก..ทำ...แบบนี้"ผมพูดติดๆขัดๆเพราะว่าซาสึเกะอยู่ในสภาพเปลือกท่อนบน.. แต่ว่าเพราะความแตกต่างของร่างกายผมกับซาสึเกะจึงทำให้ผมเกิดอาการอายขึ้นมาเล็กๆ แต่ไม่ใช่อายเพราะว่าเห็นเขาเป็นอย่างนั้นหรอกนะ แต่อายเพราะผมสู้ไม่ได้เลยต่างหากละ
ร่างกายของซาสึเกะสูงใหญ่และแข็งแรงกำยำ ซึ่งต่างกับผมที่ดูตัวเล็กแล้วก็บอบเบาแถมพ่อผมยังชอบกำชับซาสึเกะอยู่บ่อยๆให้เขาดูแลผมด้วย งี่เง่าน่า! ผมเองก็เป็นผู้ชายเหมือนกันกับเขาแต่ทำไมมันต่างกันขนาดนี้ผมเองก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน ตกลงพระเจ้าสร้างผมให้มาเป็นผู้ชายหรือผู้หญิงกันแน่นะ....สงสัยจริง
"ฉันพอใจที่จะทำแล้วก็นะ... นายจะมองฉันแบบนั้นไปถึงเมื่อไหร่?"เมื่อซาสึเกะทักผมก็หลุดออกจากภวังค์ แต่ด้วยที่เพิ่งจะหลุดออกมาจึงทำให้ตั้งตัวไม่ทันเมื่อเขาเริ่มขยับเข้ามาใกล้จนจะชิด
"อะไรเล่า!"ผมพูดเสียงดังแก้เก้อก่อนจะโยนเสื้อของตัวเขาเองคืนไปที่หน้า
สมน้ำหน้า! อยากมาทำกับเขาก่อนดีนักนะ!
"ก็ไม่ได้อยากมองอะไรนักหนาหรอกนะ ก็คนมันเคยเห็นกันอยู่แล้ว"ผมพูดอธิบายเพื่อไม่ให้เขาเข้าใจผิดว่าผมคิดอะไร ยังไง เพราะเขามักจะบ่นกับผมเสมอว่าผมเป็นคนคิดมาก เหมือนคนแก่...
ผมเปล่าแก่ซะหน่อย!!
"นั่นสินะ งั้นก็ไม่จำเป็นต้องอาย"ซาสึเกะแล้วปลดกางเกงตัวเองลงนั่นทำให้ผมรีบหลับตาปี๋>< อร้ากกกกกก!!! เจ้าซาสึเกะที่บอกว่าคนเคยเห็นกันอยู่น่ะหมายถึงฉันไม่ได้รู้สึกอารายเว้ยยยยย!!!
แต่นี่มันก็เกินไปแล้วววว!!
"นี่...นารูโตะ.. นารูโตะ!"ซาสึเกะพูดแล้วเขย่าผมเบาๆ
"หือออออ??"ผมค่อยๆลืมตาทีละข้างทำให้ผมได้รู้ว่า...
ซาสึเกะเขาใส่ขาสั้นไว้อีกชั้นนึง- -
ไอ่เราก็ตกใจนึกว่าเล่นพิเรนบ้าๆมาแก้ผ้าโชว์คนอื่นเขา- -;;
"หึๆๆ นึกไม่ถึงละสิ"ซาสึเกะถามน้ำเสียงทะเล้น ดูจากสีหน้าเขาแล้งคงมีความสุขที่แกล้งผมได้ไม่ใน้อย- -
"ก็นายมาเล่นอะไรบ้าๆแบบนี้! ฉันก็ตกใจหมดสิ"ผมพูด
"นายคิดว่าฉันจะแก้ผ้าให้นายดูหรือไงเล่า? ทะลึ่งจริงๆ.."
"!!...ฉันไม่ได้ทะลึ่งนะ แค่!..."
"แค่?.. แค่อะไร??"
"....จะให้ฉันถูหลังไม่ใช่หรือไง ก็รีบๆไปสิ ไม่งั้นเดี๋ยวฉันเปลี่ยนใจไม่รู้ด้วย"ผมพูดแล้วดันซาสึเกะไปที่อ่างอาบน้ำ
"เฮ้ย!!"แต่ผลลืมไปว่าเขาหันหลังให้อ่างอาบน้ำอยู่ แล้วพื้นเข้ากรรมมันดันลื่น�จึงทำให้เขาหงายหลังแล้วคว้าแขนผมติดมือลงไปด้วย!!
หมับ!!
โครม!
จึงทำให้ซาสึเกะหงายหลังล้มลงไปนั่งอยู่ในอ่างโดยที่มีผมทับเขาอีกทีจึงทำให้เราเปียกทั้งคู่
"นายเล่นอะไรเนี่ยนารูโตะ"ซาสึเกะพูดแล้วลูบหัวตัวเองเพราะสงสัยจะไปกระแทกกับขอบอ่างเข้าละมั้ง
"ฉันเปล่าเล่นนะ ฉันไม่ได้ตั้งใจ"ผมพูดแล้วรีบดูหัวของซาสึเกะว่าแตกหรือเปล่า ถ้าแตกผมงานเข้า= =;; ซาสึเกะเอาผมตายแน่
"หัวฉันไม่แตกน่า ไม่ต้องร้อนรนขนาดนั้นหรอก ว่าแต่นายจะลุกออกไปจากตัวฉันได้หรือยัง"
"เอ๋.."
"นายจะให้ฉันกดนายก่อนหรือเปล่าถึงจะลุก"ซาสึเกะกระซิบที่หูผมเบาๆแค่นั้นละ.. ผมถึงกับติดสปิงลุกขึ้นมาจากตัวเขาทันที
"ไอ้ทะลึ่ง!!"ตาผมว่าเขาบ้างแล้วล่ะ
"หนักเหมือนกันนะนาย แต่ก็ดีอย่างน้อยคุณอามินาโตะจได้ไม่บ่นว่านายผอมเกินไปอีก"
"...."หมอนั่นกล้าดียังไงมาว่าผมหนักหนักอ่ะ- -
"เอ้อ! เรื่องถูหลังน่ะฉันล้อเล่น ขืนเอามือที่เป็นแผลของนายมาถูฉันกลัวว่ามันจะไม่สะอาด เพราะงั้นออกไปใส่เสื้อผ้ารอข้างนอกแล้วเดี๋ยวไว้ฉันอาบน้ำเสร็จแล้วเดี๋ยวจะไปทำแผลให้"ซาสึเกะพูดยาวเหยียดก่อนจะลุกขึ้นมาจากอ่างอาบน้ำ
"เข้าใจที่ฉันพูดมั้ย?"
"อื้มๆ ขะ..เข้าใจ งั้นฉันขอตัว"ผมพูดแล้วเดินออกมาจาห้องน้ำทันที แล้วเบิ่งตรงไปยังห้องของตัวเองแล้วคว้าเสื้อผ้ามาใส่ให้เรียบร้อยแล้วจ้ำอ้าวออกมารอซาสึเกะที่ห้องโถงใหญ่
10 นาทีผ่านไป
"ออกมารอแล้วหรอ? ไวดีนี่"ซาสึเกะพูดในขณะที่กำลังเช็ดผมแล้วเดินออกมาจากห้องน้ำ สภาพเขาตอนนี้คือใส่ชุดเรียบร้อยแล้ว อืมมมมมมม... ก็ยังดีกว่าตอนไม่ใส่ละกัน(แน่ใจหรอโตะ^^)
"เดี๋ยวฉันช้านายก็บ่นอีก"ผมเหน็บ
"รู้ตัวก็ดีแล้ว"
"...."ไหงผมรู้สึกเหมือนถูกหลอกด่า- -^
"มาๆๆ เดี๋ยวฉันทำแผลให้"ซาสึเกะพูดแล้วหยิบกล่องพยาบาลจากไหนมาไม่รู้แล้วเดินมาทางผม ซาสึเกะแกะผ้าพันแผลอันเก่าออกแล้วหยิบยาที่ใช้สำหรับทาแผลน้ำร้อนลวกมาป้ายลงบนหลังมือของผมเยอะๆหน่อย ก่อนจะใช้นิ้วชี้ไล่ถูวนไปมาบนหลังมือของผมก่อนจะย้ายไปบริเวณระหว่างนิ้วโป้งกับนิ้วชี้ และลามมาถึงฝ่ามือที่โลนลวกนิดๆหน่อยๆ
"ทำไมแผลมันไม่หายไปบ้างละเนี่ย"ซาสึเกะบ่นพึมพำ
เอิ่มมมมม... บังเอิญฉันก็ไม่รู้ว่ะ= =;;
เมื่อซาสึเกะทายาที่มือผมเสร็จเขาก็หยิบผ้าพันแผลอันใหม่มาพันให้ผมอย่างเบามือ ถึงแม้ตอนนี้ผมจะไม่ค่อยเจ็บแผลเท่าไหร่แล้วก็เหอะแล้วซาสึเกะนั้นก็รู้อยู่แต่เขาก็ยังเบามือในการพันแผลต่อไปจนเสร็จ
"เสร็จแล้ว"
"ขะ..ขอบใจ"ผมพูดแล้วเอามือกลับมาดู อืมมมม... เขาพันได้สวยดีแหะ.. เหมือนทำบ่อย= =;;
"อย่าซุ่มซ่ามไปทำแผลมันหนักกว่าเก่าอีกล่ะ"
"นายว่าใครซุ่มซ่ามหะ!!"
"นี่ก็จะ 3 ทุ่มกว่าแล้ว นายควรไปนอนได้แล้วพรุ่งนี้นายจะต้องตื่นแต่เช้า"ซาสึเกะพูดแล้วเก็บของที่ใช้ทำแผลผมเมื่อกี้ใส่กล่อง
"พรุ่งนี้?"
"ก็พรุ่งนี้มันวันไปเรียนแล้วนะ"
"=[�� ]="� วะ...วันไปเรียน!!
ไม่นะ! แสดงว่าผมกับซาสึเกะต้องคอยวิ่งหนีสาวๆก่อนกินข้าวอีกอ่ะดิ=[]= ไม่เอานะ!� โตะไม่อยากวิ่งแล้ววววY-Y
_________________________________________________________________________________
จบไปอีกตอนหลังจากหายหัวไปนาน
ช่วงนี้ที่บ้านเขาต่อเติมบ้าน เห็นแล้วหมดอารมณ์แต่งฟิค(เกี่ยว?)
นี่ก็ดึกแล้วเนอะ ไม่มีอะไรจะพูดแระ บะบายค่ะ^^
ความคิดเห็น