ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [ Fic Naruto ] Bet love 31 Day : เดิมพันรักนายซัก 31 วัน

    ลำดับตอนที่ #21 : 17 Day : คำถาม

    • อัปเดตล่าสุด 14 ม.ค. 55


     


    _______________________________________________________________________________


    25 July xxxx


    ...............


    ......


    ..




    "บอกมานะว่านายทำอะไรซาสึเกะคุง!" เอ่อ....

    "นายทำเสน่ห์ใส่เขาใช่ม้าย!!" เดี๋ยวสิ...

    "ทำไมเขาถึงไม่สนใจพวกฉันเลย!!" จะไปรูมั้ย! หมอนั่นเป็นเกย์มั้ง!! ....เฮ้ย! นอกเรื่อง!

    "นายนี่มัหน้าด้านที่สุด!"




    สต๊อปปปปปปปปปปป!!!!!!!



    ท่านผู้อ่านอย่างงไปว่ามันเกิดอะไรขึ้นเดี๋ยวผมจะระลึกชาติให้ฟังเอง

    คือว่า....



    ช่วงเวลาพักเที่ยงผมดันลืมของไว้ที่ห้องผมเลยบอกให้ซาสึเกะไปรอที่โรงอาหารก่อนแล้วเดี๋ยวจะตามไปแต่ปรากฎว่า...หลังจากที่ผมเอาของเสร็จ...


    'นารูโตะ'เสียงหนึ่งเรียกทำให้ผมหันไปหาก็พบสาวๆที่คอยทำหน้าที่วิ่งไล่จับ(?)ผมกับซาสึเกะทุกคาบพักเจ้าเก่านี่เอง แต่ดูท่างานนี้เจ๊แกคงไม่ได้จะมาขอวิ่งไล่จับระลึกความหลังละมั้งหน้าเครียดมาเชียว- -

    'ว่า? เร็วๆหน่อยก็ดี ตอนนี้ฉันรีบ'ผมพูด วันนี้ซาสึเกะบอกว่าจะเลี้ยงราเมงผมล่ะ>< แต่ว่าจะต้องแลกกับกลับบ้านไปต้องนวดให้เขา...= =; จะว่าคุ้มดีมั้ยนะ??

    'ไม่ต้องรีบหรอกย่ะ ซาสึเกะคุงเขาไม่หนีนายไปไหนหรอก' ไม่ได้กลัวหมอนั่นหนี แต่กลัวหมอนั่นเปลี่ยนใจต่างหากเล่า!><

    'เรามีเรื่องที่จะต้องคุยกันยาวเลยล่ะไม่ต้องห่วง' ฉันห่วงสวัสดิภาพตัวเองมากกว่าง่ะ- -^

    'งั้นก็ว่ามาสิ'ผมเริ่มเข้าเรื่อง

    'คุยกันที่นี่คงจะไม่ดีเท่าไหร่ เราไปคุยกันที่หลังตึกดีกว่านะ'หัวหน้ากลุ่มผู้หญิงพวกนั้นพูด


    อึก...(เสียงกลืนน้ำลาย)





    เรื่องมันก็เป็นเช่นนี้แลT^T!!~


    ในที่สุดก็มาจองล้างจองผลาญ(?)กันจนได้!!

    ชาติที่แล้วฉันไปแย่งสามีพวกเธอมากันหรือยังง้าย??


    "ตอบมาสิ!"

    "เธอถามฉันแล้วหรอ?" ผมไม่ได้กวนประสาทนะ... แต่ผมฟังไม่ออกว่ามันเป็นประโยคคำถามหรือเปล่าเพราะว่ายัยพวกนั้นเล่นสลับกันพูดแบบนั้น โตะคนนี้แยกไม่ออก

    "ยอกย้อนเหรอ!!" โอ๊ยยยยยยยยย!!!! ข้าน้อยมิบังอาจขอรับ!

    "โอเคๆ ตอบก็ได้ ฉันไม่ได้ทำอะไรเขาซะหน่อย"ผมตอบ

    "แล้วทำไมเขาถึงสนใจแต่นายย่ะ!"เจ๊คนนึงพูดเล่นซะเอฟเฟ็คกระจายเต็มหน้าผมเลย= =;; สิวจะขึ้นมั้ยเนี่ย?

    "ฉันจะไปรู้หรอ?"

    "กวนหรอยะ!!"

    "เปล่าซะหน่อยอ่า.."ผมพูดแล้วยกมือขึ้นปรามน้ำลายที่กำลังจะกระเด็นเข้าหน้าผมอีกครั้ง

    "ถ้าวันนี้ซักไม่รู้เรื่องเราจะไม่ปล่อยนายไปไหนทั้งนั้น"แล้วชีก็พร้อมใจกันพูดขึ้นมา

    "อ่า..."ซวยแล้วกรู...

    "พวกเธอทำอะไรกัน!!!" ในที่สุดก็มีพระเอกขี่ม้าขาวมาช่วยโตะแล้ว

    "ซากุระจัง!" อ้าว= =? นางเอกขี่ม้าขาวหรอกเรอะ?

    "พวกเธอทำอะไรกันอยู่?"คนที่ชื่อซากุระจังถามเสียงจริงจัง ทำให้บรรดาชีเติมเอสทั้งหน้าพากันหน้าซีดกันเป็นแถบ ท่าทางคนที่ชื่อซากุระจังจะน่ากลัวเนอะ ยัยพวกนี้กลัวกันใหญ่เลยอ่ะ

    "เปล่านี่่คะ พวกเราก็แค่คุยกันเรื่อยเปื่อยน่ะค่ะ ใช่มั้ยนารูโตะ"และแล้วชีก็ย้อนมาถามผม หะ? อะไร?

    "ตกลงว่ายังไง แค่คุยกัยเรื่อยเปื่อยหรือเปล่า?"ซากุระจังหันมาถามผม

    "ก็...ครับ เราแค่คุยกันเรื่อยเปื่อยน่ะครับแหะๆ^^;"ผมพูดแล้วหัวเราะแห้งๆ

    "คุยเรื่อยเปื่อยที่หลังตึกเนี่ยนะ รสนิยมแปลกจริง เธอคือนารูโตะสินะ ซาสึเกะเขาหาให้วุ่นเลยน่ะ"ซากุระจังว่า



    ห๊ะ??


    "หาผมหรอ?"ผมชี้หาตัวเองก่อนจะทำหน้างง

    "ใช่ เห็นบอกว่าเธอมาเอาของนานแล้วเลยเป็นห่วง" อ่า...=_______=;; ทำไมผมถึงรู้สึกถึงรังสีอำมหิตน้า..

    "อ่า..ครับผมจะรีบไป"ผมพูดแล้วเดินผ่านพวกชีทั้งหลายกับซากุระจังไป

    "แล้วก็พวกเธอ! ขืนทำอะไรลับล่อๆอีกฉันจับเข้าห้องฝ่ายปกครองแน่! เข้าใจมั้ย!"ซากุระจังสั่งเสียงเข้ม

    "ค่ะ!"



    อ่า.....ไหงถึงรู้สึกว่าตัวเองจะซวยอีกรอบยังไงก็ไม่รู้สิ..


    "เธอคืออุซึมากิ นารูโตะสินะ"ซากุระจังเดินมาข้างๆผม

    "ครับ แล้วเอ่อ...ซากุระจัง"

    "ฉันฮารุโนะ ซากุระ จะเรียกซากุระจังก็ได้นะ อ้อ! ฉันเป็นพี่เธอปีนึงล่ะ"

    "งั้นซากุระจังก็อยู่ปีสองอ่ะสิครับ!" โอ้ว.... เธอแก่กว่าผมกับซาสึเกะอีกหรอเนี่ย?? เพิ่งรู้ๆ

    "แล้วทำไมผมถึงไม่เคยเจอซากุระจังเลยอ่ะครับ?"ผมถามเพราะตลอดเทอมที่เรียนมาเนี่ยผมเพิ่งเจอเธอวันนี้ครั้งแรก

    "อ๋อ ฉันเป็นสารวัตรนักเรียนน่ะ"ซากุระจังตอบก่อนจะยิ้ม แล้วมันเกี่ยวกันยังไงอ่ะครับ??

    "เธอคงสงสัยสินะว่ามันเกี่ยวกันยังไง" ผมพยักหน้า

    "ก็ฉันต้องไปคอยช่วยงานฝ่ายปกครองยังไงล่ะ พอพวกเธอพักเที่ยงฉันก็ต้องนั่งเฝ้าของปกครอง เวลาเรียนฉันก็เรียน แถมเรายังเรียนกันคนละชั้นด้วย จะไปเจอกันได้ยังไงหะ"ซากุระจังอธิบาย

    อ๋อ...มันเป็นอย่างนี้นี่เอง รู้ละๆ


    "เอาล่ะถึงโรงอาหารแล้ว หวังว่าเธอคงไม่ไปหาเรื่องปะฉะดะกับพวกผู้หญิงพวกนั้นอีกนะ"ซากุระจังว่า เหอๆๆ ใครจะไปอยากปะฉะดะกับยัยพวกนั้นกันเล่า- -^^ 

    "งั้นฉันไปล่ะ"

    "เดี๋ยวสิครับ จะรีบไปไหนล่ะ?"ผมถาม อันที่จริงนะ...ผมว่าผมจะชวนเธอไปกินข้าวด้วยน่ะ... ทำไมล่ะ? กินด้วยกันเยอะๆสนุกออกนะ

    "ก็ไปเดินตรวจน่ะสิ ฉันเป้นสารวัตรนักเรียนนะลืมแล้วเหรอ?"

    "ผมเปล่าลืม แต่ผมกำลังจะชวนซากุระจังไปกินข้าวด้วยกันน่ะครับ"ผมว่า

    "อืม....ไม่เอาง่ะ ฉันกับซาสึเกะยิ่งเข้าหน้ากันไม่ติดอยู่ และฉันว่า...หมอนั่นคงไม่ต้องการให้ใครเข้าไปเป็นก.ข.ค.ละมั้ง" เอ๋?

    "ก.ข.ค.?"ผมทำหน้าหมางง

    "ฮะๆๆ เอาเถอะ เอาไว้คราวหน้าละกัน บายจ้า"และแล้วคุณเธอก็โบกมือลาใหเผมก่อนจะเดินจากไป....


    อะไรของเขาน่ะ ที่พูดมาเนี่ผมไม่เข้าใจซักนิด= =^ แล้วอะไรคือเข้าหน้ากันไม่ติด? ไม่ถูกกันงั้นหรอ?? แล้วไหนจะไอ่เรื่องก.ข.ค.อีกล่ะ? 

    โอ๊ย! งงนะเนี่ย!!


    "นารูโตะ"เสียงหนึ่งเรียก และผมก็รู้ว่านั่นคือเสียงซาสึเกะ

    "เป็นอะไรหรือเปล่าเห็นหายไปนาน"เขาถามก่อนจะจับตัวผมหมุน 360 องศาเพื่อเช็คว่ามีส่วนไนของผมบุบสลายไปบ้างหรือเปล่า?

    "เปล่า ไม่เป็นอะไร"

    "มีปัญหาอะไรหรือเปล่า?"ซาสึเกะถามออกมา จะให้บอกหรือไงว่าฉันมีปัญหากับเหล่าบรรดาผู้หญิงของนายน่ะ! เฮ้อ แต่ก็ช่างมันเหอะ ผมเองก็ไม่ใช่พวกขี้ฟ้องเอาความดีเข้าตัวซะหน่อย

    "ไม่มีอะไร ชักหิวแล้วสิ ไปกินข้าวกันเหอะ"

    "ไม่มีอะไรแน่นะ"

    "เออ ไม่มี หิวอยากกินข้าวแล้ว นายบอกว่าจะเลี้ยงราเม็งฉันไม่ใช่หรือไง? หรือจะเบี้ยว"

    "หึ อย่างฉันน่ะไม่เบี้ยวง่ายๆหรอกน่า นายต่างหาก...อย่าคิดจะเบี้ยวฉันละกัน"ซาสึเกะพูดแล้วยิ้มออกมา เหอๆๆ ทำไมถึงรู้สึกว่ารอยยิ้มนี้มันดูไม่น่าไว้ใจไงก็ไม่รู้นะ- -^

    "อะ..เออ ไม่เบี้ยวหรอกน่า!"

    "งั้นก็ไปกินข้าวกัน"ซาสึเกะว่าก่อนจเอามือมากอดคอผม แต่ผมก็ไม่ได้ว่าอะไร ปล่อยให้เขากอดไป ยังไงๆมันก็ไม่ได้น่าสงสัยอะไรนี่ ก็เหมือนกับที่คนเป็นเพื่อนเขาทำกัน


    สถานะตอนนี้ อืม.....เรา..เป็นแฟนกัน....มั้ง


    ไม่รู้อ่ะ ถ้าถามว่าผมรักเขามั้ย...

    ก็รักนะ...นิดๆน่ะ..มั้ง




    "นี่!"

    "หะ..หืม??"

    "เหม่ออะไรอยู่เดี๋ยวราเม็งก็เย็นหรอก"ซาสึเกะว่าก่อนจะชี้ไปที่ชามราเม็งที่วางอยู่ตรงหน้าผม จากสภาพ..ผมคงยังไม่ได้แตะต้องมันแม้แต่หยิบตะเกียบขึ้นมาเลยละมั้ง

    "อะ..อืม"ผมตอบก่อนจะหยิบตะเกียบขึ้นมาคีบเส้นราเม็งกินไปเรื่อย ก่อนจะเจอสายตาของซาสึเกะที่จ้องมองมา

    "อะไร? หน้าฉันมีอะไรติดหรือไง"ผมถามก่อนจะยกแขนใช้แขนเสื้อเช็ดแถวๆแก้ม

    "เปล่า แค่สงสัยว่าทำไมนายเอาแต่เหม่อ ตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว"ซาสึเกะพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังก่อนจะจ้องมาที่ผมอย่างจับผิด

    "เปล่าซะหน่อย ไม่มีอะไร คิดมากน่านายน่ะ"ผมว่าก่อนจะคีบเส้นราเม็งเข้าปากอีก

    "นายรักฉันหรือเปล่านารูโตะ"




    _______________________________________________________________________________


    The End!!

    เอ่อ...ตัดตอนสั้นไปหรือเปล่าน้า??

    ช่างเถอะ ช่วงนี้ใกล้สอบแล้วค่ะ สองสามวันนี้หยึดเพื่ออ่านหนังสือ(แต่ก็ยังแวบมาอัพได้อิๆๆ)

    ช่วงนี้ว่ากะจะแปลโด + ปั่นฟิคไปด้วย ไม่รู้จัทันมั้ยนะ?

    ช่างเหอะ ตอนนี้ก็บายบีค่ะ




    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน
    นิยายแฟร์ 2024

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×