เพื่อนข้าเป็นองค์หญิง

“ นี่! ท่านทำอะไรน่ะ” 

“ ข้าหรอ ก็กำลังกินสิ่งที่เรียกว่าแป้งทอดอยู่นี่ไง ว่าแต่ ที่นี่กินแบบนี้มันจะมีสารอาหารได้อย่างไร” 

เหมย มองดูเหยียนเฟยที่กำลังใช้ตะเกียบคีบแป้งทอดชิ้นใหญ่เข้าปากอย่างทุลักทุเล

“ มันใหญ่เกินไปทำไมเขาไม่ตัดเป็นชิ้นๆมาให้” 

“ โอ้ยยย ท่าน ช่วยทำตัวธรรมดาสักทีได้ไหม” 

“ ข้าก็ทำอยู่นะ” 

“ ไม่ใช่ แป้งทอดเขากินกันแบบนี้” 

เหมยฉีกแป้งทอดออกมาเป็นชิ้นเล็กแล้วจิ้มลงที่ถ้วยน้ำเต้าหู้ก่อนจะส่งให้เฟยเหยียนรับไปอย่างงงๆ ทีแรกนางนึกว่าน้ำเต้าหู้เอาไว้ดื่ม แต่ทำไมถึงใส่ถ้วยแล้วไม่มีช้อนมาให้ ตอนนี้นางคลายสงสัยแล้ว

โอ้ยยย หัวจะปวด

นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นจากจินตนาการ