แสงแดดยามเหมันต์

เธอห้อมล้อมไปด้วยผู้คนทว่าเธอโดดเดี่ยว

เธอปิดกั้นหัวใจตัวเองอย่างเย็นชาด้วยประตูน้ำแข็งอันแน่นหนา

ทว่าเขาคือหิมะอันเป็นแสงแดดทลายน้ำแข็งนั้น

เขาเข้าใจว่าจริงๆแล้วเธออ้างว้างอย่างไร

และเขากำล้งทำให้เธอรู้ว่า

ไม่มีใครที่อยู่คนเดียว