คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : คิม ชานอู
ณ บ้านของสองพี่น้อง จิน, จุน
“โอ๊ย...โอ๊ย! เจ็บ” เสียงโอดครวญของจุนฮเวดังลั่นบ้านเพราะแรงมือของจินฮวานที่กำลังทำแผลให้เขาอยู่
“โอ๊ะ! ขอโทษ พี่เบามือสุดแล้วนะ” จินฮวานยู่ปากพองแก้มน้อยๆ พยาบาลยังมือหนักกว่าจินฮวานคนนี้อีกนะ!
“มานี่ๆ ทำเองดีกว่า” จุนฮเวแย่งสำลีเช็ดแผลจากมือพี่ชายมาซับแผลเอง
“แล้วไปต่อยกันทำไม?” จินฮวานเอ่ยถามน้อง
“เรื่องพี่จินอูอ่ะแหละ” จุนฮเวตอบปัดๆ
“อะไรกัน...แค่ผู้ชาย (ที่คล้ายผู้หญิง) คนเดียว ถึงกับต้องต่อยกันเลยเหรอ” จินฮวานดุน้องเบาๆ
“พี่ไม่เห็นมันพูดอ่ะ ดูมันพูดสิ ทำยังกับมันเป็นเจ้าของ” จุนฮเวเริ่มโมโห
“มันจะอะไรนักหนาล่ะ ก็เห็นไปแล้วนี่ว่าเขามีคนอื่นแล้วอ่ะ” จินฮวานขมวดคิ้วดุน้องไปอีกรอบ
“อย่างพี่มันจะมาเข้าใจอะไร! ใช่สิ พี่ไม่เคยมีคนมารุมจีบรุมแย่งแบบนี้ไง!” จุนฮเวตวาดพี่เสียงดัง ก่อนจะเดินจากตรงนั้นไป
“อ...อะไรนะไอ้เด็กบ้า! พี่ชายแกน่ะมันสวยกว่าพี่จินอูของแกอีกนะ! T^T ” จินฮวานตะโกนไล่หลังน้องไป
“มีคนมาจีบแล้วค่อยมาพูดนะ!” จุนฮเวตะโกนกลับมา
“รอดูแล้วกัน และอย่ามาตามหวงทีหลังล่ะไอน้องบ้า!” จินฮวานล่ะอยากร้องไห้จริงๆ นี่ไม่มีใครคิดจะจีบจินฮวานบ้างเลยเหรอ!? >0<
ช่างเป็นวันที่น่าเบื่อของจุนฮเวคนนี้เสียจริงๆ ปกติเวลานี้เขาก็จะตามจินอูไปทุกที่ และก็แอบมองอยู่ห่างๆ แต่...วันนี้...เขาทำแบบนั้นไม่ได้อีกแล้ว
“อ้าว จุนฮเวมานั่งทำอะไรคนเดียวตรงนี้?” เสียงของชานอูเอ่ยทัก
“ไม่มีอะไรทำน่ะ...ว่าแต่ นายเป็นใคร? รู้จักชื่อฉันได้ไง?” จุนฮเวขมวดคิ้วถามผู้ชายหน้าตาจิ้มลิ้มตรงหน้า
“อ...เอ่อ...เอ่อ ป...ป้ายชื่อนายไง ฉันเห็นป้ายชื่อนาย ฉันเลยรู้จักชื่อนาย” ชานอูยิ้มแห้งๆ...ไม่น่าพลาดเลยชานอู T.T
“อ๋อ งั้นก็สวัสดีนะคิม ชานอู ฉันไปล่ะ” จุนฮเวฉีกยิ้มละลายใจให้ ทำเอาคนตัวเล็กถึงกับวิญญาณหลุดออกจากร่าง (?)
“จะไปไหนวะไอ้จุนฮเวร!” บีไอเดินมาดักหน้าจุนฮเวโดยมีดงฮยอกคู่ปรับเก่าของเขา และผู้ชายหน้าหวานอีกคน ซึ่งคาดว่าจะเป็นลูกน้องคนใหม่ของบีไอเพราะเขาไม่เคยเห็นหน้ามาก่อน
“แกเองเหรอบีไอ เคยเห็นแกในเพจโรงเรียน ไม่คิดว่าตัวจริงจะขี้เหร่ขนาดนี้” จุนฮเวยกยิ้มอย่างไม่รู้สึกตื่นกลัว แม้ว่าจะมีตัวคนเดียวในหมู่ศัตรูถึงสามคน
“อ้าว ไอ้เด็กเวร กูรุ่นพี่มึงนะ พูดจาหัดมีสัมมาคารวะบ้าง” บีไอเริ่มฉุน พุ่งจะเข้าไปต่อยหน้าไอ้เด็กไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง แต่ก็โดน ‘ฮงซอก’ ดึงตัวไว้เสียก่อน
“ใจเย็นสิ นี่มันหน้าตึกบริหารนะ” ฮงซอกเอ่ยเตือนสติบีไอ การมาชกต่อยกันหน้าตึกบริหารนี่เสี่ยงเกินไป ซึ่งดงฮยอกเป็นลูกชายท่านรองผู้อำนวยการแล้วด้วย ยิ่งจะไปกันใหญ่
“งั้นพี่กับดงฮยอกลากมันไปหลังตึกแล้วกัน...ผมจะสั่งสอนมันเอง” บีไอเดินล้วงกระเป๋านำหน้าไปหลังตึก
“ทำไมต้องเป็นฉันด้วยเนี่ย...ฉันไม่ใช่ลูกน้องฮันบินมันนะ =.= ” ใช่...ฮงซอกไม่ใช่ลูกน้องของบีไอเสียหน่อย เขาก็แค่นักเรียนใหม่ที่ย้ายมาตอนปีสามแล้วไม่มีเพื่อน แค่นั้นเอง (เลยต้องมาคบรุ่นน้องว่างั้นเถอะ)
“เอาน่ะพี่ฮงซอก ไหนๆ ก็ลงเรือลำเดียวกันแล้ว” ดงฮยอกบอก
“เฮ้ย! จะยืนคุยกันอีกนานไหม!?” จุนฮเวตะโกนลั่นพลางมองไปที่ทั้งคู่
“ไม่นานครับ” ดงฮยอกยกยิ้มกวนประสาทก่อนจะล็อกตัวจุนฮเวไว้
“ปล่อยกู!” จุนฮเวออกแรงขัดขืน
“พี่ฮงซอก ยืนแอ๊บแบ๊วอยู่นั่นแหละ ต่อยมันสิพี่ ผมจะจับมันไม่อยู่แล้วนะพี่!” ดงฮยอกเร่ง ตัวเขาก็เล็กกว่าจุนฮเวอยู่แล้วด้วย ขืนปล่อยให่จุนฮเวออกแรงเยอะกว่านี้คนที่จะเจ็บตัวอาจจะเป็นดงฮยอกแทน ฮงซอกยังคงยืนงงๆ กับสถานการณ์ตอนนี้ แต่พอตั้งสติได้ หมัดหนักๆ ก็ซัดเข้าท้องของจุนฮเว จนร่างสูงถึงกับทรุดลง พวกเขาจัดการแบกร่างสูงมายังอาคารหลังโรงเรียนซึ่งเป็นตึกที่ไม่ได้ใช้งานแล้ว
“อย่าหมาหมู่ดิวะ” จุนฮเวยังคงกุมท้องที่ยังรู้สึกจุกๆ อยู่...เห็นหน้าหวานอย่างนั้นแต่ก็หมัดหนักไม่น้อย
“ไม่หมู่ก็ได้...แค่กูคนเดียวก็เกินพอแล้ว” บีไอแสยะยิ้มอย่างชั่วร้าย (มันชั่วจริงๆ =_= ) ก่อนจะพุ่งไปที่จุนฮเว หมัดหนักๆ ถูกซัดเข้าเต็มใบหน้าของจุนฮเว ก่อนจะง้ามหมัดหลัวจะซัดเข้าครั้งที่สอง
“พี่ฮันบิน! หยุดเลยนะ!!” เสียงใสๆ ของเด็กยักษ์หน้าแบ๊วอย่างชานอูตะโกนลั่นเหมือนระฆังช่วยชีวิต
“อะไรอีกครับคุณน้อง~” บีไอถามเสียงยาน
“เค้าเคยบอกแล้วใช่ไหมว่าห้ามมีเรื่องในโรงเรียน!” ชานอูกอดอกไม่พอใจในสิ่งที่พี่ชายทำ
“ชานอู...นายเป็นน้องชายไอ้หน้าไข่นี่เหรอ?” จุนฮเวขมวดคิ้วถาม เพราะไม่ค่อยเข้าใจสถานการณ์ตอนนี้สักเท่าไร
“อ้าว มึงไปรู้จักกับน้องกูตอนไหนแว๊ะ? =.=’; ” บีไอมองน้องชายสลับกับศัตรูไปมา
“หยุด! ชานอูขอร้องล่ะนะพี่ฮันบิน เราขอร้องนะจุนฮเว อย่ามีเรื่องกันเลย” ชานอูแทรกตัวเข้าตรงกลางระหว่างทั้งคู่ที่จ้องกันอย่างเอาเป็นเอาตาย จุนฮเวขมวดคิ้วทำหน้ายักษ์มองบีไอ บีไอก็แยกเขี้ยวจ้องจุนฮเวอย่างไม่มีใครยอมใคร (พวกมึงยังใช่คนอยู่ป่ะ)
“จะไม่เห็นแก่มิตรภาพดีๆ ของชานอูแล้วก็สายสัมพันธ์ความเป็นพี่น้องหน่อยเหรอจุนฮเว...พี่ฮันบิน” ชานอูโน้มน้าว
“เฮ้อ...ตกลง // เฮ้อ...ตกลง” ทั้งคู่ถอนหายออกมาพร้อมกันเบาๆ
“ช่างเถอะๆๆๆ ถึงยังไงแกกับฉันก็ไม่ได้พี่จินอูด้วยกันทั้งคู่” ดงฮยอกที่ยืนเงียบอยู่นานเอ่ยขึ้นบ้าง
“ถ้าอย่างนั้นก็จบศึกได้แล้ว ฉันจะไปเรียน” ฮงซอกเอ่ยพลางเดินแทรกตัวออกไป
“อ้าว ยืนห่×าอะไรล่ะครับ...ไปเรียนสิ รอพ่อมาตัดริบบิ้นหรือไงวะ” บีไอพูดทำลายความเงียบก่อนที่ทุกคนจะสลายตัวไป
#ฟิคน้องชายจอมขัดขวาง
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
เป็นตอนของจุนฮเว แต่ชื่อตอนเป็นชื่อชานอู (?)
ไม่ค่อยจะถนัดคิดชื่อตอนสักเท่าไร จะพยายามสมองต่ออีกค่ะ
ฮงซอกโผล่ออกมาแล้วนะคะ! ว้าวววววว สองคนนี้ยังไม่ค่อยได้ตั้งใจมองกันเลย จนหลายคนคิดว่าเป็นคู่จุนอู (?) อย่านะ มันไม่ใช่ ชานอูมีคู่อยู่แล้วค่ะ ต้องติดตามนะ
เกณฑ์ในการอัพฟิค ต้องมีเม้นถึง 5 เม้นก่อนนะคะ ถือว่าเราเข้าใจตรงกันแล้วนะ
แล้วเจอกันตอน 3 ค่ะ
ความคิดเห็น