คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ก่อเรื่องอีกแล้ว #เฮ้อ
“ผมว่า...ผมชอบพี่จินอูเข้าเต็มๆ แล้วล่ะครับ พี่เขาก็คงชอบผมเหมือนกัน...” ดงฮยอกนั่งพูดกับกล้องวิดีโอตัวโปรดของเขาเพื่อนำไปลงช่องรายการส่วนตัวในยูทูบตามประสาคนดัง
“ไอ้มั่ว!! พี่เขาชอบกูเว้ย!” เสียงเข้มๆ บวกกับหน้าตากวนเบื้องล่างระดับสิบของ ‘กู จุนฮเว’ ทำให้ดงฮยอกต้องละสายตาจากกล้อง
“อ้าว อย่ามั่วครับๆ พี่เขาไม่เคยพูดนะว่าชอบมึง” ดงฮยอกยิ้มเยาะ
“แล้วพี่เขาเคยพูดเหรอว่าชอบมึง ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ” จุนฮเวระเบิดหัวเราะ
“ไอ้จุน!!” ดงฮยอกเริ่มไม่พอใจบุคคลตรงหน้าเหลือเกิน
“ทำไมวะ ไอ้หน้าอ่อน จะต่อยก็ต่อย แต่ถ้าจะถอยก็รีบๆ ด้วยนะ” จุนฮเวยกยิ้มกวนประสาท ก่อนที่หมัดหนักๆ ของดงฮยอกจะอัดเข้ากับหน้าของจุนฮเวเป็นการเปิดศึก...
. . . .
“พี่จินฮวานๆ!!! น้องพี่มีเรื่องอีกแล้ว!” บ็อบบี้วิ่งพรวดเข้ามาภายในห้องสภานักเรียน
“อีกแล้วเหรอ! คราวนี้กับใครอีกล่ะ!?” เสียงใสของ ‘จินฮวาน’ บ่นพึมพำพลางเก็บของที่วางเกะกะไปทั่วโต๊ะ
“เห็นว่าเป็นคิม ดงฮยอก ลูกท่านรองผู้อำนวยการอ่ะพี่” เมื่อได้ยินเช่นนั้น จินฮวานรีบวิ่งพรวดไปยังที่เกิดเหตุทันที...
“ไอ้คุณชายหน้าอ่อน! มีแรงแค่นี้เหรอวะ!!” จุนฮเวสวนหมัดใส่หน้าหล่อๆ ของดงฮยอก
“กูควรถามมึงมากกว่านะ! ไอ้จุนฮเวร!!”
“พอได้แล้ว!!!!!” เสียงใสๆ ของจินฮวานทำเอาคนที่มุงดูเหตุการณ์ถึงกับสตั๊น ไม่รู้ว่าเพราะเสียงตะโกนห้ามหรือรูปร่างลักษณะที่ดูยังไงๆ ก็คล้ายผู้หญิงไปเสียทุกส่วน
“พี่จะมาทำไม?” จุนฮเวสบถอย่างหัวเสีย
“ฝากไว้ก่อนนะมึง” ดงฮยอกผลักจุนฮเวให้พ้นตัวก่อนจะชิ่งหนีออกมาจากห้องซ้อม ถ้ารองผู้อำนวยการคิม ผู้เป็นพ่อมาเห็นตนมีเรื่องชกต่อยในสถานศึกษา นับว่าไม่เป็นเรื่องดีแน่
“จะหนีไปไหนวะ!? มาคุยกันรู้เรื่องก่อนดิ!” จุนฮเวตั้งท่าจะตามดงฮยอกไป แต่ก็โดนพี่ชายร่างเล็กของตนดึงตัวไว้
“คิดว่าทำอะไรอยู่น่ะ!” จินฮวานดึงรั้งผู้เป็นน้องไว้ไม่ให้ไปก่อเรื่องอีก
“ทำอะไรน่ะเหรอ สั่งสอนมันไง!” จุนฮเวแกะมือผู้เป็นพี่ออก
“นายจะต่อยกันในโรงเรียนไม่ได้นะ!” จินฮวานยังคงคว้าตัวผู้เป็นน้องไว้
“ก็จะตามไปต่อยมันข้างนอกไง!” จุนฮเวพยายามอธิบายเหตุผลปัญญาอ่อนให้จินฮวานเข้าใจ
“พี่ขอล่ะนะ ถ้าเรื่องนี้ถึงหูผู้อำนวยการยาง นายก็ต้องโดนไล่ออก” จินฮวานพูดพลางน้ำตาคลอเบ้า
“เฮ้ยๆๆ อย่าร้องดิ” จุนฮเวก้มมองผู้เป็นพี่
“นายก็อย่าไปต่อยกับเขาอีกสิ” น้ำตาของจินฮวานไหลลงอาบแก้มทั้งสองข้างพลางสะอื้นราวกับเด็กอนุบาล
“โอ๋ๆ เค้าไม่ไปแล้วๆ พี่เลิกร้องดิ ไม่เอาไม่ร้อง” จุนฮเวใช้ศัพท์เวลาเขาอ้อนจินฮวานปลอบเพื่อให้พี่ชายตัวเล็กของเขาเลิกร้องไห้
“จริงๆ นะ?” จินฮวานเงยมองน้อง
“ครับผม! ผมนายจุนฮเว จะไม่ (แอบ) ต่อยไอ้หน้าอ่อนดงฮยอกแล้วครับ!!” จุนฮเวยืดตัวตรงพร้อมกับให้คำสัญญากับผู้เป็นพี่
“ฮึก ไอ้น้องบ้า!” จินฮวานยิ้มน้อยๆ ก่อนจะโผเข้ากอดผู้เป็นน้อง จุนฮเวกอดปลอบผู้เป็นพี่ จังหวะเดียวกันนั้นเอง ตาคมของจุนฮเวก็พลันไปมองเห็นภาพบาดตาบาดใจ
“จุน...จุน จุนฮเว” จินฮวานมองน้องชายที่กำลังตาค้างมองอะไรบางอย่างอยู่ ร่างบางหันไปมองสาเหตุของการแน่นิ่งของจุนฮเว...ภาพที่ปรากฏต่อหน้าคนตัวเล็กคือคนสองคนกำลังยืนจูบกันอยู่มุมมืดของห้องล็อกเกอร์ จินฮวานเพ่งมองดีๆ ก็พบว่าเป็นจินอู ผู้ชายหน้าหวานที่สุดในสามโลกกำลังยืนแลกจูบอย่างดูดดื่มกับประธานชมรมดนตรีอย่างซง มินโฮ
“พี่จินฮวาน...กลับบ้านเถอะป่ะ” จุนฮเวลากพี่ชายตัวเล็กออกมาจากพื้นที่อันตรายต่อใจของเขา
“จุนฮเวนั่นมัน...พี่จินอูที่นายชอบไม่ใช่เหรอ” จุนฮเวรู้สึกอยากเอาก้อนหินทุบปากพี่ชายแสนไร้เดียงสาเข้าขั้นปัญญาอ่อนของเขาเสียจริงๆ ยิ่งพูดยิ่งเจ็บจะพูดถึงเขาทำไม!?
“พี่จิน ถ้าเรายังเป็นพี่น้องกัน พี่ห้ามพูดชื่อนั้นให้ผมได้ยินอีก เก็ทป่ะ?”
“ก็เห็นบ่นถึงเขาทุกวัน แล้ว ---”
“ก็เพราะเขาเป็นของคนอื่นแล้วไง!” จินฮวานสะดุ้งเล็กน้อย ไม่บ่อยนักที่จุนฮเวจะตวาดเขาแบบนี้
“ก็ได้ งั้น...เรารีบกลับกันเถอะ เดี๋ยวพี่ทำแผลให้” จินฮวานดึงมือผู้เป็นน้องให้เดินมาพร้อมตน
. . . .
ขายาวๆ ของดงฮยอกหยุดชะงักลงหลังจากวิ่งเอาเป็นเอาตายเพื่อหนีออกมาจากที่ที่เขาเพิ่งเปิดศึกกับจุนฮเวไป
“เฮ้ยดงฮยอก! วิ่งหนีอะไรมาวะ?” เสียงดุๆ ของ ‘คิม ฮันบิน’ หรือมีอีกชื่อในวงการนักเลงว่าบีไอตะโกนถาม
“พี่บีไอๆๆ พี่ต้องช่วยผมนะเว้ย! ไอ้เวรจุนฮเวมันมาต่อยหน้าผม!!” ดงฮยอกพุ่งเข้ามาเขย่าแขนลูกพี่ที่เขาสามารถพึ่งได้
“ใครวะจุนฮเว?” บีไอขมวดคิ้ว
“ก็เด็กปีหนึ่งเหมือนผมนี่แหละพี่”
“กูจะไปรู้ไหมล่ะ ไปหารูปมันมา” บีไอเริ่มหัวเสีย
“พี่ฮันบินๆๆ! ชานอูมีๆ!” เสียงของ ‘ชานอู’ น้องชายที่ต่างกับพี่ราวกับต่างสายเลือดดังขึ้นหลังจากยืนเงียบอยู่นานพลางยื่นสมาร์ทโฟนเครื่องงามที่มีแต่รูปจุนฮเวเต็มไปหมดให้พี่ชาย
“หน้าตากวนตี_ไม่เบา...หล่อเหมือนกันนี่หว่า” บีไอยังคงเลื่อนดูรูปของจุนฮเวอย่างสนุกมือ
“โอยพี่! ชมมันอยู่นั่นแหละ มันเป็นศัตรูหัวใจผมเลยนะเว้ย!” ดงฮยอกตีหน้าเครียด
“ศัตรูหัวใจอะไรของมึงวะ?”
“ก็มันอ่ะดิ! ชอบพี่จินอูนางฟ้าของผม” ดงฮยอกทำหน้าตาพร่ำเพ้อ
“ฮ่าๆๆๆ กูเห็นนางฟ้ามึงยืนจูบกับเทพบุตรชมรมดนตรีอยู่โน้น!”
“ห๊ะ!? จูบกับพี่มินโฮ!” ดงฮยอกเบิกตากว้าง
“ก็เออสิวะ...กลับบ้านไปขอสอบสวนหน่อยนะชานอู ทำไมมีแต่รูปมันเต็มโทรศัพท์เลยเนี่ย” บีไอคาดโทษน้องชายพลางยื่นโทรศัพท์คืนให้ ชานอูยิ้มแหยๆ ก่อนจะรับโทรศัพท์คืนมา
“แต่ผมก็แค้นมันอยู่ดี พี่ดูดิ หน้าผมเสียหล่อหมดเลยเนี่ย!”
“เออๆ หน้าตาแบบนี้หาไม่ยาก เดี๋ยวกูจัดการให้” บีไอตบบ่าลูกน้องเบาๆ
“เอาหนักๆ แต่ไม่ต้องถึงตายนะพี่” บีไอแสยะยิ้มมุมปากอย่างชั่วร้าย
#ฟิคน้องชายจอมขัดขวาง
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
เรื่องนี้เป็นฟิคเรื่องแรกในชีวิตของฟอร์มที่แต่งลงเว็บ ก็เม้นให้กำลังใจกันหน่อยนะคะจะได้มีแรงใจลงตอน 2 ถ้ายอดเม้นตอนแรกไม่เยอะก็จะดองไว้ อาจมีคนแต่งคู่บีจินกับบ็อบยุนเยอะ แต่ก็หายากที่จะมีฟิคคู่จุนฮเวกับฮงซอกด้วย
เรื่องนี้ถ้าไม่ถูกใจใครก็อย่าเพิ่งว่ากันนะคะ สุดท้ายนี้ขอบคุณพี่บีม ไรเตอร์ฟิคเรื่อง >SM TOWN SCHOOL< และ >I AM A CUNNING MAN< ที่ช่วยคิดพล็อตเรื่อง อัพฟิค และแต่งรูปโปสเตอร์ฟิคให้
ความคิดเห็น