รักวุ่นวายนายมนุษย์โอที [Yaoi]

   สวัสดีครับ ผมชื่อ 'วที' หรือ 'ไอ้ที' ตามที่เพื่อนๆเรียกกัน 

ผมมันก็แค่พนักงานบริษัทอายุยี่สิบปลายๆธรรมดาคนหนึ่ง

วันๆเอาแต่กกอยู่หน้าคอม ทำงานกะดึก กะเช้า ทำงานแทบจะทุกวัน 

ชีวิตธรรมดาๆไม่ได้แตกต่างจากคนอื่นเท่าไหร่นัก แต่มีบางอย่างที่แตกต่างออกไป...

นั่นก็เพราะว่าผม  'เป็นเกย์'  มันเป็นความลับที่ยากจะบอกใครนะครับ ก็เเน่สิ 

แม่งเป็นปัญหาระดับโลกข้อหนึ่งเลยสำหรับบางคน 

บางคนพ่อแม่ไม่ปลื้ม บางคนโดนเหยียด บางคนโดนนินทา เหอะ! นี่พ.ศ.อะไรครับ? 

'This is 2017' 

ใครจะนินทาก็โนสนโนแคร ์ เพราะ ความรักมันไม่เกี่ยวกับเพศซักหน่อย 

แต่สำหรับผม...มันไม่ เพราะถึงผมจะเป็นเกย์และทำงานบริษัทธรรมดาๆ แต่พ่อกับแม่ของผมนั้นก็เป็นคนมีชาติตะกูล ค่อนข้างมีฐานะและชื่อเสียง 

ถ้ารู้ว่าลูกชายคนสุดท้องที่รักของตัวเองเป็นเกย์ขึ้นมาเนี่ย...

คงจะอกแตกตายทำใจไม่ได้กันเป็นระนาว ที่ผมเลือกมาทำงานหาเงินเองก็เพราะว่าผมไม่อยากเกาะพวกท่านกิน ตอนนี้อายุท่านก็มากแล้วโรคภัยก็รุมเร้า พี่ชายทั้ง 2 คนก็เผ่นไปเรียนต่างประเทศกันหมด เหลือน้องชายคนเดียวนั่งทำงานหัวโด่อยู่ที่เดิม 

อีกไม่กี่ปีคุณพ่อท่านก็คงจะยกหุ้นส่วนทั้งหมดกับที่นั่งประธานบริหารให้แก่ผมแล้วสินะ ฮ่ะฮ่ะฮ่ะ.... ถุ้ยยย!! ได้ก็บ้าแล้วโว้ย!! ปกติตามละครเค้าก็ยกให้พี่ชายคนโตสุดไปกินอยู่ดีนั่นแหละ คิดแล้วเส้าขอเหล้าซักกลม                 

            ตอนนี้ก็พูดถึงผมมาเยอะละ มาพูดถึงอีกคนดีกว่า อีกคนที่ว่าเนี่ยคือคนที่ผมไว้ใจมากที่สุด เป็นได้ทั้งเพื่อนพ่อและพี่ชาย มันชื่อ 'ฌง' มันเป็นเพื่อนผมตั้งแต่มัธยมยันมหาลัย เวลามีอะไรก็จะคอยคุยคอยปรึกษากันตลอด เรื่องที่ผมชอบผู้ชายด้วยเช่นกัน ผมเริ่มสังเกตุตัวเองตั้งแต่ ม.5 จนม.6 ผมก็บอกมันไป ในตอนแรกไอ้ฌงเองมันก็ตกใจ ผมก็นึกว่ามันจะรังเกียจและตัดเพื่อนกับผม.... แต่ไม่ใช่ มันบอกมันเข้าใจ มันไม่รังเกียจ ตอนนั้นผมปล่อยโฮเลย ไม่รู้ว่าดีใจที่มันเข้าใจผมหรือดีใจที่ผมได้เป็นเพื่อนมันต่อไปก็ไม่รู้? หลังจากเหตุการ์ณนั้นก็ทำให้เราสนิทกันขึ้นเรื่อยๆ จนเรียนติดมหาลัยที่เดียวกัน

และได้อยู่ห้องเดียวกัน มันบอกว่าดีใจที่ได้อยู่ห้องเดียวกันกับผมด้วย ที่แม่งพูดตอนนั้นทำเอาใจผมเต้นไปรอบนึงเลย55555555 ตลกเนอะ 

     ไอ้ฌงเป็นเป็นคนที่หล่อใช้ได้เลยนะ หน้าตาดี สีผมน้ำตาลเข้มตาสีฟ้าอ่อน

กับอารมณ์ขันของมัน ทำให้มันมีเสน่ห์มาก ยิ่งส่วนสูงชายลูกครึ่ง(?)มาตรฐานของมันเนี่ยทำเอาสาวๆหลายคนกรี้ดสลบไปตามๆกัน อิจฉาโว้ยยย 

แม่กูเลี้ยงยังไงให้สูงแค่ 169 เซนเนี่ย!! นมก็กินทุกวันแต่ไม่เห็นสูงเหมือนไอ้ฝรั่งนั่นซะที

ตอนแม่งหลับนี่อยากจะเอาเลื่อยมาหั่นขาเป็นสองถ่อนเเล้วเอามาต่อให้หายอยาก 

    แต่ถึงมันหล่อแค่ไหนนิสัยทรามๆของมันก็ไม่สามารถทำให้มันขึ้นปี4ได้ 

ทั้งเกเร เจ้าชู้ ขี้ม่อ แล้วสุดท้ายเป็นไง? มันมาปล่อยโฮครวญครางให้ผมช่วยติวซ่อมให้

เพราะด้วยเหตุที่ว่า 

"ถ้าไม่ผ่านม๊ากูตัดค่าขนม" 

เออออออ ไอ้เหยดแม่มมมม นี่กูต้องเสียเวลาชีวิตเพื่อค่าขนมมึงหรือนี่? 

ตอนนั้นทั้งผมแล้วก็ไอ้ฌงก็เกือบซิ่ว ต้องมาติวให้แม่งทั้งๆที่งานตัวเองก็ยังไม่เสร็จ อาจารย์ศรีสงวนคนงามก็เกือบจะลั่นปากกาประทานเลขศูนย์งามๆมาให้แดก ดีนะที่ยังไปทันประมาณ 14.772974 วิ(อันนี้ก็เวอร์ไป) พอรู้ว่าตัวเองผ่านแม่งก็กอดผมซะจะจมไปอยู่ในซอกอก จ้าาาาา พ่อคนร่างหนา-.- ด้วยความที่ผมติวจนมันสามารถเข้าใจและบรรลุได้อยากแท้เที่ยง ทำให้มันได้ตำแหน่ง 'รองท็อปของมหาลัย' ไป ทั้งๆที่ผมได้ตำแหน่ง

ที่หนึ่งของมหาลัยแท้ๆ แต่ไม่เคยอ่ะ ไม่เคยมีใครสนใจ ยิ่งไปกว่านี้คือตำแหน่งที่มันได้ทำให้ชื่อเสียงที่เลื่องลือของมันดังขึ้นไปอีก! จึงได้รับฉายาหล่อ รวย สปอร์ถ ฉลาด

ไปครอง ทำให้ไม่ใครสนใจนิสัยเห้ๆของมันเลยซักนิด เเสรดดดดด นี่สินะ...

 'หล่อทำอะไรก็ไม่ผิด' นี่! ต้องขอบคุณกูนี่ครับ!! กูสอนมัน!!! เข้าใจมั้ย หื๊อ!!! 

อ๋อ ลืมบอกไปครับ ผมกับไอ้ฌงตอนนี้อยู่กินด้วยกัน... อย่าคิดลึก!!! 

หมายถึงแชร์ค่าห้องเฟ้ยย อยู่ด้วยกันจะ 3ปีละ ตอนนี้มันทำงานบริษัทพ่อ 

เพราะมันเป็นลูกคนเดียว พ่อก็หวังพึงพา แต่เหมือนคุณพ่อท่านจะหมดศรัทธา

ตั้งแต่ตอนมหาลัยละ เพราะแม่งชอบทำตัวชิวๆ เรียนไปวันๆ ไม่สนใจอะไร เงินที่พ่อแม่ให้ก็เอาไปทำเรื่องไร้สาระ 

        แต่เหตุการณ์เกือบซิ่ววันนั้นทำให้มันได้คิดหลายๆอย่าง คิดถึงพ่อแม่ คิดถึงตัวเอง คิดถึงอนาคต แค่ผมได้เห็นมันคิดใหม่ผมก็ดีใจละ..... 

' 01:26 น.'

 

"เฮอะ...." เมื่อเหลือบมองนาฬิกาแล้วก็สงสารตัวเอง ทำงานตั้งแต่5โมงเย็นยันเที่ยงคืน .... ผมทำได้แค่ถอนหายใจออกมา 

"ง่วง...ไปชงกาแฟซักแก้วดีกว่า" 

"ฮึบ!"  ในขณะที่ผมกำลังยันตัวขึ้นอย่างรวดเร็ว เปลือกตาและสติก็ดับวูบลง... 

                          

    "ตึง!!" 

               

             ผมสีดำคลับและตาสีคราม.... แสงไฟสะท้อนเส้นผมหนา.... 

            เงาของร่างใหญ่ที่กำลังปกคลุม.... แขนสองข้างที่กำลังอุ้มอยู่ 

                                        'เขาคือใครกันนะ?' 

สวัสดีค่าาา! เรื่องนี้เป็นเรื่องเเรกของเรานะคะ อาจจะมีผิดพลาดบางประการต้องขอพระทัยอย่างสูงค่ะ ;w; อายุก็ไม่มากตอนนี้ก็ใกล้จะสอบแล้ว ต้องยุ่งกับงานค้างและหนังสือหนักมาก อาจจะมึนๆ นิสนุงต้องขอพระทัยอีกรอบนะคะ555 ถ้าชอบก็อย่าลืมแชร์ ไลค์ คอมเม้นกันเยอะๆนะค้าาาาา บะบุ้ยยยย 

ฝากติดตามจอยลดา Yomi'iz ด้วยนะคะ ขอบคุณค่าาヾ(≧▽≦*)o

#ด้วยรัก