รักต้องคำสาป Loving must of cures

ลำดับตอนที่ #1 : Death:: บทนำ การจาลา

                                                 

                                                               บทนำ การจากลา

            ความมืดของรัตติการ และความเงียบสงัดแผ่สาน ปกคลุมไปทั่วบริเวณ คฤหาร์มัลฟอย ปราสาทสี
ดำตั้งสง่างามในเนื้อที่หลายร้อยเอเคอร์

ภายในคุกใต้ดินเงาของแสงจันทร์ ฉายให้เห็นเงาของร่างสูงดำในชุดคลุมยาวมีหวากสีดำคลุมปกปิดใบหน้า กำลังยืนจ้องมอง ร่างบางของหญิงสาวใบหน้ารูปไข่จมูกโด่งเป็นสันผมสีน้ำตาลหยกศกสวมเสื้อสเวตเตอร์สีขาวกับกางเกงยืนขายาวกำลังนั่งพับเพียบมือทั้งสองยันไว้กับพื้นเพื่อทรงตัวให้อยู่ หญิงสาวก้มหน้าลงมองพื้นตัวสั่นน้อยๆด้วยความกลัว เธอพายยามไม่สบตากับร่างสีดำเบื้องหน้า


"เอาละเธอจะบอกฉันได้หรือยังว่าพวกเธอมีแผนจะกำจัดจอมมารยังไง"น้ำเสียงเย็นเชียบถามอย่างราบเรียบ


"ฉันไม่มีวันทรยศต่อภาคีแล้วก็เพื่อนของฉัน"เฮอร์ไมโอนี่ตอบเสียงแข็งทั้งที่ความกลัวนั้นแหล่นอยู่ในหัวใจเธออย่างมาก 


"ใจแข็งดีนี่ บ้างที่คำสาปกรีดแทนอาจจะทำให้เธอปริปากได้"น้ำเสียงเย็นเชียบกล่าวพร้อมกับยกไว้กายสิทธิ์แล้วพึมพำออกไป

"ครูซิโอ" ราวกับร่างกายถูกไฟเผากระดูกภายในกายแทบจะแตกออกเป็นเสี่ยงๆมันเป็นความทรมารที่แสนสาหัต หญิงสาวนอนดิ้นไปมาบนพื้นพร้อมกับเสียงกรีดร้องที่น่าสยดสยอง

"นี้สำหรับจอมมาร"ชายชุดดำลดไม้กายสิทธิ์ หญิงสาวนอนอยู่กับพื้นไม่มีทีท่าว่าจะปริปากบอกเรื่องที่เขาต้องการ

"ไม่พูดใช่ไหมไม่เป็นไร งั้นเธอเรียกมันมาหาฉันบอกมันว่าเธออยู่ที่ไหนแล้วฉันจะปล่อยเธอไป ไม่งั้นตาย"น้ำเสียงเหี้ยมเกี้ยมยืนข้อเสนอ แต่หญิงสาวกลับเงียบเธอไม่มีวันทรยศแฮร์รี่เธอไม่มีวันเอาตัวรอดโดยการใช้แฮร์รี่ให้มาสู่ความตายแทนเธอ หญิงสาวยอมตายเองสะยังดีกว่าที่เธอจะทรศยเพื่อนของเธอ


"เธอไม่เรียก งั้นก็เตียมตัวตายได้เลย แต่ก่อนที่จะตาย ฉันอยากได้บลู ไดม่อนของตะกูลฉันคือ"ร่างสูงเริ่มเสียงดังเพราะความไม่ได้ดั้งใจ สายตาของเฮอรไมโอนี่เริ่มลอกแลก เพราะเพชรนี้เป็นของตะกูลมัลฟอยแล้วเขารู้ได้ยังไงว่าเพชรนี้มาอยู่กับเธอคำถามมากมายวนอยู่ในหัวของเฮอร์ไมโอนี่ ร่างสูงค่อยๆถึงหมวกคลุมศรีษะออกเผยให้เห็นผมสีบอร์น กับใบหน้ายาวจมูกโด่งริ้มฝีปากบางเล็กและริ้วรอยที่บ่งบอกอายุ เฮอร์ไมโอนี่อ้าปากค้างเพราะชายตรงหน้าคือนาย ลูเซียด มัลฟอย


"เธอกล้าดียังไงมาอ่อยลูกชายฉันให้เขายอมมอบสิ่งที่มีค่าแก่เธอ ยัยเด็กเลือดสีโคลน"นายมัลฟอยเปิดประเด็นสำคัญ ด้วยน้ำเสียงกราดเกี้ยว 

"คุณกำลังเข้าใจผิดฉันกับเขาเราไม่ได้มีอะไรเกี่ยวข้องกันทั้งนั้น"หญิงสาวโกหกถึงแม้นายมัลฟอยจะรู้เรื่องเธอกับเดรโกหมดแล้วแต่เธอก็ยืนยันกระต่ายขาเดียวว่าเธอไม่เกี่ยวข้องอะไรกับเด็กหนุ่ม หญิงสาวพายามที่จะปกป้องตัวเอง "เธอไม่ยอมรับ งั้นก็ไม่มีความจำเป็นที่เธอต้องมีชีวิตอยู่ต่อไปเพื่อทำลายอนาคตของเดรโก"นายมัลฟอยกล่างด้วยน้ำเสียงเย็นเชียบ

"ฉันจะรักษาสายเลือดบริสุทธิ์ไว้ไม่ว่าใครหน้าไหนที่เข้ามาขวางมันต้องตาย"นายมัลฟอยพูดอย่างเหี้ยมเกี้ยม พลางหยิบไม้กายสิทธ์ออกมาชี้ไปที่ร่างของเฮอร์ไมโอนี่ หญิงสาวหลับตาลงพร้อมรับกับความตาย มันเป็นการตายที่มีเกียติ์เพราะเธอได้ช่วยชีวิตคนอย่างมากมายช่วยภาคีและก็ แฮร์รี่


"อะวาดา เคดาฟรา"แสงสีเขียวจากปลายไม้กายสิทธิ์พุ่งตรงมาที่ร่างของหญิงสาว เวลาเพียงเสี้ยววินาทีร่างของหญิงสาวล้มลงนอนราบไปกับพื้นแข็ง ดวงตาโบกกว้างค้างไว้พร้อมกับลมหายใจหยุดนิ่ง นายมัลฟอยก้าวมาใกล้ร่างไร้วิญญาณพร้อมกำพึมพำคาถาไม้กายาสิทธิ์ชี้ไปที่ร่างของหญิงสาว ร่างของเธอก็ค่อยๆหายไป กลับไปอยู่ในบ้านของพ่อแม่เธอ

"และนี้สำหรับเดรโก"ลูเซียดพึมพำ
                                                         __________________________________

           


                             ความเงียบสงัดปกคลุมบ้านสีเหลี่ยมจัตรัจในลอนดอน หน้าต่างแตกกระจายเต็มไปหมดและแสงไฟในบ้านถูกปิดหมด บรรยาศกาสรอบข้างเริ่มเย็นยะเยือก เพราะความผิดปกติบ้างสิ่ง มีรถสีดำขันหนึ่งแลนมาจอดตรงหน้าบ้านหญิงสาวก้าวลงมาจากรถสีดำ หันไปมองบ้านตรงหน้าที่เงียบสงบอย่างผิดปกติ


ร่างบางสูงโปร่งผิวขาว ใบหน้ารูปไข่นัยตาสีน้ำตาลอัลม่อน คิ้วเรียงสวนแผงขนตางอนจมูกเป็นสันริมฝีปากอวบอิ่มสีชมพูระรื่น ผมหยักศกสีน้ำตาลที่ดูคุ้นเคยแต่ต่างกันตรงที่หญิงสาวจะมีผมที่เรียบกว่าจะเป็นลอนๆแค่ช่วงปลายผม สวมชุดของมั้กเกิลแจ็คเก๊ตสีน้ำเงิน ตัวในเป็นเสื้อกล้าม และกางเกงยืนขายาว มวลรวมเธอเหมือนเฮอร์ไมโอนี่อย่างกับฝาแฝด

หญิงสาวตั้งใจมาเยี่ยมพ่อแม่ในวันปิดเทอมวันแรกเธอก้าวเข้าไปอย่างสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้นในบ้านหลังเธอเปิดปะตูหน้าบ้านออกนำร่างบางก้าวเขาไปในห้องรับแขกที่มืดมีแต่ฝุ่นละอองกระจายไปทั่ว เฟอร์นิเจอร์ถูกชิ้นทุกทำลายพังยับเย้ย หญิงสาวเริ่มใจคอไม่ดีเธอรีบก้าวขึ้นบันไดเพื่อหาพ่อแม่ของเธอแต่เธอก็ไม่พวกเขา หญิงสาวเดินไปยังห้องสุดท้ายที่ยังไม่ดูห้องของเฮอร์ไมโอนี่นั้นเอง


หญิงสาวผลักประตูที่แง้มไว้ในให้เห็นห้องที่มืด หน้าต่างถูกเปิดไว้มีเพียงแสงของพระจันทร์ที่สาดส่องเข้ามาเผยให้เห็นร่างบางของหญิงสาวอีกคนที่เป็นแฝดกับเธอ เฮอร์ไมโอนี่นอนนิ่งอยู่กับพื้นดวงตาเบิกกว้างอย่างน่ากลัว หญิงสาวทรุดลงข้างน้องสาวน้ำตาเริ่มไหลออกมาอย่างพร่ำพรูเธอเอามือปิดตาของเฮอร์ไมโอนี่ พลางกอดร่างของน้องสาวไว้แน่น หญิงสาวรู้สึกสับสนอย่างมากใครเป็นคนทำเฮอร์ไมโอนี่แล้วพ่อแม่ของเธออยู่ที่ไหน


"สับสนใช่ไหม มิสเกรนเจอร์"เสียงนุ่มๆของชายชราถาม หญิงสาวหันไปมองร่างสูงโปร่งหน้าประตูห้องในชุดคลุมยาวสีเงิน และเคราสีขาวยาว นัยตาประกายฟ้ากำลังจ้องมองเธอผ่านแวนตาเสี้ยวพระจันทร์


"อัลบัส ดัมเบิลดอร์นี้มันเกิดอะไรขึ้น"หญิงสาวถามมือยังกอดร่างน้องสาวไว้แน่นและน้ำตาที่ยังไม่มีท่าว่าจะหยุด


"ตอนนี้พ่อแม่ของเธอ อยู่ในการดูแลของภาคี ผู้เสพความตายบุคมาที่นี้พวกเขาจะทำลายนายและนางเกรนเจอร์ แต่โชคดีที่มือปราบมารมาช่วยไว้ทัน"ดัมเบิลดอร์อธิบายอย่างเรียบง่าย

"แล้ว เฮอร์ไมโอนี่ละเกิดอะไรขึ้นกับเธอ"หญิงสาวถามอย่างร้อนรน

"ส่วนมีสเกรนเจอร์นั้นถูกสังหาร โดยผู้เสพความตายแต่เราไม่แน่ใจว่าเป็นใคร แล้วทำไหมต้องลงมือสังหารมิสเกรนเจอร์ เพราะฉะนั้นตอนนี้การตายของมิสเกรนเจอร์ยังคงเป็นปริศนาอยู่"ดัมเบิลดอร์กล่าวอย่างมีนัย ซึ้งนั้นทำใหหญิงสาวยิ่งไม่เข้าใจ

"แต่ฉันขอเตือนเธอ คุณ ไบโอนี่ เกรนเจอร์ อย่าได้ตามไข้ปริศนานี้เลยเพราะมันจะมีแต่สูญเสียกัน...ทุกฝ่าย"ดัมเบิลดอร์กล่าวเหมือนรู้อะไรสักอย่างแต่ไม่สามารถบอกเธอได้ ร่างสูงก้าวเดินออกไปจากห้องแล้วหายตัวไป

หญิงสาวนั่งกุมศีษะอย่างปวดหัวปริศนาที่ว่านี้คืออะไร? ถ้าไข้ปริศนาแล้วจะมีแต่สูญทุกฝ่ายคืออะไรหญิงสาวงุมงงกับคำพูดของดัมเบิลดอร์ที่ทิ้งไว้


ถึงแม้ว่าเธอจะไม่สนิทกับน้องสาวมากนักเพราะเธอย้ายไปอยู่กับป้าที่ประเทศฝรั่งเศษและเรียนอยู่ที่โบบาตอง ตั้งแต่เด็กจะกลับบ้านมาเยี่ยมพ่อแม่แล้วก็น้องสาวก็แค่ช่วงปิดเทอมแต่เธอก็รักน้องสาวคนนี้มาก
ที่จริงเธอกับน้องสาวเป็นฝาแฝดกับแต่เธอเกิดก่อนเฮอร์ไมโอนี่เพียงชั่วโมงเดียวมีลักษะที่คล้ายกันแทบถูกอย่างเป็นแม่มดเหมือนกันฉลากและแข็มแรงเหมือนกันแต่มีบ้างสิ่งที่ต่างกันนั้นคือเธอจะมีนิสัยเจ้าคิดเจ้าแค้นทะเย้ยทะยานไม่เคยยอมคน

ซึ่งจะต่างจากเฮอร์ไมโอนี่ตรงที่เธอจะอ่อนหวานมากว่าพี่สาวแต่ตอนนี้หญิงสาวอยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเฮอร์ไมโอนี่และทางเดียวที่หญิงสาวจะรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นเธอต้องพินิจใจไปดูอดีตของเฮอร์ไมโอนี่ คิดมาถึงตรงนี้หญิงสาวหยิบไม้กายสิทธิ์ออกมาจากกระเป๋ากางเกงชี้ไปที่ร่างไร้วิญญาณของน้องสาว

"เลจิลิเมนส์"หญิงสาวพึมพำ 

                                                      _______________________________________

 

เพลงสำหรับบทนำเป็นดนตรีบรรเลงนุ่มๆเศร้าเพื่อไว้อาลัยแก่เฮอรไมโอนี่
เพลงนี้ชื่อเพลงBrother ที่แปลว่าน้องสาวสื่อถึงการจากไปและความเศร้าของพี่สาว
(ขออนุญาติไม่เปิดเล่นออโต้ดีกว่า)

 

{ Winter Dark Theme }