เรา[จะ]ไม่เคยรู้จักกัน!!~

เนื้อเรื่อง

มันเกิดขึ้นเมื่อไหร่ก้อไม่รู้
เรารู้จักนายตอนม.2เทอม1แต่นายยังไม่รู้จักเราหรอก
นายไม่ใช่คนดัง .. แต่ก้อมีคนรู้จักอยู่บ้าง .. เราคนนึงแหละ

ประมาณกลางเทอมเราได้เมลล์เพื่อนเยอะแยะเลยจากบอร์ดของร.ร. .. แน่นอน1ในนั้นมีเมลล์นายด้วย .. แต่เราไม่รู้หรอกนะว่ามีเมลล์นายอยู่ในนั้นด้วย ถึงรู้ก้อไม่สนใจอารัยหรอก .. แล้วเราก้อจัดการแอดเมลล์พวกนั้นลงmของเรา [ถ้ารู้ว่าจะเป็นอย่างนี้ เราจะไม่แอดเมลล์นายเลย ]

เรากะนายคุยกันเรื่อยๆ .. จนเราสนิทกัน [ไม่รู้เราคิดไปเองรึป่าว] .. เราและนายในตอนนั้นต่างก้อมีคนที่ตัวเองรัก เราปรึกษานายทุกครั้งที่มีปัญหาและนายก้อคงจะเช่นกัน[มั้ง]

เราอกหัก .. นายก้อคงจะคล้ายๆกัน ช่วงนั้นหน่ะนายชอบแกล้งเราบ่อยๆ บอกว่าชอบเราบ้าง บอกว่าจะจีบเราบ้าง ขอเบอร์เรา ขอรูปเรา และชวนเราไปดูหนัง บอกว่าจะเลี้ยงไอติมด้วยนะ.. ตอนปีใหม่เราอยากได้ตุ๊กตาหมี นายก้อเคยสัญญาว่าจะซื้อตุ๊กตาหมีหั้ยเราในวันเกิดของเราด้วย แต่นายก้อลืมมัน ..

แต่ยังงัยซะนายก้อทำหั้ยเรายิ้มได้ตรงหน้าจอคอม หัวเราะได้ ในวันที่เศร้าที่สุด ..

++คนอกหักก้อต้องมีหวั่นไหวเป็นธรรมดาใช่มะ .. ถึงจะรู้ว่านายแค่แกล้งก้อเหอะ!!++
 
นายเคยบอกเราว่านายไม่ได้จีบเรานะ .. เราก้อเลยตอบไปว่าเราก็ไม่ได้คิดว่านายจีบเราหนิ [ตอบไปทั้งๆที่นัยใจคิดไปแล้วเต็มๆ] ..

แล้วก่อนวันที่จะไปดูหนังด้วยกันในช่วงปิดเทอมใหญ่ อยู่ๆแม่เราก้อบอกว่าไม่ให้ไป เราก้อเลยจำเป็นต้องผิดนัดนาย แต่เราก้อส่งsmsไปบอกอยู่น้า .. ตอนนั้นมันรู้สึกผิดมากๆ จนเราก้อไม่รู้ว่าเพราะอะไร .. [เรายังไม่คิดว่าเราชอบนายอ่านะ]

เราส่งsmsไปขอโทษนาย และนายก้อส่งกลับมาแกล้งเราว่านายจะโกดเรา แต่ตอนหลังก้อขอให้เราเที่ยวให้สนุก .. เพราะเราจะไปกรุงเทพ

พอเราไปกรุงเทพเราก้อยังเล่นmกะนายเรื่อยๆ .. จนมีคืนนึงเราเล่นmกะนายจนเกือบเที่ยงคืน และหลังจากเลิกเล่นนายก้อส่งsmsมาหั้ยเราว่า "ฝันดีนะ กลับมาอย่าลืมของฝากด้วยหละ"
เรานอนยิ้มทั้งคืน .. และเราก้อเริ่มมั่นใจแล้วหละว่าเราชอบนายแน่ๆเลย ..

อีก2-3วันต่อมาเราเล่นmกะนาย .. นายถามว่าทัมมัยวันนี้เราเงียบๆ .. อืม เราก้อรู้สึกว่าเราเงียบจิงๆ แต่เราก้อมีเหตุผลนะ ก็เราคิดเรื่องนายนั้นแหละ .. เราเลยถามกลับว่าอยากรู้จิงๆหรอ และพอนายตอบว่าอยากรู้จิงๆ และพยาคาดคั้นหั้ยเราบอกว่าเราคิดอะไรอยู่ 

แล้วในที่สุดเราก้อบอกนายไปจนได้ว่า "เราชอบนาย" .. แล้วเราก้อรีบออกจากmทันที เราไม่กล้าแม้แต่จะรอฟังคำตอบ .. เรากลัวจิงๆว่าคำตอบมันจะออกมายังงัย ..

เรายังไม่ได้บอกใช่มะว่านายเป็นคนรักเดียวใจเดียวมั้กๆ .. แม้ว่าคนที่นายรักจะชอบคนอื่น แต่นายก้อยังยืนยันที่จะรอ เผื่อว่าวันไหนคนที่นายรักเจ็บ วันนั้นก้อจะเป็นวันที่นายจะเป็นคนเช็ดน้ำตาให้ ไม่ว่าจะเป็นในฐานะเพื่อนหรืออารัยก้อแล้วแต่ .. และนี่คืออีก1เหตุผลที่เราไม่กล้าฟังคำตอบ ..

หลังจากนั้นเราไม่ได้ออนmอีกเลยเป็นเวลาเกือบ1เดือน

พอเปิดเทอม [ขึ้นม.3] .. เราก็เริ่มกลับมาออนmเป็นปกติ คือ เกือบทุกวัน แต่เราไม่ค่อยเจอนายเลยอ่ะ .. พอออนเจอกันนายก้อไม่ทักเรา เหมือนแต่ก่อน .. [เรากังวลมากๆเลยนะ] 

ยังม่ะได้บอกอีกแล้วชั่ยมะว่าแต่ก่อนนายทักเราก่อนทุกที .. จนบางครั้งนายยังต่อว่าเราว่าไม่ทักกันบ้างเลยนะ แต่นายก้อยังคงจะทักเราทุกๆครั้งอยู่ดี ...

5 นาทีผ่านไปนายก้อไม่ทัก......

.......10นาทีผ่านไป........
 
.......30นาทีผ่านไป
 ..
จนเราทนไม่ไหวเราก้อเลยตัดสินใจทักนาย .. แล้วถามนายว่าทำอารัยอยู่ นายตอบเราว่าเล่นเกมส์ .. แล้วการคุยกันของเรากะนายก้อจบแค่นั้น .. เห้อ!!~ แต่อย่างน้อยก้อค่อยโล่งอกหน่อย .. เพราะที่นายไม่ทักเราก้อเพราะเล่นเกมส์ ไม่ใช่เรื่องนั้น ..

แต่แล้วเราก้ออดคิดไม่ได้อยู่ดี .. เพราะตั้งแต่วันที่เราบอกไปอย่างนั้นนายไม่เคยทักเราอีกเลย ..
แล้วเราก้อไม่กล้าทักนายเพราะ กลัวว่าจะกวนตอนนายเล่นเกมส์
[ไม่มีครัยชอบหั้ยคนอื่นกวนเวลาเล่นเกมส์หรอกจิงมั๊ย .. เราก้อเหมือนกัน] ..

แต่แล้ววันนึงเราก้อตัดสินใจทักนายอีกครั้ง .. ต้องถามหั้ยรู้เรื่องว่าทัมมัยไม่ทักเราบ้างเล่นแต่เกมส์อยู่นั้นแหละ [ทัมยังกะตัวเองมีสิทธิงั้นแหละนะ] .. คำถามโง่ๆเหมือนเดิม .. ดี .. ทัมรัยอยู่ .. และคำตอบก้อทำให้เราไม่กล้าที่จะพูดอะไรออกไปอีกเลยนอกจาก .. อืม ..

เพราะคำตอบที่ได้มาคือ ฟังเพลงกะเล่นm .. คำตอบนี้มันคือคำตอบทุกๆอย่างแล้วว่าคำตอบของคำถามที่ว่าเราชอบนายมันคือ "ไม่" มันเป็นสิ่งที่บ่งบอกทุกอย่างแล้วว่า นายเปลี่ยนไป นายไม่อยากคุยกะเรา!!! ..

นายไม่ได้กำลังเล่นเกมส์ ข้างหน้าจอคอมนั้นกำลังนั่งฟังเพลง และคุยmกะคนอื่นอย่างมีความสุข โดยที่ไม่คุยกะเรา .. นายไม่ทุกร้อน ไม่เจ็บปวด ทั้งๆที่คนที่นั่งหน้าจอคอมอีกด้านกำลังคิดแทบเป็นแทบตาย .. ว่าทัมมัยนายไม่ทักเรา ว่านายกำลังทัมอารัยอยู่ ..

วันไหนไม่นายออนก็คิดแต่ว่านายจะเป็นอารัยรึป่าว .. ทั้งๆที่นายอาจจะบล็อคเราด้วยซ้ำ .. 

หลังจากนั้นเราก้อไม่ได้คุยกะนายอีก .. เราได้แต่นั่งมองเมล์นาย .. มองทุกครั้งที่นายออน ได้แต่คลิกที่เมลล์หั้ยหน้าmขึ้นมา .. พิมแล้วก้อลบ ไม่เคยได้ส่งข้อความที่พิมลงไปซักครั้ง ..

.. จะมีก้อแต่บางครั้งที่ทนไม่ไหวจิง .. เราก้อจะคุยกะนายด้วยคำพูดโง่ๆ คือ .. ดี .. ทัมรัยอยู่ .. อืม .. แค่นี้ทุกครั้ง .. 

ประมาณ3-4ครั้งที่เราทักนายไป .. เราถามคำ นายตอบคำ .. ไม่มีซักครั้งที่นายจะถามเรากลับบ้าง .. ไม่ซักครั้งที่นายจะบอกว่าเราเงียบไปนะ .. ไม่มีซักครั้งที่นายจะพูดแกล้งเรา .. ไม่มีซักครั้งเลย .. มันเปลี่ยนไปทุกอย่าง .. ไม่เหมือนแต่ก่อน .. เปลี่ยนไปจิงๆ ..

เราเจอหน้านายที่ร.ร.แทบทุกวัน เหมือนฟ้าแกล้ง ทั้งที่ร.ร.ก้ออกจะใหญ่ อยู่ก้อคนละห้อง และที่แน่ๆแต่ก่อนบางทีเป็นอาทิตย์ยังไม่เจอกันเลย .. บางทีตอนเย็นๆก้อเจอกันทั้งที่แต่ก่อนไม่เจอ .. ทุกครั้งที่เจอ .. สายตาเหมือนคนไม่รู้จักกันนั้น .. มันยิ่งทำหั้ยเราเจ็บจนไม่อยากจะทำอะไรอีกแล้ว ..

สายตานั้นมันบอกเราได้เลยว่าคำว่าชอบที่อาจจะมีความหมายมากกว่านั้นของเรามันจบแล้ว .. ทั้งๆที่ยังไม่ได้เริ่ม

เราที่เคยใจแข็ง .. กลับมานั่งร้องให้เพราะเพลงเศร้า .. กลับมานั่งเหม่อทุกครั้งที่อยู่คนเดียว ..

1เดือนผ่านไป 

2เดือน........

3เดือน.....................

4 เดือนผ่านไปแล้ว .. มันช่างยาวนานเหลือเกิน อาการทางใจเราไม่ดีขึ้นเลย มิหนำซ้ำยังจะมากขึ้นทุกๆวัน

 เรายังคงใช้ชีวิตแบบเดิมๆ ตื่นเช้าไปโรงเรียน .. ตอนเช้าเดินผ่านหน้าห้องนาย เห็นนายบ้างไม่เห็นนายบ้าง [ส่วนมากจะไม่เห็น] .. ทั้งที่ไม่อยากเจอ แต่ก้อยังพยายามมองหา .. เวลาเดินผ่านนาย ก้อยังคงได้แต่สายตาเดิมๆ สายตาของคนไม่รู้จักกัน .. ออนmเจอกันนายก้อยังคงไม่ทักเรา .. เรายังนั่งมองmนายแล้วน้ำตาไหลอยู่เกือบทุกครั้ง .. ฟังเพลงเศร้าแทบไม่ได้เลย เพราะ มันอาจกั้นน้ำตาไม่อยู่และร้องให้ต่อหน้าเพื่อนๆ [ซึ่งมันเป็นสิ่งที่ฉันอายที่สุด] ..

ต่อหน้าเพื่อนๆเรายังคงร่าเริงแจ่มใสอยู่เสมอ .. เรื่องที่เราชอบนายยังคงเป็นความลับระหว่างเรากะนายที่รู้ก้อเหมือนไม่รู้ ..

เดือนนี้เป็นเดือนสุดท้ายของการเรียนเทอม1 .. อีกประมาณ2อาทิตย์กว่าก้อสอบแล้ว เราตั้งหน้าตั้งตาอ่านหนังสือ และพยายามจะตัดใจและลืมทุกอย่าง .. เลิกหลอกตัวเองซะทีว่านายจะสนใจเรา .. มันไม่มีทางเป็นไปได้หรอก .. มันเป็นไปไม่ได้ ..

การสอบผ่านไปด้วยดี .. ทำได้บ้างไม่ได้บ้าง

แต่เรื่องที่แย่ที่สุดคือเราก้อยังไม่ลืมนาย .. ตัดใจยังไม่ได้ซักที

แต่เราก้อตัดสินใจแล้วนะ ต่อจากนี้เราจะคิดถึงนายให้พอ ..
และช่วงเวลาประมาณ1เดือนที่เราจะไม่ได้เจอนาย มันคงทำให้ อะไรๆดีขึ้นบ้าง ..
เราต้องลืมนายจิงๆแล้ว ต้องลืมให้ได้ ..

**ไม่ว่าจะด้วยวิธีใดก้อตาม**

พอเปิดเทอมนายจะต้องเป็นแค่คนที่เราไม่เคยรู้จัก .. ไม่ใช่เพื่อน .. ไม่ใช่อารัยก้อทั้งสิน ..

[เพราะนายก้อทำกับฉันอย่างนั้นตลอดมาอยู่แล้วนี่ .. นายนี่มันใจร้ายจังเลยนะนาย]

~!!นายกับเราจะเป็นแค่คนที่ไม่เคยรู้จักกันเท่านั้น!!~

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ 

นี่ก้อเรื่องสั้นเรื่องแรกของจานะนะเคอะ^ ^
[ประสบการณ์แสนเศร้า_ _"]

ไม่แน่ใจเหมือนกันนะ .. ว่ามันจะมีภาคต่อของเรื่องสั้นเรื่องนี้รึป่าว ..

อาจจะมีหรือไม่มี .. อาจขึ้นอยู่กะสถานะการนะ^ ^

ยังงัยก้อฝากด้วยนะคะ!!~

+++++++++++++++++++++++++++++